HIV en roken is een dodelijke kruising

Het roken van sigaretten blijft een van de meest angstaanjagende en schadelijke gezondheidsproblemen waarmee mensen met HIV vandaag worden geconfronteerd. Vergeleken met de algemene Amerikaanse bevolking, waar de prevalentie van roken de laatste jaren is gedaald tot ongeveer 21 procent, is maar liefst 42 procent van de mensen met HIV geclassificeerd als huidige rokers. Dat is een alarmerende statistiek en een die direct gekoppeld is aan een toename van zowel hiv-gerelateerde comorbiditeiten als voortijdige dood.

HIV-positieve mensen zijn tweemaal zoveel kans om te roken

Er is weinig onderzoek beschikbaar om de onevenredig hoge percentages van roken binnen de HIV-populatie volledig te verklaren. Sommige studies hebben gesuggereerd dat hoge niveaus van angst en depressie een belangrijke rol spelen en dat velen nicotine gebruiken als een middel om de dagelijkse stress van HIV het hoofd te bieden.
Maar het is onduidelijk of deze emotionele problemen een aanjager zijn van het gebruik van tabak, of dat ze gewoon stoppen met roken minder effectief maken voor mensen met hiv..
Gegevens zijn tegenstrijdig. Volgens een statistische analyse van de Amerikaanse centra voor ziektebestrijding en -incidenten (CDC) zijn de huidige HIV-positieve rokers in de VS ouder dan jonger, met 58 procent van 45 jaar en ouder, 40 procent tussen 25 en 44 jaar en alleen twee procent tussen 18 en 24 jaar oud.
Deze cijfers suggereren dat hiv-gerelateerde stress niet noodzakelijkerwijs een oorzakelijke factor is voor tabaksgebruik, aangezien jongere hiv-positieve rokers - die 26 procent van de nieuwe infecties uitmaken - veel minder vaak zullen roken dan hun hiv-negatieve tegenhangers (twee procent versus 19 procent). Integendeel, de cijfers sluiten aan bij een algemene trend in de Verenigde Staten, waarbij oudere rokers eenvoudig minder geneigd zijn om stoppen met roken te onderzoeken dan jongere rokers (84 procent versus 66 procent).
Daarentegen speelt seksuele geaardheid weinig een rol bij het roken. In feite zijn de cijfers enigszins contra-intuïtief, met evenveel heteroseksuelen die (51 procent) roken als homoseksuelen, lesbiennes of biseksuelen (49 procent) - ondanks het feit dat nieuwe infecties bij mannen die seks hebben met mannen (MSM) driemaal zijn hoger dan onder heteroseksuelen.
Dit betekent dat een groter percentage van HIV-positieve rokers in feite heteroseksueel zijn. Waarom dit nog steeds onduidelijk is, vooral omdat de percentages van roken onder homo's, lesbiennes en biseksuelen in de algemene bevolking bijna twee keer zo hoog zijn als die van heteroseksuelen, volgens een rapport uit 2010 van de American Lung Association.

Hoe roken rechtstreeks invloed heeft op mensen met hiv

Roken heeft een veel grotere invloed op de prognose van HIV-geïnfecteerden in de ontwikkelde wereld dan welke HIV-gerelateerde ziekte dan ook. Dit is volgens een studie uit 2013 van het Universitair Ziekenhuis van Kopenhagen, waaruit bleek dat roken op zichzelf de levensverwachting bij mensen met hiv met 12,3 jaar vermindert.
Bovendien was het risico op mortaliteit (ongeacht of het hiv-gerelateerd en niet-hiv-gerelateerd was) tot vijf keer groter bij hiv-positieve rokers dan hiv-positieve mensen die nooit gerookt hebben.
Onder de HIV-specifieke rookrisico's:

Roken is de allergrootste risicofactor voor acute hartziekten (ACS) bij mensen met hiv. Volgens onderzoek van de Universiteit van Barcelona was de bijdrage van roken aan ACS bij HIV-positieve volwassenen groter dan de bijdragen van diabetes of hypertensie en was bijna tweemaal zo hoog als die bij HIV-negatieve volwassenen (54 procent versus 31 procent) . Het gebruik van antiretrovirale middelen of het aantal CD4-cellen / virale lading van een persoon leek weinig tot geen invloed te hebben op de vraag of HIV-positieve rokers ACS ontwikkelden of niet.
Roken wordt beschouwd als de belangrijkste risicofactor voor de ontwikkeling van longkanker. In feite is er een 14-voudige toename van het risico op longkanker bij HIV-positieve rokers, onafhankelijk van het aantal CD4-cellen van de persoon of de geschiedenis van HIV-gerelateerde longziekte. Onderzoek uit de Zwitserse HIV-cohortstudie suggereert dat de overlevingspercentages slecht zijn voor HIV-positieve rokers die longkanker ontwikkelen, met slechts 14 procent nog steeds in leven twee jaar na de diagnose. Dat gezegd hebbende, bleken voormalige rokers significant minder risico te lopen dan huidige rokers, wat het belang van stoppen met roken bij mensen met hiv benadrukt..

Roken verhoogt verder het risico op chronische obstructieve longziekte (COPD) en door de gemeenschap verworven bacteriële pneumonie. Huidige rokers met hiv hebben niet alleen meer respiratoire symptomen dan niet-rokende tegenhangers, ze hebben een tweevoudige toename van het risico op overlijden. Andere studies hebben de relatie tussen roken en esophageale candidiasis aangetoond.
Er is een sterke associatie tussen roken en humaan papillomavirus (HPV) bij zowel vrouwen als mannen met hiv. Hiv-positieve vrouwen die roken hebben twee tot drie keer het risico op een HPV-infectie dan hiv-positieve vrouwen die niet roken. Evenzo was roken bij HIV-positieve mannen geassocieerd met een verhoogd risico op de ontwikkeling van precancereuze HPV-laesies. Recidiverende HPV-infecties houden rechtstreeks verband met een verhoogd risico op baarmoederhalskanker bij vrouwen en anale kanker bij mannen. Talrijke studies suggereren dat roken ongunstige effecten heeft op iemands immuniteit, zowel systemisch als mucosaal (de laatste daarvan omvatten de beschermende Langerhans-cellen die de cervix en de anus omlijnen). CD4-tellingen onder 350 cellen / ml worden ook als een associatieve bijdrager beschouwd.

Het roken van sigaretten kan het risico van de vrouw verhogen om tijdens de bevalling HIV aan haar baby door te geven, waarbij vroegtijdige membraanbreuken vaker voorkomen bij moeders die tijdens het eerste trimester van hun zwangerschap hadden gerookt. Alles bij elkaar bleek het risico van verticale overdracht zo hoog als drie keer dat van niet-rokende vrouwen met HIV.
Roken gaat ook gepaard met een verhoogd risico op verlies van botdichtheid (bijvoorbeeld osteopenie, osteoporose) en wordt beschouwd als een onafhankelijke risicofactor voor fracturen bij mensen met hiv. Oudere leeftijd en blank ras zijn ook voorspellers van incidentfracturen.

Voordelen van stoppen

De voordelen op lange en korte termijn van stoppen zijn zowel onmiskenbaar als duidelijk. Stoppen met roken vermindert progressief het risico op hart- en vaatziekten bij mensen met HIV, waarbij één onderzoek aantoont dat het risico op bijna 65 procent na drie jaar is verminderd. (Uit onderzoek van de Aquitaine Cohort Study in Frankrijk blijkt dat stopzetting in feite de enkel en alleen factor geassocieerd met verbetering van het cardiovasculaire risico bij mensen met HIV-sterker dan lipidenverlagende medicijnen of antiretrovirale therapie.)
Evenzo kan het risico op longkanker met maar liefst 50 procent worden verminderd bij HIV-positieve rokers die een jaar of langer zijn gestopt. Vergelijkbare resultaten worden gezien bij patiënten met COPD, bacteriële pneumonie en andere infectieuze en niet-infectieuze respiratoire aandoeningen.
Het is net zo belangrijk om te benadrukken dat het eerder beter is dan later als het gaat om stoppen, vooral voor mensen met een gecompromitteerd immuunsysteem. Onderzoek van het Anderson Cancer Center aan de Universiteit van Texas heeft aangetoond dat stoppen met roken de last van hiv-gerelateerde symptomen binnen slechts drie maanden kan verminderen en dat de symptomen kunnen blijven dalen naarmate de periode zonder roken toeneemt.
Bovendien is roken abstinentie onafhankelijk geassocieerd met een verbeterde therapietrouw voor mensen met antiretrovirale therapie.