Wat is een arts?

Een arts (ook bekend als een arts, arts of gewoon een arts) is een professional die is opgeleid en een licentie heeft om geneeskunde te beoefenen. Er zijn veel verschillende soorten artsen, van wie sommigen ervoor kiezen om zich te specialiseren in gebieden zoals kindergeneeskunde, gynaecologie of een operatie. Degenen die de verantwoordelijkheid op zich nemen om continue, uitgebreide zorg te bieden aan individuen of families, worden huisartsen genoemd (GP).
Ongeacht de specialiteit, de route naar een arts is vergelijkbaar. Het gaat meestal om een bachelordiploma van een geaccrediteerde universiteit, medische school, residentie en licentiestatus binnen uw land. De duur van de training kan variëren, net als de scholen en programma's die u invoert.
U kunt ervoor kiezen om een medische school bij te wonen die een doctor in de geneeskunde (MD) of een doctor of osteopathic medicine (DO) graad aanbiedt. Na afloop van uw residentie, kunt u aanvullende training volgen in een medische subspecialiteit via een erkend fellowship-programma.
Zowel MD's als DO's zijn gekwalificeerd om geneeskunde te beoefenen; het belangrijkste verschil is dat osteopathie een alternatieve praktijk omvat, bekend als osteopathische manipulatieve behandeling (OMT) waarvan wordt aangenomen dat het bepaalde kwalen diagnosticeert en behandelt.

concentraties

De definitie van een arts kan van land tot land verschillen. In het Verenigd Koninkrijk is een arts bijvoorbeeld een huisarts of een internist (een arts die is opgeleid in de interne geneeskunde). In de Verenigde Staten is een arts een arts van de geneeskunde.
Een arts is getraind in het diagnosticeren, behandelen, beheren en voorkomen van ziekten, verwondingen en lichamelijke of geestelijke beperkingen. Artsen moeten het hoogste niveau van competentie behalen in niet alleen de academici van de geneeskunde (inclusief anatomie, biologie, fysiologie en farmacologie), maar de idealen van de geneeskunde zoals gedeeltelijk belichaamd door de eed van Hippocrates (om "de zieken te helpen" en "eerst geen kwaad").
Dit omvat de naleving van de medische ethiek, de 'beste praktijken' en de voorgeschreven gedragscodes. Artsen zullen ook de zorg richten op basis van collegiaal getoetste, wetenschappelijk onderbouwde wetenschap zoals uiteengezet in de klinische richtlijnen van geaccrediteerde medische genootschappen (zoals het American College of Cardiology en National Comprehensive Cancer Network) of volksgezondheidsinstanties (zoals de Amerikaanse preventiediensten). Task Force of de Centers for Disease Control and Prevention).
Als een arts meent dat het noodzakelijk is om zich aan de richtlijnen te houden, zal hij of zij dit doen op basis van klinische ervaring en geïnformeerde beoordelingen, waarbij de voordelen en risico's van de behandeling en de wettelijke en ethische implicaties worden afgewogen..
In de afgelopen decennia is het beroep van medicijn weggegaan van het patriarchale model van de geneeskunde (waar de arts de zorg regisseert) naar een waarin patiënten een stem hebben in de procedures waaraan zij zich zullen onderwerpen en die zij niet zullen volgen..
Daartoe moeten artsen capabele communicatoren zijn, die de patiënt alle informatie verschaffen die nodig is om een volledig geïnformeerde keuze te maken zonder dwang of oordeel.
Omdat medicijnen en technologieën steeds veranderen, moeten artsen ook een permanente medische opleiding (CME) blijven volgen om ervoor te zorgen dat hun kennis actueel is en om hun licenties en bordcertificaten te vernieuwen..

Procedurele expertise

Artsen diagnosticeren en behandelen verwondingen of ziektes. Onder hun taken verrichten ze fysieke examens, nemen ze medische voorgeschiedenis, schrijven ze medicijnen voor, en bestellen, uitvoeren en interpreteren diagnostische tests.
Zij zullen hun patiënten ook adviseren over algemene gezondheid en welzijn (inclusief dieet, lichaamsbeweging en stoppen met roken) en preventieve maatregelen nemen om een goede gezondheid te waarborgen.

Fysiek onderzoek

Een fysiek onderzoek met een beoordeling van de medische geschiedenis van een patiënt is de eerste stap in het diagnostische proces. Het examen kan routine zijn (zoals een jaarlijks lichamelijk onderzoek), gebruikt worden voor screeningdoeleinden of gebruikt worden om een ziekte te diagnosticeren en te controleren. Een fysiek examen omvat meestal vier technieken:

Inspectie, met het blote oog
Auscultatie, met behulp van een stethoscoop
het betasten, het uitoefenen van hand- of vingerdruk om de conditie van een onderliggend orgaan te bepalen
Percussion, tikken van een lichaamsdeel om de grootte, consistentie en randen van een orgaan te bepalen

Andere tests, zoals een bloeddrukmeting, een reflextest, een otoscopisch onderzoek (om in het oor te bekijken) en een oftalmoscopisch onderzoek (om te bekijken in het oog), kunnen ook worden gebruikt.
Op basis van de bevindingen zal de arts tests en procedures bestellen om de mogelijke oorzaken van uw symptomen te onderzoeken.

Lab tests

Artsen zullen routinematig tests bestellen om lichaamsvloeistoffen, weefselmonsters of zelfs de samenstelling van uw ademhaling te evalueren. De soorten testen kunnen grofweg worden ingedeeld naar hun doel:

Diagnostische tests omvatten een compleet bloedbeeld (CBC) om te controleren op infectie, nuchtere plasmaglucose (FPG) om diabetes te diagnosticeren, en een urineonderzoek om nierziekte te identificeren
Auditie omvatten een Pap-uitstrijkje, een STD-scherm en prenatale quad-screening
Monitoring tests om herstel of een chronische ziekte zoals diabetes, hoog cholesterol, HIV, hepatitis of nierziekte te beheren

Monsters kunnen worden verkregen via een bloedafname, speekselstaafje, lumbale punctie, biopsie, vruchtwaterpunctie of gereseceerd orgaan. De monsters zouden dan naar een pathologisch laboratorium worden gestuurd waar ze visueel, chemisch, microscopisch en soms moleculair zouden worden geëvalueerd..

Imaging Studies

Medische beeldvorming omvat verschillende technologieën die een arts een indirecte blik in het lichaam bieden. De meest voorkomende kunnen in grote lijnen als volgt worden beschreven:

radiografie, inclusief röntgen, fluoroscopie en DEXA-scan
ultrageluid, inclusief Doppler-echografie en echocardiogram
Magnetic resonance imaging (MRI), inclusief een cardiale MRI
Tomografie, inclusief computertomografie (CT) en positronemissietomografie (PET)
Nucleair medicijn, waaronder een nucleaire stresstest, SPECT-scan en botscan

Endoscopie

Endoscopie is een techniek waarbij een scope wordt gebruikt om interne structuren direct te bekijken. Endoscopie vereist doorgaans een gespecialiseerde training voor een arts om de procedure uit te voeren. Sommige kunnen in een kantoor worden uitgevoerd; anderen kunnen een ziekenhuis of ziekenhuisfaciliteiten nodig hebben. Voorbeelden zijn:

arthroscopy (om in een joint te kijken)
bronchoscopie (om de onderste luchtwegen te bekijken)
colonoscopie (om in de dikke darm te kijken)
colposcopie (om de baarmoederhals te bekijken)
cystoscopie (om in de urinewegen te kijken)
gastroscopie (om het bovenste spijsverteringskanaal te bekijken)
laparoscopie (om de buik- of bekkenorganen te bekijken)

Naast diagnose kan endoscopie helpen bij het verwijderen van laesies, poliepen of tumoren of om weggesneden weefsel te verwijderen (wegsnijden) of te verwijderen (verwijderen)..

medicijnen

Artsen zullen in de loop van hun praktijk vaak medicijnen voorschrijven. Deze omvatten niet alleen farmaceutische medicijnen waarvoor een doktersrecept nodig is, maar ook vrij verkrijgbare (OTC) geneesmiddelen die u kunt kopen in de drogisterij.
Het juiste gebruik van een voorgeschreven medicijn wordt grotendeels bepaald door de voorwaarden van de goedkeuring door de Amerikaanse Food Administration (FDA). Medicijnen worden soms off-label gebruikt (betekenis voor andere doeleinden dan die goedgekeurd door de FDA) als er bewijs is van een voordeel. Een voorbeeld hiervan is het gebruik van het vrouwelijke vruchtbaarheidsmedicijn Clomid (clomiphene) bij mannen met een laag aantal zaadcellen.
Onder de medicijnen die een arts kan voorschrijven of aanbevelen:

Farmaceutische medicijnen zijn gegroepeerd op klassen en vereisen doorgaans jaren van veiligheids- en werkzaamheidsonderzoek voordat ze worden goedgekeurd.
OTC-medicijnen zoals aspirine en antihistaminica zijn niet zo strikt gereguleerd en mogen worden verkocht onder de GRAS / E-classificatie (algemeen erkend als veilig en effectief).
Voedingssupplementen, waaronder vitamines, kruidenremedies en bodybuilding-supplementen, zijn stoffen die als veilig en potentieel heilzaam worden beschouwd, maar die op geen enkele manier een ziekte of medische aandoening kunnen 'genezen'..

Behandeling

De selectie van een geschikte behandeling is gebaseerd op de klinische ervaring van een arts, de voorgeschreven richtlijnen en de behoeften, beperkingen of wensen van de individuele patiënt. Als een bepaalde behandeling buiten het bereik van de praktijk van een arts valt, wordt de patiënt gewoonlijk doorverwezen naar een andere specialist.
De richtlijnen voor de klinische praktijk worden geformuleerd en beoordeeld door een panel van experts onder de auspiciën en een geaccrediteerde medische instantie. De richtlijnen kunnen worden herzien telkens wanneer uit nieuw onderzoek is gebleken dat een bepaalde drug, behandeling of diagnostische benadering superieur is of dat een traditionele aanpak schadelijk of inferieur is.
Elke medische specialiteit en subspecialiteit zal klinische richtlijnen hebben om beslissingen over de behandeling te helpen nemen. Voorbeelden zijn de Diagnostische en statistische handleiding voor geestelijke aandoeningen (DSM-5) van de American Psychiatric Association (APA) of aanbevelingen voor HIV-screening, uitgegeven door de U.S. Preventive Services Task Force (USPSTF).

subspecialties

Na voltooiing van de medische school zullen artsen hun opleiding gewoonlijk voortzetten door een medisch specialisme te kiezen. Afhankelijk van de specialiteit, moet je misschien meerdere jaren in een medisch residency-programma doorlopen met een extra jaar of langer in een fellowship-training. Van begin tot eind kunnen sommige specialiteiten tot 18 jaar onderwijs en opleiding duren.
Sommige specialiteiten vallen onder bredere gebieden van geneesmiddelen zoals interne geneeskunde of chirurgie. Anderen zijn hun eigen specialiteit. Elke specialiteit heeft een eigen certificeringsinstantie, waarvan de meeste volledig onder de paraplu staan van de American Board of Medical Specialties (ABMS).
Momenteel erkent het ABMS 24 verschillende medische specialiteiten:

Allergie en immunologie
Anesthesiologie
Colon en rectale chirurgie
Dermatologie
Noodgeval medicijn
Familie medicijn
Inwendig medicijn
Medische genetica en genomica
Neurologische chirurgie
Nucleair medicijn
Verloskunde en Gynaecologie
Oogheelkunde
Orthopedische operatie
Otolaryngologie / hoofd-halschirurgie
Pathologie
Kindergeneeskunde
Fysische geneeskunde en revalidatie
Plastische chirurgie
Preventieve geneeskunde
Psychiatrie en neurologie
Radiologie
Chirurgie
Thoraxchirurgie
Urologie

8 Hoogste betaalde carrière voor artsen

Training en certificering

De training die nodig is om arts te worden is uitgebreid in vergelijking met de meeste carrières. Het leertraject kan aanzienlijk variëren, afhankelijk van het type geneesmiddel dat u besluit te oefenen. Dat gezegd hebbende, bestaat er een gemeenschappelijke structuur voor het onderwijs- en opleidingsproces.

Undergraduate Studies

Alle artsen moeten beginnen met het behalen van een undergraduate-diploma van een vierjarige universiteit of universiteit. Sommige hogescholen bieden speciale pre-medicamenteuze ("premed") programma's, maar u kunt net zo gemakkelijk voldoen aan de toelatingseisen van een medische school door de vereiste vakken in geavanceerde wiskunde, chemie, biologie, natuurkunde en sociale wetenschappen te voltooien..
Je zou ook de Medical Competency Aptitude Test (MCAT) moeten doorstaan die beschikbaar is van januari tot september. Veel mensen nemen de MCAT in het jaar dat ze willen afstuderen, maar anderen gaan sneller van start. Dit is, samen met je aanvraag, transcripties, cijfer gemiddeld en een interview, alles wat een medische school nodig heeft om te beoordelen of je in aanmerking komt.
U kunt de MCAT tot drie keer in één testjaar of vier keer in twee opeenvolgende jaren gebruiken. Houd er echter rekening mee dat de medische school al uw testresultaten zal zien en op basis daarvan een beslissing zal nemen.

Medische school

Er zijn 35 medische scholen die DO-graden aanbieden in de Verenigde Staten en 141 die MD-graden aanbieden. Beslissen welke te bezoeken is puur een persoonlijke keuze. Hoewel osteopathie door sommigen wordt beschouwd als de "meer holistische" van de twee praktijken, is het medische kerncurriculum vrijwel identiek.
Bij binnenkomst zou je de eerste twee jaar voornamelijk in de klas en het laboratorium doorbrengen. De cursussen bestrijken anatomie, biologie, farmacologie, pathologie en andere medische wetenschappen. Studenten zouden ook de praktijk van de geneeskunde en de juridische en ethische kwesties met betrekking tot gezondheidszorg bestuderen.
Een groot deel van de tweede twee jaar zou worden besteed aan het doen van klinische rotaties in verschillende medische faciliteiten onder toezicht van een ervaren arts. De rotaties bieden u een brede blootstelling aan verschillende gebieden van de geneeskunde, waaronder neurologie, radiologie, kindergeneeskunde en gezinsgeneeskunde.
Hoe de medische school zich te veroorloven

residentie

Bij het afstuderen van de medische school zou je een residentieprogramma beginnen. Het proces zou feitelijk starten in uw derde jaar van de medische school als u begint met het maken van aanvragen voor de programma's waarin u bent geïnteresseerd.
De selectie van bewoners vindt traditioneel plaats op de derde vrijdag van maart, bekend als National Residency Match Day (NRMD). Dit is wanneer de meeste residency-programma's hun acceptatielijst vrijgeven aan sollicitanten.
De nationale wedstrijddagen voor osteopathie, oogheelkunde, urologie en plastische chirurgie vinden op verschillende dagen plaats.
Afhankelijk van medische specialiteit kan een residentie ergens tussen de drie en acht jaar duren. De meeste bewoners voltooien hun programma's in ziekenhuizen onder toezicht van een behandelend arts. Het eerste jaar is meestal gewijd aan de huisartspraktijk, verwijst naar een stage.
Bewoners verdienen een klein salaris om basislevenskosten te dekken (meestal tussen $ 40.000 en $ 60.000 per jaar).
8 tips voor het aanvragen van een medische residentie

Licentieverlening en certificering

Alle artsen moeten een vergunning hebben in de staat waarin ze willen oefenen. Om dit te doen, zou je moeten afstuderen van de medische school, slagen voor je residentie trainingsexamen, en slagen voor een nationaal examen (en soms een staatsexamen). Neem voor meer informatie contact op met uw medische staatsbestuur.
Artsen met een MD-graad moeten een driedelige test afleggen, het US Medical Licensing Exam (USMLE). Degenen met een DO diploma kunnen ervoor kiezen om in plaats daarvan het Comprehensive Osteopathic Medical Licensing Exam (COMLEX) te nemen.
Hoewel dit niet verplicht is, worden artsen aangemoedigd om een bestuurscertificering te verkrijgen in hun praktijkgebied. Dit omvat meestal een meerkeuzevrij examen gevolgd door een mondeling examen dat dezelfde onderwerpen behandelt.
Het hebben van de certificering van het bestuur kan uw kansen op werk vergroten en wordt vereist door bepaalde ziekenhuizen, onderzoeksfaciliteiten en academische instellingen.
Artsen uit andere landen moeten de Educational Commission on Foreign Medical Graduates (ECFMG) voltooien om in de Verenigde Staten te kunnen oefenen. Het proces brengt papierwerk met zich mee om uw diplomering in de medische school te verifiëren, evenals een examen om taalvaardigheid en medische vaardigheden te bevestigen.

Afspraak tips

De relatie tussen patiënt en arts staat centraal in de medische praktijk. Het betekent dat u, als patiënt, evenveel inbreng hebt in de richting van uw zorg en het recht hebt om alles te weten wat uw toestand is, zodat u een weloverwogen keuze kunt maken. Dit omvat het zoveel mogelijk weten van uw arts.
Een goede plaats om te beginnen is door de inloggegevens van de arts te controleren. U kunt dit doen door online te zoeken met de ABMS-verificatieportal en de DocInfo-website te gebruiken die wordt beheerd door de Federatie van medische overheidsinstanties. Samen kunnen deze u informatie verschaffen over de opleiding van de arts, certificeringen, licenties en alle civiele, wettelijke of disciplinaire maatregelen die zijn aangespannen tegen de arts..
Wanneer u samenkomt, wees niet verlegen om naar de ervaring van de dokter te vragen. Dit omvat het vragen hoeveel van de oefening aan je conditie is besteed.
Gebruik ook de tijd om na te gaan hoe de arts met u omgaat. Luistert de arts actief en beantwoordt uw vraag volledig en in een taal die u begrijpt? Of doet de dokter het meeste van het praten in jargon dat je nauwelijks begrijpt?
Het helpt vaak om vragen van tevoren op te schrijven, zodat u ze niet vergeet en notities maakt, zodat u een aantekening van uw discussie hebt. Als u zich op enig moment onzeker voelt over het verloop van de behandeling, aarzel dan nooit om een tweede optie te zoeken bij een gekwalificeerde medische professional
Even belangrijk is uw controle over de kosten. Zorg er niet alleen voor dat de arts uw ziekteverzekering accepteert, maar controleer ook of de gebruikte laboratoria of faciliteiten in-netwerk of buiten het netwerk zijn. Als de kosten buiten uw bereik liggen, kan een arts vaak met uw verzekeraar samenwerken of u in de richting van copay of financiële hulpprogramma's wijzen. Wees nooit bang om te vragen.
Een patiëntgerichte praktijk vinden

Een woord van heel goed

Het vergt toewijding om een arts te worden. In aanvulling op de uitgebreide training zetten artsen steevast vele jaren lange uren in en ervaren ze vaak burn-out onderweg.
De meeste artsen werken op zijn minst 50 tot 60 uur per week. Een typische dag kan zes tot acht uur zijn om patiënten in een kantoor te zien met een tot twee uur rondjes maken in ziekenhuizen. Veel specialiteiten vereisen dat u op afroep aanwezig bent of dat u 's nachts werkt en in het weekend werkt.
Het is om deze reden dat u zorgvuldig moet overwegen welk gebied van geneeskunde voor u geschikt is. Idealiter zou het iemand zijn waar je gepassioneerd over kunt blijven en tegelijkertijd de balans tussen werk en privé kunt bieden. De beloningen, zowel persoonlijk als financieel, kunnen het allemaal de moeite waard maken.
Volgens het Bureau of Labor Statistics, artsen in de Verenigde Staten maakten een mediane jaarlijkse inkomen van 203.880 dollar in 2018. Sommige specialisten, waaronder chirurgen en oncologen, kunnen goed zijn van meer dan $ 500.000 per jaar.
5 beste medische banen van de toekomst