De differentiële diagnose van COPD begrijpen

Er zijn veel medische aandoeningen die gemakkelijk gediagnosticeerd kunnen worden met een bloedtest of lichamelijk onderzoek. Anderen zijn niet zo eenvoudig. In sommige gevallen zal er geen enkele test of procedure zijn die de aanwezigheid van een ziekte kan bevestigen of uitsluiten.
Congestieve obstructieve longziekte (COPD) is hiervan een goed voorbeeld. Hoewel verschillende respiratoire testen, zoals spirometrie, de symptomen van de ziekte kunnen bevestigen, kunnen ze alleen de diagnose niet bevestigen.
Hiervoor zou een arts een zogenaamde differentiële diagnose moeten stellen. Dit is het proces waarbij alle andere oorzaken van de ziekte methodisch zijn uitgesloten. Pas wanneer het proces is voltooid, kan een COPD-diagnose als definitief worden beschouwd.

Waarom een differentiële diagnose nodig is

Een differentiële diagnose is essentieel voor het bevestigen van COPD omdat het zo'n ongrijpbare ziekte blijft. Hoewel COPD voornamelijk wordt geassocieerd met het roken van sigaretten, hebben niet alle rokers COPD en niet iedereen met COPD is een roker.
Bovendien zijn de symptomen en de expressie van de ziekte zeer variabel. Bijvoorbeeld, een persoon voor wie spirometrietests niet doorslaggevend zijn, kan vaak ernstige COPD-symptomen hebben. Als alternatief kan iemand met duidelijke stoornissen zich vaak met weinig of geen symptomen ontwikkelen.
Deze variabiliteit vereist dat artsen de ziekte anders bekijken. En omdat we nog niet volledig begrijpen wat COPD veroorzaakt, hebben artsen het vangnet van een differentiële diagnose nodig om te zorgen dat de juiste oproep wordt gedaan.
Dit geldt met name voor ouderen bij wie hart- en longaandoeningen luchtwegbeperkingen kunnen veroorzaken. Door elke spreekwoordelijke steen om te slaan, kunnen artsen vaak de werkelijke (in plaats van veronderstelde) oorzaak van de ademhalingsziekte vinden, waarvan sommige behandelbaar zijn.
In de loop van een differentiële diagnose, zou een aantal van de meer algemene onderzoeken astma, congestief hartfalen, bronchiëctasie, tuberculose en obliteratieve bronchiolitis omvatten. Afhankelijk van de gezondheid en de geschiedenis van het individu kunnen ook andere oorzaken worden onderzocht.

Astma

Een van de meest voorkomende differentiële diagnoses van COPD is astma. In veel gevallen zijn de twee omstandigheden vrijwel onmogelijk om uit elkaar te houden (wat het management moeilijk kan maken omdat de behandelingskuren heel verschillend zijn). Een van de karakteristieke kenmerken van astma:

Het begin van de ziekte treedt meestal vroeg in het leven op (in vergelijking met COPD, wat later in het leven gebeurt).
De symptomen kunnen bijna dagelijks variëren en verdwijnen vaak tussen aanvallen.
Een familiegeschiedenis van astma komt vaak voor.
Allergieën, rhinitis of eczeem kunnen vaak gepaard gaan.
In tegenstelling tot COPD is de luchtstroombeperking in essentie omkeerbaar.

Congestief hartfalen

Congestief hartfalen (CHF) treedt op wanneer het hart niet in staat is om voldoende bloed door het lichaam te pompen om de dingen normaal te laten functioneren. Dit veroorzaakt de back-up van vloeistoffen in de longen en andere delen van het lichaam. Symptomen van CHF zijn hoesten, zwakte, vermoeidheid en kortademigheid door activiteit. Onder de andere kenmerken van CHF:

Fijne kraaktjes zijn te horen als je met een stethoscoop luistert.
De thoraxfoto's vertonen overmatige vloeistof en verwijding van de hartspier.
Longfunctietests zullen volumebeperking tonen (in tegenstelling tot luchtstromingsbeperking gezien bij COPD).

bronchiëctasieën

Bronchiëctasie is een obstructieve longaandoening die ofwel aangeboren (aanwezig bij de geboorte) of veroorzaakt door ziekten van de vroege kindertijd, zoals longontsteking, mazelen, influenza of tuberculose kan zijn. Bronchiëctasie kan alleen of samen voorkomen naast COPD. Onder de kenmerken van bronchiëctasie:

Grote hoeveelheden sputum worden meestal geproduceerd.
De persoon zal terugkerende periodes van bacteriële longontsteking hebben.
Grove kraken zijn te horen met een stethoscoop.
De thoraxfoto zal uitgezette bronchiën en verdikte bronchiën vertonen.
Het knallen van de vingers is gebruikelijk.

Tuberculose

Tuberculose (tbc) is een zeer besmettelijke infectie veroorzaakt door het micro-organisme Mycobacterium tuberculosis. Terwijl TB normaal gesproken de longen aantast, kan het zich ook verspreiden naar andere delen van het lichaam, inclusief de hersenen, nieren, botten en lymfeklieren..
Symptomen van TB omvatten gewichtsverlies, vermoeidheid, aanhoudende hoest, ademhalingsproblemen, pijn op de borst en dik of bloederig sputum. Onder de andere kenmerken van TB:

Het begin van de ziekte kan op elke leeftijd voorkomen.
Röntgenfoto's op de borst zullen luchtruimten tonen die met vloeistof zijn gevuld.
Bloed- of sputumtests bevestigen de aanwezigheid van M. tuberculosis.
De ziekte wordt meestal gezien binnen de gemeenschap of manifest als onderdeel van een uitbraak.

Obliterative Bronchiolitis

Obliteratieve bronchiolitis is een zeldzame vorm van bronchiolitis die levensbedreigend kan zijn. Het treedt op wanneer de kleine luchtwegen van de longen, die bekend staan als de bronchiolen, ontstoken raken en littekens vertonen, waardoor ze zich vernauwen of sluiten. Onder de andere kenmerken van obliterative bronchiolitis:

Het gebeurt meestal op een jongere leeftijd bij niet-rokers.
Er is mogelijk een voorgeschiedenis van reumatoïde artritis of blootstelling aan toxische dampen.
Een CT-scan zou gebieden van hypodensiteit tonen waar het longweefsel is uitgedund.
Luchtwegobstructie, gemeten door de FEV1, kan slechts 16 procent zijn.