Het Paleodieet en de schildklierziekte

Voor degenen met auto-immuunziekten van de schildklier, zoals de ziekte van Hashimoto en de ziekte van Graves, is het Paleo-dieet aangeprezen als een manier om de gevolgen van de ziekte te modelleren. Maar hoewel er zeker een aantal voordelige kenmerken van de Paleo-stijl van eten zijn, is het bewijs met betrekking tot de voordelen ervan onduidelijk. Deskundigen waarschuwen dat sommige aspecten van het Paleo-dieet, namelijk aanbevelingen om zout en zuivel te beperken, schadelijk kunnen zijn voor uw schildklierhormoonfunctie, vooral als u een schildklieraandoening heeft.

Paleo Dieetrichtlijnen

Omdat de rol van ontstekingen in veel gezondheidsomstandigheden steeds meer de aandacht trekt, zijn diëten zoals het Paleo-dieet een steeds populairdere strategie geworden om ontstekingen te verminderen. Paleo-diëten, ook bekend als 'voorouderlijk eten' of 'holbewoner-diëten', hebben verschillende interpretaties. Deze diëten benadrukken in het algemeen:

• Geheel voedsel in hun originele, onverwerkte vorm
• Gras gevoed, hormoonvrij vlees, eieren en zeevruchten
• Pesticidevrije en anders biologische groenten
• Wat fruit, noten en zaden

Paleo-diëten adviseren gewoonlijk voedingsmiddelen te vermijden die gewoonlijk ontstekingen, allergieën, voedselgevoeligheden en andere reacties veroorzaken, waaronder:

• Zout
• Zuivel
• Granen, vooral gluten
• Peulvruchten en bonen
• Suiker
• Verwerkt voedsel

Hoewel het verminderen van de zoutinname of het bezuinigen op sommige zuivelproducten voordelen kan hebben voor de gezondheid en het gewichtsverlies, kunnen te lage hoeveelheden problematisch zijn, wat zowel de jodiumgehaltes als de schildklierhormoonspiegels beïnvloedt..

Invloed op schildklierhormoonniveaus

Jodium is een grondstof die essentieel is voor de productie van schildklierhormoon door de schildklier.
Jodiumtekort is gekoppeld aan hypothyreoïdie, vergroting van de schildklier en, interessant genoeg, hyperthyreoïdie. Een struma, een vergrote maar slecht functionerende schildklier, kan zich ontwikkelen als gevolg van overmatig TSH, dat wordt geproduceerd als reactie op lage schildklierhormoonspiegels.
Jodiumtekort en thy schildklier Wereldwijd zijn keukenzout en zuivelproducten de grootste bronnen van jodium in het dieet. En dat is de reden waarom Paleo en andere holbewoner-achtige diëten een probleem kunnen vormen. Aangezien deze voedingsmiddelen in wezen worden geëlimineerd op deze plannen, is het zeer waarschijnlijk dat iemand hun algehele jodium-inname drastisch zou kunnen verlagen, resulterend in bovenstaande zorgen.
Hoewel eerder werd gedacht dat jodiumgebrek werd geëlimineerd in vele landen, waaronder de Verenigde Staten (waar het meeste tafelzout is gejodeerd), worden lage niveaus van jodium opgemerkt.

Veranderende tijden

Hoewel er een idee is dat pogingen om het eetpatroon van onze voorouders na te bootsen gezond moeten zijn, hebben onderzoekers ontdekt dat veranderingen in de landbouw en menselijke metabole vereisten onze behoefte aan jodium hebben vergroot in vergelijking met de behoeften van onze voorouders, mogelijk met het maken van een caveman-type dieet schadelijk.
Aan de andere kant van het spectrum wordt overmatige inname van jodium, zowel ernstig als matig, ook geassocieerd met hypothyreoïdie en struma, en met verslechtering van de auto-immune schildklierziekte van Hashimoto..

Opmerkelijk onderzoek

Onderzoekers in Zweden bestudeerden de effecten van het Paleo-stijldieet op jodiumniveaus. In de studie werden gezonde vrouwen verdeeld in twee groepen die ofwel een gemodificeerd Paleo-dieet ofwel een Nordic Nutrition (NNR) op richtlijnen gebaseerd dieet aten gedurende een periode van twee jaar.
Het NNR-dieet beveelt aan:

• Voldoende inname van enkelvoudig onverzadigde vetten
• Beperking van verzadigde vetten
• 25 tot 35 gram voedingsvezels per dag
• Voldoende, maar niet overdreven eiwit
• Beperkte toegevoegde suikers
• Verhoogd vitamine D- en seleniumrijk voedsel
• Regelmatige wekelijkse activiteit met matige intensiteit

De Paleo-lijners aten een eiwitrijk, vetrijk en koolhydraatarm dieet met een focus op mager vlees, vis, fruit en groenten, eieren en noten. Ze uitgesloten alle gluten, granen, bonen, geraffineerd voedsel, suiker, zout en frisdrank.
Beide groepen hadden equivalente baseline jodiumgehaltes voordat de studie begon. Na twee jaar daalden de jodiumgehaltes van de Paleo-groep aanzienlijk, terwijl de NNR-groep gedurende de hele studie hetzelfde jodiumniveau handhaafde.
Bovendien had de Paleo-groep na twee jaar hogere niveaus van thyreoïdstimulerend hormoon (TSH) en verminderde vrije triiodothyronine (FT3) na zes maanden, terwijl die in de Noordse dieetgroep geen veranderingen in hun schildklierhormonen ondervonden..
Verhoogde TSH-spiegels geven aan dat het lichaam de schildklierhormoonspiegels probeert te verhogen, terwijl FT3 een van de schildklierhormonen is. Deze resultaten suggereren dat het effect van het dieet op jodiumtekort invloed begon te hebben op schildklierhormonen.

Hoe meer jodium in uw dieet te krijgen

gewijzigde Paleo-diëten kunnen gezond zijn, kunnen ontstekingen verminderen en kunnen helpen bij het afvallen. U moet er echter voor zorgen dat u genoeg jodium krijgt. Als u gejodeerd zout en zuivelproducten uit uw dieet verwijdert, kunt u ervoor zorgen dat u een multivitamine neemt die jodium bevat, of sommige jodiumrijke voedingsmiddelen in uw dieet opneemt. 
Enkele van de meest jodiumrijke, niet-zuivelproducten zijn: 

• Zeegroenten, waaronder kombu, wakame en zeewier
• veenbessen
• Marinebonen
• aardbeien
• Kabeljauw
• kalkoenfilet
• Tonijn
• eieren
• Gebakken aardappelen

Een woord van heel goed

Het Paleo-dieet heeft enkele voordelen omdat de nadruk ligt op voedingsmiddelen die niet worden verwerkt. Er zijn echter enkele zorgen voor mensen met bepaalde onderliggende aandoeningen, zoals schildklieraandoeningen. Als u van plan bent om een ​​nieuw dieet te beginnen, moet u eerst uw arts of een diëtist raadplegen om ervoor te zorgen dat het dieet geschikt voor u is.