Een overzicht van de Guinese wormziekte

Dracunculiasis, of Guinese wormziekte, is een uiterst zeldzame verwaarloosde tropische ziekte die vooral afgelegen en verarmde gemeenschappen in delen van Afrika treft. Mensen raken besmet met de parasitaire worm na het drinken van besmet water of het eten van onvoldoende verhitte vis of andere waterdieren. Na ongeveer een jaar breekt de worm door de huid en veroorzaakt jeukende, brandende blaren, vaak aan de voeten of benen.
De pijn die door de aandoening wordt veroorzaakt, kan verzwakkend zijn en veel mensen hebben levenslange handicaps. Dankzij de wereldwijde inspanningen om de ziekte te bestrijden, staat de Guinea-worm echter op het punt van uitroeiing.

symptomen

Mensen die zijn geïnfecteerd met een Guinese worm, hebben meestal pas ongeveer een jaar nadat ze voor het eerst zijn geïnfecteerd symptomen. Pas als de worm op het punt staat uit te barsten, beginnen mensen zich ziek te voelen. Wat dat gebeurt, zijn de symptomen van de Guinese wormziekte:

Koorts
Misselijkheid en overgeven
Diarree
Kortademigheid
Verbranding, jeuk, pijn en zwelling waar de worm zich in uw lichaam bevindt (vaak de benen en voeten)
Blister waar de worm door de huid breekt

Guinese wormziekte is niet vaak dodelijk, maar het kan ernstige complicaties, levenslange handicaps en financiële problemen voor de betrokkenen veroorzaken. De pijn is vaak zo intens, het is moeilijk voor mensen om te werken, naar school te gaan of voor zichzelf of anderen te zorgen. Dit duurt gemiddeld 8,5 weken, hoewel levenslange beperking gebruikelijk is.
Zonder de juiste behandeling kunnen wonden veroorzaakt door de worm worden geïnfecteerd door bacteriën, leidend tot sepsis, septische artritis en contracturen (wanneer gewrichten vergrendelen en vervormen). In sommige gevallen worden deze infecties levensbedreigend.

Oorzaken

Guinese wormziekte wordt veroorzaakt door de parasitaire worm Dracunculus medinensis, gewoonlijk Guinea-worm genoemd. De manier waarop de worm in het lichaam komt en mensen ziek maakt, is vrij complex en het begint allemaal met watervlooien.
Deze kleine kreeftachtigen (ook bekend als roeipootkreeftjes of watervlooien) leven in stilstaand water en eten de larven van de Guinea-worm. Binnen ondergaan de larven veranderingen en na twee weken zijn ze klaar om infectieus te worden.
Wanneer mensen water drinken dat besmet is met de roeipootkreeftjes, sterven de roeipootkreeften en laten de larven in het menselijke spijsverteringskanaal los. Daar banen ze zich een weg door de maag en darmwanden van de geïnfecteerde persoon en bereiken uiteindelijk de onderhuidse weefsels (de ruimte net onder de huid).
De larven blijven ongeveer een jaar in het lichaam terwijl ze rijpen in volwassen wormen. Vrouwelijke volwassenen kunnen ongeveer 24-39 inch (60-100 centimeter) lang worden. Na de paring begint een worm zich een weg te banen naar de huid, waardoor fysiek ongemak ontstaat. De jeuk en verbranding kunnen zo intens worden dat mensen zich haasten om het geïnfecteerde deel in water onder te dompelen om verlichting te krijgen. Telkens als ze dat doen, breekt de vrouwelijke volwassen worm door de huid om haar onvolgroeide larven weer in het zoete water te krijgen, en begint de hele cyclus opnieuw. Na ongeveer twee tot drie weken raakt het vrouwtje uit de larven en sterft uiteindelijk en wordt verkalkt in het lichaam als het niet wordt verwijderd.
De ziekte is grotendeels seizoensgebonden, treft vaker tijdens het regenachtige of droge seizoen, afhankelijk van het gebied, en wordt niet verspreid van persoon tot persoon.
Meer informatie over de verschillende soorten parasieten en hun symptomen

Diagnose

Guinese wormziekte wordt gediagnosticeerd door een eenvoudig lichamelijk onderzoek. Zorgverleners zoeken naar de veelbetekenende witte, vezelige worm die door de blaar steekt zodra het getroffen gebied in water is ondergedompeld.
Er zijn momenteel geen diagnostische tests beschikbaar om te identificeren welke geïnfecteerd zijn voordat de symptomen verschijnen.

Behandeling

Zoals veel verwaarloosde tropische ziekten, is er geen remedie of specifieke medicatie om de Guinese wormziekte te behandelen. Ontwormende medicijnen die worden gebruikt voor andere parasitaire infecties lijken niet te werken om Guinese worminfecties te behandelen of symptomen te voorkomen. In plaats daarvan omvat de behandeling meestal het verwijderen van de worm door een lang en nauwgezet proces.

Het geïnfecteerde lichaamsdeel wordt ondergedompeld in water om de worm te coaten om nog verder uit de wonde te gluren.
De wond en het gebied eromheen worden schoongemaakt om infectie te voorkomen.
Door ervoor te zorgen het niet te breken, wordt een paar centimeter van de worm rond een stok of een stuk gaas gewikkeld. Dit zorgt ervoor dat de worm niet terug in het lichaam kan komen en moedigt er meer van aan om eruit te komen.
Dit proces wordt elke dag dagen of weken herhaald totdat de worm uiteindelijk is geëxtraheerd.

Medicijnen zoals ibuprofen kunnen worden gegeven om zwelling te verminderen en pijn te verlichten. Antibiotische zalf kan ook worden toegepast op de aangetaste gebieden om een bacteriële infectie te voorkomen.

het voorkomen

Er bestaat geen vaccin tegen de Guinea-worm, maar de ziekte kan volledig worden voorkomen door veilig drinkwater te garanderen en de volwassen wormen niet in staat te stellen hun larven te verspreiden..
De beste manier om infectie te voorkomen, is door alleen water te drinken uit niet-verontreinigde waterbronnen, zoals met de hand gegraven putten en boorgaten. Veel gemeenschappen die getroffen zijn door de Guinese wormziekte hebben echter geen toegang tot schoon drinkwater. In die gevallen moet al het water dat wordt gebruikt om te drinken of te koken worden gefilterd.
De roeipootkreeften die de Guinese wormlarven voeren zijn te klein om gezien te worden zonder de hulp van een vergrootglas, maar ze zijn groot genoeg om gemakkelijk met een doek of pijpfilter uit het water te worden verwijderd. Waterbronnen kunnen ook worden behandeld met behulp van een larvicide dat de roeipootkreeften doodt en als gevolg daarvan de larven van de Guinese worm. Ter bescherming van de drinkwatervoorziening moeten mensen met blaren of gedeeltelijk verwijderde wormen vrij blijven van drinkwater voor zoet water.
Hoe water veilig te maken door te koken Vissen en andere waterdieren afkomstig van potentieel verontreinigde waterbronnen moeten ook goed worden gekookt voordat ze worden gegeten. Deze dieren eten soms geïnfecteerde roeipootkreeftjes. Door hun vlees op hoge temperatuur te koken, worden de larven die zich op de loer liggen, gedood. Huis huisdieren, zoals honden, mogen nooit ongekookte vis-ingewanden of ander voedselresten worden gegeven.
Mensen kunnen in de loop van hun leven meerdere keren met Guinea-worm worden besmet. Tot Guinea-worm officieel van de planeet is uitgeroeid, moeten risicogroepen waakzaam blijven om te voorkomen dat de ziekte terugkomt.

Guinea Worm Eradication-programma's

Guinea-wormziekte bestaat al duizenden jaren, maar staat nu op het punt om uitgeroeid te worden. Er waren slechts 30 gevallen van Guinese wormziekte in heel 2017 - een daling van 99,9 procent van meer dan 3 miljoen in 1986. Terwijl 2018 gevallen nog steeds voorlopig waren, waren er slechts 11 gevallen van 1 januari tot en met 31 juli. De ziekte is momenteel te vinden in slechts vier landen: Tsjaad, Ethiopië, Mali en Zuid-Soedan.
Deze steile daling van de gevallen is grotendeels te danken aan de inspanningen van het Carter Center en andere mondiale partners die zijn begonnen in de jaren tachtig. Sindsdien hebben publieke en private agentschappen over de hele wereld onderzoeken opgestart om gebieden te identificeren die een risico lopen voor de ziekte, geschoolde gezinnen over hoe ze infecties kunnen voorkomen en voorzien ze in filters en insecticiden om drinkwaterbronnen te beschermen. Deze strategieën lijken te werken, en de plannen van de Wereldgezondheidsorganisaties geven aan dat de ziekte al in het jaar 2020 zou kunnen worden uitgeroeid.
Een potentiële overval is de infectie van andere dieren die de levenscyclus van de worm in drinkwaterbronnen bestendigen. Guinese wormen treffen bijvoorbeeld honden, net als mensen. Honden nemen de geïnfecteerde roeipootkreeften op via besmet voedsel of water, de larven groeien en rijpen uit tot volwassen wormen in de lichamen van de hond en barsten uiteindelijk door de huid om nieuwe larven in waterbronnen vrij te maken waar ze mensen kunnen blijven beïnvloeden.

omgaan

Guinese wormziekte kan ondraaglijk zijn en een aanzienlijke invloed hebben op de kwaliteit van leven van een persoon, maar er zijn dingen die u kunt doen om de pijn te verminderen en uw kansen op blijvende invaliditeit te verkleinen..

Verwijder de worm zo snel en veilig mogelijk. Hoe eerder u de worm kunt verwijderen, hoe sneller u kunt beginnen met uw herstel.
Houd het getroffen gebied schoon om infectie te voorkomen. Handicaps worden vaak veroorzaakt door secundaire infecties, dus het is van cruciaal belang dat u de wond zo goed mogelijk reinigt.
Voorkom herhaling van infecties. Guinese wormziekte krijgen, maakt je niet immuun. Bescherm uzelf tegen opnieuw besmet raken door uw drinkwatervoorziening te filteren en / of te behandelen met larvicide en vis en ander waterhoudend voedsel goed te koken.
Houd je community veilig. Plaats het aangetaste lichaamsdeel niet in zoetwaterbronnen, zoals vijvers of meren. Praat waar mogelijk met uw zorgverlener over andere manieren om de zwelling en pijn te beheersen, zoals ibuprofen of aspirine.

Een woord van heel goed

Guinese wormziekte is overweldigend een ziekte van armoede. Het treft onevenredig de armsten van de armen die geen toegang hebben tot veilig drinkwater en adequate medische zorg, en de slopende en vaak levenslange gevolgen ervan zorgen ervoor dat mensen niet werken of naar school gaan - in feite, de cyclus van armoede bestendigend.
Uitroeiingsinspanningen hebben een lange weg afgelegd om de impact van Guinese wormen op arme bevolkingsgroepen te verminderen, maar de strijd is nog niet ten einde. Het voorgoed uitprinten zal voortdurende en wijdverspreide politieke wil van over de hele wereld vergen, inclusief (en vooral) van rijke landen zoals de Verenigde Staten.