Startpagina » Eet stoornissen » Wat is een zuiveringsstoornis?

    Wat is een zuiveringsstoornis?

    Als je te veel reinigt of traint, vraag je je misschien af ​​of je boulimia nervosa zou hebben. Misschien eet je echter geen binge. Dit kan betekenen dat u een ander probleem hebt: u kunt een zuiveringsstoornis hebben.

    Wat is zuiveringsstoornis?

    Zuiveringsstoornis is een eetstoornis die wordt gediagnosticeerd wanneer een persoon zuivert om vorm of gewicht te beïnvloeden, maar niet eet. Het kan worden gezien als boulimia nervosa zonder de eetbuien. De meeste berichten over de stoornis lijken aan te nemen dat braken de standaardvorm van zuivering is, maar ook laxeermiddelen en diuretica zijn vaak voorkomend. Veel patiënten nemen ook deel aan ander gedrag om te compenseren voor eten, inclusief overmatige lichaamsbeweging en extreem vasten.

    Hoewel zuiveringsstoornissen waarschijnlijk al enige tijd bestaan, werd het eerst formeel erkend door Keel en collega's in 2005. Zuiveringsstoornissen zijn veel minder bestudeerd dan boulimia nervosa. Inderdaad, veel patiënten met een zuiveringsstoornis zijn mogelijk ten onrechte gediagnosticeerd met boulimia nervosa of zijn mogelijk helemaal niet gediagnosticeerd..

    Zuiveringsstoornis wordt niet vermeld als een officiële aandoening in de Diagnostische en statistische handleiding voor geestelijke aandoeningen (DSM-5). In plaats daarvan wordt het opgenomen als een beschreven aandoening in de categorie Overige gespecificeerde voedings- en eetstoornissen (OSFED). Deze categorie omvat personen met klinisch significante eetstoornissen die niet voldoen aan de criteria voor een van de primaire eetstoornissen, waaronder anorexia nervosa, boulimia nervosa of eetbuistoornis. Hoewel het zijn eigen officiële categorie mist, kan een zuiveringsstoornis net zo ernstig zijn als een van deze andere aandoeningen.

    Niet duidelijk gedefinieerd

    Omdat zuiveringsstoornissen niet goed gedefinieerd zijn, zijn onderzoekers het er niet helemaal over eens geworden. Een van de uitdagingen van ons huidige diagnostische systeem is om te beslissen in welke mand een persoon met een bepaalde groep symptomen moet worden geplaatst.

    Gedreven lichaamsbeweging is bijvoorbeeld meer recent opgenomen als potentieel zuiveringsgedrag. Ook al wordt lichaamsbeweging algemeen beschouwd als een gezond en sociaal aanvaardbaar gedrag - op een manier dat braken of laxerend gebruik niet is - overmatige lichaamsbeweging kan een ernstig probleem zijn.

    Het is echter nog niet duidelijk dat overmatig bewegingsgedrag op zichzelf voldoende is voor een diagnose van zuiveringsstoornis. Een groep onderzoekers gelooft dat dat zo hoort. In hun recente studie hebben ze vastgesteld dat personen die regelmatig bewegen (maar geen andere methoden voor zuivering gebruiken) vergelijkbare psychopathologie hebben als mensen die regelmatig spoelen door braken of laxerend misbruik..

    Het onderzoek is dus aan de gang en als gevolg daarvan is het onduidelijk hoe purgingsstoornis precies zal worden gedefinieerd.

    Wie krijgt een zuiveringsstoornis?

    Purgingsstoornis komt het vaakst naar voren in de late adolescentie en vroege volwassenheid. Het beïnvloedt voornamelijk vrouwen en mensen die geclassificeerd zijn als normaal gewicht of groter. Vanwege het huidige diagnostische systeem, dat prioriteit geeft aan de diagnose van anorexia nervosa, kan zuiveringsstoornis met name niet worden vastgesteld bij personen met ondergewicht. Personen die te licht zijn en zich bezighouden met zuiveren, krijgen in plaats daarvan de diagnose anorexia nervosa, binge / purge-subtype.

    Als percentage van degenen die een behandeling voor een eetstoornis zoeken, geeft onderzoek aan dat de zuiveringsstoornis het presenterende probleem is bij 5 tot 10 procent van de volwassen patiënten en 24 tot 28 procent van de adolescente patiënten. Het zou een meer algemene diagnose kunnen worden als personen met overmatige lichaamsbeweging worden geclassificeerd als hebbende een zuiveringsstoornis.

    Hoe is de zuiveringsstoornis anders van boulimia nervosa en anorexia nervosa?

    Per definitie hebben mensen met een zuiveringsstoornis niet de afleveringen van het eten van ongewoon grote hoeveelheden voedsel dat kenmerkend is voor boulimia nervosa (anders zouden ze voldoen aan criteria voor boulimia nervosa). Ze hebben echter vaak het gevoel dat ze "te veel" hebben gegeten wanneer ze eigenlijk maar een normale hoeveelheid voedsel hebben gegeten. Ze kunnen na de maaltijd spoelen. Ze kunnen eenzelfde mate van schuld en schaamte ervaren als degenen die zich zuiveren na het eten van grote hoeveelheden voedsel.

    Onderzoek toont aan dat patiënten die zuiveren maar geen binge hebben, ernstige symptomen hebben die beperkend eten, een preoccupatie met gedachten over eetstoornissen en zorgen over het lichaamsbeeld omvatten. Een primair verschil tussen purgeerstoornissen en boulimie kan zijn dat patiënten met boulimia nervosa meer verlies van controle over voedsel melden. Sommige onderzoeken suggereren dat de zuiveringsstoornis minder ernstig kan zijn dan boulimia nervosa.

    Patiënten met een zuiveringsstoornis melden vaak gevoelens van gastro-intestinale problemen na het eten en meer angst dan gezonde mensen en patiënten met boulimia nervosa. Sommige patiënten met een zuiveringsstoornis kunnen het gevoel hebben dat hun braken automatisch is.

    Volgens Keel en collega's (2017) lijken patiënten met een zuiveringsstoornis "meer op patiënten met anorexia nervosa in temperament en interpersoonlijke interacties dan op patiënten met boulimia nervosa" (p..

    Andere stoornissen die optreden naast zuiveringsstoornis

    Patiënten met een zuiveringsstoornis hebben vaak andere psychische stoornissen:

    • Tot 70 procent heeft een stemmingsstoornis
    • Tot 43 procent heeft een angststoornis
    • Tot 17 procent heeft een drugsverslaving

    Zuiveringsstoornis houdt ook verband met een verhoogd risico op zelfmoord en opzettelijke zelfbeschadiging.

    Risico's van Purging Disorder

    Het spoelen door braken is uiterst zorgwekkend omdat het vele medische risico's met zich meebrengt, variërend van metabole stoornissen, elektrolytenonbalans die kunnen leiden tot een hartaanval, gebitsproblemen, slokdarmscheuren en gezwollen speekselklieren. Zuiveringsstoornis kan ook problemen met de botten en gastro-intestinale systemen veroorzaken en is geassocieerd met een verhoogd sterfterisico. Misbruik van laxeermiddelen kan afhankelijkheid van hen en de verstoring van de normale darmwerking veroorzaken. Misbruik van diuretica kan leiden tot aanzienlijke medische gevolgen.

    Behandeling voor Purging Disorder

    Helaas zijn er vanaf het moment van schrijven geen gerandomiseerde gecontroleerde behandelingsonderzoeken uitgevoerd voor personen met een zuiveringsstoornis. Er zijn geen evidence-based behandelingen specifiek voor de aandoening. Er is enige aanwijzing van de opname van patiënten met een zuiveringsstoornis in transdiagnostische behandelingsstudies dat ze baat kunnen hebben bij Cognitieve Gedragstherapie (CBT-E), de meest succesvolle behandeling voor volwassenen met boulimia nervosa. Modules die stemmingsintolerantie en probleemoplossing aanpakken, kunnen bijzonder nuttig zijn. Deze strategieën helpen patiënten om gevoelens van volheid en angst te tolereren en helpen hen om andere copingvaardigheden te ontwikkelen.

    Patiënten met een zuiveringsstoornis kunnen ook baat hebben bij blootstelling aan responspreventie, waaronder het eten van normale hoeveelheden voedsel, het leren herinterpreteren van fysieke sensaties als een normaal onderdeel van het spijsverteringsproces en het voorkomen van zuivering. Adolescenten met een zuiveringsstoornis kunnen het best worden gediend met Family-Based Treatment (FBT), de leidende behandeling voor adolescenten met anorexia nervosa, hoewel het onderzoek beperkt is.

    Volgens Keel en collega's (2017), kunnen patiënten met een zuiveringsstoornis die zuiveren na wat volgens hen oncontroleerbare eetgewoonten zijn - een gedrag dat lijkt op patiënten met boulimia nervosa - mogelijk beter reageren op de behandeling. Dit zou kunnen zijn omdat het gevoel van verlies van controle eten zo onaangenaam is. Patiënten die echter zuiveren maar geen enkel gevoel van verlies van controle over het eten ervaren, kunnen minder gemotiveerd zijn voor de behandeling omdat hun gedrag voor hen niet problematisch is. Ze lijken misschien meer op patiënten met anorexia nervosa die hun beperking niet als een probleem ervaren. Deze laatste groep kan ook minder geneigd zijn om deel te nemen aan de behandeling vanwege angst voor gewichtstoename als ze stoppen met spoelen.

    Een woord van heel goed

    Mensen die zich bezighouden met zuivering en vergelijkbaar gedrag kunnen zich schamen en aarzelen om hulp te zoeken. Het is echter belangrijk om professionele aandacht te krijgen en hoe eerder hoe beter. Als u of een geliefde zich bezighoudt met eetstoornis, zoals braken, misbruik van laxeermiddelen of diuretica, of overmatige lichaamsbeweging, zoek dan hulp.