Precies goed OCD

Obsessieve compulsieve stoornis (OCD) is een psychiatrische stoornis waarbij zowel obsessies (terugkerende, aanhoudende, opdringerige gedachten, beelden of aandrang die angst of angst veroorzaken) en compulsies (repetitief gedrag of mentale handelingen gericht op het neutraliseren of verminderen van angst of leed of het voorkomen van de gevreesde uitkomst). 

Bekende uitkomsten begrijpen

Obsessies zijn ongewenste privé-evenementen die doorgaans resulteren in niet alleen angst voor het voortbestaan ​​van de obsessie zelf, maar ook voor een gevreesd catastrofaal resultaat. Gevreesde uitkomsten houden meestal anticiperende angst in met betrekking tot thema's, zoals verantwoordelijk zijn voor schade aan zichzelf of anderen, worden gedefinieerd als onethisch of immoreel of imperfectie. Obsessies met betrekking tot vuil en besmetting kunnen bijvoorbeeld resulteren in een overweldigende angst dat als het vuil en de besmetting niet worden gematigd, iemand ziek kan worden of onbedoeld anderen ziek kan maken. Deze angst wordt zo overweldigend dat het dwanghandelingen aanwakkert om het gepercipieerde potentieel voor schade te minimaliseren en het leed te verminderen. In het geval van besmetting zou men ervoor kunnen kiezen om dwanghandelingen uit te voeren of te reinigen om de kans op ziekte te verminderen en de angst drastisch te verminderen..

"Just Right OCD" Explained

Er is echter een subtype van OCS waarvoor een gevreesde uitkomst niet de drijvende kracht is. Dit wordt vaak "gewoon juiste OCD" of "toeristische OCD (TOCD)" genoemd. TOCD omvat dwanghandelingen zoals tellen, symmetrie / avond maken, rangschikken, ordenen, positioneren, aanraken en tikken. In TOCD is er geen uitgebreide obsessionele geloofsstructuur of gevreesde uitkomst die dit gedrag aanstuurt, maar eerder, intense somatische (fysieke) en / of psychologische spanning of ongemak, vaak omschreven als iets dat incompleet of 'niet juist' aanvoelt. Soms is de nood versterkt door de overtuiging dat, tenzij het gedrag wordt uitgevoerd, het ongemak onaanvaardbaar en / of oneindig zal zijn. Het gedrag wordt vervolgens uitgevoerd om deze ongemakkelijke sensaties te verlichten.

Sommigen hebben gepostuleerd dat deze sensorische OCD tic-achtig van aard is en mogelijk duidelijker wordt gekenmerkt door een overlap tussen OCD en tic disorder / Tourette's disorder.

Een tic uitdrukken

Tics zijn plotseling, snel, repetitief, niet-functioneel motorisch gedrag (motortiek) of vocalisatie (fonische tics), die vaak worden voorafgegaan door premonitory (waarschuwende) sensaties. Deze opbouw van spanning wordt verlicht door tic-expressie, net als krabben aan jeuk. Gemeenschappelijke motorische tics omvatten gedragingen zoals knipperen van de ogen, schouders ophalen en hoofdschokken, terwijl algemene klonische tics zijn: keelruimen, snuiven en grommen..

Tics kunnen ook complex van aard zijn, met een reeks van gedragingen zoals aanraken, gebaren en herhaling van woorden of zinsdelen. De stoornis van Gilles Tourette (het syndroom van Gilles de la Tourette) heeft betrekking op de aanwezigheid van meerdere motortiekjes en een of meer fonetische tic (ten) tijdens de stoornis. Hoewel ze ooit als onvrijwillig werden beschouwd, hebben mensen vaak enige controle over de tijdelijke onderdrukking van dit gedrag.

Tic-aandoeningen zijn niet ongebruikelijk bij mensen met OCS. In het diagnostisch en statistisch handboek voor psychische stoornissen, vijfde editie (DSM-5) wordt een prevalentie van tic disorder-prevalentie van 30 procent voor mensen met ocs vastgesteld. Bovendien bleek uit een studie van 2015 onder 1.374 mensen met TS dat 72 procent ook voldeed aan de criteria voor OCS of Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD). Merk ook op dat mensen met ocs die een comorbide ticstoornis hebben, fenomenologisch verschillen in termen van hun ocs-symptoomthema's, comorbiditeit, verloop en patroon van familiale transmissie van diegenen zonder geschiedenis van ticstoornis. Volgens de American Psychiatric Association heeft onderzoek een genetische relatie tussen OCD en TS gesuggereerd en een gedeelde neurobiologische onderbouwing verondersteld. Het resultaat: TOCD of "precies goed" OCD-symptomen lijken een mogelijke verstrengeling van de twee stoornissen te zijn.

Het verschil tussen Tics en OCD

Vanuit een klinisch perspectief kan het onderscheid tussen OCD en tics een uitdaging zijn om te bepalen. Een herhaald aanrakingsgedrag kan bijvoorbeeld worden beschouwd als tisch gedrag vanwege de korte, niet-doelgerichte aard ervan; Dit kan echter niet te onderscheiden zijn van OCD, omdat het kan worden gezien als repetitief gedrag dat wordt uitgevoerd totdat het 'goed' aanvoelt. Een dergelijk onderscheid kan echter belangrijk zijn voor klinische besluitvorming.

Terwijl de evidence-based behandelingen voor OCS cognitieve gedragstherapie zijn, in het bijzonder blootstelling en responspreventie (EX / RP), en selectieve serotonineheropnameremmers (SSRI's), zijn de evidence-based behandelingen voor ticstoornissen cognitieve gedragstherapie, in het bijzonder gewoontewegenomkeertraining (ook bekend als cognitieve gedragsinterventie voor tics [CBIT]) en neuroleptische en alfa-2-agonisten. 

TOCD kan uitdagender zijn om te behandelen dan "klassieke" OCD. Als je het beschouwt als een fenomeen dat voorkomt in een overlap van deze twee stoornissen, kan het niet alleen de aandacht vestigen op de noodzaak om uitgebreid te beoordelen op alle mogelijke gedragingen in het obsessief-compulsieve spectrum, het kan ook meer behandelingsopties beschikbaar maken. Psychotherapeutisch worden deze symptomen meestal behandeld met EX / RP, evenals de praktijk van het deelnemen aan "gewoon verkeerd" gedrag. Toegevoegde elementen van HRT / CBIT, zoals sensorische substitutiestrategieën en diafragmatische ademhaling, zijn ook nuttig bij het verminderen van gelokaliseerde spanningen. Farmacologisch gezien zullen deze mensen waarschijnlijk meer baat hebben bij een lage dosis neuroleptische of alfa-2 agonist-augmentatie van SSRI's dan bij typische ocs-presentaties.