Hoe Healthcare Rantsoenering werkt

Rantsoenering betekent dat u beperkt bent in wat u mag kopen. Het werd tijdens de Tweede Wereldoorlog gebruikt om ervoor te zorgen dat de troepen genoeg voorraden hadden, terwijl die thuis slechts beperkte hoeveelheden boter, suiker of benzine konden kopen. Het zal u misschien verbazen om te horen dat rantsoenering vandaag plaatsvindt in de gezondheidszorg. Rantsoenering in de gezondheidszorg wordt door zorgverzekeraars, de overheid en particulieren gebruikt om geld te besparen. Sommigen beweren zelfs dat rantsoenering in de gezondheidszorg het grotere goed ondersteunt.

Hoe Healthcare Rantsoenering werkt

U mag geloven dat als er een behandeling beschikbaar is, ongeacht wat deze kost, en ongeacht welke kans er is op een positief resultaat, deze u ter beschikking moet worden gesteld. Je kunt gefrustreerd raken als je wordt verteld dat je het niet kunt krijgen, anders moet je er extra voor betalen. Omdat de middelen beperkt zijn, zijn uw opties echter ook op verschillende manieren beperkt.

Self-rantsoenering

Soms beperken mensen zichzelf. Stel dat je uitslag krijgt. Je hebt twee keuzes. De eerste is om naar de dokter te gaan, die kosten maakt voor het bezoek, evenals voor elk recept of tests die hij uitvoert.
Of u kiest voor een vrij verkrijgbare huiduitslagbehandeling, die veel minder duur is. U bespaart ook de tijd, vertraging en ongemak van de benoeming van een arts. Als u kiest voor de no-doctor-bezoek-route, dan heeft u uw zorg gerantsoeneerd en geld bespaard, althans op korte termijn. U loopt het risico dat uw aandoening niet volledig wordt gediagnosticeerd en mogelijk niet op de juiste wijze wordt behandeld, waardoor op de lange termijn hogere kosten ontstaan dan wanneer u naar de dokter gaat.

Zorgverzekeraar Rantsoenering

Zorgverzekeraars rantsoeneren, maar ze noemen het geen rantsoenering, en ze willen niet eens dat je beseft dat het rantsoenering is. Dit wordt 'geheime rantsoenering' genoemd.
Wanneer verzekeringsmaatschappijen rantsoenzorg verlenen, is het een geldbesparende maatregel, voor een deel ten goede, maar ook om winsten te behouden of salarissen te verhogen of andere redenen die hun klanten minachten. Een deel van hun rantsoenering zorgt er wel voor dat de premies nog hoger worden, en stelt verzekeraars ook in staat om te blijven werken. Hier zijn enkele manieren waarop ze rantsoeneren.
Zorgverzekeraars rantsoeneren uw zorg door de artsen die u bezoekt te beperken omdat zij onderhandelen over vergoedingen met die artsen. Ze betalen alleen voor jou om degenen te bezoeken met wie ze de laagste prijzen hebben bedongen.
Zorgverzekeraars rantsoenzorg via co-pays, eigen risico's en caps. In feite is wat ze echt doen je aanmoedigen tot zelfrantsoen. Wetende dat een bepaald bedrag van uw zorg uit uw zak moet worden betaald, kunt u ervoor kiezen om niet de zorg of het medicijn te krijgen die u nodig heeft.
Zorgverzekeraars weigeren diensten of vergoedingen voor diensten. Ontkenning van zorg is misschien wel de meest begrepen vorm van rantsoenering, omdat het verontwaardiging en frustratie veroorzaakt. Wat de meeste patiënten niet begrijpen, is dat dit ook het aspect van rantsoenering is dat het meest wordt beïnvloed door wet- en regelgeving. In veel gevallen kunnen die weigeringen gebaseerd zijn op wetenschap of bewijs dat een behandeling niet werkt, niet goed genoeg werkt of te nieuw is.

Veel patiënten raken gefrustreerd omdat de verzekering niet zal vergoeden voor een alternatieve behandeling. Wat de verzekeraar u zal vertellen, is dat er niet genoeg bewijs is om te bewijzen dat de behandeling zal werken.
Experimentele, off-label medicijnen of nieuwe chirurgische benaderingen zijn te nieuw om voldoende bewijs van succes te tonen, dus de verzekeringsmaatschappij zal het niet vergoeden.
Een arts kan een behandeling aanraden waarvan is aangetoond dat deze slechts een klein percentage van de mensen die het hebben gebruikt (meestal in zeer moeilijke medische gevallen) ten goede komt, en kan ook erg duur zijn, dus de verzekeringsmaatschappij zal besluiten dat het de hoge kosten niet waard is voor een zo kleine kans op succes.

Vergeet niet dat de verzekeraar de toestemming voor de behandeling natuurlijk niet ontkent. In plaats daarvan wordt de betaling voor de behandeling geweigerd. De patiënt kan nog steeds deelnemen aan de behandeling als zij dit zelf kan betalen. Dit is anders in sommige landen waar diensten niet mogen worden verleend, zelfs als de patiënt in staat is om deze alleen te betalen.

Overheidszorg Rantsoenering

Zelfs de overheid rantsoenen gezondheidszorg. Het verschil tussen de rantsoenering door de overheid en de rantsoenering door zorgverzekeraars is dat er geen winstoogmerk is. De overheid, via Medicare of staatsmedicaid of andere programma's, houdt de kosten zo laag mogelijk om de belasting te verlagen of de zorg uit te breiden naar anderen, beide beschouwd als het grotere goed.
Een goed voorbeeld van overheidsrantsoenering is Medicare's donutgat. Senioren weten dat ze beperkt zijn in het bedrag dat ze aan recepten kunnen uitgeven, omdat als ze meer uitgeven, het uit hun eigen zakken komt.

Hoe het begrip Rantsoenering in de gezondheidszorg u kan helpen

Er zijn verschillende redenen waarom het begrijpen van gezondheidszorgrantsoenering u zal helpen.

Mocht u een ontkenning van de zorg tegenkomen, dan weet u waarom het is geweigerd en zult u beter begrijpen hoe u het kunt bestrijden, mocht u dat willen doen.
Discussie over hervorming van de gezondheidszorg bevat argumenten over hoe de betaling moet worden afgehandeld; of het door zowel overheids- als particuliere betalers zou moeten worden gedaan, of dat de Verenigde Staten naar een systeem met één betaler zouden moeten gaan.

Sommige experts in rantsoenering in de gezondheidszorg zullen u vertellen dat rantsoenering door particuliere zorgverzekeraars betekent dat de verzekeraars bepalen wie welke zorg krijgt. Zij noemen het feit dat welke behandeling u krijgt meer te maken heeft met het feit of uw verzekeraar toestemming geeft dan wat u en uw arts denken dat het beste is. Particuliere verzekeraars beweren dat als de overheid alle kosten van alle gezondheidszorg vergoedt, de overheid beslissingen over de gezondheidszorg voor patiënten zal nemen.
Patiënten zullen zelf moeten beslissen hoe zij denken over het grotere geheel. Maar als we vandaag begrijpen hoe rantsoenering werkt, zullen ze erachter komen hoe ze de zorg kunnen krijgen die ze nodig hebben en willen.