Stembanden Verlamming Oorzaken en diagnose

Verlamming van het stemband is een veel voorkomende stemaandoening die optreedt met één (unilaterale) of beide (bilaterale) stembanden. Dit gebeurt wanneer uw stemband (en) niet op de juiste manier openen en sluiten, in een bevroren of verlamde staat, waardoor uw luchtweg onbeschermd kan blijven. De linker en rechter stembanden liggen direct boven de luchtpijp in de larynx of stembox. Vocale parese lijkt op verlamming van de stembanden, maar in plaats van verlamd te zijn, werken de stembanden nog steeds een beetje, maar niet zo goed.
De meerderheid van de gevallen is eenzijdig waarbij het linker stembandje twee keer zo vaak wordt aangetast als het rechtse. Vrouwtjes hebben ook 33% meer kans op stolselverlamming dan mannen. Schade aan de belangrijkste zenuwen die de stembanden (laryngeuszenuw en nervus vagus) en / of bepaalde delen van de hersenen voeden, kan gerelateerd zijn aan de oorzaak van verlamming. Afhankelijk van de aard en de ernst van de verlamming, kunnen de symptomen van stolselverlamming variëren van mild tot levensbedreigend. Bilaterale stolselverlamming is zeldzaam maar levensbedreigend.

Oorzaken

Er zijn veel mogelijke oorzaken voor verlamming van de stem, waaronder:

Tumoren (kanker en niet-kanker)
Traumatische verwonding
Neurotoxinen - (blootstelling aan schadelijke stoffen zoals lood, arseen of kwik)
Idiopathisch (onbekende oorzaak) - vermoedelijk gerelateerd aan virale neuronitis (labrynthitis)
Virale infectie
Neurodegeneratieve en neuromusculaire aandoeningen

Tumors aan de basis van de schedel, nek en borst worden geassocieerd met verlamming van de stembanden. De verlamming vindt plaats door compressie van zenuwen die de stembanden aansturen. Gemeenschappelijke tumorsites omvatten de schildklier, slokdarm en borst. Trauma's gerelateerd aan verlamming van de stembanden omvatten accidentele schade aan de zenuwen tijdens nek- of borstoperaties, stomp of penetrerend nek / borsttrauma en zelden vanwege endotracheale intubatie (het inbrengen van een ademhalingsslang door de mond en in de longen).

Symptomen van stemverlamming

Symptomen van eenzijdige verlamming van stembanden zijn:

Heesheid
Ademhalingstem (anderen horen geluiden van ademhaling terwijl je praat)
Verandering in vocale kwaliteit - verlies van luidheid of toonhoogte

Symptomen van bilaterale verlamming van stembanden zijn:

Dyspnoe (moeilijk ademhalen)
stridor (een hoog toongeluid bij inademing)
Moeite met slikken - kan stikken of hoesten tijdens het eten

Bij bilaterale verlamming van de stembanden kunnen beide stembanden niet juist openen en sluiten en openen ze zich daarom niet bij het inademen en sluiten bij het slikken. Omdat de luchtweg bij het inademen gedeeltelijk wordt geblokkeerd, kan stridor optreden als gevolg van de turbulente luchtstroom door de stembanden. Verstikking en hoesten kunnen optreden tijdens het eten, omdat de luchtweg tijdens het slikken onbeschermd is en voedsel of vloeistof door de stembanden de luchtweg kan binnendringen. Dit staat ook bekend als aspiratie en kan longontsteking veroorzaken.

Diagnose

Om verlamming van de stolsels te diagnosticeren, moet een otolaryngoloog (KNO) worden geraadpleegd. Wees voorbereid op het beantwoorden van een reeks vragen over mogelijke blootstelling van de omgeving aan neurotoxines, eerdere operaties, recente trauma's en andere symptomen die u heeft ervaren.
Een endoscoop zal ook worden gebruikt om de arts in staat te stellen uw stembanden te visualiseren. Een patholoog in de spraaktaal kan ook nuttig zijn bij het diagnosticeren van verlamming van stembanden.
Hoewel het gebruik van de endoscoop kan worden gebruikt om verlamming van de sternok te diagnosticeren, moeten mogelijk andere tests worden uitgevoerd om de oorzaak van verlamming te identificeren. Andere examens die mogelijk moeten worden uitgevoerd zijn:

Bloed werk
C-stralen
MRI
CT-scans
Laryngeale elektromyografie
Akoestische spectrografie

Behandeling

Zodra de oorzaak van de verlamming van de stolsels is vastgesteld, kan de behandeling beginnen. In het geval van een tumor kan een operatie nodig zijn om de omvang ervan te verwijderen of te verkleinen. Als de oorzaak omkeerbaar is, moeten er stappen worden ondernomen om het probleem op te lossen. In veel gevallen is de eerste behandelingslijn logopedie. Chirurgie is niet altijd noodzakelijk en in sommige gevallen zal verlamming van de sternokken zichzelf in de loop van een jaar corrigeren. Daarom zullen veel artsen adviseren om chirurgische procedures uit te stellen tot een jaar is verstreken om te zien of de verlamming vanzelf zal verdwijnen.
Behandelingen zijn ook beschikbaar om de stem te helpen verbeteren als de kwaliteit niet vanzelf terugkeert of met logopedie. Drie beschikbare behandelingen voor eenzijdige verlamming van stembanden omvatten vergroting, chirurgische herpositionering en reinnervatie van het stemband.

vermeerdering of ophogen van de stembanden kan worden uitgevoerd door een otolaryngoloog. Dit wordt gedaan door Teflon, collageen, vet of andere soorten weefseltransplantaat in de verlamde stembanden te steken. Door het getroffen stemband groter te maken, zal het dichter bij het niet-aangetaste stemband komen en de vibratie tussen de twee snoeren kan de kwaliteit van de stem verbeteren.
Chirurgische herpositionering van de stembanden werkt op een vergelijkbare manier als augmentatie door het verlamde stembandje fysiek dichter bij het niet-aangetaste snoer te brengen, het kan de kwaliteit van de stem verbeteren.
reinnervation of omleiding van de aangetaste zenuwen naar de stembanden is geprobeerd, maar is zelden succesvol geweest en wordt niet vaak beoefend als een behandeling voor verlamming van stembanden.

Zodra augmentatie of chirurgische herpositionering van het verlamde stemband is opgetreden, zal logopedie nog steeds nodig zijn om de stemkwaliteit te verbeteren..
In levensbedreigende gevallen van verlamming van stembanden, moet de arts onmiddellijk actie ondernemen om uw veiligheid te garanderen. Vaak zal een tracheotomie moeten worden uitgevoerd (een opening wordt operatief gecreëerd in de nek en direct in de luchtpijp om te kunnen ademen - dit wordt ook wel een stoma genoemd). Tracheotomieën kunnen permanent of tijdelijk zijn, afhankelijk van de ernst van de verlamming van de stembanden.