The New Blood Thinners
Hoewel deze beweringen niet onredelijk zijn, vertellen ze niet het hele verhaal.
De problemen met Coumadin
Voor mensen die langer dan een paar dagen moeten worden behandeld met anticoagulantia (bijvoorbeeld mensen met boezemfibrilleren, diepe veneuze trombose of longembolie), was Coumadin tot de laatste jaren de enige echte optie..
En dit leverde vaak een probleem op, omdat het veilig en effectief gebruik van Coumadin een echte uitdaging kan zijn. Mensen die Coumadin gebruiken, hebben waarschijnlijk frequent bloedonderzoek nodig om de stollingsstatus te meten (de "dunheid" van het bloed) en herhaalde doseringsaanpassingen zijn vaak nodig om hun stollingsstatus in het juiste bereik te houden. Veranderingen in hun gezondheidstoestand, het nemen van zelfzorggeneesmiddelen, een paar drankjes, en zelfs een verandering in hun dieet, kunnen hun bloed "te dun" maken (wat het risico op ernstige bloedingen kan vergroten), of niet "dun" voldoende "(wat het risico op bloedstolsels kan verhogen). In het beste geval is het gebruik van Coumadin een groot ongemak.
De nieuwe verdunners voor medicijnen die in al die reclamespots voorkomen, zijn van een nieuwe klasse geneesmiddelen die voor veel mensen een aantrekkelijk alternatief bieden voor Coumadin. Artsen verwijzen vaak naar deze geneesmiddelen als de NOAC's - "novel oral anticoagulants."
Hoe de NOAC's werken
Anticoagulantia werken door de stollingsfactoren (ook stollingsfactoren genoemd) in het bloed te remmen. Stollingsfactoren zijn een reeks eiwitten die samenwerken met bloedplaatjes om bloedstolsels te produceren.
- Lees hoe het bloed stolt.
De NOAC's werken door direct het remmen van specifieke stollingsfactoren. Pradaxa (dabigatran) remt rechtstreeks trombine, ook stollingsfactor IIa genoemd.
De andere beschikbare NOAC's - Xarelto (rivaroxaban), Eliquis (apixaban) en Savaysa (edoxaban) - werken door een andere stollingsfactor te remmen, factor Xa.
Wat maakt de NOAC's "Beter" dan Coumadin?
De NOAC's als klasse hebben één groot voordeel ten opzichte van Coumadin. Ze produceren namelijk een stabiel anticoagulerend effect met standaard doseringen, dus zijn er meestal geen bloedtesten of doseringsaanpassingen nodig. En er zijn geen dieetbeperkingen verbonden aan het nemen van NOAC's. Dus het gebruik van NOAC's is meestal minder storend voor iemands leven dan het nemen van Coumadin.
Bovendien suggereren klinische onderzoeken dat de NOAC's even effectief zijn als Coumadin bij het voorkomen van bloedstolsels. En het risico van ernstige bloedingscomplicaties met NOACS lijkt niet hoger te zijn dan met Coumadin (en kan zelfs lager zijn).
Wat zijn de nadelen voor NOAC's?
Tijdens hun eerste jaren in de klinische geneeskunde was het belangrijkste nadeel van NOACs mogelijk dat, in tegenstelling tot Coumadin, geen antidotum beschikbaar was om hun anticoagulante effecten snel om te keren. Dus als er zich een ernstige bloeding voordeed met deze medicijnen, was het potentieel voor een slecht resultaat groter dan bij Coumadin.
In 2015 keurde de FDA het nieuwe geneesmiddel Praxbind (idarucizumab) goed, wat de effecten van Pradaxa kan omkeren. Meer recentelijk werd AndexXa (andexanet alpha) goedgekeurd als een omkeermiddel voor de factor Xa-remmende NOAC-geneesmiddelen. De recente beschikbaarheid van deze middelen zal naar verwachting het risico van permanente schade of overlijden, veroorzaakt door overmatig bloeden met NOAC-geneesmiddelen, verminderen.
Pradaza en Eliquis hebben een dosering van twee keer per dag nodig, in tegenstelling tot Xarelto en Savaysa (en Coumadin) die slechts één keer per dag hoeven te worden ingenomen..
De NOAC's zijn aanzienlijk duurder dan Coumadin, en de kosten kunnen onbetaalbaar zijn voor mensen van wie de verzekering ze niet dekt.
De NOAC's zijn niet goedgekeurd voor sommige toepassingen, bijvoorbeeld bij mensen met kunstmatige hartkleppen of die zwanger zijn.
Deze geneesmiddelen worden voornamelijk uitgescheiden door de nieren en moeten met grote voorzichtigheid worden gebruikt, of helemaal niet, bij patiënten met een nieraandoening.
Omdat NOAC's inderdaad nieuwere geneesmiddelen zijn, is het mogelijk dat er bijkomende, momenteel ongeïdentificeerde bijwerkingen optreden. (Dit is natuurlijk een risico dat gepaard gaat met elk relatief nieuw medicijn.)
Wanneer moeten NOAC's worden gebruikt?
Eerlijk gezegd is dit een vraag die medische experts nog steeds uitzoeken. Maar vanwege de bekende nadelen van Coumadin, zijn de meeste experts vrij sterk geneigd om de nieuwere anticoagulantia aan te bevelen als de eerste keuze bij veel mensen die chronische orale antistolling nodig hebben.
Een woord van heel goed
De NOAC-geneesmiddelen bieden een levensvatbaar alternatief voor Coumadin voor mensen die chronische antistollingstherapie nodig hebben. Voor veel mensen zijn NOAC's een vrij aantrekkelijke optie.
Mensen zijn waarschijnlijk van mening dat hun artsen een van de nieuwe medicijnen aanbevelen als ze voor de eerste keer met antistolling worden gestart, als ze moeite hebben gehad om een stabiele dosis Coumadin te behouden, of (na luisteren naar de mogelijke risico's en voordelen van alle keuzes) geven ze zelf een duidelijke voorkeur voor de nieuwere medicijnen. Aan de andere kant zijn mensen die Coumadin met succes hebben ingenomen - met stabiele bloedtests op een stabiele dosering - gedurende een paar maanden of langer waarschijnlijk beter af te blijven hangen met Coumadin, net als diegenen wiens verzekering deze dure nieuwe geneesmiddelen nog niet zal dekken..
