Uitbraakpreventie, onderzoek en controle

In een tijd waarin nieuws over een uitbraak van een Zika, een Ebola-epidemie of een HIV-pandemie niet langer schokkend is, raken we soms in de war over hoe groot of wijdverspreid deze ziekten kunnen zijn.
Terwijl sommige mensen de termen 'uitbraak', 'epidemie' en 'pandemie' beschouwen, kan andere ze eufemistisch gebruiken ('pesten is epidemie geworden op school') of gewoon verkeerd.
Vanuit het oogpunt van een epidemioloog zijn de termen specifiek in hoe ze de omvang en de ernst van de ziekte betekenen wanneer grote aantallen mensen betrokken zijn.

Wat is een uitbraak, epidemie en pandemie?

Volgens de Centers for Disease Control and Prevention (CDC), een het uitbreken is het optreden van meer gevallen van een ziekte dan normaal zou worden verwacht op een specifieke plaats of groep mensen gedurende een bepaalde tijdsperiode. Uitbraken kunnen variëren van voedselvergiftiging tot enterovirus tot seizoensgriep.
De voorwaarde epidemie betekent in essentie hetzelfde, maar heeft de neiging om een ​​serieuzer voorkomen aan te duiden. Terwijl een uitbraak iets suggereert dat geografisch beperkt of beperkt is, leidt een epidemie tot een crisissituatie die zich kan verspreiden. Het is een subtiel verschil, maar een belangrijk verschil.
Daarentegen, a pandemisch is een epidemie die wijdverspreid en vaak mondiaal is en meestal een zeer groot aantal mensen treft. Hoewel de term wijst op iets ernstigers dan een epidemie, is het alleen zo door schaal en niet door de ernst van de ziekte..
Een andere term die wordt gebruikt in epidemiologisch onderzoek is TROS. Dit verwijst naar een groep gevallen op een specifieke tijd en plaats die al dan niet groter is dan normaal. Onderzoeken van ziekteclusters worden gebruikt om de normale of verwachte snelheid van een specifieke ziekte te bepalen.
Ondertussen wordt gezegd dat een ziekte die zich in een verhoogde maar stabiele toestand binnen een populatie bevindt, endemisch is. Bijvoorbeeld, terwijl een uitbraak van HIV zich in een specifiek gebied kan voordoen als gevolg van omstandigheden die een sterke stijging veroorzaakten (zoals in 2015 in Indiana onder injecterende drugsgebruikers gebeurde), kan HIV als endemisch worden beschouwd in een andere regio waar de infectiegraad stabiel blijft.
Als zodanig verwijst epidemie naar de schaal van een ziekte boven normaal terwijl endemisch verwijst naar de steady state van een ziekte die niet uitsterft, noch aanzienlijk verandert in het aantal getroffen mensen.

De doelen van een uitbraakonderzoek

Onderzoek naar uitbraken is noodzakelijk om de verspreiding van ziekten te begrijpen en uiteindelijk te beheersen en te voorkomen. Door te begrijpen hoe bepaalde ziekten worden overgedragen en door hun infectie te analyseren, kan de epidemioloog de bron lokaliseren en strategieën vinden om de ziekte te stoppen..
Onderzoeken zijn vooral van vitaal belang wanneer een ziekte ernstig en gemakkelijk verspreid is. Het onderzoek kan helpen bij het ontwikkelen van nieuwe vaccins en medicijnen, het implementeren van volksgezondheidsbeleid, het implementeren van quarantaines en het vinden van manieren om gedrag te veranderen waarvan bekend is dat het het transmissierisico verhoogt.

10 stappen die betrokken zijn bij CDC-onderzoeken naar uitbraken

De CDC heeft een lijst met tien stappen gepubliceerd die door epidemiologen worden gebruikt om uitbraken te onderzoeken. De richtlijnen zijn bedoeld om een ​​snelle en accurate evaluatie van een uitbraak te garanderen om de ziekte zo snel mogelijk in te dammen en schade aan het grote publiek te voorkomen..
De stappen zijn als volgt:

1. Bereid je voor op veldwerk. Onderzoekers moeten bekend zijn met de ziekte (of vermoedelijke ziekte) en een gecoördineerd actieplan hebben.
2. Stel het bestaan ​​van een uitbraak vast. Dit omvat het onderzoeken van rapporten van gezondheidsafdelingen, ziekenhuisregistraties en ziekteregisters of het uitvoeren van veldinterviews.
3. Controleer de diagnose. Onderzoekers zullen de klinische bevindingen moeten beoordelen en laboratoriumtests moeten uitvoeren om de diagnose te verifiëren of de specifieke aard van de ziekte te bepalen, indien onbekend.
4. Definieer en identificeer zaken. Dit begint met het vaststellen van wat een zaak is. Door dit te doen, kunnen onderzoekers valse positieven elimineren bij het tellen van het werkelijke aantal gevallen in een populatie.
5. Beschrijf de gegevens in termen van tijd, plaats en persoon. Dit omvat het afbreken van elke infectie, waar deze zich heeft voorgedaan, en soorten getroffen mensen (op leeftijd, ras, geslacht, etc.)
6. Ontwikkel een hypothese. Dit is een eenvoudig opgeleide schatting op basis van de gecompileerde gegevens.
7. Evalueer de hypothese. Dit vereist gehrekte cijfers om de hypothese te ondersteunen of niet te ondersteunen.

1. Verfijn de hypothese en voer aanvullende onderzoeken uit. Aanvullende onderzoeken kunnen laboratoriumtests of milieustudies omvatten.
2. Implementeer controle- en preventiemaatregelen. Dit zijn de acties die worden gebruikt om verdere verspreiding van infectie van de bron te voorkomen en te voorkomen.
3. Communiceer bevindingen. Communicatie is bedoeld om een ​​reactie op de volksgezondheid te coördineren en ervoor te zorgen dat de maatregelen die nodig zijn om een ​​einde te maken aan de uitbraak volledig worden uitgevoerd.