De medische training en ervaring van een arts

Als je iemand kent die gestudeerd heeft om dokter te worden, of als je tv-programma's bekijkt die plaatsvinden in medische settings, heb je waarschijnlijk termen als 'intern', 'inwoner' of 'aanwezig' gehoord. Hoewel ze allemaal als artsen worden beschouwd, hebben ze niet allemaal hun medische opleiding voltooid. Het kennen van de verschillen tussen hen zal je helpen hun ervaringsniveau te bepalen, en of ze echt genoeg ervaring hebben om je te helpen.
Hier een overzicht van de stappen die moeten worden genomen om dokter te worden en een "spiekbriefje" voor wie wie is.

Medische school

Om een ​​arts te worden, moet een persoon eerst een bachelordiploma behalen. Vervolgens moet hij vier jaar medische opleiding volgen en voltooien.
De eerste twee jaar van de medische opleiding bestaan ​​voornamelijk uit werk in de klas, het leren van de basisprincipes van anatomie, ziekten en lichaamsfuncties. De tweede helft van de medische school bestaat uit klinisch, hands-on patiëntenwerk, meestal in een academisch ziekenhuis of academisch medisch centrum.
Medische studenten roteren door verschillende specialismen, zoals chirurgie, kindergeneeskunde of neurologie om meer te weten te komen over elk vakgebied, zodat ze kunnen beslissen welke het meest interessant voor hen is. Je zult ze in ziekenhuizen zien, maar ze zijn nog niet klaar met hun opleiding en ze hebben geen vergunning, dokters.
Zodra een medische student de vier jaar van de medische school heeft afgerond, studeert ze af en voegt de MD (medische arts) of DO (arts van de osteopathische geneeskunde) aan haar naam toe en wordt resident.

residentie

Als studenten de medische opleiding afronden, vragen ze een 'residency'-programma aan. Sommige medische scholen gebruiken de term intern om het eerste jaar van ingezetenschap te beschrijven. Residency-training is ook het moment waarop nieuwe artsen een salaris gaan betalen voor hun werk met patiënten. De naam "resident" komt van het feit dat vele jaren geleden veel bewoners woonden in door het ziekenhuis geleverde huizen, zodat ze 24/7 bereikbaar waren.
In sommige staten hebben artsen een licentie om algemene geneeskunde te beoefenen na het afronden van de medische school en een eenjarige residentie-stage.
Om als specialist te worden erkend, hebben deze nieuwe artsen nog veel meer studiejaren te gaan, afhankelijk van hun gekozen specialiteit. Om bijvoorbeeld een algemene internist te zijn, kan een arts nog drie jaar studeren. Om een ​​neuroloog te zijn, heb je misschien zes of zeven jaar nodig.
Sommige zeer gespecialiseerde programma's en sub-specialiteiten, zoals endocrinologie of kindercardiologie, kunnen nog meer training vereisen. Dit staat bekend als een fellowship.

Het bijwonen van een arts

Zodra een arts zijn residency-opleiding en fellowship heeft voltooid, als het nodig is voor zijn specialiteit, zal hij worden beschouwd als een "behandelend arts" en kan hij zijn eigen geneeskunde beoefenen. In de meeste deelstaten ontvangt hij zijn licentie. Hij kan er ook voor kiezen om board-gecertificeerd te worden, wat betekent dat hij niet alleen de vereiste opleiding heeft voltooid, maar ook bepaalde vormen van ervaring.
Aanwezige artsen die verbonden zijn aan academische ziekenhuizen of academische medische centra zullen ook de leiding krijgen over bewoners die hun nieuwe vaardigheden oefenen..

Verwarring over resident v. Attending Physician

Patiënten moeten begrijpen dat bewoners geen volwaardige artsen zijn, ook al hebben ze MD of DO naast hun naam. Bewoners zijn nog steeds studenten, die on-the-job training volgen, en oefenen op echte patiënten met echte medische problemen. De meeste bewoners werken in ziekenhuizen. Terwijl ze werken onder de auspiciën van een behandelend arts, is het niet ongebruikelijk dat de patiënt die behandelende arts nooit ziet. Verstandige patiënten weten de dokter die ze in het ziekenhuis zien te vragen of zij een inwoner is of een behandelend arts. Als zich problemen voordoen of als u verwacht dat er zich problemen zullen voordoen, zorg er dan voor dat u rechtstreeks door de behandelende arts wordt behandeld.
Dit is vooral belangrijk wanneer u een operatie nodig heeft. Operaties worden vaak uitgevoerd door bewoners, wat betekent dat bewoners hun on-the-job training krijgen bij echte patiënten die delicate operaties nodig hebben. De behandelend arts zal meestal in de buurt kijken.
Als uw operatie er een is die vaak voorkomt, vindt u het misschien niet erg als een bewoner het uitvoert. Dit is hoe bewoners hun praktijk krijgen om behandelend arts te worden. Als uw operatie echter helemaal ongewoon is, of als u andere medische problemen hebt die de operatie kwetsbaarder of moeilijker maken, dan moet u erop staan ​​dat de behandelend arts degene is die uw operatie daadwerkelijk uitvoert..
Veel chirurgiepatiënten hebben me verteld dat ze zeker wisten dat de behandelend chirurg klaarstond om de operatie uit te voeren, om later uit te vinden bij een verpleegkundige, een anesthesist of een operatiekamertechnicus dat het een bewoner was die op hen opereerde.
Om ervoor te zorgen dat dit niet met je gebeurt, moet je assertief zijn. Als u bent ingepland voor een operatie, moet u specifiek vragen wie deze operatie zal uitvoeren. Als u wordt verteld dat de behandelende arts die operatie zal uitvoeren, vraag dan of er bewoners aanwezig zijn. Je zult erop willen staan ​​dat de behandelend chirurg de scalpel daadwerkelijk vasthoudt, de incisies maakt en de eigenlijke operatie zelf uitvoert.

Permanente educatie

De opleiding van een dokter eindigt nooit. Na verblijf zal zij de vereisten van permanente educatie voortzetten, zodat zij op de hoogte blijft van haar vakgebied. Ze verdient CME's en blijft kredieten voor medische educatie volgen waarmee ze nieuwe ontwikkelingen op haar vakgebied kan leren. Haar certificeringsraad zal jaarlijks een bepaald aantal CME's nodig hebben om haar in staat te stellen die certificering te behouden.
Wilt u meer informatie over jouw doktersopleiding? Zoek naar haar profiel op UCompare Healthcare.