Startpagina » Spijsvertering Gezondheid » Fulminante colitis is wanneer de colon vergiftig wordt

    Fulminante colitis is wanneer de colon vergiftig wordt

    Inflammatoire darmaandoening (IBD) is een multifactoriële ziekte die wordt gekenmerkt door ontsteking in de darmwand (colitis ulcerosa). Het ontstekingsproces, dat in ernst van persoon tot persoon varieert, kan een verscheidenheid aan symptomen in de darmen en in het hele lichaam veroorzaken.. 
    Colitis ulcerosa wordt gecategoriseerd door de ernst van de symptomen. Categorisering helpt ook patiënten en artsen anticiperen op de resultaten van bepaalde behandelingen, en kan helpen identificeren van patiënten die waarschijnlijk te reageren op medische behandeling en zou waarschijnlijk baat hebben bij een operatie.
    Elk jaar worden bij 100.000 mensen ongeveer 10 tot 12 nieuwe gevallen van colitis ulcerosa gediagnosticeerd. De meerderheid van deze gevallen is mild of ernstig. Vijf tot acht procent heeft echter fulminante colitis, ook wel acute ernstige colitis genoemd (acute betekenis komt plotseling voor).
    De tekenen en symptomen van fulminante colitis zijn onder meer:
    • Meer dan 10 ontlasting per dag
    • Dagelijks continu bloeden
    • Noodzaak van bloedtransfusies
    • Buikpijn en krampen
    • Verhoogde inflammatoire markers in het bloed
    • Verhoogde hartslag (meer dan 90 slagen per minuut)
    Tenzij de ontsteking onder controle wordt gebracht, lopen patiënten met fulminante colitis het risico op het ontwikkelen van toxisch megacolon, de meest extreme vorm van colitis. In toxisch megacolon verlamt een agressief ontstekingsproces de spierwanden van de dikke darm waardoor het uitdrijft. Dit verhoogt het risico dat de dikke darm gaat perforeren (splitsen) en de inhoud van de darm in de buikholte morst. Dit is een levensbedreigende situatie.

    Hoe ontsteking het lichaam beïnvloedt

    Om de impact van fulminante colitis te begrijpen, is het noodzakelijk om te begrijpen hoe ontsteking het lichaam beïnvloedt. Wanneer ontsteking in de dikke darm in de loop van de tijd aanwezig is of agressief en ernstig is, verstoort het de integriteit van weefsels en cellen. Wanneer deze weefsels en cellen defect raken, kan dit leiden tot krampen, vaak losse ontlasting, bloeding of uitzetting. 
    Aangezien een ontsteking in een orgaan het hele lichaam beïnvloedt, kunnen patiënten met colitis ook verlies van eetlust, vermoeidheid, pijn in het lichaam, concentratievermogen, ondervoeding, gewichtsverlies, moeite met genezing, zwakte en, in het slechtste geval, mislukken. Natuurlijk zal de ernst van de symptomen overeenkomen met de ernst van de ontsteking en het vermogen van het individu om de stress te verdragen. 
    Wanneer een ontsteking aanwezig is, richt het lichaam zijn middelen op het ondersteunen van het immuunsysteem en het bestrijden van de bron van ontsteking. Dit is waar de lever binnenkomt. In aanvulling op het gebruik van voedingsstoffen uit voedsel om de eiwitten produceren en glucose ons lichaam nodig heeft om te overleven, de functie, te groeien en te helen, de lever maakt ook gebruik van voedingscomponenten voor de opbouw van ons immuunsysteem.
    In de aanwezigheid van een ontsteking begint de lever de eiwitten te breken om bepaalde componenten te verkrijgen die nodig zijn om de ontsteking te bestrijden. Dit worden inflammatoire mediatoren genoemd. In de aanwezigheid van een constante ernstige ontsteking gebruikt de lever meer en meer van deze interne eiwitvoorraden.
    Als de ontsteking niet wordt gestopt, loopt het proces uit de hand en neemt de toename van ontstekingsbemiddelaars het lichaam meer schade op dan dat het wordt beschermd. Dit type ernstige ontsteking wordt "toxisch" genoemd.

    De ontsteking stoppen

    Een combinatie van klinische, biochemische, endoscopische en radiologische criteria gebruikt om de diagnose van ulceratieve colitis bevestigen Bepaal de ernst en sluiten andere infectieuze veroorzakers van dikke ontsteking, zoals een bacteriële of virale infectie of slechte doorbloeding.
    Nadat de diagnose is bevestigd, wordt intraveneuze corticosteroïden gestart om het ontstekingsproces te stoppen in de hoop dat het colon weer normaal functioneert. Het oplossen van de ontsteking stopt de symptomen en voorkomt de neerwaartse spiraal in de richting van falen van de dikke darm.
    Echter, tot 40 procent van de patiënten-vooral degenen met fulminante colitis of toxisch megacolon-zal nog moeten dringend of een noodgeval operatie als gevolg massale bloeding of perforatie van het colon, of omdat de medische behandeling niet in slaagt om de ziekte onder controle.

    Bepaling van een behandelingsstrategie

    Dagelijkse onderzoeken en bloedtests voor inflammatoire markers die worden uitgevoerd terwijl patiënten immunosuppressieve behandeling krijgen, kunnen artsen in staat stellen de respons op medische therapie te voorspellen. Als een patiënt niet is verbeterd nadat die steroïden voor drie dagen of meer en is nog steeds het passeren van meerdere bloederige ontlasting, vertonen een koorts, toont opgezette buik en een verhoogde hartslag, heeft de medische therapie gefaald en een operatie nodig is. Op dit punt zullen colorectale chirurgen worden geraadpleegd om chirurgische opties met de patiënt te bespreken.
    Hoewel veel patiënten chirurgie hopen te vermijden, blijft het geven van immunosuppressiva aan een patiënt die niet op deze krachtige medicijnen heeft gereageerd het risico op bijwerkingen zonder voordelen vergroten. Bovendien, als de ontsteking niet tijdig reageert, loopt de patiënt het risico op ernstige complicaties door colitis, inclusief toxische megacolon.

    Chirurgie voor Fulminante colitis

    Bij chirurgie voor fulminante colitis worden de dikke darm en het rectum verwijderd om de bron van toxische ontsteking te elimineren. De meeste patiënten zijn kandidaten voor de j-pouch (ook wel dunne darm) procedure, waarmee ze hun maag continuïteit houden en de normale rout om afval te verwijderen uit het lichaam.
    De procedure wordt meestal in drie stappen uitgevoerd:
    1. De dikke darm wordt verwijderd en de patiënt krijgt tijdelijk een ileostoma. Dit is een gat in de buik waardoor de ontlasting in een externe zak wordt geleegd. Met de grootste bron van ontsteking weg, begint het lichaam te genezen en is de patiënt in staat voedingsreserves op te bouwen.
    2. Na zes tot twaalf maanden wordt het rectum verwijderd en wordt de j-pouch-procedure uitgevoerd. In deze innovatieve procedure wordt het laatste deel van de dunne darm teruggevouwen om een ​​"j" -vormig reservoir te creëren dat de ontlasting opslaat en passeert. De tijdelijke ileostoma wordt op zijn plaats gelaten totdat de buidel geneest.
    3. Twee of drie maanden later wordt de ileostoma gesloten en wordt de gezonde darm opnieuw verbonden met de anus.