Fecale bacteriotherapie De menselijke ontlastingstransplantatie

Een fecale transplantatie, ook bekend als fecale bacteriotherapie, is het proces waarbij de bacteriën die gewoonlijk in het spijsverteringskanaal worden aangetroffen worden hersteld met een infusie van ontlasting (ontlasting) van een donor. Hoewel dit klinkt als een heel vreemd concept, is het belangrijk om te onthouden dat ons lichaam bacteriën nodig heeft om voedsel te verteren. Bacteriën helpen ook om een ​​normale beweging van voedsel te behouden en ontlasting door de darm. Wanneer de bacteriën in het spijsverteringskanaal worden vernietigd, kan het heel moeilijk zijn om terug te komen.

Fecale bacteriën - normale flora

De gemiddelde persoon heeft honderden soorten bacteriën in het spijsverteringskanaal. Hoewel het mogelijk is om zonder deze bacteriën te leven, bekend als normale flora of digestieve flora, zijn ze buitengewoon nuttig voor het lichaam.
Deze "goede" bacteriën helpen overgroei van slechte bacteriën te voorkomen, kunnen het immuunsysteem verbeteren en een rol spelen bij het afbreken van sommige soorten onverteerde koolhydraten.
Wanneer we worden geboren, hebben we bacteriën in ons systeem die we van onze moeder ontvangen, als een soort 'startercultuur'. Als de vernietiging van bacteriën ernstig genoeg is, is er misschien niet genoeg om weer normaal te worden zonder de normale flora van iemand anders te beschouwen als een tweede startercultuur.
2

Waarom wordt feces getransplanteerd?

Feces wordt getransplanteerd ter vervanging van bacteriën die zijn verloren of vernietigd door een ziekte of medische behandeling. In een normaal spijsverteringsstelsel zijn honderden verschillende soorten bacteriën aanwezig. Deze bacteriën, normale flora genaamd, zijn noodzakelijk voor een effectieve spijsvertering en spelen een rol bij het voorkomen van allergische reacties en versterken de immuunfuncties.
In een normaal spijsverteringsstelsel werken de honderden verschillende bacteriën die de normale flora vormen om een ​​evenwicht te bewaren, zodat bacteriën niet overgroeien. De balans is delicaat en als medicatie interfereert, kan overgroei optreden. Het resultaat kan verwoestend zijn voor het spijsverteringsstelsel. In de meeste gevallen stuitert het spijsverteringsstelsel vanzelf weer terug, waarbij de normale flora opnieuw groeit. Voor sommigen resulteert de overmatige groei echter in herhaalde aanvallen van gastro-intestinale klachten en te weinig normale flora om effectief te zijn. Voor hen is fecale bacteriotherapie een belangrijke behandelingsoptie.
Uitwerpselen kunnen worden getransplanteerd als een behandeling voor ernstige Clostridium difficile colitis, algemeen bekend als "C. diff." C. diff is meestal het gevolg van een behandeling met antibiotica die goede bacteriën doden in het proces van het doden van slechte bacteriën. Voor ernstig zieke patiënten kan C. diff leiden tot aanvullende chirurgie of een langer herstel. Voor uw gemiddelde patiënt die C. diff contracteert, zou er geen fecale bacteriotherapie nodig zijn, omdat deze behandeling doorgaans alleen wordt gebruikt voor mensen met recidiverende C. diff. Het is voor die patiënten die in aanmerking komen voor het leven kan dramatisch worden verbeterd met een fecale transplantatie.
3

Ernstig? Een fecale Bacteriotherapie-transplantatie is echte geneeskunde?

Oordemerigheid kan de belangrijkste reden zijn dat meer mensen geen fecale bacteriotherapieprocedure hebben. Wanneer we geconfronteerd worden met terugkerende gastro-intestinale problemen, wordt het concept van het accepteren van een infusie van donorfaeces voor veel patiënten draaglijker. Veel van de aandoeningen die een fecale transplantatie noodzakelijk maken, veroorzaken ernstige, terugkerende en aanhoudende diarree.
In eerste instantie lijkt het idee van een fecale transplantatie een grapje, maar volgens één onderzoek heeft fecale bacteriotherapie een succespercentage van 91%. Voor patiënten die herhaaldelijke C. difficile overgroei ervaren, en de extreme symptomen die ermee gepaard gaan, kan de "grofheid" -factor een non-issue zijn.
Fecale transplantaties worden geaccepteerd als een behandeling voor meervoudige intestinale ziekteprocessen. Wanneer fecale transplantaties echter worden gebruikt voor de behandeling van colitis ulcerosa en inflammatoire darmaandoeningen, worden ze beschouwd als een experimentele therapie..
4

Hoe wordt een feces-transplantatie uitgevoerd?

Het fecale monster wordt binnen zes uur na de transplantatieprocedure bij een donor verkregen. Het wordt onderzocht en getest op darmparasieten en andere tekenen van ziekte die de donor zouden kunnen uitsluiten. Als het monster geschikt is, wordt het voorbereid voor transplantatie, meestal door te mengen met steriel water en herhaaldelijk door een koffiefilter te filteren om de vaste stoffen te verwijderen.
Dit monster wordt vervolgens in de ontvanger toegediend op een van de volgende twee manieren, door een klysma of door een voedingssonde.
Als de klysma-methode wordt gebruikt, wordt het ontlastingsmonster in de klysmazak of -fles geplaatst en vervolgens in het rectum geïnfundeerd waar het zo lang mogelijk wordt vastgehouden. Dit gebeurt herhaaldelijk in de loop van niet minder dan 5 tot 10 dagen, waarbij de normale flora direct in het darmkanaal wordt ingebracht.
De andere methode gebruikt een vultrechter om het ontlastingsmonster direct in de darm te infuseren. Deze buis wordt meestal gebruikt voor het voeden van patiënten die geen typische soorten voedsel of sondevoeding kunnen verdragen. Het wordt in de neus en in de maag ingebracht en gaat dan verder totdat het in de darm stopt. Het fecale monster dat is voorbereid voor transplantatie wordt vervolgens via de buis toegediend, waardoor het direct in de darm kan worden geplaatst.
In sommige gevallen kunnen zowel de klysma- als de voedingssondemethode worden gebruikt om de normale flora opnieuw in het spijsverteringskanaal te introduceren.
5

Faeces-transplantatie: autologe restauratie van gastro-intestinale flora (ARGF)

Autoloog herstel van de gastro-intestinale flora, of ARGF, is een nieuwe techniek die momenteel wordt bestudeerd. In dit proces verschaffen patiënten die een risico lopen voor vernietiging van de normale flora van de darm een ​​monster van hun ontlasting. Het monster wordt opgeslagen en als het nodig is, wordt het gefilterd en gevriesdroogd. Het monster wordt gevormd tot een capsule en gecoat, vergelijkbaar met ibuprofen of andere medicijnen, zodat het naar de darm gaat voordat het wordt opgelost.
Deze techniek, zoals de klysma- en voedingsbuistechnieken, plaatst het normale floramonster direct in de darm waar het kan koloniseren.
6

Wie kan een fecesdonor zijn voor fecale transplantatie?

Meestal wordt een gezonde partner of familielid beschouwd als de ideale kandidaat voor fecale donatie. Er is geen vereiste dat de donor een familielid is; elke bereidwillige persoon kan vrijwillig bijdragen. De medische geschiedenis van de donor zal worden onderzocht, samen met hun huidige gezondheidstoestand. De donor moet vrij zijn van infectieziekten, zoals hepatitis A, B en C, en HIV. Ze moeten ook vrij zijn van parasitaire ziekten, overgroei van gist en andere problemen met het spijsverteringskanaal die mogelijk aan de fecale ontvanger kunnen worden toegediend.
Voorafgaand aan de donatie kan de donor worden gevraagd om een ​​antibioticum te nemen om de donatie voor te bereiden.