Omgaan met existentiële angst

Existentiële angst verwijst naar gevoelens van onbehagen over zin, keuze en vrijheid in het leven. Hoewel angst een basisthema van het leven is en de ervaring van angst weerspiegelt of bedreigd wordt, wordt dit meestal beschouwd als in de context van een fysieke of situationele bedreiging. 

U kunt bijvoorbeeld angst hebben om te vliegen of om in het openbaar angst te spreken. Daarentegen weerspiegelt existentiële angst een diepere vorm van angst die het een complexere onderneming maakt om ermee om te gaan.

Inzicht in existentiële angst

Of het nu gaat om existentiële angst, wanhoop of angst, het concept is hetzelfde: het idee is dat het leven inherent zinloos is. Dat ons bestaan ​​geen zin heeft, omdat er grenzen of grenzen aan zijn, namelijk dat we allemaal op een dag zullen sterven.

Existentiële angst heeft de neiging om tijdens overgangen op te treden en geeft blijk van aanpassingsmoeilijkheden, vaak gerelateerd aan het verliezen van veiligheid en beveiliging. Een universiteitsstudent die van huis weggaat of een volwassene die een moeilijke scheiding doormaakt, kan bijvoorbeeld het gevoel hebben dat de basis waarop zijn leven is gebouwd aan het afbrokkelen is. Dit kan leiden tot het in twijfel trekken van de betekenis van je bestaan.

Het existentialisme benadrukt dat we allemaal vrij zijn om keuzes te maken in het leven, en met deze vrijheid om keuzes te maken, komt verantwoordelijkheid. Echter, gezien het ultieme lot van de dood, kunnen je acties zinloos lijken als ze worden bekeken in relatie tot het grotere plaatje van je leven.

Op deze manier leidt vrijheid tot wanhoop en veroorzaakt de verantwoordelijkheid voor deze vrijheid angst. Welke keuze we ook maken, het verandert niets aan het feit dat onze tijd op deze aarde beperkt is.

Hoe existentialisten angst zien

Existentialisten zien angst op een andere manier dan psychiaters en psychologen. In plaats van het waarnemen van angst als een probleem dat moet worden opgelost, beschouwen ze het als een onvermijdelijk deel van het leven dat iedereen zal ervaren, en iets dat positief is en dat ons belangrijke lessen over het leven kan leren..

Ze beschouwen de ultieme zorgen van het leven als dood, vrijheid, isolatie en zinloosheid. Van deze zorgen wordt gedacht dat ze gevoelens van angst en angst veroorzaken, omdat we er nooit zeker van kunnen zijn dat onze keuzes de juiste zijn, en als een keuze eenmaal is gemaakt, moet het alternatief worden afgewezen.

Hoe vaak heb je worstelde met een beslissing en vreesde dat het de verkeerde was? Die angst om de verkeerde keuze te maken, weerspiegelt angst voor vrijheid in verband met existentiële belangen.

Existentialisten geloven dat we deze angst of angst hebben omdat er geen "goed" pad is en geen gids om ons te vertellen wat we moeten doen. In essentie moet ieder van ons betekenis geven aan ons eigen leven. Als deze verantwoordelijkheid te groot wordt, kunnen we ons terugtrekken in manieren van gedrag die ons beschermen tegen dit gevoel van angst.

Existentiële versus neurotische angst

Angst in gezond verstand is een probleem dat moet worden opgelost. Psychotherapie en medicatie worden gebruikt voor de behandeling van angststoornissen zoals paniekstoornis, gegeneraliseerde angststoornis en sociale fobie, en het diagnostisch en statistisch handboek voor psychische stoornissen (DSM-V) somt criteria of symptomen op die angst in verschillende categorieën groeperen..

Daarentegen beschouwen existentialisten existentiële angst als een normaal gevolg van het menselijk bestaan ​​en neurotische angst als vermijdingsgedrag. Met andere woorden, als u zich zorgen maakt over het neerstorten van het vliegtuig of als iedereen in het gehoor van uw toespraak u uitlacht, dan heeft u met succes afgeleid dat u zich zorgen hoeft te maken of uw leven zin heeft of wat er zal gebeuren nadat u sterft.

Het is duidelijk dat dit twee verschillende definities van angst zijn die niet volledig onverenigbaar zijn. De op deze manier beschreven existentiële angst lijkt echter bijna meer op depressie dan op angst - misschien daarom dat de termen 'angst' en 'wanhoop' vaak door elkaar worden gebruikt met angst in deze context.

In 1844 schreef de Deense filosoof Soren Kierkegaard: "Wie geleerd heeft op de juiste manier angstig te zijn, heeft het ultieme geleerd." Dit drukt het idee uit dat existentiële angst verder gaat dan angst voor dagelijkse problemen. Terwijl artsen zich bezighouden met het medische model en neurotische angst, denken degenen die afkomstig zijn van een existentiële of fenomenologische (op ervaring gebaseerde) benadering van angst als noodzakelijk.

Op deze manier wordt existentiële angst beschouwd als een reis, een bewustzijn, een noodzakelijke ervaring en een complex fenomeen. Het ontstaat uit het besef van je eigen vrijheden en hoe het leven op een dag voor je eindigt.

The Point to Living

Als je worstelt met existentiële angst, zou je kunnen vragen: "Wat heeft het voor zin om te leven?" Terwijl je door overgangen in je leven gaat en de veiligheid van een vertrouwde context en structuur verliest, kun je het punt van het leven in vraag stellen, als het resultaat uiteindelijk is dat je sterft. Waarom door de bewegingen gaan?

Verschillende existentiële schrijvers hebben deze vraag overwogen. Journalist en schrijver Albert Camus betoogden dat de enige uitweg is om de absurditeit van de situatie te omarmen en erboven uit te stijgen, ook al is het alleen in de context van je eigen leven. Met andere woorden, als je een persoon in deze wereld gaat zijn, dan moet je een keuze maken om zin te maken in je eigen leven, welke vorm dan ook. Als je een 80-tal jaar bij je bent, maak het dan de moeite waard.

Camus voerde ook aan dat het vermogen om passie te hebben voor iets dat anders als een zinloos leven zou kunnen worden beschouwd een weerspiegeling is van de waardering voor het leven zelf. Als je kunt stoppen met proberen te leven voor het einde, of het 'doel', en begint te leven voor de daad van 'zijn' zelf, dan gaat je leven over volledig leven, kiezen voor integriteit en gepassioneerd zijn. Dit klinkt niet verrassend als het fundament van mindfulness-meditatie in het medische model van angst.

Existentiële angst overwinnen

Gegeven dat existentiële angst gerelateerd is aan een bewustzijn van de ultieme grenzen in het leven, die dood en toeval zijn, kan angst van dit type worden gezien als onvermijdelijk in plaats van pathologisch. Daarom moet ieder van ons een manier vinden om met deze angst te 'leven' in plaats van deze te elimineren. Of zo beweren de existentialisten.

Er zijn zowel nuttige als nutteloze manieren om te reageren op dit type existentiële crisis. Eén, die ik al beschreef, is de keuze om helemaal niet te leven of om het leven op te geven.

Een tweede punt is om zo op te gaan in dagelijkse afleidingen dat je geen authentiek leven leidt. Er wordt gezegd dat dit geen ruimte laat voor existentiële angst, maar ook geen ruimte biedt voor een authentiek leven. Het is in wezen een onaangepaste coping- of ontwijkingsstrategie. Hoeveel mensen ken je die door het leven gaan met "ogen wijdgesloten", nooit kijkend naar het grote geheel?

Als je je leven op deze manier hebt geleefd, het vermijden van nadenken over de ultieme limiet, en dan gebeurt er iets - een penseel met de dood of de dood van een geliefde - hoe reageer je? Volgens de existentialisten kan dit dienen als een ontwaken in termen van je levenshouding.

Deze gebeurtenis kan je in de richting van authenticiteit brengen, wat noodzakelijkerwijs ook angst met zich meebrengt. Je hebt misschien gedachten over de vluchtigheid van je bestaan ​​en hoe je het leeft. Als je stopt met het vanzelfsprekend vinden dat je elke dag levend wakker wordt, ervaar je mogelijk angst, maar tegelijkertijd een diepere betekenis.

Je zou kunnen opmerken dat alle dagelijkse alledaagse problemen waar je zo veel last van had niet langer van belang lijken te zijn, en alle gedachten, angsten en angsten over het alledaagse vallen weg, omdat je met een veel groter probleem wordt geconfronteerd. Aan het einde van je leven, zal dit van belang zijn? Maakt het uit welke carrière je hebt gekozen, hoeveel geld je hebt gehad of welke auto je hebt gereden?

Al deze veranderingen kunnen leiden tot meer moedige en authentieke manieren om te reageren op deze existentiële crisis. Kun je deze angst je laten motiveren en je naar een authentieker leven leiden? Wat kan deze angst je leren over je verbondenheid met de wereld? Trek een notitieboek tevoorschijn en noteer uw gedachten over deze laatste twee vragen. Het is in de antwoorden op deze vragen dat je zult vinden hoe je omgaat met existentiële angst.

Een woord van heel goed

Existentiële angst is in tegenstelling tot de zogenaamde "neurotische" angst doordat er geen medicatie is om voor te schrijven of een 16-weken durende therapieprogramma dat waarschijnlijk uw angst vermindert. Als je merkt dat je worstelt met existentiële angst, of het nu een transitie of een levensveranderende gebeurtenis betreft, neem dan de tijd om te evalueren hoe je de meeste betekenis uit je leven kunt maken. Het is daar dat je je pad zult vinden.