Een overzicht van Haemophilus Influenzae Type B (Hib)
Hib-ziekte is nu zeldzaam in de Verenigde Staten, maar het blijft een ernstige kinderziekte in gebieden waar het vaccin niet overal verkrijgbaar is..
symptomen
Hib-bacteriën komen via neus en mond in het lichaam terecht, waar het een tijdje kan blijven hangen zonder symptomen te veroorzaken. In sommige gevallen verspreiden de bacteriën zich echter naar de bloedbaan en naar andere delen van het lichaam. Dit wordt invasieve Hib-ziekte genoemd.Invasieve Hib-ziekte kan van invloed zijn op meerdere orgaansystemen en leiden tot ernstige complicaties zoals meningitis, epiglottitis, pneumonie, septische artritis, cellulitis en bacteriëmie.
hersenvliesontsteking
Het meest voorkomende kenmerk van invasieve Hib-ziekte is bacteriële meningitis, of zwelling rond de hersenen en de wervelkolom. Voorafgaand aan wijdverspreide vaccinatie trad Hib-meningitis op bij 50 tot 65 procent van de gevallen en was de meest voorkomende oorzaak van bacteriële meningitis bij kinderen jonger dan vijf jaar.Symptomen van Hib-meningitis zijn onder andere:
- Koorts
- Hoofdpijn
- Verwarring, prikkelbaarheid of anderszins veranderde mentale status
- Stijve nek
- Gevoeligheid voor licht
- Misselijkheid en / of braken
- Veranderde reflexen (bij jonge baby's)
epiglottitis
Hibepiglottitis is wanneer de bacteriën de epiglottis (het keelweefsel dat ervoor zorgt dat voedsel en vloeistoffen in de luchtwegen komen) infecteren en soms een zwelling veroorzaken die zo ernstig is dat het de luchtweg blokkeert. Epiglottitis trad op bij ongeveer 17 procent van de Hib-gevallen voorafgaand aan wijdverspreide vaccinatie.Sommige symptomen van epiglottitis zijn onder andere:
- Keelpijn die snel opkomt
- Koorts
- Kwijlen (vooral bij kinderen)
- Verandering in stem
- Blauwachtige huidskleur
- Stridor, of een hoog geluid wanneer iemand in- of uitademt
Longontsteking
Longontsteking (een infectie van de longen) is een andere veel voorkomende complicatie van invasieve Hib-ziekte, die in ongeveer 15 procent van de gevallen in het tijdperk van de prevaccin voorkomt.Tekenen en symptomen van pneumonie kunnen variëren, maar ze omvatten over het algemeen griepachtige symptomen zoals rillingen, koorts en verstopte neus, productieve hoest, pijn op de borst, snelle ademhaling (bij kinderen), lichaamspijn, vermoeidheid, braken (bij kinderen) en blauwachtige huidskleur.
Septische arthritis
Septische artritis is een gewrichtsontsteking die plaatsvond in ongeveer 8 procent van de Hib-gevallen voorafgaand aan de introductie van het vaccin. Dit gebeurt wanneer Hib-bacteriën het gewricht infecteren (meestal een grote, zoals een knie of heup), wat aanzienlijk ongemak veroorzaakt.Symptomen van septische artritis veroorzaakt door invasieve Hib-ziekte omvatten ernstige gewrichtspijn, moeite met het verplaatsen van het aangetaste gewricht en roodheid of zwelling rond het aangetaste gewricht.
Cellulitis
Huidinfecties (of cellulitis) zijn een andere veel voorkomende complicatie van invasieve Hib-ziekte. Dit kwam voor in ongeveer 6 procent van de gevallen van pre-vaccinatie, meestal bij jonge kinderen, en trad meestal op in het gezicht, hoofd of nek. Het meest voorkomende symptoom van cellulitis is een rode, zachte en / of gezwollen huid.bacteriëmie
Infecties die zich verspreiden naar de bloedbaan worden bacteremia genoemd (ook wel sepsis genoemd). Symptomen van Hib-bacteriëmie zijn griepachtige symptomen, zoals koorts, koude rillingen en vermoeidheid, buikpijn, misselijkheid en / of braken, angstgevoelens, ademhalingsmoeilijkheden en verwarring.Oorzaken
In tegenstelling tot de gelijkaardige griep, wordt Haemophilus influenzae veroorzaakt door een bacterie (geen virus).Er zijn meerdere soorten Haemophilus influenzae, maar type b (gewoonlijk Hib genoemd) is van oudsher de ernstigste.
Vóór de ontwikkeling van een effectief vaccin veroorzaakte Hib de overgrote meerderheid - ongeveer 95 procent van de ernstige Haemophilus influenzae-infecties.
Het is onzeker hoe Hib-bacteriën zich precies verspreiden, maar wetenschappers denken dat het van de ene persoon op de andere overgaat via respiratoire druppeltjes (door hoesten of niezen). Als gevolg hiervan worden mensen over het algemeen blootgesteld aan Hib nadat ze in nauw contact zijn geweest met iemand die is geïnfecteerd, zoals thuis of in een instelling voor kinderopvang..
Baby's van wie de moeders besmet zijn met Hib, kunnen ook worden blootgesteld aan de bacteriën door tijdens de bevalling vruchtwater af te zuigen of in contact te komen met vaginale afscheidingen. Mensen met Hib-infecties die geen symptomen hebben, kunnen de ziekte nog steeds verspreiden naar andere mensen.
Nieuwe infecties beginnen in de neus en de keel, waar ze snel door het immuunsysteem kunnen worden bestreden of maanden kunnen rondhangen zonder symptomen te veroorzaken. Invasieve ziekten treden op wanneer de bacteriën in de bloedbaan terechtkomen en andere delen van het lichaam gaan infecteren.
Hoewel het niet helemaal duidelijk is waardoor sommige gevallen van een milde infectie naar een invasieve gaan, is het mogelijk dat andere ademhalingsaandoeningen een rol spelen. Als iemand bijvoorbeeld al een virus zoals influenza probeert af te weren, kunnen de Hib-bacteriën het gemakkelijker hebben om zich in het lichaam te verspreiden. In feite is de Hib-ziekte een gebruikelijke co-infectie geweest tijdens grieppandemieën in het verleden.
At-Risk-populaties
Bepaalde personen willen liever een invasieve Hib-aandoening dan anderen. Net als veel andere vaccineerbare ziekten treft Hib vooral jonge kinderen. Voor wijdverspreide vaccinatie vond ruwweg tweederde van de invasieve Hib-ziektegevallen plaats bij kinderen jonger dan 18 maanden, en bijna allemaal waren ze jonger dan vijf jaar oud..Degenen die Hib het meest waarschijnlijk krijgen, zijn onder meer niet-gevaccineerde kinderen en mensen in de buurt, evenals personen met een verzwakt immuunsysteem, inclusief mensen met bepaalde medische aandoeningen zoals:
- Sikkelcelziekte
- HIV-infectie
- Kanker die behandeling vereist, zoals chemotherapie, bestraling met straling of beenmergstamceltransplantaties
Diagnose
Omdat Hib op veel andere bacteriële infecties kan lijken, vertrouwen artsen vaak op laboratoriumtests, naast de medische geschiedenis en het fysieke onderzoek van een persoon, om de ziekte te diagnosticeren en behandeling aan te bevelen. Als het positief is voor Haemophilus influenzae, kunnen lokale gezondheidsfunctionarissen ook testen uitvoeren om uit te zoeken of de infectie het gevolg is van type b of een ander subtype..Fysiek examen
Alvorens Hib te diagnosticeren, zullen artsen eerst een medische voorgeschiedenis nemen en op zoek gaan naar tekenen of symptomen van een invasieve Hib-aandoening of een van de complicaties ervan. Vooral voor jonge kinderen zullen artsen waarschijnlijk de vaccinatieregistratie controleren om te zien of het kind een of alle van de aanbevolen doses van het Hib-vaccin heeft ontvangen.De arts kan ook vragen stellen over elk contact dat het kind mogelijk heeft gehad met iemand (met name huishoudelijke contacten of zorgverleners) met een bekende Hib-infectie.
Lab tests
Als artsen Hib na een lichamelijk onderzoek verdenken, zullen ze de diagnose meestal bevestigen door lichaamsvloeistoffen, vaak bloed of spinale vloeistof, voor de bacteriën te testen. Dit kan soms een lumbale punctie (of spinale tap) vereisen om een kleine hoeveelheid vloeistof uit de wervelkolom te krijgen.Een van de meest voorkomende manieren waarop laboratoriumtestmonsters voor Hib-bacteriën zijn, is via een kweek, waarbij de monstervloeistof in een speciaal soort verpakking wordt geplaatst om te zien of Haemophilus influenzaebacteriën groeien.
serotypering
Als een kweek positief reageert op Haemophilus influenzae, zal deze waarschijnlijk verder worden getest om te bepalen welke soort het is, in het bijzonder of het type b is. Dit wordt meestal gedaan door gezondheidsautoriteiten (zoals de lokale gezondheidsafdeling) met behulp van speciale tests zoals diaagglutinatie of serotype-specifieke real-time PCR.Behandeling
De Hib-ziekte kan effectief worden behandeld met antibiotica, maar er is mogelijk extra zorg nodig om de symptomen van complicaties te beheersen. Mensen met een invasieve Hib-ziekte (vooral jonge kinderen) worden vaak als gevolg van de infectie in het ziekenhuis opgenomen.antibiotica
De meest voorkomende medicatie die wordt gebruikt om Hib te behandelen is een 10-daagse kuur van een derde generatie cefalosporine (zoals cefotaxime of ceftriaxon) of een combinatie van chlooramfenicol en ampicilline.Extra ondersteuning
Afhankelijk van de ernst van de infectie, kunnen personen met Hib-ziekte ook een behandeling nodig hebben om te helpen met symptomen of daaropvolgende complicaties. Deze kunnen ademhalingsondersteuning, bloeddrukmedicatie, wondzorg (als gevolg van huidinfecties), amputaties (als gevolg van bacteriëmie) of langdurige revalidatie voor hersenbeschadiging of gehoorverlies (als gevolg van meningitis) omvatten.het voorkomen
Hoewel Hib vaak effectief kan worden behandeld met antibiotica, is de beste bescherming tegen de ziekte en de potentiële complicaties het voorkomen van vaccinatie door middel van vaccinatie. Het vaccin wordt meestal tijdens de vroege kinderjaren toegediend in drie of vier doses, afhankelijk van het merk.De Centers for Disease Control and Prevention beveelt aan dat de volgende groepen het Hib-vaccin krijgen:
- kinderen van twee tot vijftien maanden (of tot vijf jaar oud voor inhaaldoses)
- niet-gevaccineerde kinderen jonger dan vijf jaar die chemotherapie of bestralingen ondergaan
- niet-gevaccineerde kinderen jonger dan vijf jaar met immunoglobuline of vroege complement-deficiënties van componenten
- niet-gevaccineerde kinderen jonger dan 18 jaar die een hiv-infectie hebben
- iedereen (kinderen of volwassenen) die niet gevaccineerd is en geen functionele milt heeft of die sikkelcelziekte heeft
- iedereen (kinderen of volwassenen) die een hematopoietische stamceltransplantatie heeft gekregen, zelfs als ze eerder tegen Hib zijn ingeënt
Als u niet zeker weet of u of uw kind moet worden gevaccineerd tegen Hib, raadpleeg dan uw arts of zorgverlener voor de vaccinatie.
Een woord van heel goed
Hib is uiterst zeldzaam in de Verenigde Staten. Dankzij vaccins is het aantal Hib-gevallen in het hele land met meer dan 99 procent gedaald en zijn ernstige complicaties zoals Hib-meningitis vrijwel ongehoord. Dat gezegd hebbende, Hib-uitbraken kunnen nog steeds plaatsvinden in gebieden met een lage vaccinatiegraad. De beste manier om Hib en andere vaccineerbare ziekten te voorkomen is door het aanbevolen vaccinatieschema van de CDC te volgen.50 Anti-Vaccin Mythen
