OCS en OCPD Een casestudy en behandeling
Het is niet ongewoon om leken naar zichzelf of anderen te horen verwijzen als 'OCD'. In veel gevallen verwijzen deze mensen naar specifieke gedragspatronen die geassocieerd kunnen worden met OCD, zoals de noodzaak om dingen op een bepaalde manier te doen, in een bepaalde volgorde, etc. Dit gedrag wordt in de volksmond vaak aangeduid als ' anaal 'of' anaal vasthoudend 'of eenvoudigweg te beheersen.
Obsessieve dwangmatige persoonlijkheidsstoornis
Voor degenen die extreem gedrag vertonen, gedreven door perfectionisme of bang zijn niet goed genoeg te zijn, kan het probleem OCPD zijn - Obsessive-Compulsive Personality Disorder. Anders dan OCD, een angststoornis, ervaren mensen met OCPD niet vaak de vaak bizarre, opdringerige, ongewenste obsessies; hun dwangmatige gedrag is meestal om hun omgeving of gewenste uitkomst te beheersen, niet om de angst te verminderen die verband houdt met specifieke obsessieve gedachten of compulsies.
Veel mensen met OCPD ervaren angst, soms op het punt van paniekaanvallen, als ze een fout maken, kunnen ze de uitkomst van een situatie niet beheersen of het denken of gedrag van een ander controleren. Deze angst is gerelateerd aan hun angst om als onvolmaakt te worden beschouwd, wat anders is dan angst gerelateerd aan OCS, waarbij de angst is gekoppeld aan de obsessieve gedachten en de noodzaak om een specifiek mentaal of gedragsritueel uit te voeren. Een belangrijk verschil tussen OCD en OCPD is OCD als een angststoornis met biologische wortels; OCPD is een gevolg van persoonlijkheidskenmerken (aangeleerd gedrag) die een verslechtering van het functioneren veroorzaken, hoewel OCPD gepaard kan gaan met een afzonderlijke angststoornis.
Sandy: een zeer sterke en competente vrouw
Vele jaren geleden zag ik een vrouw in therapie die heel goed georganiseerd was en die extreem trots was op haar werk - we zullen haar Sandy noemen. Ze was een supervisor en naar verluidt een echte doorzetter voor een klein uitgeverijbedrijf. Naar verluidt kon de plaats niet blijven functioneren zonder haar. Hoewel er geen klachten waren over haar werk- of werkrelaties in hun kleine kantoor, was ze uitgeput. Ze duwde zichzelf hard om 'alles' te doen en alles perfect te doen. Het gevolg was dat ze heel lange uren werkte en uitputting en angst begon te ervaren.
Sandy was al 30 jaar getrouwd met dezelfde man. Ze had volwassen kinderen en kleinkinderen. Haar leven leek heel goed te gaan, behalve de oudste zoon die onlangs naar zijn huis was verhuisd. Hij had een probleem met alcohol en stond op het punt zijn vrouw en familie te verliezen. De reden dat Sandy naar de therapie kwam was hem te 'repareren'. Ze begreep niet waarom hij zo anders was dan haar andere kinderen en zijn ouders. Terwijl ze wilde dat hij beter werd, wilde ze de familie niet binnenbrengen voor therapie. Ze wilde dat ik haar hielp om hem te begrijpen (zonder hem ooit te ontmoeten) en haar te vertellen wat ze moest doen om het probleem te verhelpen.
Ik overtuigde Sandy ervan dat ons werk samen op haar gericht moest zijn, inclusief haar reactie op haar zoon. We werkten aan ontspanningstechnieken, die Sandy ijverig gebruikte om haar angst op het werk te beheersen. Nadat ze elkaar ongeveer twee maanden wekelijks had ontmoet, miste ze een afspraak en belde ze niet om een paar weken opnieuw te plannen. Bij haar terugkeer meldde ze dat ze behoorlijk was verbrand terwijl ze wat afval verbrandde en ze een paar weken in het ziekenhuis was opgenomen. Ze zei dat haar man naar de volgende sessie wilde komen.
Sandy's man was heerlijk maar erg bezorgd over Sandy. Hij was bang dat ze niet het hele verhaal in therapie rapporteerde. Naar verluidt was ze zo vastbesloten om het afval te verbranden dat ze niet zou wachten tot haar man het op zijn vrije dag zou doen. In plaats daarvan probeerde ze het zelf te doen op een dag dat het plaatselijke weer haar afraadde (ze controleerde voordat ze besloot de ledematen te verbranden). Het vuur liep snel uit de hand als gevolg van windvlagen, wat resulteerde in ernstige verwondingen. Sandy voelde 'schande' voor het maken van deze keuze die haar kleindochter had kunnen verwonden.
Hij sprak ook over haar starre naleving van 'het doen van dingen op haar manier' die resulteerde in haar al het huishoudelijk werk doen, koken en schoonmaken. Meest onthullende, haar man zei dat ze niet tevreden kon zijn. En hoewel ze het niet 'gemeen' vond, wist iedereen dat ze thuis niet aan haar strenge normen konden voldoen, wat haar relaties enorm beïnvloedde. De familie had geleerd dat Sandy geloofde dat ze alles zelf moest doen om het goed te krijgen. Ze stopten met proberen haar een plezier te doen door grapjes te maken over haar stijfheid om de spanning te verlichten. Ze wisten echter dat Sandy zwijgend beoordeelde en kwalijk nam dat ze incompetent waren. Sandy was het er helaas over eens dat deze verklaringen waar waren en gaf toe dat mensen op het werk ook bang kunnen zijn voor haar stille afkeuring.
Behandeling voor OCPD
Toen alle feiten binnen waren, stemde Sandy ermee in om onze psychiater aan het personeel te zien. Ze begon te verbeteren met een combinatie van medicijnen, ontspanningstechnieken en cognitieve gedragstherapie. Sandy besefte dat haar overtuigingen over zichzelf en anderen onrealistische verwachtingen opwekten. Ze begon parttime te werken en ontdekte dat andere mensen in haar kantoor veel van het werk konden doen dat ze eerder had gedaan, hoewel ze de ruimte nodig hadden om het op hun manier te doen, zolang de resultaten 'goed genoeg' waren.
Toen Sandy in zichzelf veranderingen begon aan te brengen, kon ze haar zoon accepteren voor wie hij was als persoon. Ze behandelden het alcoholprobleem als een familie en Sandy leerde meer over het loslaten van verwachtingen van andere mensen. Haar man kwam langs voor een aantal therapiesessies, wat een waardevol perspectief bood voor Sandy en haar behandeling. Na zes maanden voltooide ze de therapie, maar bleef ze lage doses medicatie gebruiken en oefende ze dagelijks ontspanningstechnieken.
Wat we kunnen leren over OCPD van Sandy
1. Betrokkenheid van de familie is van cruciaal belang voor een effectieve behandeling.
2. Het ontrafelen van irrationele gedachten en overtuigingen zijn de sleutel tot succesvol herstel op de lange termijn voor OCPD.
3. Relaties op het werk en thuis zijn vaak beschadigd en moeten worden gerepareerd in geval van OCPD.
4. Ontspanningstechnieken en mindfulness zijn erg nuttig voor OCPD.
5. Mensen met OCPD lijken vaak alles onder controle te hebben - maar de kosten voor hen en hun relaties zijn geweldig.
6. Mensen met OCPD externaliseren vaak, geven anderen de schuld of omstandigheden wanneer ze dingen niet kunnen controleren.
7. Medicatie kan nodig zijn voor diegenen die niet in staat zijn om hun angstgevoelens te beheersen met therapie en alleen zelfhulp.
8. Het is niet ongebruikelijk om drugsmisbruik en angst in dezelfde familie te zien - angsten liggen vaak ten grondslag aan verslavingen.
9. Families hebben vaak te maken met spanning door vermijding of ongepast grapje of plagerij.
10. OCD en OCPD hebben enkele overlappende tekenen en symptomen, maar de oorzaken hiervan zijn heel verschillend.
