Macula Telangiectasia-typen en -symptomen

Maculaire telangiectasia, ook wel idiopathische juxtafoveal macular telangiectasia (en afgekort MacTel) genoemd, is een ziekte die het deel van het oog dat de macula wordt aangedaan, aantast, waardoor het centrale zicht achteruitgaat of verloren gaat. De macula is het deel van het netvlies, de lichtgevoelige laag langs de achterkant van het oog. De macula stelt ons in staat om een ​​fijne, gedetailleerde, duidelijke centrale visie te hebben.
Maculaire telangiectasie veroorzaakt ziekte in de kleine bloedvaten die de centrale fovea, het midden van de macula, beïnvloeden.

Types

Er zijn twee soorten maculaire telangiëctasieën, type 1 en type 2.
Type 1 maculaire telangiectasia, de minder vaak voorkomende vorm, treft meestal slechts één oog. De bloedvaten in de macula worden gedilateerd en vormen microaneurysma's. Microaneurysma's zijn kleine uitstulpingen die in de bloedvaten voorkomen. Vloeistof kan zich ophopen in het maculaire gebied, wat zwelling en verlies van gezichtsvermogen veroorzaakt.
Type 2 maculaire telangiectasie komt veel vaker voor. De bloedvaten in de macula worden gedilateerd en lekvloeistof veroorzaakt zwelling en littekens, wat kan leiden tot verlies van het gezichtsvermogen. Soms groeien nieuwe bloedvaten onder de macula, waardoor de maculaire fotoreceptoren worden aangetast en het gezichtsvermogen verloren gaat. Type 2 heeft de neiging om zowel ogen als beide geslachten te beïnvloeden, in tegenstelling tot Type 1, dat meestal slechts één oog beïnvloedt.
(Type 3 maculaire telangiectasia bestaat maar is uiterst zeldzaam. Patiënten met Type 3 hebben de neiging om meer vaatziekten te hebben, waardoor de bloedvaten verstopt raken.)

symptomen

Patiënten met deze aandoening kunnen het jarenlang hebben met weinig of geen symptomen. Naarmate de ziekte vordert, kunt u het volgende ervaren:

• Wazig zicht
• vervormd zicht
• Verlies van centrale visie
• Letters of woorden overslaan

Diagnose

De diagnose van maculaire telangiectasie wordt gesteld door eerst een uitgebreid oogonderzoek te ondergaan. Uw oogarts zal een Amsler-rastertest uitvoeren om te bepalen of er vervormde gebieden in uw centrale zicht zijn. Uw pupillen worden verwijd met speciale gemedicineerde oogdruppels zodat de macula en het netvlies kunnen worden gevisualiseerd. Hij of zij kan ook digitale netvliesfoto's maken. Een speciale test voor kleurstofinjectie, fluorescentie-angiografie genaamd, kan ook worden uitgevoerd om te zien hoe het bloed in het netvlies circuleert. Ten slotte zal uw arts een optische coherentietomografie (OCT) uitvoeren, een nieuwere geavanceerde manier om de structuur en anatomie van het maculaire gebied te analyseren.
Het is belangrijk om deze ziekte niet te verwarren met leeftijdsgebonden maculaire degeneratie. Hoewel de symptomen vergelijkbaar kunnen zijn, komen ze van verschillende factoren.

Behandeling

Omdat maculaire telangiectasieën als een vrij zeldzame aandoening wordt beschouwd, is er nog steeds veel dat we niet volledig begrijpen. We weten dat sommige patiënten alleen een zorgvuldige monitoring behoeven en mogelijk helemaal geen behandeling nodig hebben. Als de bloedvaten beginnen te lekken en zwelling en littekens veroorzaken, kunnen artsen laserbehandelingen gebruiken om de zwelling te verlichten en de complicatie te verminderen. Steroïden worden soms gebruikt om ontstekingen te onderdrukken en nieuwere geneesmiddelen, zoals anti-VEGF (vasculaire endotheliale groeifactor) medicijnen, worden gebruikt om abnormale bloedvatgroei te stoppen.

Het MacTel-project

Er is medisch onderzoek aan de gang dat het MacTel-project wordt genoemd. De reden voor dit project is dat de aandoening pas de afgelopen 25 jaar echt is besproken en dat er niet veel nieuwe informatie over de aandoening is. Omdat het een vrij zeldzame ziekte is, wordt het vaak gemist door oogartsen. Het is te hopen dat het MacTel-project een nieuw licht werpt op de klinische kenmerken, genetica, bewustzijn, nieuwe behandelingen en ondersteuning voor mensen met de ziekte. Vierhonderd deelnemers zijn ingeschreven en worden jaarlijks onderzocht, waarbij ook familieleden van de deelnemers worden gescreend.