Bijziendheid controle en preventie
Iemand met bijziendheid kan opmerkelijk turen wanneer objecten in de verte worden bekeken. Ze kunnen ook heel dicht bij de televisie zitten of boeken heel dicht bij hun ogen brengen tijdens het lezen. Bijziendheid vereist visuele correctie, meestal in de vorm van een bril of contactlenzen. Refractieve chirurgie, zoals LASIK, kan ook bijziendheid corrigeren.
Bijziendheid krijgt de laatste tijd veel meer aandacht omdat de prevalentie aanzienlijk lijkt toe te nemen. Sommige landen zien bijziendheid als een epidemie of een crisis voor de volksgezondheid. In de Verenigde Staten is de prevalentie van bijziendheid in de afgelopen 30 jaar met maar liefst 40 procent toegenomen. In sommige landen, zoals China, benadert de prevalentie van bijziendheid 80 procent van de bevolking.
Gevaren van bijziendheid
Bijziendheid is een populair onderwerp geworden vanwege mogelijke risico's. Hoge bijziendheid, meestal gedefinieerd als meer dan 5,0 eenheden of dioptrieën (D), creëert een verhoogd risico op glaucoom, staar, netvliesloslating en bijziende maculopathie. Slechts 1,0 D van bijziendheid verdubbelt het risico van een persoon voor myopische maculopathie en cataracten, en verdrievoudigt het risico van netvliesloslating in vergelijking met mensen met emmetropie.Emmetropia is de toestand wanneer u geen zichtcorrectie nodig hebt, ook bekend als normaal zien. Bij 3,0 D bijziendheid is het risico van cataract triples en het risico van netvliesloslating en myopie maculopathie negen keer zo groot als bij iemand zonder zichtproblemen. Bovendien is bij 5.0 D bijziendheid het risico van cataract vijfmaal hoger, 21 maal het risico op loslating van het netvlies en 40 maal hoger risico voor de ontwikkeling van myopische maculopathie.
Wat veroorzaakt bijziendheid?
Niemand weet zeker wat de oorzaak is van bijziendheid. Genetica lijkt een grote rol te spelen. Als een van de ouders bijziend is, loopt het kind zelfs een drievoudig risico om bijziend te worden. Als beide ouders bijziend zijn, verdubbelt dat drievoudige risico.Historisch gezien is er een lange geschiedenis geweest van een verband tussen de toename van bijziendheid bij mensen die actief betrokken zijn bij meer werk in de buurt. Al in de negentiende eeuw lieten wetenschappers een relatie zien dat mensen die een hogere opleiding genoten of in een beroep werkten waar veel werk in de buurt was, veel meer bijziend waren dan zij die geen hoger onderwijs genoten of buiten werkten.
Wat echter nog steeds niet duidelijk is, is dat persoonlijkheden die zich aangetrokken voelen tot een hogere intellectuele bezigheid of degenen met veel meer nabij werk (activiteiten die een korte werkafstand inhouden) kunnen bestaan uit mensen die zich aangetrokken voelen tot dit soort banen of wetenschappelijke studies. Dit gebied wordt momenteel door vele onderzoekers onderzocht.
De meesten van ons worden blootgesteld aan een buitensporige hoeveelheid nabije prikkels met smartphones, tablets, computers en tal van andere digitale apparaten. De jury is nog niet uitgekeken of dit echt iets is waar wij als samenleving zich zorgen over moeten maken of niet.
Er zijn net zoveel onderzoeken die aantonen dat bijna-werk geen bijziendheid veroorzaakt, omdat er onderzoeken zijn waaruit blijkt dat dit wel het geval is. Het is waarschijnlijk een complexer algoritme met genetica en de hoeveelheid tijd die buitenshuis wordt doorgebracht.
Omgeving lijkt ook een rol te spelen. Er zijn aanwijzingen dat de tijd die buitenshuis wordt doorgebracht een beschermend effect lijkt te hebben. Kinderen die meer tijd buitenshuis doorbrengen, zijn veel minder geneigd om bijziend te zijn. Onderzoekers weten niet precies waarom, hoewel er wordt gedacht dat het iets te maken heeft met blootstelling aan daglicht of misschien in een omgeving met grotere afstanden.
Kunnen we bijziendheid voorkomen??
Wetenschappers en artsen promoten het idee dat als de progressie van bijziendheid kan worden teruggebracht tot ongeveer 50 procent, de incidentie van ernstige complicaties aanzienlijk kan worden verminderd. Het is duidelijk dat het nog beter zou zijn als we de progressie helemaal zouden verminderen, maar de meeste huidige manieren om de progressie van bijziendheid te verminderen, hebben een werkzaamheid van ongeveer 45-50 procent. Hieronder volgt een lijst met mogelijke manieren om bijziendheid te voorkomen of onder controle te houden.Visuele correctie
Veel ouders maken zich zorgen dat als een arts voorschrijft dat een bril het grootste deel van de tijd wordt gedragen, hun kind ervan afhankelijk wordt of dat de bril zelf meer bijziendheid veroorzaakt. Sommige ouders vinden misschien dat het het beste is om de aandoening helemaal niet te corrigeren.
Uit onderzoek blijkt echter dat het niet corrigeren van de bijziendheid van een kind de bijziendheid juist kan verergeren. Bovendien werd eens gedacht dat ondercorrectie van bijziendheid een effect had op het verminderen van de progressie. De huidige gedachte is echter dat ondercorrectie wordt geassocieerd met een hogere mate van myopieprogressie.
Outdoor-activiteiten
Belangrijke studies hebben aangetoond dat de tijd die buitenshuis wordt doorgebracht het begin kan vertragen of zelfs de progressie van bijziendheid kan verminderen. Er moet meer onderzoek worden verricht, maar de hoeveelheid tijd die buiten wordt doorgebracht lijkt op zijn minst een belangrijke risicofactor te zijn. De meeste artsen bevelen aan dat kinderen elke dag minstens 120 minuten buitenshuis doorbrengen.
De reden waarom dit waar is, kan te maken hebben met een afname van obesitas, een toename van de vitamine D-productie, gesocialiseerde games die buiten plaatsvinden of zelfs in verband kunnen worden gebracht met dopaminegehalten in het lichaam. Een van de sterkste werkingsmechanismen die momenteel wordt bestudeerd, is de hoeveelheid blootstelling aan de zon of de hoeveelheid verlichting of gewoon helderheid die u ontvangt terwijl u buiten bent..
Lage dosis Atropine
Atropine 0,1% oftalmische oplossing is tamelijk effectief gebleken in het verminderen van de progressie van bijziendheid, maar niet in het vertragen van de snelheid van een toename in de lengte van de oogbal. Veel van de studies laten echter een zeer hoog succes zien.
Sommige onderzoeken laten een progressie van maar liefst 90 procent zien. Atropine wordt dagelijks in oogdruppelvorm toegediend, meestal voor het slapengaan. Het exacte mechanisme is niet bekend. Studies hebben aangetoond dat lage doses atropine veilig zijn. Sommige beoefenaars zijn echter voorzichtig, omdat een hoge dosis atropine enkele ongewenste bijwerkingen kan veroorzaken.
Orthokeratology
Orthokeratologie, ook bekend als corneal refractieve therapie (CRT), zachte corneale vorming en corneale hervormingen, is een procedure waarbij speciale cornea-vormen die lijken op starre gasdoorlatende lenzen, 's nachts worden geplaatst en geslapen. De lenzen worden lenzen met een omgekeerde geometrie genoemd. Ze maken het hoornvlies centraal plat maar stelen het perifeer, wat een vormverandering in het hoornvlies veroorzaakt die perifere hyperopische defocus vermindert en bijziende defocus creëert die de voortgang van bijziendheid kan vertragen.
Perifere hyperopische defocus is een complex onderwerp, maar het lijkt de stimulus te zijn voor de oogbol om langwerpig te worden en om meer bijziend te worden. Een kind dat ze 's nachts alleen draagt, bereikt over het algemeen een bijna 20/20 ongecorrigeerd zicht gedurende de hele dag. Dit induceert een effect op de progressie van bijziendheid en verhoogt ook het vertrouwen voor het kind, zodat de zichtcorrectie niet overdag hoeft te worden gedragen.
Multifocale contactlenzen
Kinderen met zachte multifocale lenzen hadden 25 procent minder myopieprogressie en 31 procent minder axiale rek dan degenen die enkelvoudige lenzen dragen gedurende twee jaar, volgens een onderzoek uit 2014 bij kinderen in Hongkong. Artsen geloven dat het werkt volgens hetzelfde mechanisme als de orthokeratologie.
De "centrale" multifocale focuslicht voor het perifere netvlies, en ze richten licht recht op het centrale netvlies, dat mensen een helder zicht biedt.
