HIV en testosteronvervanging

Testosterondeficiëntie wordt vaak gezien bij zowel mannen als vrouwen met HIV. Endocriene abnormaliteiten, die de productie van testosteron kunnen beïnvloeden, worden al sinds de vroegste dagen van de pandemie erkend als een complicatie van HIV (hoewel het in het algemeen in verband is gebracht met de ziekte in een laat stadium).
Recent onderzoek heeft echter aangetoond dat bijna één op de vijf mannen met HIV testosterondeficiëntie heeft gedocumenteerd, ongeacht het aantal CD4-cellen, de virale lading of de behandelingsstatus. Op dezelfde manier wordt testosterondeficiëntie gezien bij een op de vier HIV-positieve vrouwen, meestal in de context van ernstig, onverklaard gewichtsverlies (HIV-verspilling).

De rol van testosteron

Testosteron is het steroïde hormoon dat centraal staat in de ontwikkeling van de testikels (testikels) en prostaat bij mannen, evenals de bevordering van secundaire mannelijke geslachtskenmerken (bijv. Magere spiermassa, botmassa, haargroei). Testosteron is ook belangrijk voor vrouwen bij het handhaven van normale spier- en botmassa, hoewel op niveaus ongeveer 10% minder dan mannen.
Bij zowel mannen als vrouwen is testosteron essentieel voor iemands algehele gezondheid en welzijn, en draagt het bij aan de kracht, het energieniveau en het libido van een persoon.
Daarentegen is de uitputting van testosteron geassocieerd met:

Verlies van droge spiermassa
Anemie
osteoporose
Insuline-resistentie
Verhoogde lipiden (vet en / of cholesterol) in het bloed
Verhoogd onderhuids vet in de buik

Testosterondeficiëntie

Testosterondeficiëntie bij mannen met HIV wordt grotendeels geassocieerd met een endocriene abnormaliteit mannelijk hypogonadisme waarbij de functie van de mannelijke geslachtsklieren (teelballen) verminderd is, resulterend in de verminderde productie van geslachtshormonen die verder gaat dan verwacht zou worden van de leeftijd van een man.
In de algemene populatie is bekend dat hypogonadisme optreedt bij ongeveer één op de 25 mannen in de leeftijd van 30 tot 50 jaar, oplopend tot één op de veertien in de leeftijd van 50 tot 79 jaar. Daarentegen is de incidentie van mannen met HIV evenveel als vijf keer groter.
Hypogonadisme kan worden veroorzaakt door een defect in de teelballen zelf (primair) of door een stoornis die buiten de teelballen optreedt (secundair). Bij volwassen mannen met hiv:

Primair hypogonadisme vertegenwoordigt ongeveer 25 procent van de gevallen. Het kan worden veroorzaakt door schade aan de teelballen als gevolg van een infectie (waaronder enkele opportunistische infecties), testiskanker of door fysiek trauma aan de teelballen (hoewel schade aan een enkele testikel niet noodzakelijkerwijs samengaat met een verminderde testosteronproductie).
Secundair hypogonadisme is goed voor de overige 75 procent en is meestal gerelateerd aan neuro-endocriene stoornissen waarbij de interactie tussen het zenuwstelsel en het endocriene systeem aanzienlijk wordt verminderd. Hoewel er zeldzame gevallen van HIV zijn dat schade aan de hypofyse veroorzaakt, veroorzaakt HIV zelf de beperking niet. Integendeel, hypogonadisme wordt waargenomen in de aanwezigheid van veel chronische ziekten, met aanhoudende ontsteking en niet-specifiek gewichtsverlies dat associatieve factoren lijken te zijn.

Hypogonadisme kan ook worden veroorzaakt door bof bij kinderen of misbruik van anabole steroïden. Van hiv-medicijnen is niet aangetoond dat ze bijdragen aan hypogonadisme.

symptomen

Hypogonadisme bij volwassen mannen wordt gekenmerkt door lage serumtestosteronspiegels in het bloed (bloed) en een of meer van de volgende symptomen:

Spierverlies
Verminderde energie en uithoudingsvermogen
Depressie, prikkelbaarheid, moeite met concentreren
Uitbreiding van borstweefsel (gynaecomastie)
Verminderde gezichts- en lichaamshaar
Toename van buikvet
Verlies van botmassa (osteoporose)
Testiculaire krimp
Seksuele disfunctie (bijvoorbeeld erectiestoornis, verminderd ejaculaat, laag libido, moeite met orgasme)

Testen en diagnose

De diagnose wordt gesteld door de hoeveelheid testosteron in het bloed te meten, waarvan er drie verschillende subtypes zijn. Wanneer een test wordt uitgevoerd, zullen de resultaten zowel die van een persoon onthullen totaal testosteron (alle subtypen) en een van de drie genoemde subtypes vrij testosteron.
Vrij testosteron is eenvoudig een type testosteron waaraan geen eiwit is gehecht, waardoor het cellen kan binnendringen en receptoren kan activeren die andere subtypen niet kunnen. Het wordt beschouwd als de meest nauwkeurige maatstaf voor testosterondeficiëntie, ondanks dat het slechts 2-3% van de totale bevolking vertegenwoordigt. Op zichzelf wordt totaal testosteron als minder nauwkeurig beschouwd, omdat resultaten normaal kunnen lijken als andere niet-vrije subtypen verhoogd zijn.
Het testen moet 's morgens vroeg worden uitgevoerd, omdat de niveaus in de loop van een dag met maximaal 20% kunnen fluctueren. "Normale" niveaus zijn eenvoudig die binnen het referentiebereik van het laboratorium. Deze bereiken kunnen variëren, maar zijn voor illustratieve doeleinden ongeveer daartussen

250-800 ng / dL voor totaal testosteron, en
50-200 pg / ml voor gratis testosteron.

Een beoordeling van 'normaal' kan echter niet alleen door cijfers worden uitgevoerd. De testosteronniveaus dalen elk jaar met ongeveer 1-2% na de leeftijd van 40 jaar. Wat voor een 60-jarige man "normaal" kan zijn, zal daarom niet hetzelfde zijn voor een 30-jarige. Beoordelingen moeten op individuele basis worden uitgevoerd door uw behandelend arts.

Behandeling

Als een diagnose hypogonadisme wordt bevestigd, kan een testosteronvervangingstherapie aangewezen zijn. Intramusculaire testosteroninjecties worden meestal aanbevolen, die lage neveneffecten bieden als fysiologische doses worden gebruikt en aangepast door de behandelende arts. FDA-goedgekeurde opties omvatten Depo-testosteron (testosteron cypionate) en Delatestryl (testosteron enanthate).
Gemiddeld worden injecties om de twee tot vier weken gegeven. Om de effecten van fluctuerende testosteronniveaus te vermijden, die soms een dramatische schommeling in stemming, energie en seksuele functie kunnen veroorzaken, worden vaak lagere doses en kortere doseringsintervallen gebruikt.
Bijwerkingen van de behandeling kunnen zijn:

Acne en / of vette huid
Haaruitval of dunner worden van haar
Zwelling van voeten, enkels of lichaam
Slaapapneu
Ontwikkeling van borstweefsel (gynaecomastie)
Bloedproppen
Vergroting van de prostaat

Testosteronvervangingstherapie kan ook de versnelling van vooraf bestaande prostaatkanker veroorzaken. Om deze reden zullen de prostaatspecifieke antigeen (PSA) -niveaus van een patiënt tijdens het verloop van de therapie worden getest en gevolgd.
In totaal bieden intramusculaire injecties een kosteneffectieve optie voor de behandeling van hypogonadisme, met associatieve toenamen in alertheid, welzijn, libido, droge spiermassa en erectievermogen. Nadelen zijn regelmatige bezoeken van artsen en toediening van doseringen.
Orale, transdermale en plaatselijke gelmiddelen zijn ook beschikbaar en kunnen in bepaalde gevallen van toepassing zijn. Bespreek deze met uw arts.

Hypogonadisme bij HIV-positieve vrouwen

Bij vrouwen wordt testosteron geproduceerd in de eierstokken en de bijnieren. Net als bij mannen is het een belangrijk hormoon voor het handhaven van normale spier- en botmassa, evenals energie, kracht en libido.
Hoewel hypogonadisme veel minder voorkomt bij vrouwen met hiv, kan het voorkomen en is het meestal in de context van HIV-verspilling en gevorderde ziekte. De implementatie van ART kan verspilling en de hypogonadale toestand in veel gevallen omkeren.
Er zijn momenteel geen vaste richtlijnen voor de behandeling van vrouwelijk hypogonadisme en de behandelingsopties zijn beperkt. Hormoonvervangingstherapie (HRT) kan voor sommigen geschikt zijn, terwijl het gebruik van testosteron op korte termijn de geslachtsdrift, de magere spiermassa en het energieniveau kan verbeteren.
Er zijn echter nog steeds onvolledige gegevens over het gebruik van testosteron voor de behandeling van hypogonadisme bij vrouwen in de pre-menopauze met hiv. Praat met uw zorgverzekeraar over mogelijke bijwerkingen. Testosteron wordt niet aanbevolen voor vrouwen die zwanger zijn of zwanger willen worden.