3 Gemeenschappelijke soorten Fibula-fracturen

Een fibulafractuur treedt op wanneer er een verwonding is aan de kleinste van de twee botten van het onderbeen (het segment tussen de knie en de enkel), de fibula.

Het grotere bot van het onderbeen, de tibia, draagt ​​het grootste deel van het lichaamsgewicht. Het kleinere bot, de fibula, bevindt zich aan de buitenkant van het been.

De Fibula

Het fibulaire bot begint net onder het kniegewricht aan de buitenkant van het been en strekt zich helemaal uit tot aan het enkelgewricht. Het bot is een lang, dun bot, hol in het midden ervan. Hoewel het bot weinig doet om het gewicht van het lichaam te ondersteunen, is het een kritieke plaats van bevestiging voor ligamenten bij zowel het knie- als het enkelgewricht en is het ook verbonden met het scheenbot door een dik ligament, de syndesmosis genaamd.
Hoewel de fibula een belangrijk bot is, is het mogelijk om veel van het bot te verwijderen voor chirurgische procedures waarbij bot elders in het lichaam nodig is. Wanneer deze transplantatieprocedures worden uitgevoerd, kunnen mensen heel normaal functioneren, ondanks dat ze een groot deel van het fibulabot missen.

Soorten Fibula-fracturen

Er zijn een aantal verschillende soorten verwondingen aan het kuitbeen:

1. Fibulafracturen die het gevolg zijn van letsel aan het enkelgewricht
2. Fibulafracturen die optreden in samenhang met tibiafracturen
3. Stressfracturen van de fibula

Dit zijn niet de enige soorten verwondingen die kunnen optreden bij de kuitbeen, maar zijn verantwoordelijk voor de overgrote meerderheid van de schade aan het kuitbeen. Veruit de meest voorkomende zijn verwondingen die optreden wanneer het enkelgewricht is beschadigd. Typisch, de enkel gespen of is gedraaid en de fibula is beschadigd als onderdeel van de blessure.

symptomen

Zoals vermeld kunnen fibulafracturen optreden in combinatie met verwondingen aan andere botten, ligamenten en pezen rond de knie en enkel.
De meest voorkomende symptomen die samenhangen met de fibulafractuur zijn:

• Pijn direct boven het kuitbeen (buiten het been)
• Zwelling in het gebied van de fractuur
• Blauwe plekken op de plaats van de verwonding

Diagnose van een fibulaire fractuur kan meestal worden gemaakt met een röntgenfoto. Andere beeldvormende onderzoeken zoals MRI of CT-scan zijn meestal niet nodig, maar er zijn situaties waarin een fibulaire fractuur niet op een normale röntgenfoto kan verschijnen. Deze situaties omvatten verwondingen zoals stressfracturen (hieronder beschreven). Uw arts zal de plaats van de verwonding onderzoeken en ook de knie en de enkelgewrichten onderzoeken op verwondingen die van invloed kunnen zijn op de behandeling van de fibulaire fractuur.
Tekenen dat je misschien een breuk hebt en wat je moet doen

Enkelblessure

Fibula-fracturen treden meestal op als onderdeel van een enkelblessure. Wanneer een fibulafractuur wordt gevonden, moet het enkelgewricht ook worden onderzocht op mogelijk letsel.
Het meest voorkomende type breuk dat optreedt bij het fibulabot is een geïsoleerde verwonding aan het uiteinde van het fibulabot ter hoogte van het enkelgewricht. Deze verwondingen treden op dezelfde manier op als een ernstig verstuikte enkel, en vaak kan de verwonding op dezelfde manier worden behandeld als een ernstig verstuikte enkel..
Fibula breuk op enkel niveau zonder andere schade aan de enkel
Geïsoleerde fibulaire fracturen, wanneer het enkelgewricht niet wordt aangetast, kunnen vaak worden behandeld met eenvoudige bescherming. Bekend als een "laterale malleolusfractuur", treden deze verwondingen op wanneer de enkel onhandig buigt of buigt en de binnenste (mediale) zijde van de enkel onaangetast blijft.
In deze situaties is een beugel voldoende om de enkel te ondersteunen. Krukken worden vaak een paar dagen of weken gebruikt om zwelling en pijn te laten verdwijnen. Als de pijn eenmaal is afgenomen, beginnen patiënten aan revalidatie om mobiliteitsoefeningen, versterking en lopen te hervatten.
Fibulafractuur met geassocieerd enkelblessure
Fibulafracturen die gepaard gaan met letsel aan de binnenkant van de enkel, de mediale malleolus of deltoïde ligament, vereisen vaak een meer agressieve behandeling. In deze situaties, "bimetolaire enkelfracturen" genoemd, is een operatie meestal noodzakelijk om het enkelgewricht te stabiliseren. Zonder operatie geneest het enkelgewricht vaak in abnormale uitlijning, wat leidt tot de ontwikkeling van enkelarthritis.
Een ander type letsel dat kan optreden bij een fibulaire fractuur is schade aan de syndesmosis van de enkel. De syndesmosis is de groep van ligamenten die de twee botten van het been bij elkaar houden, net boven het enkelgewricht. Wanneer de syndesmose wordt beschadigd aan de enkel, een verwonding die kan optreden samen met een fibulafractuur, is een operatie vaak nodig om de uitlijning van de botten te herstellen.
Fibulaire fracturen met enkelblessures vereisen meestal een operatie om te corrigeren.

Fibula en tibiale schachtfracturen

Ernstig letsel als gevolg van auto-ongelukken, sportblessures of vallen kan leiden tot letsel aan zowel de tibia als de fibula boven het enkelgewricht. Deze verwondingen, vaak aangeduid als "tib-fib" -fracturen, vereisen typisch een operatie om de uitlijning van het been te ondersteunen.
Wanneer de tibia chirurgisch wordt gerepareerd, heeft de fibula normaal geen aparte operatie nodig om dit bot uit te lijnen. Bij sommige fibrose-fracturen zal een cast met lange poten (van dij naar voet) de nodige ondersteuning bieden zonder dat de operatie noodzakelijk is.

Stressfracturen van de fibula

Bij sommige mensen, met name lange lopers of wandelaars, kan de fibula gewond raken als gevolg van herhaalde stress. Dit type letsel staat bekend als een stressfractuur. De pijn van een stressfractuur kan geleidelijk beginnen. Meestal verslechtert de pijn met toenemende activiteit en wordt verlicht door rust.
Zou je een stressfractuur kunnen hebben?

Behandeling

Hoe een fibulafractuur wordt behandeld, hangt van een aantal factoren af, waaronder waar de fractuur zich bevindt en of er andere letsels zijn opgetreden in verband met de fractuur. Chirurgie kan worden aanbevolen, maar meestal wordt een spalk of cast gegeven om beweging te helpen voorkomen. Indien mogelijk, kan uw arts uw gebroken botten opnieuw uitlijnen zonder open chirurgie.
Hoewel geïsoleerde fibulafracturen meestal snel genezen, kunnen complexere letsels verdere behandeling vereisen. Daarom is het van cruciaal belang dat een arts die bekend is met de behandeling van fibulafracturen, uw verwonding evalueert en ervoor zorgt dat een passende behandeling wordt aanbevolen.
Omdat slechts een kleine hoeveelheid lichaamsgewicht door de fibula wordt doorgelaten (het meeste gewicht wordt door het grotere scheenbot overgedragen), kunnen vele soorten fibulafracturen niet-chirurgisch worden behandeld. Echter, zoals beschreven, hebben fibulafracturen die optreden in combinatie met andere fracturen of ligamentische letsels vaak een meer invasieve behandeling nodig.
6 stappen om een ​​gebroken bot zo snel mogelijk te genezen Chirurgie op de Fibula
De meest voorkomende manier om een ​​gebroken fibulabot te herstellen is met een metalen plaat en schroeven. Meestal wordt de plaat aangebracht op de buitenkant van het bot, met ten minste drie schroeven boven de locatie van de breuk, en ten minste drie schroeven eronder. Soms, als de breuk zich dicht bij het einde van het bot bevindt, is er misschien geen plaats voor drie schroeven aan beide zijden van de breuk, maar meestal passen deze.
Bij het beoordelen van een operatierapport vanaf het moment van de operatie, zal uw chirurg de methode dicteren waarin zij de gebroken fibula repareerden, evenals elke andere behandeling die nodig was. De diagnose van een fibulafractuur wordt geregistreerd als ICD-10-code S82. Alle wijzigingscodes kunnen de breukzijde, het mechanisme en andere kenmerken aangeven.
complicaties
De meest voorkomende complicaties die gepaard gaan met chirurgie voor de behandeling van een fibulafractuur zijn gerelateerd aan de incisie en de onderliggende hardware. Omdat er heel weinig zacht weefsel is tussen de huid en het bot, zijn wondgenezingproblemen, infectie en pijnlijke hardware veruit de meest voorkomende chirurgische complicaties. Wondgenezingcomplicaties zijn het meest zorgwekkend bij mensen met onderliggende aandoeningen zoals diabetes die de wondgenezing kunnen remmen. Rokers lopen ook een verhoogd risico op wondcomplicaties. Infectie kan optreden na een chirurgische ingreep, maar is weer het meest voorkomend bij mensen die aandoeningen hebben die de afweer kunnen verstoren. Ten slotte is pijn geassocieerd met geïmplanteerde hardware niet ongebruikelijk. Sommige mensen kunnen ervoor kiezen om chirurgische platen en schroeven te laten verwijderen nadat de breuk is genezen.
Kunnen sigaretten uw botten beïnvloeden?

Een woord van heel goed

Bespreek een open gesprek met uw arts over de beste oplossing voor uw fractuur. U kunt nerveus zijn als er meer invasieve behandelingen nodig zijn. Vraag of ze echt de beste optie zijn en bevestig dat alternatieven niet nuttig zouden zijn. Vergeet niet dat de procedure uiteindelijk bedoeld is om je gewonde fibula te genezen.
Eenmaal genezen, moet u uw arts vragen om preventie- en veiligheidstips om het risico op verder letsel te verminderen, vooral als uw letsel het gevolg is van een activiteit. Het kan frustrerend zijn om te wachten tot je beter kunt blijven doen waar je van houdt, maar het is het zeker waard.
Over het algemeen kunt u het risico op een fibulafractuur verminderen door te werken om uw botmassa te behouden. Sommige factoren zoals leeftijd en geslacht zijn buiten uw controle, maar andere zoals stoppen met roken en het beoefenen van sportveiligheid kunnen helpen.