Hoe verschilt de rekening van de senaatsgezondheidszorg van de huisrekening?

Op 22 juni 2017 onthulde de Amerikaanse Senaat de rekening voor hervorming van de gezondheidszorg die ze volledig achter gesloten deuren hadden opgesteld in de weken nadat het Huis de Amerikaanse Gezondheidszorgwet (AHCA) op 4 mei had aangenomen. Hoewel het hetzelfde factuurnummer heeft (HR 1628), noemde de Senaat hun versie van de Better Care Reconciliation Act (BCRA) van 2017. De wet hield veel van de AHCA, maar heeft ook enkele fundamentele verschillen.
In de daaropvolgende weken introduceerde de Senaat een paar nieuwe variaties op de BCRA, maar zij bleven de wetgeving opstellen op een partijdige basis, zonder commissiehoorzittingen of tweeledig debat. De eerste update, uitgebracht op 26 juni, bevatte een continue dekkingsvereiste, die niet was opgenomen in hun eerdere versie (u kunt beide versies van de Senate-factuur hier zien). Bijkomende versies van de BCRA zijn op 13 juli geïntroduceerd (per sectie) en op 20 juli (overzicht per hoofdstuk).
De Senaat introduceerde ook de Obamacare Repeal Reconciliation Act (ORRA), die eenvoudig de wetgeving herverpakt die beide kamers in 2015 hebben aangenomen (HR3762) om een aantal belangrijke bepalingen van de ACA in te trekken. Die wetgeving wordt vaak "intrekking en vertraging" genoemd, omdat deze geen kader bevat voor het vervangen van de ACA. President Obama heeft het vetrouwd in het begin van 2016, maar sommige wetgevers in de Senaat zijn geïnteresseerd om het nu weer door te geven, nu president Trump in functie is (deze wetgeving had zeer weinig kans om te slagen, gezien de terughoudendheid die gematigde Republikeinen in de Senaat hebben getoond komt tot intrekking van de ACA zonder een degelijke vervanging aan dek, het werd gebracht op de vloer van de senaat voor een stemming op 27 juli en faalde 45-55).
De BCRA werd op 27 juli ook naar de senaat gebracht en faalde bij een stemming van 43-57. De 46 Democraten en twee onafhankelijken van de Senaat (die zich beide uitspreken over de Democraten) stemden tegen de maatregel en werden vergezeld door negen Republikeinse Senatoren. In een laatste poging om een soort van intrekking van Obamacare door te voeren, introduceerden GOP Senators de 'magere' herroeping (de Health Freedom Act) in de late avond van 27 juli. Die maatregel faalde ook, 49-51 (Senators Collins, Murkowski, en McCain stemde ertegen, samen met alle Democraten en onafhankelijken).
Het is echter belangrijk op te merken dat de senaat nog steeds de House Bill kan voorleggen voor heroverweging, en dat er andere amendementen worden overwogen die kunnen worden vervangen in plaats van de versie van de wet die het Huis heeft aangenomen (dit is de manier waarop de Senaat heeft gestemd de ORRA, BCRA en de Freedom Act van de Gezondheidszorg, ze zijn voorgesteld als amendementen ter vervanging van de bestaande tekst van de wet).
Hoewel de BCRA niet is geslaagd, weten we niet hoe en of deze zal worden gewijzigd en heroverwogen. Dus laten we eens kijken naar wat senaatsrepublikeinen hebben opgesteld en begrijpen hoe vergelijkbaar is met de AHCA die House Republikeinen hebben aangenomen (in gedachten houdend dat de twee kamers het eens zouden moeten zijn over de voorwaarden van een stuk wetgeving om de ACA te herroepen / vervangen voordat ze zou het naar de president kunnen sturen). We hebben verschillende artikelen over de AHCA, om u meer te helpen begrijpen over het huisplan voor hervorming van de gezondheidszorg:

De AHCA en Pre-Existing Voorwaarden
Wie zou dekking verliezen onder de AHCA?
Hoe zouden premiesubsidies veranderen onder de AHCA?
Hoe zou door de werkgever gesponsorde dekking onder de AHCA veranderen??

Laten we daarom eens kijken naar de manieren waarop de BCRA verschilt van de AHCA.

Belastingverlagingen

De Affordable Care Act (ACA), waarvan de intrekking ogenschijnlijk het doel is van zowel de House- als de Senaatsvoorstellen, omvatte een verscheidenheid aan nieuwe belastingen op Amerikanen en gezondheidszorgbedrijven met een hoog inkomen, evenals de belastingboetes in verband met het individu mandaat en werkgeversmandaat.
De opbrengst van deze belastingen wordt gebruikt om het zorgstelsel te ondersteunen en betere, meer betaalbare dekking aan meer mensen te bieden. Het individuele mandaat is ook een hulpmiddel om gezonde mensen te stimuleren om de dekking te behouden, en het werkgeversmandaat moedigt grote werkgevers aan om hoogwaardige, betaalbare dekking te bieden aan hun voltijdse werknemers.
De AHCA herroept de belastingen en de vroege versies van de BCRA hebben ze ook ingetrokken. Latere versies van de BCRA houden echter twee kernbelastingen in stand: de 0,9 procent Medicare loonheffingstoeslag op mensen met hoge inkomens, en de 3,8 procent meerwaarden (dwz onverdiende inkomsten) belasting op belastingplichtigen met hoge inkomsten (intrekking van deze belastingen zouden vooral ten goede komen aan mensen die minstens een miljoen dollar per jaar verdienen).
De AHCA en de BCRA resulteren beide in lagere federale inkomsten, hoewel de twee rekeningen verschillende planningen hebben in termen van wanneer de verschillende belastingen zouden worden ingetrokken. En de vermindering van de federale inkomsten is minder ernstig in de latere versies van de BCRA, omdat het de Medicare-belastingen op mensen met hoge inkomens behoudt (in het komende decennium voorkomt het behoud van die twee belastingen een verlies van $ 231 miljard aan federale inkomsten, volgens de analyse door het Congressional Budget Office van de BCRA).
Om de belastingverlagingen te compenseren (waarvan er veel nog steeds van toepassing zijn onder de BCRA), wordt de federale financiering voor Medicaid en premiesubsidies ook verminderd.

Medicaid

De meeste Medicaid-financiering wordt gebruikt voor langdurige zorg voor bejaarde Amerikanen en voor medische zorg voor kinderen met een laag inkomen, zwangere vrouwen en mensen met een handicap (ongeveer tweederde van de bewoners van het verpleeghuis wordt gedekt door Medicaid en bijna de helft van alle geboorten in de VS vallen onder Medicaid).
In het kader van de ACA is Medicaid ook uitgebreid om in aanmerking komende volwassenen met een laag inkomen te dekken. Zowel de AHCA als de BCRA verleggen de uitbreiding van Medicaid en snijden drastisch de algehele federale Medicaid-financiering. Het terugdraaien van de Medicaid-uitbreiding zou zeker onder de categorie van intrekking van de ACA vallen (het verklaarde doel van de huidige hervormingsdruk van de Republikeinse gezondheidszorg), maar de algehele federale financieringsbesnoeiingen voor Medicaid gaan veel verder dan het intrekken door ACA..
Volgens de analyse van het Congressional Budget Office (CBO) zouden de federale uitgaven van Medicaid in het komende decennium onder de AHCA met $ 834 miljard worden verminderd. De CBO-analyse van de BCRA van 20 juli projecteert 756 miljard dollar aan Medicaid-financiering in 2026, maar het is opmerkelijk dat de BCRA Medicaid sterker knipt vanaf 2025, dus de bezuinigingen onder de BCRA zullen groter zijn dan de bezuinigingen onder de AHCA als we uitbreiden de analyse van nog een decennium (de CBO heeft voorspeld dat de federale Medicaid-uitgaven in 2036 35 procent lager zullen zijn onder de BCRA dan wanneer de ACA wordt gehandhaafd).
Volgens de ACA betaalt de federale overheid momenteel 95 procent van de kosten van de dekking van de bevolking die in aanmerking kwam voor Medicaid onder de uitbreiding van het programma door de ACA. Vanaf 2020 is dit gedaald tot 90 procent en dat zal nog steeds zo blijven.
De AHCA zou na 1 maart 2017 geen nieuwe staten toestaan om Medicaid uit te breiden en zou vanaf 2021 overgaan op het reguliere Medicaid-matchingpercentage van elke staat (tussen 50 procent en 75 procent, armere staten krijgen een grotere match). beëindig nieuwe uitbreidingsinschrijvingen voor Medicaid, omdat staten een onbetaalbaar percentage van de rekening zouden moeten betalen.
De AHCA zet Medicaid (het hele programma, niet alleen de uitbreiding van de Medicaid van ACA) om in een toewijzingssysteem per hoofd van de bevolking, waarbij de financiering per hoofd van de federale overheid jaarlijks wordt aangepast door CPI-Medical + 1 (de medische component van de consument). prijsindex, plus één procentpunt). Het is belangrijk op te merken dat de Medicaid-populatie over het algemeen zieker is dan de algehele populatie, dus het CPI-medische nummer weerspiegelt niet nauwkeurig de groei van de medische kosten in de Medicaid-populatie.
De BCRA zou ook de uitbreiding van Medicaid beperken tot staten die vanaf maart 2017 waren uitgebreid. Maar in plaats van de federale financiering voor de uitbreiding van Medicaid in één keer te verlagen, zou het federale matchingpercentage dalen tot 85 procent in 2021, 80 procent in 2022, en 75 procent in 2023. Vanaf 2024 zou het terugkeren naar het reguliere Medicaid-matchingpercentage van de staat. Dat betekent dat staten niet abrupt alle uitgebreide federale financiering zouden verliezen die momenteel van toepassing is op de uitbreidingspopulatie van Medicaid, maar er zijn verschillende staten waar de staatswet Medicaid-expansie zou beëindigen als de federale wedstrijd onder de 90 procent zou vallen (Arkansas, Arizona, Illinois , Indiana, Michigan, New Hampshire, New Mexico en Washington).
De BCRA zou ook Medicaid omschakelen naar een toewijzingssysteem per hoofd van de bevolking, maar in plaats van de bedragen aan te passen met CPI-Medical + 1, zou de BCRA alleen worden aangepast door CPI-Medical tot 2024 en door de reguliere CPI (niet de medische component) vanaf 2025. CPI-Medical is over het algemeen een groter aantal dan de algehele CPI, omdat medische kosten sneller oplopen dan andere kosten. De totale CPI kan zelfs negatief zijn, wat zou kunnen resulteren in een federaal budget van Medicaid op jaarbasis besnoeiing. Dus zouden staten een snellere bezuiniging zien in hun federale Medicaid-financiering naarmate de tijd vordert onder de BCRA.

Het vereiste om de dekking van de ziektekostenverzekering te handhaven

De ACA vereist dat de meeste mensen de ziekteverzekering dekken of een belastingboete ondergaan. Er is een substantiële lijst van vrijstellingen van de boete, maar de IRS meldde begin 2017 dat 6,5 miljoen belastingdossiers ongeveer 3 miljard dollar aan boetes hadden beoordeeld omdat ze niet verzekerd waren in 2015.
De AHCA en de BCRA heffen beiden de boete op, met terugwerkende kracht tot begin 2016. De AHCA vervangt deze door een premie van één jaar, 30 procent in premies voor mensen met een dekking van 63 of meer dagen in de voorgaande 12 maanden (of, zoals hieronder beschreven, kunnen staten ervoor kiezen om verzekeraars toe te staan premies op medische geschiedenis te baseren wanneer aanvragers een lacune in de dekking hebben).
Interessant is dat de versie van de BCRA die op 22 juni werd uitgegeven, de sanctie-eliminatie niet met iets vervangt. Het zou het simpelweg hebben ingetrokken, en bevatte geen bepaling om mensen te stimuleren om doorlopende verslaggeving te houden.
Maar bijna meteen, er gingen geruchten dat op een later tijdstip een soort van voortdurende berichtgevingseis zou worden toegevoegd en op 26 juni werd een nieuwe versie van de wetgeving gepubliceerd, die een continue dekkingsvereiste bevat (u kunt zij aan zij zien exemplaren van de 26 juni en 22 juni versies van de BCRA hier, het nieuwe gedeelte over continue dekking begint op pagina 135 van de versie van 26 juni). De voortdurende berichtgevingseis is gehandhaafd in latere versies van de BCRA.
Onder de herziene BCRA zouden mensen doorlopend moeten worden beschermd of geconfronteerd met een mogelijke wachtperiode voordat ze dekking zouden kunnen krijgen op de individuele ziekteverzekeringsmarkt. Hier is hoe het zou werken:

Mensen met continue dekking (dat wil zeggen gedurende de afgelopen 12 maanden hadden ze geen dekking van 63 of meer dagen) zouden zich kunnen inschrijven tijdens open inschrijving of een speciale inschrijvingsperiode, met regelmatige ingangsdata (de eerste van de volgende maand of de tweede volgende maand, afhankelijk van de datum van inschrijving).
Mensen zonder doorlopende dekking die zich inschrijven tijdens een open inschrijving of een speciale inschrijvingsperiode, worden onderworpen aan een wachtperiode van zes maanden voordat hun dekking van kracht wordt.
Mensen zonder doorlopende dekking die zich inschrijven buiten de open inschrijving en zonder een speciale inschrijfperiode moeten wachten op de latere van een wachtperiode van zes maanden of het begin van het volgende planjaar voordat hun dekking van kracht zou kunnen worden (dus inschrijven in februari zonder een speciale inschrijvingsperiode zou betekenen dat uw dekking in januari van kracht zou zijn).
Mensen die een individuele marktdekking hebben die van kracht is op de dag voordat hun nieuwe individuele marktplan van kracht wordt, zouden niet onderworpen zijn aan de wachtperiode van zes maanden, zelfs als ze een dekkingstekort hadden tijdens het voorgaande jaar (bijvoorbeeld een persoon die zich inschrijft tijdens open inschrijving, onderworpen aan een wachtperiode van zes maanden, en vervolgens een kwalificerend evenement beleeft kort nadat het nieuwe plan van kracht wordt, zou kunnen overschakelen naar een nieuw plan tijdens de daaropvolgende speciale inschrijvingsperiode zonder wachttijd, zelfs als haar vorige gat in dekking nog steeds binnen de laatste 12 maanden lag).

Nieuwe baby's en nieuw geadopteerde kinderen zouden niet onderworpen zijn aan de wachttijd zolang zij ingeschreven zijn binnen 30 dagen na de geboorte of adoptie (merk op dat de ACA nieuwe ouders 60 dagen geeft om een pasgeborene of nieuw geadopteerd kind in te schrijven).

Essentiële gezondheidsvoordelen

De ACA vereist dekking van essentiële gezondheidsvoordelen voor alle niet-grootvaderde, niet-grootmoederlijke, individuele en kleine groepsplannen. Essentiële gezondheidsvoordelen moeten ook worden opgenomen in alle uitbreidingsplannen van Medicaid.
De AHCA wijzigt de essentiële gezondheidsvoordelen op federaal niveau niet, maar stelt staten in staat om vrijstellingen te vragen waarmee zij essentiële gezondheidsvoordelen binnen de staat kunnen herdefiniëren.
De BCRA verandert ook niet de essentiële gezondheidsvoordelen op federaal niveau en omvat niet het type proces van vrijstelling van de staat beschreven in de AHCA. Maar het geeft staten wel een veel ruimere toegang tot de 1332 ontheffingen van de ACA. Deze "innovatievrijstellingen" stellen staten in staat om met unieke benaderingen van hervorming van de gezondheidszorg te komen (Hawaii is tot dusver de enige staat die een goedgekeurde ontheffing van 1332 onder de ACA heeft).
De ACA heeft een solide reeks regels voor consumentenbescherming om ervoor te zorgen dat de dekking die mensen hebben onder een ontheffing van 1332, net zo goed is, niet minder mensen dekt, en niet duurder is dan zonder de ontheffing. De ACA vereist ook 1332 ontheffingen om budgetneutraal te zijn voor de federale overheid, en deze vereiste wordt behouden door de BCRA. Maar de consumentenbescherming is geëlimineerd, vervangen door een vereiste dat de staat eenvoudig beschrijft hoe ze zouden gaan "om de toegang tot uitgebreide dekking te vergroten, de gemiddelde premies te verlagen en de inschrijving te vergroten." Een staat zou dus essentiële gezondheidsvoordelen kunnen wijzigen met behulp van een ontheffing van 1332 onder de BCRA, omdat er niet langer een vereiste zou zijn dat de dekking onder de afstandsverklaring even uitgebreid blijft als voorheen.
De versie van 13 juli van de BCRA bevatte het Cruz-amendement (geschreven door Senator Ted Cruz, uit Texas). Het Cruz-amendement is nog niet beoordeeld door de CBO, en het is onduidelijk of senaatsleiders van plan zijn om het op te nemen in de versie van de wet die voor een stemming wordt gebracht (als dat in feite gebeurt).
Het Cruz-amendement zou een aanzienlijk effect hebben op de dekking van essentiële gezondheidsvoordelen. Het zou verzekeraars in staat stellen niet-conforme plannen te verkopen zolang ze ook minstens één zilverplan, één goudplan en één 58 procent actuarieel waardeplan verkopen (dit zou het benchmarkplan onder de BCRA zijn). Afhankelijk van de wetgeving van de staat, biedt het Cruz-amendement de verzekeraars de mogelijkheid om een aantal van de huidige voorschriften met betrekking tot de dekking van de gezondheidszorg te vermijden, inclusief essentiële gezondheidsvoordelen.

Dekking voor reeds bestaande voorwaarden

De ACA vereist dat alle individuele en kleine groepsplannen een gegarandeerd probleem zijn, ongeacht de medische geschiedenis.
De AHCA zou staten in staat stellen af te wijken op grond waarvan verzekeraars gedurende een jaar een premie op de medische geschiedenis zouden kunnen baseren als de aanvrager een dekking van 63 of meer dagen in de voorafgaande 12 maanden had. Verzekeraars zouden de toepassing helemaal niet kunnen afwijzen op basis van de medische geschiedenis (zoals in de meeste staten vóór 2014), maar ze zouden hogere premies kunnen vragen - zonder aftrek - wat de dekking in feite onbetaalbaar zou maken voor mensen met bestaande omstandigheden en een lacune in de dekking.
De BCRA handhaaft de ACA-vereisten voor gegarandeerde problemen en de gemeenschapsbeoordeling, wat betekent dat mensen niet meer in rekening kunnen worden gebracht op basis van hun medische geschiedenis. Maar vanwege de gemakkelijk beschikbare 1332 ontheffingen zouden staten essentiële gezondheidsvoordelen kunnen herdefiniëren, resulterend in een dekking die mensen misschien niet beschermt met reeds bestaande aandoeningen. Als gezondheidsplannen bijvoorbeeld niet langer een breed scala aan geneesmiddelen op recept hoeven te bestrijken en uw reeds bestaande aandoening dure geneesmiddelen vereist, zal het feit dat bestaande voorwaarden worden 'gedekt' niet veel helpen.
Bovendien stelt de BCRA een wachtperiode van zes maanden op aan iedereen die zich inschrijft voor dekking na een dekkingstekort van meer dan 63 dagen te hebben gehad in het voorgaande jaar. Dus een persoon die zonder dekking gaat zou niet in staat zijn om dekking te krijgen voor ten minste zes maanden, zelfs als hij of zij zou inschrijven tijdens open inschrijving. Het zou dus bijzonder belangrijk zijn voor iedereen met een reeds bestaande aandoening om te allen tijde een continue dekking te behouden.

Premies op basis van een leeftijd van de Enrollee & # x2019; s

Met de ACA kunnen verzekeraars oudere werknemers tot driemaal zoveel in rekening brengen als 21-jarige werknemers. Maar de premiesubsidies in de ACA zijn gebaseerd op het idee dat de premies netto (na de subsidie) gelijk moeten zijn voor mensen met een gelijk inkomen (een stijging van 400 procent van het armoedeniveau, waarboven de ACA-subsidies niet beschikbaar zijn). Dus terwijl de premies voor oudere werknemers hoger zijn, zijn premiesubsidies voor oudere werknemers hoger om de hogere premies te compenseren.
De AHCA zou verzekeraars in staat stellen oudere werknemers vijf keer zoveel in rekening te brengen als ze 21-jarige ingeschreven personen in rekening brengen (of een nog groter veelvoud als staten ervoor kiezen dit toe te staan). De wetgeving zou premiesubsidies op basis van leeftijd bieden die groter zouden zijn voor oudere werknemers, maar niet voldoende om het verschil in premies te compenseren. Oudere mensen zouden uiteindelijk veel meer premies moeten betalen dan jongere mensen, zelfs nadat subsidies zijn toegepast.
De BCRA zou verzekeraars toestaan oudere werknemers vijf keer zoveel in rekening te brengen als zij jongere werknemers in rekening brengen. Premiesubsidie zou groter zijn voor ouderen, maar niet voldoende om de hogere premies te compenseren, en de wetgeving bevat specifiek een bepaling die vereist dat ouderen een groter percentage van hun inkomen betalen in de premies na de subsidie..

Premiesubsidies

De ACA biedt premiesubsidies die gebaseerd zijn op het houden van de premie voor het benchmarkplan (tweede-laagste-kosten zilverplan) in elk gebied op een betaalbaar niveau. Dat betekent dat de subsidies groter zijn in gebieden waar dekking duurder is, en groter voor ouderen. Premiesubsidies in het kader van de ACA zijn niet beschikbaar voor mensen met een inkomen dat lager is dan het armoedeconcern - omdat ze in plaats daarvan Medicaid zouden moeten hebben - en ze zijn niet beschikbaar voor iemand met een gezinsinkomen dat hoger is dan 400 procent van het armoedeniveau (voor een huishouden van vier, dat is $ 97.200 in 2017).
De AHCA heeft een premiesubsidie die alleen varieert op basis van leeftijd en houdt geen rekening met het feit dat premies in sommige delen van het land veel hoger zijn dan in andere. En zoals hierboven vermeld, zouden de op leeftijd gebaseerde aanpassingen van de premiesubsidies niet op afstand de hogere premies die ouderen zouden betalen, compenseren. Maar AHCA-subsidies zouden beschikbaar zijn voor mensen met hogere inkomens (volledig beschikbaar voor mensen met een inkomen tot $ 75.000 voor een alleenstaande en $ 150.000 voor een getrouwd stel, en geleidelijk boven dat niveau uitgefaseerd), waardoor de subsidie veel hoger uitkomt in de middenklasse dan de subsidies van de ACA.
De BCRA onderhoudt een subsidiestructuur die meer op de ACA's lijkt, maar met enkele belangrijke wijzigingen. Vanaf 2020 zouden de subsidies beschikbaar zijn voor mensen met een inkomen van 0 tot 350 procent van het armoedeniveau, in tegenstelling tot 100 tot 400 procent van het armoedeniveau onder de ACA. Dat zou in theorie de huidige Medicaid-dekkingskloof elimineren, aangezien er subsidies beschikbaar zouden zijn voor mensen met een inkomen lager dan het armoedeniveau in staten die Medicaid niet hebben uitgebreid.
Maar de dekking die beschikbaar is voor mensen met een laag inkomen zou veel minder robuust zijn dan de dekking die wordt geboden door Medicaid of de huidige ACA-plannen. Dit zou vooral het geval zijn nadat reductiesubsidies voor kostendeling zijn geëlimineerd in 2020 als een voorziening van de BCRA. En voor mensen aan de bovenkant van het huidige ACA-subsidiestelsel zouden subsidies worden geëlimineerd voor mensen met een inkomen tussen 350 en 400 procent van het armoedeniveau. Als deze regel in 2017 van kracht zou zijn, zou dat betekenen dat een gezin van vier alleen in aanmerking zou komen voor premiesubsidies met een inkomen van $ 85.050 in plaats van $ 97.200 (federale armoedeniveau-aantallen worden elk jaar aangepast, dus die doppen zullen anders zijn als en wanneer de BCRA-regels van kracht worden).
En de BCRA zou ook subsidies koppelen aan een nieuw benchmarkplan, dat gemiddeld 58 procent van de zorgkosten zou dekken voor een standaardpopulatie. Ter referentie: de premiesubsidies van de ACA zijn gekoppeld aan een benchmarkplan dat gemiddeld 68-72 procent van de kosten dekt voor een standaardpopulatie. Dit betekent dat eigen risico's en totale out-of-pocket kosten aanzienlijk hoger zouden zijn onder de BCRA.
Voor immigranten zou de BCRA ook de subsidiabiliteit beperken tot "gekwalificeerde vreemdelingen", wat betekent dat mensen met tijdelijk werk en studentenvisa niet langer in aanmerking komen voor subsidies, omdat ze onder de ACA vallen.

Kostenverdelingssubsidies

De ACA biedt kostendelingssubsidies om de out-of-pocket-kosten te verlagen die ervoor zorgen dat minder inkomsten voor ingeschrevenen worden bereikt. Mensen met een inkomen tot 250 procent van het armoedeniveau komen in aanmerking voor dekking die automatisch kostendelende subsidies omvat, zolang ze een zilverplan kiezen.
De AHCA zou kostendelingssubsidies na 2019 afschaffen. In het bijzonder was het echter ook niet gepast om ze in de tussentijd te financieren. Subsidies voor het delen van kosten zijn het voorwerp van een lopende rechtszaak die House Republikeinen in 2014 hebben aangespannen, vanwege het feit dat de subsidies nooit door het Congres werden toegeëigend. Er is aanzienlijke onzekerheid geweest over de kostendelingssubsidies in 2017, en dit zorgt ervoor dat verzekeraars hogere premies voor 2018 voorstellen dan wanneer de federale overheid zich krachtig zou inzetten om kostendelingssubsidies te financieren.
De BKR zou ook de kostenverdelingssubsidies na 2019 afschaffen. Maar zij neemt ook specifiek middelen toe om ze tussen nu en dan te betalen. Dit zal helpen om de onzekerheid waarmee verzekeraars in de individuele markt worden geconfronteerd, te verminderen, hoewel de eliminatie van kostendelingssubsidies na 2019 ertoe zal leiden dat mensen met een laag inkomen minder in staat zijn om gezondheidszorg te betalen.

Hoeveel mensen zouden de dekking verliezen?

Onder de AHCA schatte de CBO dat het aantal onverzekerde mensen zou groeien met 23 miljoen in 2026. Dit zou 14 miljoen minder mensen met Medicaid omvatten, 6 miljoen minder mensen met een individuele markt (niet-groep) dekking en 3 miljoen minder mensen met door de werkgever gesponsorde verzekering.
Onder de BCRA schatte de CBO dat het aantal onverzekerde mensen zou groeien met 22 miljoen in 2026. Dit zou 15 miljoen minder mensen met Medicaid omvatten en 7 miljoen minder mensen met individuele marktdekking.

Wat gaan we nu doen?

De hierboven beschreven verschillen zijn geen uitputtende lijst, maar behandelen veel van de dingen die consumenten zouden merken als de wetgeving zou worden geïmplementeerd.
We weten nog niet wat de senaat uiteindelijk zal doen - als er iets is - in termen van hervorming van de gezondheidszorg tijdens de sessie van 2017. President Trump heeft wetgevers direct gedreigd met het verlies van hun eigen door de werkgever gesponsorde ziekteverzekeringsuitkeringen als ze geen wetgeving aannemen om de ACA in te trekken (en mogelijk te vervangen) (hier is een uitleg over hoe leden van het Congres en hun stafleden hun ziektekostenverzekering krijgen) ). Trump heeft ook gedreigd om Obamacare "te laten imploderen" door het afsnijden van wat hij "bailouts" noemt voor verzekeringsmaatschappijen (in werkelijkheid heeft hij het over kostendelende subsidiefinanciering, wat simpelweg de federale overheid is die verzekeraars betaalt om betere dekking te bieden aan mensen met een laag inkomen, het is zeker geen bailout).
Senatoren Lindsey Graham, Bill Cassidy en Dean Heller hebben een amendement ingediend dat een groot deel van de federale uitgaven in het kader van de ACA omzet in subsidies voor de staten. Het zou enkele van de consumentenbeschermingen van de ACA behouden, maar zou het individuele mandaat dat mensen vereist om dekking te kopen, elimineren. Het is op dit moment onduidelijk of die maatregel genoeg steun zal genereren om de hervorming van de gezondheidszorg voor de gezondheidszorg terug op de vloer van de senaat te krijgen voor een nieuwe stemming.
Voorlopig is er niets veranderd, hoewel de individuele ziekteverzekeringsmarkt met aanzienlijke onzekerheid en onrust wordt geconfronteerd met de openlijke bedreigingen van de Trump-regering om Obamacare "te laten imploderen". Dit geldt met name omdat er manieren zijn waarop de Trump-regering inderdaad de afzonderlijke markt kan saboteren zonder actie van het Congres.
bronnen: