Glenoid fracturen Gebroken bot van de schouder Socket
De glenoïde is een projectie van de buitenzijde van de scapula. De glenoid socket is niet te diep (in tegenstelling tot de heupgewricht socket), in plaats daarvan, de glenoid socket is een ondiepe, bijna vlakke deel van het bot. Het glenoïde oppervlak wordt bedekt door gewrichtskraakbeen - de zachte voering van normale gewrichten. De holte van de glenoïde wordt verdiept door een ander type kraakbeen, het schouder-labrum, dat de glenoïde omringt. Zonder een normaal labrum is de schouder vatbaar voor episodes van schouderinstabiliteit. Dit gebeurt vaak wanneer mensen de schouder labrum scheuren en zijn gevoelig voor schouder dislocaties.
Fracturen van de glenoïde zijn een relatief ongewoon type schouderbreuk. Glenoïdfracturen komen meestal voor als er sprake is van significant trauma aan de schouder of als gevolg van hoge energiesyndromen. De twee meest voorkomende breukpatronen zijn:
- Glenoid Lip Fractures: Glenoid lip fracturen treden op als er een schouder dislocatie of schouder subluxatie is en de bal uit de kom komt. Als de bal uit elkaar gaat, kan deze tegen de rand van de glenoïdokous drukken, waardoor een fragment van het bot breekt. De behandeling van een glenoïde randbreuk is gericht op het herstellen van de normale contour van de schouderkom om herhaalde instabiliteit (herhaalde dislocaties) van het schoudergewricht te voorkomen. Chirurgische behandeling wordt vaak overwogen voor deze verwondingen, vooral wanneer de breuk niet goed ligt of als er een groot fragment van het glenoïdbeen is.
- Glenoid Fossa fracturen: De glenoid fossa is het middengedeelte van de socket. Glenoid fossa fracturen zijn veel minder vaak voorkomende letsels en worden vaak geassocieerd met ernstig trauma. Er zijn weinig gegevens over de ideale behandeling van deze letsels omdat ze zo zeldzaam zijn. De meeste chirurgen zijn het er echter over eens dat beslissingen over fractuurbeheer zowel rekening moeten houden met het type fractuur als met de behoefte van de patiënt. Actievere patiënten met fracturen die niet in de juiste positie zijn zullen waarschijnlijk profiteren van een operatie om deze verwondingen opnieuw uit te lijnen.
Glenoid fractuurbehandeling
Behandeling van glenoïdfracturen kan controversieel zijn, omdat er maar heel weinig onderzoeken zijn geweest om verschillende behandelmethoden met elkaar te vergelijken. Omdat dit ongebruikelijke verwondingen zijn, is het moeilijk om vergelijkende studies uit te voeren, omdat zelfs gespecialiseerde chirurgen dit soort verwondingen slechts zelden behandelen..In het algemeen is men het erover eens dat als er schade aan het kraakbeenoppervlak van de glenoïde is, chirurgie een redelijke behandeling is. Het doel van chirurgische behandeling is om de uitlijning van het normale gewrichtsoppervlak te herstellen. Het is typisch om het bot te repareren met kleine platen en / of schroeven om ervoor te zorgen dat de botten in de juiste positie genezen.
Revalidatie na een operatie om een glenoïdfractuur te herstellen is gericht op het herstellen van de normale mobiliteit en kracht op het schoudergewricht. Uw chirurg kan een korte immobilisatieperiode aanbevelen om de botten te laten genezen, maar begin zo snel mogelijk met bewegingsoefeningen. Naarmate de genezing sterker wordt, zul je doorgaan met het versterken van de oefeningen van de schouder.
Risico's van chirurgische behandeling omvatten infectie, schouderstijfheid, zenuwbeschadiging en schouderarthritis. De reden waarom mensen artritis van het gewricht kunnen ontwikkelen, is vanwege het trauma aan het kraakbeenoppervlak van de sok. Zelfs als een operatie wordt uitgevoerd om het beschadigde bot opnieuw uit te lijnen, verhoogt de beschadiging van het kraakbeen de kans op de ontwikkeling van artritis. Mensen die glenoïdfracturen ondersteunen, hebben meer kans op schouderhernrangchirurgie later in het leven.
