HIV en de impact van gender-onevenwichtigheden

Een van de belangrijkste zorgen van volksgezondheidsfunctionarissen is de impact van HIV op vrouwen en anderen die machteloos zijn in een seksuele relatie, waardoor ze een groter risico op infectie lopen. Deze dynamiek kan vaak dicteren wie beslissingen neemt over bepaalde seksuele praktijken of, erger nog, wie heeft de rechts om beslissingen te nemen. Het is een factor die tegenwoordig vrouwen over de hele wereld blijft pesten.
Op gender gebaseerde machtsonevenwichtigheden, zowel economisch als psychologisch, worden gezien als een beperking voor het vermogen van een vrouw om seksuele praktijken te onderhandelen. Volgens onderzoek van de non-profit organisatie voor primaire zorgontwikkeling correleert die ene factor alleen met een verminderd condoomgebruik - slechts 48% bij de ondervraagde vrouwen. Lichamelijk, seksueel en emotioneel misbruik brengt dit probleem alleen maar dichterbij.
Seksuele machtsongelijkheden kunnen echter vaak subtieler worden weergegeven, waaronder:

Maatschappelijke normen die specifieke rolpatronen dicteren.
De belofte of behoefte aan economische ondersteuning.
Gebrek aan literatuur of opleiding (de snelheid is hoger bij vrouwen dan bij mannen).
De algemene stigmatisering van seksueel actieve of ongehuwde vrouwen.
Culturele waardensystemen die mannen vaak boven vrouwen plaatsen.
Sociale acceptatie van oudere mannen / jongere-vrouwrelaties (die in sommige settings correleren met hogere percentages hiv-infectie bij vrouwen van 15-24 jaar).

Deze stress kan van grote invloed zijn op het vermogen van een vrouw om veilige seks te onderhandelen, vooral wanneer de culturele eisen voor huwelijk, voortplanting en moederschap hoog zijn..

HIV en geweld tegen vrouwen

Het probleem kan nog verder worden verergerd door seksueel, huiselijk of emotioneel geweld, waarbij sommige onderzoeken suggereren dat overal tussen 10% en 60% van de vrouwen wereldwijd wordt getroffen.
Zo extreem is het probleem vandaag dat in sommige landen, zoals Zuid-Afrika, de jaarlijkse verkrachtingsstatistiek naar verluidt zo hoog is als 17% (of ruwweg één op de zes vrouwen). In een steekproef van 1.738 Zuid-Afrikaanse mannen in de provincies KwaZulu Natal en de Oostkaap in 2009, gaf meer dan 25% toe iemand te hebben verkracht, terwijl de helft van hen erkende meer dan één vrouw te hebben verkracht..
De cyclus van seksueel en emotioneel geweld tegen vrouwen verhoogt het risico op HIV op verschillende manieren:

Geforceerd penetrerend geslacht kan het fragiele slijmvliesweefsel van de vagina of anus verscheuren, waardoor het een gemakkelijker manier is om het virus te bereiken.
HIV zelf heeft vaak een oorzaak-gevolg-relatie in gewelddadige relaties, waarbij infectie kan optreden als gevolg van geweld, terwijl geweld vaak wordt uitgeoefend op een vrouw met HIV (bijvoorbeeld door een echtgenoot of familielid).
Destructief seksueel gedrag is vaak gekoppeld aan een vroeg seksueel trauma.

Het aanpakken van genderongelijkheden

Volgens de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) meldde slechts 52% van de landen de uitvoering van op vrouwen gerichte hiv / aids-programma's als onderdeel van hun nationale strategieën, terwijl er weinig wordt gedaan om de grotere kwesties met betrekking tot ongelijkheid in economische kansen aan te pakken en ondersteuning; toegang tot beroepsopleiding en vaardigheidstraining; en de bescherming en promotie van successierechten.
Zonder het vermogen om deze maatschappelijke problemen te verhelpen, is de reactie vanuit het perspectief van HIV / AIDS vaak gedempt. Dat wil niet zeggen dat HIV-specifieke strategieën niet worden onderzocht of gebruikt. Een van de meer veelbelovende opties is een microbicidal intravaginale ring genaamd de NuvaRing, die mogelijk HIV kan uitschakelen op het moment van seks en tot 30 dagen in de vagina kan worden gehouden.
Producten als deze worden gezien als een stap vooruit op eerdere preventieve strategieën, waarvan vele vrouwen niet de middelen voor discrete zelfbescherming gaven of die te veel in de vorm van dagelijkse therapietrouw vereisten (iets wat moeilijk te bereiken is in het geheim).
Ondertussen wordt in sommige sectoren een nieuwe impuls gegeven voor het gebruik van het vrouwencondoom (of de "femdom"), met lichtere, stillere en minder dure versies die de mainstream binnentreden. Onder hen zijn innovaties zoals de Condoom voor vrouwen, die als een tampon wordt ingebracht en uitzet in de vagina; en op silicium gebaseerd Origami vrouwelijk condoom, die zich ontvouwt als een accordeon en zowel de man als de vrouw kan stimuleren.

Geslachtsdynamiek kan ook invloed hebben op mannen

Aan de andere kant kunnen maatschappelijke dictaten ook bepalen hoe een man in een seksuele relatie reageert. Terwijl vrouwen vaak worden beschouwd als de 'communicators' in een relatie - niet alleen met hun partner, maar ook met andere vrouwen die seksuele adviezen delen - wordt van mannen vaak verwacht dat ze over sekskennis kunnen beschikken en 'ervaren' zijn. Elke lacune in de seksuele opvoeding van een man (inclusief het niet inwinnen van advies over het juiste condoomgebruik) kan leiden tot een verhoogd risico voor zowel hij als zijn partner..
In een cross-sectionele enquête uitgevoerd door Emory University, heteroseksuele mannelijke studenten werd gevraagd om hun condoomgebruik in de afgelopen drie maanden terug te roepen. De studie vond dat

60% heeft geen condooms besproken met hun seksuele partners;
42% geeft condooms pas aan na het starten van seks;
15% condooms verwijderd voor het beëindigen van seks;
40% liet geen ruimte aan het uiteinde van het condoom;
30% plaatste het condoom ondersteboven op de penis;
33% meldde uitgegleden of gebroken condooms tijdens seks, en;
42% wilde condooms gebruiken maar beschikte op dat moment niet over een beschikbaar condoom.

Zelfs onder degenen die wel condooms gebruikten, rapporteerden velen dat op verzoek van hun partner gedaan te hebben, wat soms werd gezien als een verklaring van achterdocht of ontrouw.
Dit soort tekortkomingen suggereert dat er meer aandacht moet worden besteed aan strategieën die een heronderzoek van waargenomen genderrollen aanmoedigen, met de nadruk op gedeelde communicatie en besluitvorming binnen een seksuele relatie.