Startpagina » Gehoorverlies / doofheid » Geschiedenis van Closed Captioning

    Geschiedenis van Closed Captioning

    De vroegste dagen van ondertiteling op televisie betekenden open bijschriften, met de woorden direct op het scherm gedrukt. Open bijschriften begonnen met de Franse chef-kok op PBS (1972). Het werd al snel gevolgd door andere programma's, waaronder:
    • Captioned ABC World News Tonight
    • Zoom
    • Once Upon a Classic
    Deze vroege programma's werden onderschrift door het WGBH Caption Center. Open-ondertiteling werd echter naar verluidt niet goed geaccepteerd door de horende gemeenschap en dit leidde tot de ontwikkeling van ondertiteling. Gesloten bijschriften worden uitgezonden op regel 21 van het verticale onderdrukkingsinterval en zijn niet zichtbaar tenzij decoderingsschakelingen worden gebruikt. (Het gebruik van lijn 21 voor gesloten bijschriften werd in 1976 goedgekeurd door de Federal Communications Commission).

    Begin van Closed Captioning

    Kleine berichten gingen in lokale kranten in dat de regering een non-profit National Captioning Institute had opgericht dat speciale decoders zou verkopen voor ondertiteling en dat ondertiteling zou beginnen in 1980. Er was een nieuw National Captioning Institute opgericht om het potentiële conflict van PBS te voorkomen via het WGBH Caption Center, ondertitelingsservices voor andere netwerken.
    Gesloten ondertiteling van televisie groeide, maar niet genoeg om dove mensen tevreden te stellen. Het probleem was een klassieke situatie van kip en ei, terwijl de omroepen niet meer wilden capturen, tenzij er meer decoders werden verkocht en veel mensen met gehoorverlies geen decoders wilden kopen totdat er meer programma's met ondertiteling beschikbaar waren. In feite werden meer decoders gekocht door mensen te horen, vooral mensen die Engels als tweede taal leerden, die vonden dat ze baat konden hebben bij de bijschriften, dan bij dove mensen zelf. Verschillende factoren hielden de decoderverkoop laag: kosten, beperkte beschikbaarheid en niet in de laatste plaats de terughoudendheid van slechthorende mensen om hun gehoorverlies te onthullen door een decoder op hun televisie te hebben aangesloten..

    Politiek van Closed Captioning

    De vroege geschiedenis van ondertiteling was ook bezaaid met politieke boventonen. CBS nam aanvankelijk niet deel omdat CBS teleteksttechnologie wilde gebruiken in plaats van regelondertiteling. Dit resulteerde in actief protest tegen CBS door de gemeenschap van doven. In 1984 gaf CBS zich over en stemde ermee in om bijschriften op regel 21 uit te zenden (en teletekst stierf kort daarna).

    Home Video Captioning Battle

    Thuisvideo's verschenen met bijschriften, maar de selectie was hopeloos beperkt. Aan het eind van de jaren tachtig en het begin van de jaren negentig begonnen dove mensen te protesteren. Naar de Blockbuster-video gaan, was een frustrerende beproeving. Een beweging begon door Stuart Gopen en Andrea Shettle om meer bijschriften te krijgen op thuisvideo's. De actie Caption Action slaagde erin om ondertitels te krijgen bij veel video's, waaronder de Star Trek-serie en de Little Rascals-serie van Republic Home Video. Caption Action heeft hard gewerkt om het bericht naar thuisvideo-bedrijven te sturen, hoewel de ondertitels op de homevideo vrijwillig zijn, de dovencommunity verwachtte en ondertitels zou vereisen.

    Government Captioning Legislation Battle

    Tegen het einde van de jaren 80 betekende de groei van kabeltelevisie dat een enorme hoeveelheid programmeerwerk niet toegankelijk was voor doven en slechthorenden. Ten slotte erkende de overheid de noodzaak van wetgeving om de zaken te versnellen en te verplichten dat alle televisieschermen van 13 inch of groter ingebouwde decodeercircuits met gesloten bijschriften hebben. Deze wetgeving was de historische Television Decoder Circuitry Act van 1990. Eindelijk zouden we bevrijd zijn van de decoders en zou het probleem van kip en ei opgelost zijn.
    Het verkrijgen van deze wetgeving was niet echt een cakewalk, maar dichtbij. Er was tegenstand van een bepaalde beroepsvereniging. Na het ontvangen van een kopie van de feitelijke verklaring van Capitol Hill door een vertegenwoordiger van deze vereniging, werd een brief geschreven waarin de getuigenis van de vertegenwoordiger werd geschoten en gefaxt naar de vereniging. De vertegenwoordiger werd snel vrijgegeven.
    Televisies met de verplichte circuits werden in 1993 te koop aangeboden, en geen moment te snel; in 1992 was er slechts ongeveer 400.000 decoders verkocht. Deze toename in caption-decoding-televisies was nog steeds niet genoeg om een ​​enorme toename van de beschikbaarheid van captioning te genereren. Een van de redenen was dat ondertiteling nog steeds een vrijwillige activiteit was, waardoor omroepen het vaak als iets liefdadigs zagen dat door externe bronnen moest worden betaald in plaats van het als een andere kostprijs te beschouwen. Als reactie hierop heeft het Congres in 1996 de telecommunicatiewet van 1996 aangenomen, die een ondertiteling op televisie verplicht stelde. Deze actie heeft bijgedragen aan een snelle groei in de ondertitelingsindustrie. Hoewel niet alles op de televisie is onderschreven, zijn we ver gekomen van de eerste 15 uur per week van captioning programming in 1980.

    De toekomst van ondertiteling

    Wat heeft de toekomst in petto? Vanaf nu gaat het onderzoek en de ontwikkeling van spraakherkenningstechnologie gewoon door en op een dag kan het ondertiteling vervangen zoals we het nu kennen. Tot die tijd blijft de ondertitelbranche groeien om aan de vraag te voldoen die wordt aangewakkerd door wetgeving.