4 Tekenen van eetstoornissen bij kinderen
Eetstoornissen bij kinderen zijn vaak erg moeilijk te herkennen, zelfs voor sommige gezondheidswerkers. Kinderen zijn niet alleen kleine volwassenen. Eetstoornissen bij kinderen en jongere adolescenten vertonen vaak anders dan bij oudere personen, en verkeerde informatie over eetstoornissen is alom aanwezig, zelfs bij medische professionals.
Ouders voelen zich vaak schuldig omdat ze de tekenen van een eetstoornis bij hun kind missen. Deze schuld is niet productief en niet gerechtvaardigd. Hoewel eetstoornissen veel voorkomen in onze cultuur, is de kans dat een bepaald kind een eetstoornis ontwikkelt vrij laag en de meeste ouders kijken niet actief naar de eerste indicatoren. Maar achteraf kunnen veel ouders enkele van de vroege waarschuwingssignalen herkennen en betreuren dat ze niet beter over hen zijn geïnformeerd.
Als gevolg hiervan zijn gemiste kansen voor diagnose gebruikelijk tijdens het vroege verloop van de eetstoornis van een kind. Dit is jammer omdat een vroege behandeling de uitkomst van de behandeling aanzienlijk verbetert.
Kinderen en jongere adolescenten vertonen mogelijk niet de meer voor de hand liggende (en stereotype) tekenen van een eetstoornis die we zien bij oudere patiënten met eetstoornissen. Jongere patiënten hebben bijvoorbeeld minder kans op eetbuien of compensatoir gedrag (gedrag dat is ontworpen om de gevolgen van eetaanvallen te minimaliseren), zoals zuivering, dieetpillen en laxeermiddelen. Kinderen worden vaker gediagnosticeerd met vermijdende beperkende voedselinname (ARFID) dan oudere patiënten.
Dus wat zijn enkele van de vroege waarschuwingssignalen die ouders mogelijk verder willen onderzoeken wanneer / als ze zich voordoen?
Vier tekens die u misschien kunnen verrassen
1) Gebrek aan gewichtstoename of groei bij een opgroeiend kind
Oudere patiënten kunnen aangeven dat ze dik zijn of dat ze bedoelingen met het dieet hebben en dat ze vaak gewichtsverlies vertonen. Bij kinderen is er echter mogelijk zelfs geen sprake van gewichtsverlies. In plaats daarvan kan dit alleen verschijnen als een gebrek aan groei of als het niet lukt om verwachte gewichtstoename te bereiken. Het volgen van de groei van uw groeiende kind is iets dat de kinderarts moet doen, maar niet alle kinderartsen zijn getraind in het opsporen van eetstoornissen. Het is een goed idee voor ouders om gewicht en groeitrajecten in de gaten te houden. Sommige artsen zullen het gewicht van een kind alleen beoordelen in vergelijking met populatienormen en dit kan leiden tot een gemiste diagnose. Het is belangrijk om lengte en gewicht te vergelijken met de groeicijfers uit het verleden van het kind.
2) Minder eten of weigeren om te eten zonder of een vage verklaring
Jongere kinderen zijn minder snel geneigd om hun zorgen over het lichaamsbeeld te uiten - in plaats daarvan kunnen ze sabotagepogingen ondernemen om hen voldoende te laten eten om gewicht en groei te behouden. Sommige van de subtielere excuses die kinderen geven voor het niet eten, zijn onder meer het afwijzen van eerder geliefd voedsel, geen honger hebben of vage doelen hebben om gezonder te zijn (wat veel ouders, gewend aan hun kinderen die een zekere hoeveelheid junkfood eten, aanvankelijk ondersteunen). Kinderen kunnen ook klagen over buikpijn.
3) Hyperactiviteit of rusteloosheid
Bij volwassenen met een eetstoornis zien we vaak overmatige lichaamsbeweging, maar bij kinderen is de activiteit minder doelgericht. Je zult niet zien dat ze uren doorbrengen in de sportschool of rondrennen in de buurt; in plaats daarvan lijken ze rusteloos of hyperactief en kunnen ze veel bewegen op een niet-doelgerichte manier. Dr. Julie O'Toole beschrijft de dwanghandelingen / motorische rusteloosheid als "meedogenloos." Ouders melden vaak dat hun kinderen niet stilzitten en / of friemelen. Deze manifestatie lijkt meer op een kind met Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD) en ouders denken misschien niet aan een eetstoornis als mogelijke verklaring.
4) Verhoogde interesse in koken en / of het kijken naar kookshows
Een ander vaak verkeerd geïnterpreteerd symptoom is een verhoogde interesse in koken. In tegenstelling tot de algemene perceptie (en misschien zelfs in tegenstelling tot wat ze verwoord), hebben mensen met beperkende eetstoornissen geen gebrek aan eetlust, maar hebben ze in feite honger en denken ze constant aan eten. Volwassenen kunnen koken voor anderen en recepten lezen of verzamelen. Bij kinderen zien we vaak een soortgelijke preoccupatie met het kijken naar kookshows op tv. Ouders denken in eerste instantie dat dit een goede zaak is, omdat het kind interesse heeft in voedsel; het kan echter een sublimatie zijn van de hongerdrive. Mensen die niet genoeg geobsedeerd zijn door voedsel en kinderen en volwassenen met anorexia, kunnen het eten vervangen door andere voedselgerichte activiteiten.
Een bericht van Verywell
Eetstoornissen ontwikkelen zich meestal tijdens de adolescente jaren, maar zijn gedocumenteerd bij kinderen vanaf zeven jaar. Gewichtsverlies bij een opgroeiend kind is ongebruikelijk en zelfs als het kind te dik begon te zijn, moet voorzichtig worden omgegaan. Als u bang bent dat uw kind worstelt met eten en / of een van de bovenstaande symptomen vertoont, neem dan contact op met uw kinderarts. Als uw kinderarts uw zorgen niet serieus lijkt te nemen, vertrouw dan op het instinct van uw ouders, zoek aanvullende raadplegingen en lees meer over eetstoornissen. Je moet handelen. Het lot van je kind ligt in jouw handen. Ouders zijn niet de schuld en kunnen een belangrijke rol spelen in het helpen herstellen van een eetstoornis.
