Een inleiding tot balseming

Balsemen houdt het kunstmatige behoud van een dood menselijk lichaam in via opzettelijke menselijke actie (s). Moderne balsemmethoden bereiken dit (tijdelijke) behoud door het gebruik van chemicaliën, zoals formaldehyde en glutaaraldehyde, die in het bloedsomloopsysteem van het kadaver worden geïnjecteerd en in lichaamsholten wanneer bloed en andere lichaamsvloeistoffen worden verwijderd.
Beschouwd als "een van de langst beoefende kunsten van de mensheid", begonnen de Egyptenaren rond 3200 voor Christus te balsemen. omdat ze geloofden dat religieuze opstanding alleen kon plaatsvinden voor lichamen die intact waren bewaard. Vandaag, en voornamelijk in de Verenigde Staten en Canada, ontvangen lichamen van overledenen balseming om verschillende redenen, waaronder:
• wanneer een gezin begrafenisdiensten wenst waarbij het lichaam zich in een open kist bevindt
• om familieleden en geliefden tijd te geven om naar de begrafenis en / of begrafenis van de overledene te reizen
• wanneer het lichaam op grote afstand moet reizen voor de uiteindelijke bestemming, zoals wanneer een sterfgeval in het buitenland plaatsvindt
• om het lijk tijdelijk te conserveren voor medisch onderzoek of anatomisch onderzoek

Word Origin

De term balsemen is afgeleid van het 14e-eeuwse woord "embaumen", wat betekent "balsem of zalf aanbrengen". Dat woord is afgeleid van een vroegere oud-Franse term, 'embausmer', wat betekent 'een lijk bewaren met specerijen'. Het is niet verrassend dat de term 'balsem' (in zijn verschillende historische taalkundige vormen) verwijst naar een 'aromatische substantie gemaakt van harsen en oliën', zoals balsem, specerijen, ceder, parfums, enz. - stoffen die vaak worden gebruikt door de oude Egyptenaren en andere culturen tijdens het balsemen.

Synoniemen

Balseming kan ook worden aangeduid als lichaamsbescherming, tijdelijke bewaring of thanatopraxy (Franse term).