Wat is een nucleaire stresstest?

Een nucleaire stresstest is een onderzoek om te meten of de bloedstroom naar uw hartspier normaal of abnormaal is. De studie maakt gebruik van een radioactieve merkstof om een ​​beeld te creëren van hoe goed bloed je hartspier bereikt, zowel tijdens het sporten als tijdens het rusten. Als u niet in staat bent om te oefenen of als uw arts vindt dat lichaamsbeweging geen goed idee voor u is, kan deze studie nog steeds worden uitgevoerd door u een medicijn te geven dat dezelfde cardiovasculaire stress veroorzaakt als veroorzaakt door lichaamsbeweging..
De nucleaire stresstest wordt meestal gebruikt om de ernst van eventuele blokkades die kunnen optreden als gevolg van coronaire hartziekte te schatten. Er wordt algemeen aangenomen dat deze studie de meest accurate niet-invasieve methode is voor het diagnosticeren van coronaire arteriële blokkades. In veel gevallen kan het uitvoeren van een nucleaire stresstest het onnodig maken om een ​​invasieve hartkatheterisatie uit te voeren.

Doel van de test

De nucleaire stresstest wordt meestal uitgevoerd om te helpen vaststellen of coronaire hartziekte de oorzaak is van onverklaarbare symptomen, vooral episodes van pijn op de borst of kortademigheid. Als blokkades van de kransslagader aanwezig zijn, kan deze test de arts ook helpen de ernst van de blokkades te beoordelen.
Bij mensen waarvan bekend is dat ze coronaire hartziekte hebben, is de nucleaire stress test vaak ook heel nuttig bij het ontwikkelen van een optimaal behandelplan..
Mensen die worden behandeld voor coronaire hartziekte, hetzij met medicatie of een stent, zullen vaak nucleaire stress testen hebben om zowel de effectiviteit van de therapie te beoordelen, als om de informatie te krijgen die nodig is om objectief advies te geven over dagelijkse activiteiten en oefeningen.
Wat de test beoordeelt 
Het idee van nucleaire stresstesting is om twee beelden te maken van hoe bloed wordt verdeeld naar de hartspier: tijdens de rust en tijdens de oefening. Normaal gesproken moet het bloed gelijkmatig worden verdeeld naar de hartspier, zowel in rust als tijdens het trainen, en de afbeeldingen laten deze gelijkmatige verdeling zien.
Als zowel de rest als de trainingsfoto's een vaste patch met slechte bloeddoorstroming vertonen, betekent dit dat er een eerdere hartaanval heeft plaatsgevonden. Als tijdens de stresstest een gebied met een slechte bloedtoevoer wordt geïdentificeerd dat niet aanwezig is tijdens de rust, geeft dit aan dat een blokkade waarschijnlijk is in een van de kransslagaders die een voorbijgaande daling van de bloedstroom veroorzaakt.
Dus deze test stelt de arts in staat om de aanwezigheid, locatie en relatieve grootte van een eerdere hartaanval te detecteren; en de aanwezigheid, locatie en relatieve grootte van eventuele blokkades in de kransslagaders die significant genoeg zijn om de bloedstroom tijdens inspanning te belemmeren.
De radioactieve Tracer
De keuze van de optimale radioactieve tracer voor het creëren van een bruikbaar beeld tijdens een nucleaire stresstest is in de loop der jaren geëvolueerd. In het verleden werd thallium-201 (Tl-201) het meest gebruikt. Vandaag is dat grotendeels vervangen door technetium-99 (Tc-99), dat duidelijkere beelden met minder blootstelling aan straling kan bieden.
Rust en oefen afbeeldingen
In veel laboratoria zijn nucleaire stresstests tweedaagse onderzoeken. In een tweedaags onderzoek wordt op één dag een oefeningsafbeelding uitgevoerd, terwijl het rustbeeld de volgende dag wordt uitgevoerd. Normaal gesproken wordt de inspanningstest het eerst uitgevoerd, omdat als het trainingsbeeld volledig normaal is, er over het algemeen geen reden is om een ​​rustbeeld te maken en de tweede dag van de test kan worden overgeslagen.
Sommige laboratoria doen nu routinematig eendags nucleaire stress test. Een rustbeeld wordt eerst uitgevoerd met een relatief kleine dosis Tc-99, enkele uren later gevolgd door stress-beeldvorming met een veel grotere dosis. Er zijn technische uitdagingen voor het uitvoeren van eendaagse tests, maar deze worden vaak gecompenseerd door de praktische uitdagingen (grotendeels voor de patiënt) van tweedaagse tests te vermijden.
Het rustbeeld wordt uitgevoerd door de Tc-99-tracer intraveneus te injecteren en vervolgens het beeld te maken (door de borst te scannen met een speciale camera die een gammacamera wordt genoemd). Het trainingsbeeld wordt uitgevoerd door de tracer tijdens piekoefeningen te injecteren. In beide gevallen moet de gamma-scan worden uitgevoerd tussen 15 - 60 minuten nadat de tracer is geïnjecteerd.
In mensen die niet kunnen trainen
Bij mensen die in staat zijn om voldoende beweging te verrichten, is stress-testoefeningen (meestal op een loopband, soms op een stilstaande fiets) de aangewezen methode om een ​​nucleaire stresstest uit te voeren. Vanwege fysieke beperkingen kunnen sommige mensen die nucleaire stress testen nodig hebben deze oefening echter niet uitvoeren.
Als u dergelijke fysieke beperkingen heeft, kunnen farmacologische stresstests worden vervangen door inspanningstests. Geneesmiddelen die tijdelijke fysiologische hartstress kunnen induceren die voldoende is voor het uitvoeren van nucleaire stresstesten omvatten vaatverwijders (zoals adenosine of dipyridamol) en inotrope geneesmiddelen (meestal dobutamine). In het algemeen hebben vaatverwijders de voorkeur, maar uw arts zal de optimale farmacologische agent voor u kiezen als daadwerkelijke oefening geen optie is.

Risico's en contra-indicaties

Wanneer het wordt uitgevoerd door ervaren personeel, is de nucleaire stresstest tamelijk veilig. Toch zijn er bekende risico's, waaronder:

• Hartritmestoornissen: Door inspanning geïnduceerde hartritmestoornissen kunnen voorkomen. Deze zijn zelden gevaarlijk en verdwijnen bijna altijd wanneer de oefening stopt. Hoewel deze aritmieën inderdaad als een risico op stresstesten worden beschouwd, heeft de detectie ervan ook een diagnostische waarde. Tenslotte, als potentieel gevaarlijke aritmieën worden geproduceerd door bescheiden oefening, is het beter om erachter te komen over hen in een gecontroleerde omgeving dan op straat.
• Pijn op de borst, duizeligheid of andere symptomen: Bij mensen met een ernstige coronaire hartziekte kunnen bescheiden hoeveelheden lichaamsbeweging symptomen veroorzaken die verband houden met hartischemie (dat wil zeggen onvoldoende bloedtoevoer naar de hartspier). Nogmaals, terwijl symptomen zoals deze worden beschouwd als een risico van deze test, is het vaak nuttig om dergelijke bewegingsgeassocieerde symptomen tijdens de test te reproduceren, om te bepalen of ze inderdaad worden veroorzaakt door coronaire hartziekte. Bij mensen die specifiek op bewegingsgerelateerde symptomen worden beoordeeld, is het in feite één van de doelen van de test om de symptomen te reproduceren.

• Allergische reactie: Hoewel uiterst zeldzaam, kunnen sommige mensen een allergische reactie hebben op de radioactieve tracer die in deze test wordt gebruikt.
• Hartaanval: Ook uiterst zeldzaam, in een persoon met een kritieke blokkade in een kransslagader, kan een aanval van oefening een hartaanval veroorzaken. 

Levensbedreigende complicaties komen naar schatting slechts bij 1 op de 10.000 uitgevoerde inspanningstests voor.
Om het risico op ernstige complicaties te minimaliseren, moeten sommige mensen geen tests op nucleaire stress ondergaan. Specifieke contra-indicaties voor de test zijn:

• ongecontroleerd hartfalen
  • hartaanval in de afgelopen 2 dagen
  • instabiele angina
  • ongecontroleerde levensbedreigende hartritmestoornissen
  • ernstige hartklepaandoening
  • actieve endocarditis
  • acute aortadissectie
  • recente longembolie of diepe veneuze trombose

Een typische nucleaire stresstest met behulp van de radioactieve tracer Tc-99 zal u blootstellen aan 11 millisievert van straling. Dit is ongeveer 3 keer de dosis straling die u krijgt als u een jaar lang een normaal leven leidt. Het wordt als een kleine hoeveelheid beschouwd, en op zichzelf moet het uw levenslange risico op kanker niet verhogen met een meetbare hoeveelheid.

Vóór de test

Als u deze gegevens kent, kunt u eventuele angsten over deze test verminderen.
Timing en locatie
Uw arts zal met u bespreken wanneer en waar de test zal worden uitgevoerd. De meeste nucleaire stresstests worden uitgevoerd in een polikliniek van een ziekenhuis. U wordt waarschijnlijk gevraagd om ten minste 30 minuten vóór de geplande test te verschijnen en kunt verwachten dat u daar minimaal twee uur aanwezig zult zijn. Bespreek met uw arts hoeveel tijd u moet toelaten voor deze test.
Het allerbelangrijkste is dat u moet weten of u een test van één dag of een test van twee dagen uitvoert, zodat u de juiste regelingen kunt treffen. Over het algemeen heeft een tweedaagse test twee of meer uren per dag nodig; een eendaagse test duurt waarschijnlijk minimaal vier uur.
Wat te dragen
Aangezien u waarschijnlijk op een loopband loopt of op een hometrainer fietst, moet u comfortabele, ruimvallende kleding en comfortabele schoenen meenemen. Veel mensen zullen gymkleding meenemen, samen met wandelschoenen of hardloopschoenen. De meeste testfaciliteiten bieden een handige plek om te veranderen van (en weer terug) naar je straatkleding.
Eten en drinken
U wordt gevraagd om eten, drinken en roken 4 tot 6 uur vóór uw test te vermijden. Het is ook belangrijk om cafeïne minstens 24 uur vóór de test te vermijden.
medicijnen
U moet uw arts vragen welke van uw voorgeschreven medicijnen u op de dag van het onderzoek moet nemen en welke niet moet nemen. Als u diabetes heeft, moet u op de dag van de test specifieke instructies krijgen over hoe u uw medicijnen moet innemen. U moet ook vermijden om vrij verkrijgbare medicijnen voor de test te nemen, tenzij u dit eerst met uw arts moet verhelpen.
Kosten en ziektekostenverzekering
De nucleaire stresstest is relatief duur, maar de kosten variëren nogal van plaats tot plaats, en ook afhankelijk van het soort verzekering dat je hebt. De meeste medische verzekeringen dekken de nucleaire stresstest, op voorwaarde dat een gekwalificeerde cardioloog verklaart dat u het nodig hebt, maar misschien wilt u het voor de zekerheid met uw verzekeringsmaatschappij controleren voordat u gaat testen..
Wat mee te brengen
Tijdens het testproces zul je waarschijnlijk een paar uur downtime doorbrengen, dus neem een ​​boek of een tijdschrift mee om je tijd te spenderen.
Andere Overwegingen
Als het enigszins mogelijk is, moet u een familielid of een vriend meebrengen die u kan helpen de tijd te doden, en mogelijk, wie er bij u en uw arts kan zitten als u verwacht de testresultaten te krijgen op de dag van testen.

Tijdens de test

Pre-Test
Nadat u voor het testen bent aangekomen, wordt u door een van de gezondheidszorgteams geïnterviewd om te zien of uw symptomen of medische toestand is veranderd sinds u uw arts voor het laatst zag en u een snel lichamelijk onderzoek zult ondergaan. U zult ook opnieuw geïnstrueerd worden over wat u tijdens de test kunt verwachten en krijgt de gelegenheid om eventuele aanvullende vragen te stellen die u mogelijk heeft.
Gedurende de test
Alle testen moeten direct worden gecontroleerd door een arts en de arts die de test uitvoert, moet zich duidelijk identificeren. 
Om het hartdiagram in rust te maken, zal een technicus een intraveneuze lijn inbrengen in een van uw aderen en een kleine hoeveelheid van de radioactieve tracer zal worden geïnjecteerd. Na ongeveer 20 minuten lig je gedurende 15 tot 20 minuten onder een gammacamera terwijl er een afbeelding wordt gemaakt die laat zien hoe bloed wordt verdeeld naar je hartspier. Terwijl je onder de gammacamera staat, moet je je armen boven je hoofd houden en moet je stil liggen.
Het trainingsgedeelte van de studie zal later op dezelfde dag worden uitgevoerd als u een eendaagse test hebt. Als je een tweedaagse test hebt, is het oefengedeelte van de studie over het algemeen op de eerste dag en het rustende gedeelte is de volgende dag klaar.
Voor de bewegingsstudie plaatst een technicus elektroden op uw borst zodat een ECG kan worden geregistreerd tijdens het trainen en (tenzij u een eendaagse test hebt en er al een IV is geplaatst), wordt een IV-lijn gestart. 
U begint in eerste instantie met een zeer langzaam tempo op de loopband te lopen (of een stationaire fiets te trappen). Elke drie minuten wordt het trainingsniveau verhoogd totdat u moe raakt, symptomen ontwikkelt of uw doelhartslag wordt bereikt. Wanneer u het maximale trainingsniveau bereikt hebt dat u wordt gevraagd, wordt de radioactieve stof in uw infuus geïnjecteerd en stopt u met trainen. Uw ECG en vitale functies worden gedurende de gehele oefenings- en herstelperiode gecontroleerd. De oefening zelf duurt meestal niet langer dan 6 tot 12 minuten.
Ongeveer 20 tot 30 minuten nadat je klaar bent met oefenen, zul je opnieuw ongeveer 20 minuten onder de gammacamera liggen, met je armen boven je hoofd, zodat het cardiale oefeningsbeeld kan worden gemaakt.

Na de test

De meeste mensen worden geïnstrueerd om hun normale maaltijden, medicijnen en activiteiten onmiddellijk nadat de studie is beëindigd te hervatten. De hoeveelheid straling die u ontvangt met nucleaire stresstesten wordt als zeer klein beschouwd en er zijn geen speciale voorzorgsmaatregelen die u in dit verband moet nemen.
Testcentra variëren hoe de resultaten van nucleaire stress testen worden gecommuniceerd naar de patiënt. De meeste laboratoria zullen u meteen een indicatie geven van de resultaten, althans tot op het moment dat u wordt verteld of de studie resultaten van onmiddellijke zorg heeft opgeleverd. Als dat het geval is, krijgt u advies over wat u vervolgens moet doen.
Meestal is de test echter niet meteen alarmerend, en formele resultaten zijn pas beschikbaar als de foto's officieel zijn beoordeeld door een cardioloog. In dit geval krijgt u de opdracht contact op te nemen met uw verwijzer voor de resultaten en te bespreken wat, in voorkomend geval, de volgende stappen moeten zijn..
Bijwerkingen beheren
Behalve een beetje vermoeidheid van het uitvoeren van de oefening, zou je helemaal geen bijwerkingen moeten verwachten. Als u na deze test ongebruikelijke symptomen heeft, moet u ze onder de aandacht van de arts brengen.

Resultaten interpreteren

De nucleaire stresstest is bedoeld om te meten of de bloedstroom naar alle delen van de hartspier voldoende is, zowel tijdens de rust als tijdens het sporten. Hoewel de interpretatie van de rust- en bewegingsbeelden moet worden geïndividualiseerd, en hoewel u in uw eigen geval met uw eigen arts moet praten over de specifieke bevindingen van de test, zijn de resultaten van een nucleaire stresstest over het algemeen in drieën categorieën.
1. Zowel de rust- als oefenkaartbeelden zijn normaal.
Dit resultaat suggereert ten eerste dat er geen permanente hartschade door een eerdere hartaanval kan worden vastgesteld (omdat de rust-scan normaal is); en ten tweede, dat geen enkel deel van de hartspier tijdens de training de bloedstroom wordt ontnomen (omdat de oefenscan normaal is). Dit resultaat zou sterk suggereren dat er geen significante coronaire slagaderblokkades aanwezig zijn.
Op basis van deze resultaten zal uw arts voorstellen welke volgende stappen, indien van toepassing, worden aanbevolen. Als uw nucleaire stresstest normaal is (in dat geval gefeliciteerd!), Is dat misschien wel het einde van uw harttest. Als er sterke aanwijzingen zijn voor coronaire hartziekte of als een diagnose met vertrouwen kan worden gesteld, zal uw arts u waarschijnlijk aanbevelen om onmiddellijk een medische behandeling te starten om de symptomen te verlichten en de progressie van uw coronaire hartziekte te vertragen. Als uw symptomen ernstig zijn of als het risico op een vroege hartaanval vrij hoog lijkt, kan uw arts ook de mogelijkheid van een hartkatheterisatie bespreken om een ​​meer invasieve therapie te overwegen, zoals een stent..
2. Het hartdiagram in rust is abnormaal.
Als de hartdiagnose in rust een gebied vertoont waarin het bloed niet normaal naar een deel van de hartspier stroomt, is dat een aanwijzing dat er een eerdere hartaanval heeft plaatsgevonden, resulterend in permanente hartspierbeschadiging.
3. De cardiale scan van de training is abnormaal, maar het rustbeeld is normaal.
Als een deel van de hartspier tijdens de training onvoldoende bloedtoevoer krijgt, maar in rust wel normaal wordt, is dat een aanwijzing dat er waarschijnlijk een significante blokkade is in de kransslagader die dat deel van de hartspier voedt.
Het is nuttig om te onthouden dat verschillende delen van de hartspier een van deze drie algemene soorten bevindingen kunnen vertonen. Dus, bijvoorbeeld, een persoon kan een "permanent" defect in een deel van de hartspier hebben, wat aangeeft dat er een hartaanval heeft plaatsgevonden; en een "reversibel" defect in een ander deel van de hartspier, wat wijst op een blokkade maar geen permanente schade.
Een woord van heel goed
Nucleaire stress testen is een over het algemeen veilige en effectieve niet-invasieve methode om te beoordelen of significante blokkades in de kransslagaders aanwezig zijn en of dergelijke blokkades verantwoordelijk zijn voor symptomen zoals pijn op de borst, of al permanente hartspierbeschadiging hebben veroorzaakt. Dit soort testen heeft bewezen waardevol te zijn bij het diagnosticeren van coronaire hartziekte en bij het begeleiden van de behandeling ervan.