Wat is tracheale stenose?

Tracheale stenose is een vernauwing van uw luchtpijp, of luchtpijp, als gevolg van de vorming van littekenweefsel of misvorming van het kraakbeen in de luchtpijp. Hoewel milde vernauwing in uw luchtpijp nooit kan worden vastgesteld, kan een significante vernauwing van meer dan 50 procent van uw luchtweg tot ernstige complicaties leiden. De drie meest voorkomende oorzaken van tracheale stenose zijn:

Langdurige plaatsing van een endotracheale tube (beademingsslang) of tracheostomie
Inflammatoire darmaandoening
Collageen vaatziekte (granulomatosis met polyangitis)

Andere bekende oorzaken zijn:

Congenitale misvormingen (geboorteafwijking)
Trauma
Inhalatie brandt
Bestralingstherapie
Infecties van de luchtpijp
Ontstekingsziekten (sarcoïdose of amyloïdose)
Kanker

Bij kanker en congenitale misvormingen wordt de luchtweg gecomprimeerd, hetzij van buiten de luchtpijp, hetzij van vernauwing van misvormd kraakbeen.
Andere oorzaken van tracheale stenose beginnen meestal met een ulceratie in de luchtpijp. De ulceratie start een cascade van ontsteking, wat een normaal genezingsproces is dat overdreven kan worden en meer littekenweefsel kan veroorzaken dan normaal nodig zou zijn. Dit extra littekenweefsel vernauwt het gebied in uw luchtpijp.

inval

De frequentie van het verkrijgen van tracheale stenose hangt af van de oorzaak van de tracheale vernauwing. Post-intubatie schade aan de luchtwegen kan vaak voorkomen, maar het risico op symptomatische stenose is meestal minder dan 2 procent. De volgende risicofactoren vergroten uw kans op post-intubatie of tracheostomie-gerelateerde tracheale stenose:

Vrouw
te zwaar
suikerziekte
hypertensie
Hartziekte
Huidige roker

Het post-intubatie- of post-tracheostomyrisico kan worden verminderd als het volgende wordt toegepast op de ICU:

De druk van de endoctracheale of tracheostomieballon ligt tussen 20 en 30 cm waterdruk
Voorkoming van infecties door goede mondverzorging te laten uitvoeren met afzuigen als dat nodig is om infectie te voorkomen of om luchtwegen met slijm te verstoppen
Roterende adembuis buiten de mond om de druk te ontlasten
Zorg voor voldoende diepte van de beademingsbuis
Voorkom complicaties met beademingsbuizen tijdens het inbrengen en voorkom onbedoeld verwijderen als u een moeilijke luchtweg heeft.

Tracheale stenose kan een van de eerste tekenen zijn van granulomatose met polyangitis. Stenose kan ongeveer 16 tot 23 procent van de tijd voorkomen. Er zijn niet veel gegevens beschikbaar over de prevalentie van andere oorzaken van tracheale stenose.

symptomen

Bij congentiële tracheale stenose kan milde stenose vaak verkeerd worden geïnterpreteerd als astma of recidiverende bronchitis. Met milde tracheale stenose kunt u de symptomen pas in de latere kindertijd of vroege adolescentie herkennen als de symptomen verschijnen als moeite met ademhalen tijdens inspanning. In meer ernstige gevallen van congenitale tracheale stenose, kunt u de volgende symptomen opmerken:

Stridor (hoogtonig ademgeluid)
Cyanotisch, met opvallend blauwe lippen
Wheeze met inademing
Uitgeputte kortademigheid (kortademigheid)

In andere gevallen van verworven tracheale stenose kunnen de symptomen zich enkele weken na het optreden van de aandoening niet voordoen. Moeilijkheden met ademhalen is het meest voorkomende eerste symptoom. Zoals een aangeboren tracheale stenose, kunt u last hebben van stridor, piepende ademhaling of een inspannende kortademigheid.

Diagnose

Er kunnen verschillende testmethoden worden gebruikt om uw arts te helpen vaststellen of u al dan niet tracheale stenose heeft. Bronchoscopie wordt beschouwd als de "gouden standaard" voor de diagnose van tracheale stenose, omdat uw arts uw luchtpijp direct kan visualiseren.
Er zijn echter enkele risico's aan verbonden, omdat het gebruik van een telescoop uw luchtweg verder zal belemmeren, waardoor het moeilijker kan zijn om uw zuurstofniveau te handhaven. Bespreek uw geïndividualiseerde risicofactoren die gepaard gaan met bronchoscopie met uw arts.
Andere methoden die uw arts kan gebruiken, zijn röntgenonderzoek, CT-scan, echografie, MRI en testen van de longfunctie. Standaardröntgenstralen zijn goed in de identificatie van de structuur, kolommen van lucht, trauma en andere voorlopige gegevens. Andere meer geavanceerde röntgentoestellen kunnen worden gebruikt (xeroradiografie) om stenose verder te identificeren, maar de blootstelling aan straling is aanzienlijk hoger dan bij andere methoden.
CT-scans kunnen een uitstekende techniek zijn voor uw arts om te bepalen of u al dan niet tracheale stenose heeft. Het heeft echter moeite om de oorzaak van zacht weefsel van de vernauwing van uw luchtpijp te identificeren. Sommige technieken worden op een manier gebruikt om "virtuele endoscopie" te creëren om de noodzaak voor u om een bronchoscopie te ondergaan te minimaliseren. CT-scanning is echter geen geweldige methode voor het identificeren van een minder ernstige graad van stenose.
Echografie kan helpen bij het bepalen van de hoeveelheid lucht in de luchtpijp. Dit stelt uw arts in staat om te bepalen of er al dan niet meer tests nodig zijn, maar vanwege de hoeveelheid kraakbeen rond de luchtpijp kan de nauwkeurigheid van de test worden betwijfeld vanwege schaduweffecten veroorzaakt door reflectie van de geluidsgolven uit het kraakbeen. Laat deze test alleen over aan diegenen die zeer bekwaam zijn in het identificeren van tracheale stenose door middel van echografie.
MRI-scanning is ook een goede alternatieve methode om te helpen bij de diagnose van tracheale stenose, en bij kinderen wordt het beschouwd als een standaardmethode. Het grootste nadeel van MRI is de tijd die u nodig hebt om de procedure uit te voeren en de vervaging die kan optreden door normale ademhaling tijdens het onderzoek. Verbeterde technieken worden continu ontwikkeld om het gebruik van deze techniek te verbeteren bij het diagnosticeren van tracheale stenose.
Het testen van de longfunctie kan in sommige artsenpraktijken worden uitgevoerd, of als dit niet beschikbaar is, wordt u naar een longlaboratorium gestuurd. Deze test kan worden gebruikt om te bepalen hoeveel invloed de stenose heeft op het belemmeren van uw ademhaling. Dit zal nuttig zijn in discussies over behandelingsopties met uw arts.

Behandeling

Er zijn verschillende opties voor de behandeling van tracheale stenose en uw arts zal bespreken welke opties het minst schadelijk zijn en het potentieel hebben voor het beste resultaat voor uw geïndividualiseerde zorg. De meeste behandelingen zijn endoscopische procedures die een daadwerkelijke visualisatie van uw luchtpijp vereisen. Als het stenose-gebied klein is, kan het plaatsen van een stent, het uitbreiden van de luchtpijp met een ballon of het verwijderen van een deel van het littekenweefsel met een laser helpen de stenose te minimaliseren. Tijdens deze procedures kan uw arts ook het weefsel in uw luchtpijp injecteren met steroïden om zwelling te helpen minimaliseren.
Voor ernstiger tracheale stenose, kan uw arts tracheale resectie aanbevelen, wat een operatie vereist. Deze procedure is gereserveerd voor gevallen waarin endoscopische behandelingen zijn mislukt of tracheaanse stenose te ernstig is voor endoscopische procedures. Tijdens deze procedure zal uw arts het deel van de luchtpijp dat aangetast is verwijderen en uw luchtpijp met huid of wangweefsel repareren.
Na een operatie kunt u meestal de beademingsbuis laten verwijderen tijdens het herstel van de anesthesie. Als er echter te veel zwelling is, zullen verschillende interventies worden gebruikt. In dit geval kunt u 24 tot 48 uur op steroïden en een diureticum zoals Lasix verwachten. Je verpleegkundigen zullen er ook voor zorgen dat het hoofd van je bed 30 graden of meer wordt verhoogd. Na 48 uur keert u terug naar de operatiekamer om uw beademingsslang te laten verwijderen. Als u uw luchtweg nog steeds niet kunt ondersteunen, wordt een tracheotomie ingevoegd om uw luchtweg te behouden. Vanwege de invasieve aard van deze behandeling, wordt het beschouwd als een laatste redmiddel nadat andere therapieën hebben gefaald.