Een overzicht van West Nile Virus

West-Nijl-infectie wordt veroorzaakt door een door muggen verspreid virus. De meeste mensen die ermee besmet zijn, hebben geen symptomen of slechts een milde ziekte. In een klein aantal gevallen kan het West-Nijlvirus ernstige, levensbedreigende meningitis (ontsteking van het ruggenmerg) of encefalitis (ontsteking van de hersenen) veroorzaken. Deze neurologische complicaties hebben het West-Nijlvirus wereldwijd tot bezorgdheid gemaakt.

Symptomen en complicaties

West Nile Fever
Zestig tot tachtig procent van de mensen die besmet zijn met het West-Nijl-virus hebben geen symptomen van een ziekte. Ongeveer 20 procent zal de West Nile Fever ontwikkelen.
West Nile Fever is een zelfbeperkte ziekte die vrijwel niet te onderscheiden is van vele andere virale infecties.
Symptomen omvatten vaak:

• Koorts
• Spierpijn
• Hoofdpijn
• Keelpijn
• Misselijkheid en overgeven
• Vermoeidheid 
• Huiduitslag 

Deze typische virale symptomen verbeteren meestal snel na een paar dagen - slechts een "zomerkoud" - en de meeste mensen (en hun artsen) realiseren zich nooit dat ze een West Nile-virusinfectie hadden.
Meningitis / Encefalitis
Bij een klein aantal geïnfecteerde mensen - waarvan wordt gedacht dat ze ruim onder de 1 procent zijn - kan een ernstige neurologische infectie optreden. Mensen die West Nile meningitis of encefalitis ontwikkelen, kunnen last hebben van:

• Zeer hoge koorts
• Stijve nek
• Desoriëntatie of verwarring
• Verlamming
• Epileptische aanvallen
• coma 

West Nile meningitis of encefalitis kan dodelijk zijn, zelfs met agressieve medische zorg. Velen die herstellen, hebben een aanhoudende neurologische symptomen gedurende een jaar of langer en sommige kunnen permanente neurologische problemen hebben.
De neurologische complicaties van het West-Nijl-virus komen vaker voor bij oudere mensen en bij mensen met kanker. Er zijn aanwijzingen dat hypertensie, alcoholmisbruik en diabetes ook vatbaar kunnen zijn voor ernstige ziekten met het West-Nijlvirus.
West Nile Virus Symptomen

Oorzaken

West Nile-virus is een RNA-virus dat nu overal ter wereld voorkomt, waaronder Europa, Afrika, Azië, Australië en Noord- en Zuid-Amerika. Hoewel het virus zelf niet nieuw is, was het tot enkele tientallen jaren geleden veel gelokaliseerd in Afrika en het Midden-Oosten. En wetenschappers associeerden het pas in de jaren negentig voor het eerst met ernstige neurologische aandoeningen.
De belangrijkste gastheren voor het West-Nijlvirus zijn vogels. Muggen geven het virus door van vogel tot vogel, waardoor het virus zich kan vermenigvuldigen en zich kan verspreiden. Wanneer een mug met het virus een persoon "bijt", kan het virus de bloedbaan binnendringen en een West Nile-virusinfectie veroorzaken. Het virus kan ook worden verspreid door geïnfecteerde mensen die bloed geven.
In de Verenigde Staten werd het West Nile-virus voor het eerst ontdekt in 1999, met een grote uitbraak van ziekte in New York City. Het is nu geïdentificeerd in elk van de 48 aangrenzende staten. Tot 3000 gevallen van neurologische infecties van het West-Nijl-virus zijn in de afgelopen jaren jaarlijks in de Verenigde Staten waargenomen.
Op het noordelijk halfrond worden infecties met het West Nile-virus gezien vanaf eind mei of begin juni tot september, wanneer muggen actief zijn. Het risico op infectie neigt in de nazomer tot een piek.
West Nile Virus Oorzaken en risicofactoren

Diagnose

Er zijn twee tests die kunnen worden gebruikt om de West Nile-virusinfectie formeel te diagnosticeren:

• Polymerase kettingreactie (PCR) test: Dit is een bloedtest die het virus zelf kan identificeren. Dit heeft echter beperkte bruikbaarheid vanwege de korte levensduur van het virus bij mensen. Het is mogelijk besmet te zijn geweest met West Nile en negatief te testen.
• ELISA-testen: Deze bloedtest (die in twee delen wordt uitgevoerd) kan IgM-antilichamen detecteren - eiwitten die uw lichaam genereert in reactie op het virus, indien aanwezig.

Deze tests worden meestal alleen uitgevoerd als een arts vindt dat het noodzakelijk is om West-Nijl formeel te diagnosticeren, bijvoorbeeld in gevallen waarin een persoon ernstig ziek is. Nogmaals, de meeste mensen met de infectie ervaren geen of alleen griepachtige symptomen die vanzelf oplossen. Terwijl mensen met milde gevallen misschien officieel willen weten of het West Nile is dat hen beïnvloedt, heeft een testbevestigde diagnose geen invloed op behandelaanbevelingen. De PCR- en ELISA-tests zijn ook vrij duur.
Hoe West-Nijl-virusinfecties worden gediagnosticeerd

Behandeling

Er is geen specifieke therapie voor het West-Nijlvirus, dus de behandeling is in de eerste plaats 'ondersteunend'. Degenen met typische West-Nijl-koorts (de overgrote meerderheid van hen leert nooit dat ze besmet zijn met het West-Nijl-virus) behandelen zichzelf gewoonlijk met de gebruikelijke maatregelen - rust, vocht en pijnstillers - en hun ziekten verdwijnen binnen een paar dagen.

West Nile Virus Doctor Discussiegids

Ontvang onze afdrukbare gids voor de volgende afspraak met uw arts om u te helpen de juiste vragen te stellen.

Download PDF Bij mensen die zijn opgenomen in het ziekenhuis met een ernstige ziekte van het West-Nijlvirus, worden maatregelen genomen om de koorts laag te houden en de vitale functies zo stabiel mogelijk te houden. Hoewel antivirale medicatie en intraveneuze immunoglobuline vaak worden gebruikt om West-Nijl-infecties bij ziekenhuispatiënten te behandelen, ontbreekt het echte bewijs dat dergelijke maatregelen helpen bij het herstel..
Mortaliteit met ernstige neurologische West-Nijl-infectie, zelfs met agressieve medische zorg, is gemeld als 2 procent met meningitis en 12 procent met encefalitis.
Hoe West-Nijl-virusinfecties worden behandeld

het voorkomen

Omdat er geen goede behandelingen voor deze infectie zijn, is preventie erg belangrijk.
Het vermijden van met muggen besmette gebieden, het opruimen van woonruimtes van stilstaand water waar muggenlarven zich kunnen ontwikkelen en het gebruik van insectenwerend middel, zijn belangrijke maatregelen. Het screenen van gedoneerd bloed op het West-Nijl-virus heeft het risico op overdracht door bloedtransfusie aanzienlijk verminderd.
Vaccins tegen het West-Nijl-virus worden ontwikkeld. Hoewel vaccins voor paarden in licentie zijn gegeven voor gebruik in de Verenigde Staten, zijn er nog geen vaccins voor menselijk gebruik in klinische proeven gekomen.

Een woord van heel goed

West-Nijl-virus is een door muggen overgedragen infectie die zeer wijdverspreid is in de Verenigde Staten en de wereld. Terwijl de meeste mensen die zijn geïnfecteerd met het West-Nijl-virus relatief milde ziekten hebben en volledig herstellen, kunnen degenen die neurologische infecties ontwikkelen ernstig ziek worden, een aanzienlijk risico op overlijden hebben en een zeer langdurig herstel hebben. Omdat er geen specifieke behandeling voor het West-Nijl-virus is, is het voorkomen van infectie uiterst belangrijk.
Symptomen van West Nile Virus