Cryptokokkose en Cryptokokkenmeningitis
Extrapulmonaire cryptokokkose (die cryptococcen meningitis omvat) wordt door de U.S. Centers for Disease Control and Prevention geclassificeerd als een AIDS-definiërende aandoening. Over het algemeen is cryptokokkenmeningitis de meest voorkomende infectie van het centrale zenuwstelsel en de op twee na meest voorkomende complicatie bij mensen met AIDS.
Met de komst van antiretrovirale combinatietherapie (ART) is de incidentie van cryptokokkose gestaag afgenomen in de ontwikkelde wereld sinds het midden van de jaren 90.
Vanuit een mondiaal perspectief is het jaarlijkse aantal sterfgevallen toegeschreven aan cryptococcen meningitis momenteel echter meer dan 625.000 - met de hoogste prevalentie die voorkomt in sub-Sahara Afrika, waar de mortaliteit wordt geschat op tussen 50% en 70%.
De sterfte als gevolg van cryptokokkose in de Verenigde Staten en andere ontwikkelde landen is daarentegen ongeveer 12%.
Causale agenten
Cryptokokkose wordt veroorzaakt door de schimmel Cryptococcus neoformans en Cryptococcus gattii. Eerder werd cryptokokkose uitsluitend toegeschreven aan C. neoformans, maar onderzoek heeft sindsdien beide veroorzakende ondersoorten geïsoleerd en geïdentificeerd.Onder mensen met HIV wordt meer dan driekwart van de gevallen van cryptokokkose gemeld bij personen met CD4-tellingen onder 50 cellen / ml. Cryptokokkose kan zelden voorkomen bij personen met intacte immuunsystemen.
Wijzen van verzending
Er wordt verondersteld dat cryptokokkose wordt verkregen door het inademen van de voortplantingssporen (basidiosporen) van C. neoformans of C. gattii.Terwijl C. neoformans wordt vaak aangetroffen in de grond met vogeluitwerpselen, met name duiven; inademing wordt nog steeds beschouwd als de belangrijkste infectieroute (in tegenstelling tot accidentele inname of contact met de huid).
Daarentegen, C. gattii wordt over het algemeen niet gevonden in de uitwerpselen van vogels, maar eerder in bomen (meestal de eucalyptus). Van de schimmel is bekend dat hij zich in puin rond de basis van bomen vermenigvuldigt.
Hoewel cryptokokkose vaak voorkomt bij dieren, zowel bij zoogdier als bij aviaire vogels, zijn gevallen van overdracht van dier op mens uiterst zeldzaam. Mens-op-mens overdracht wordt ook als zeldzaam beschouwd.
Symptomen van Cryptococcosis
Klinische manifestaties van Crytococcal infectie begint over het algemeen ergens van twee tot 11 maanden na blootstelling.Pulmonale cryptokokkeninfecties kunnen vaak asymptomatisch zijn bij patiënten of aanwezig zijn met laaggradige, niet-specifieke ademhalingssymptomen. Patiënten met cryptokokken-pneumonie ervaren vaak hoest, pijn op de borst, lichte koorts, malaise en kortademigheid. In sommige gevallen kunnen er ook gewichtsverlies, gezwollen lymfeklieren (lymfadenopathie), snelle ademhaling (tachypnea) en hoorbare kraken in de longen (rales) zijn..
Als de infectie buiten de longen wordt verspreid (extrapulmonaal), presenteert deze zich meestal in het centrale zenuwstelsel als cryptokokkenmeningitis. In deze gevallen kunnen patiënten zich aanvankelijk presenteren met subacute symptomen zoals hoofdpijn, koorts of veranderingen in de mentale toestand (bijvoorbeeld verlies van alertheid, vaagheid, lethargie). Symptomen zijn vaak sub-acuut bij het begin en verergeren geleidelijk in de loop van enkele weken.
Karakteristieke acute en chronische symptomen van cryptokokkenmeningitis kunnen zijn:
- Misselijkheid en overgeven
- Wazig zicht
- Gevoeligheid voor licht
- Gehoorbeschadiging of verlies
- Verhoogde craniale druk
- Ernstige hoofdpijn
- Stijve nek
- Persoonlijkheid verandert
- Moeilijk spreken, lezen of schrijven
- Aanvallen of verlies van spiercoördinatie
- hallucinaties
- coma
Voorbij de longen en het centrale zenuwstelsel kan cryptokokkeninfectie zich ook op de huid manifesteren als laesies, zweren, plaques, abcessen en een aantal andere cutane (of subcutane) aandoeningen. Het kan ook de bijnieren, de prostaat en andere orgaansystemen beïnvloeden.
Diagnose van Cryptococcosis
De diagnose van cryptokokkose wordt ondersteund door de presentatie van klinische kenmerken en symptomatologie en bevestigd door de analyse van bloed, weefsel, hersenvocht of andere lichaamsvloeistoffen. Methoden voor diagnose kunnen zijn:- Cryptococcal antigeentesten van bloed of hersenvocht
- Microscopisch onderzoek en / of kweken van weefsel, bloed of hersenvocht
- Kweek van bronchoalveolaire lavage-wasbeurten
Behandeling van Cryptococcosis
Voor immunocompetente patiënten met een asymptomatische of milde tot matige cryptokokkenaandoening kan een antischimmeltherapie (fluconazol, itraconazol) worden voorgeschreven totdat de schimmelinfectie is verdwenen..In het geval van ernstige ziekte begint de behandeling gewoonlijk met amfotericine B, vaak in combinatie met flucytosine. Dit wordt meestal gevolgd door voortdurende onderhoudstherapie met behulp van een dagelijkse dosis antischimmelmedicatie (evenals het starten van ART als de patiënt nog niet aan therapie is).
Onderhoudstherapie moet worden voortgezet tot het CD4-aantal boven de 100 cellen / ml komt en de virale belasting van de patiënt consequent wordt onderdrukt tot niet-detecteerbare niveaus. Als de CD4 onder de 100 komt, moet de therapie opnieuw worden gestart om herhaling van de ziekte te voorkomen.
In de Verenigde Staten en de meeste ontwikkelde landen wordt primaire (preventieve) antischimmelprofylaxe niet aanbevolen, hoewel preëmptieve antigeentests kunnen worden overwogen voor patiënten met een verhoogd risico of in gebieden met een hoge ziektelast.
uitspraken:
- Krip-to-kaw-KO-sus
- krip-naar-KOK-ul me-nin-JYE-tus
- Crypto (slang)
- Crypotococcal ziekte
