Oorzaken en risicofactoren van West Nile Virus-infectie
Geschiedenis
Het West-Nijl-virus is een RNA-virus, geclassificeerd door besmettelijke ziektedeskundigen als lid van de Japanse encefalitisvirusgroep. Het werd voor het eerst geïsoleerd uit een bloedmonster dat in de jaren dertig van de vorige eeuw uit het West-Nijlgebied in Oeganda werd opgeslagen.In de afgelopen decennia heeft het virus zich wereldwijd verspreid en vandaag de dag wordt het gevonden in Afrika, het Midden-Oosten, Europa, Azië, Australië en Noord- en Zuid-Amerika..
Hoewel men aanvankelijk dacht dat dit geen speciale gevolgen had, is het West Nile-virus nu bekend als verantwoordelijk voor een bijzonder gevaarlijke vorm van meningitis en encefalitis bij een klein deel van degenen die geïnfecteerd raken.
Gemeenschappelijke oorzaken van infectie
West Nile-virus is een arbovirus, dat wil zeggen een virus dat wordt overgedragen door geleedpotigen. Het wordt bijna uitsluitend verspreid door muggen. Het virus wordt verkregen door de muggen wanneer ze zich voeden met vogels, de hoofdgastheer van het West Nile-virus.muggen
Meer dan 60 soorten muggen zijn in de Verenigde Staten en Canada besmet met het West-Nijl-virus. Muggen die het virus naar de mens verspreiden zijn meestal een van de vele soorten Culex, insecten die in veel delen van de wereld voorkomen. West-Nijl-virus is ook geïsoleerd van teken, maar het is niet duidelijk dat teken een vector voor infectie zijn.
De rol van vogels
Veel soorten vogels zijn geïdentificeerd als de gastheren die het virus herbergen en zijn het middel waarmee het West-Nijl-virus zich over de hele wereld heeft verspreid. Meestal hebben de vogels die zijn geïnfecteerd met het West-Nijl-virus hoge concentraties van het virus in hun bloed gedurende lange tijd, maar ze hebben geen symptomen. Dit betekent dat een besmette vogel het virus lange tijd aan muggen kan doorgeven.
Sommige soorten kraaien, raven en Vlaamse gaaien hebben echter een hoog sterftecijfer door het West-Nijlvirus en verschillende gelokaliseerde gebieden hebben een wijdverspreide vogelsterfte doorgemaakt.
Bovendien lijken mensen die in de buurt wonen van gebieden waar veel vogels zijn gestorven aan het virus een hogere incidentie van West Nile-virusinfectie te hebben.
Andere infectiemiddelen
Hoewel verreweg het belangrijkste middel voor menselijke infectie is door contact met geïnfecteerde muggen, kan het West-Nijlvirus ook worden verkregen door contact met bloed of bloedproducten van mensen die het virus in hun bloedbaan hebben.transfusies
Er is vastgesteld dat infectie met het West-Nijl-virus optreedt bij bloedtransfusies en bij transfusies van rode bloedcellen, plasma en bloedplaatjes. Deze vorm van overdracht is sterk verminderd nu universele screening in veel landen op bloedproducten wordt uitgevoerd. Deze screening is echter niet perfect, omdat het West-Nijlvirus mogelijk niet wordt gedetecteerd als het in zeer lage concentraties is.
transplantaties
Zelden heeft de West-Nijlvirusinfectie ook plaatsgevonden met orgaantransplantatie van geïnfecteerde donoren. In deze gevallen was gescreend serum van de donoren negatief voor het West-Nijlvirus, wat sterk suggereert dat levend virus nog steeds aanwezig was in de gedoneerde organen.
Zwangerschap
Er zijn ook enkele gevallen geweest van een aangeboren West Nile-virusinfectie, veroorzaakt door de verspreiding van de placenta van de moeder naar de baby tijdens het derde trimester. In deze gevallen ontwikkelden baby's kort na de geboorte een ziekte van het virus.
Ondanks deze meldingen wordt gedacht dat de transplacentale overdracht van het West Nile-virus vrij zeldzaam is.
Oorzaken van symptomen
Wanneer het West-Nijl-virus de bloedbaan binnenkomt en begint te vermenigvuldigen, reageert het immuunsysteem van het lichaam snel om zich van het virus te ontdoen.Gewoonlijk verschijnen antilichamen tegen het virus snel. Deze antilichamen binden aan de virusdeeltjes en veroorzaken dat ze worden vernietigd. Bovendien passen immuuncellen zich snel aan om het virus aan te vallen. De immuunrespons leidt tot de productie van verschillende interferonen en cytokines, die het virus bestrijden, maar die vaak ontstekingen veroorzaken, leidend tot de symptomen die kenmerkend zijn voor West Nile Fever. Op deze manier verwijdert het immuunsysteem van het lichaam meestal het virus binnen enkele dagen.
Bij sommige mensen kan het West-Nijl-virus echter de bloed-hersenbarrière passeren en voet aan de grond krijgen binnen het zenuwstelsel. Deze mensen zijn degenen die de meest gevreesde gevolgen van West-Nijlvirus-meningitis of encefalitis ontwikkelen.
Risicofactoren
Elke persoon die wordt gebeten door een mug in een gebied waar de vogelstand het West-Nijl-virus draagt, is vatbaar voor infecties. Omdat deze gebieden nu een groot deel van de aarde bedekken, kan bijna elke muggenbeet mogelijk het virus doorgeven aan een persoon. Hoe meer muggenbeten u ontvangt, hoe groter uw risico.De meeste mensen die besmet zijn met het West-Nijl-virus lijden slechts aan een zelfbeperkte ziekte of helemaal geen symptomen. Een klein deel van de geïnfecteerde personen (minder dan één procent) zal echter de ernstige, levensbedreigende neurologische vorm van de infectie ontwikkelen.
Hoewel dit ernstige resultaat iedereen die met het West-Nijlvirus is geïnfecteerd kan beïnvloeden, lijken sommige een hoger risico op het ontwikkelen van meningitis of encefalitis te hebben. Factoren die dit risico verhogen, zijn onder andere:
- Geavanceerde leeftijd
- Kanker
- Recente chemotherapie
- suikerziekte
- Alcohol misbruik
- Nierziekte
- Mannelijk geslacht
Hoe West-Nijl-virusinfecties worden gediagnosticeerd
