Frustratie en andere vaak voorkomende gevoelens tijdens het wachten op een diagnose
Niet alleen kan wachten je fysiek ongemak verlengen, maar de onzekerheid laat je schijnbaar zonder een anker achter. Er zijn mensen die zelfs opgelucht zijn om een slechte diagnose te stellen, omdat je dan tenminste iets kunt doen om de diagnose te stellen. Met onzekerheid zit je in het ongewisse, niet wetend hoe je precies zou moeten voelen omdat je niet weet waar je voor staat.
Als u wordt geconfronteerd met een mogelijke levensveranderende diagnose - en de meest zeldzame ziekten vallen in deze categorie - kan het wachten nog stressuzer zijn. En als u voor een mogelijke diagnose van een terminale ziekte staat, of een ziekte die u of uw geliefde aanzienlijk verkort, kan het wachten bijna ondraaglijk zijn. U wacht niet alleen op een diagnose die mogelijk moet worden behandeld, maar u wacht ook op informatie die uw hele toekomst kan beïnvloeden.
Typische emoties die u kunt ervaren bij het wachten op een medische diagnose
Dit zijn enkele van de gevoelens die je kunt ervaren tijdens het wachten op een diagnose, en ze zijn allemaal volkomen normaal.Ongeduld
Ongeduld is misschien de eerste emotie die veel mensen voelen in afwachting van een diagnose. Velen van ons zijn "doeners", gewend om de leiding te nemen over een situatie, een probleem op te lossen en vooruit te komen. Wachten op een afspraak, een procedure of een consult kan je het gevoel geven van "schiet op en wacht".
Ongeduld kan verder gaan dan je diagnose en ook andere delen van je leven binnengaan. Misschien voel je je ongeduldig met de rij om uit de parkeerhelling van je medische centrum te komen. U kunt zich ongeduldig voelen met uw partner of vrienden aan wie u taken delegeert. Kunnen zij tenslotte niet voor iets simpels zorgen terwijl u wacht op zoiets complexs? Je kunt zelfs ongeduldig worden over jezelf, je afvragend waarom het zo lang duurt om een aantal van de activiteiten te doen die je altijd hebt gedaan.
frustratie
Frustratie verwijst naar het blokkeren van een doel of actie. Iemand die gefrustreerd is over het krijgen van een diagnose, kan zich ontevreden, angstig of zelfs depressief voelen. Wanneer u wordt verteld dat u gedurende drie maanden geen afspraak met een specialist kunt krijgen, dat de resultaten van een gespecialiseerde test zes weken in beslag nemen, of dat na het zien van vier artsen zij nog steeds niet weten wat er mis is met u, kunt u zich zeer gefrustreerd voelen.
Zoals met ongeduld, kan frustratie met het medische systeem overgedragen worden naar andere delen van uw leven. U kunt zich gefrustreerd voelen als er verwisselingen zijn met uw verzekering. U kunt zich gefrustreerd voelen dat de bureaucratie van uw verzekeringspolis luidt dat u iemand moet zien die de volgende twee maanden is geboekt in plaats van iemand die morgen een afspraak heeft.
Soms kan deze frustratie uitbarsten. Het kan immers niet "veilig" aanvoelen om je frustratie los te laten met de kliniek waar je zorg ontvangt (die een "aardige patiënt" moet zijn) en het uiteindelijk te laten verdwijnen als je man vergeet melk op te halen bij de supermarkt.
boosheid
Veel mensen die ongeduldig en / of gefrustreerd zijn, kunnen zich boos voelen. Deze boosheid is vaak gericht op het medische systeem waardoor u op uw diagnose wacht. Soms kunnen de boze gevoelens worden gekanaliseerd in iets productiefs, zoals pleiten voor jezelf of een geliefde.
Soms komen de boze gevoelens echter ten onrechte uit, zoals op de laborant die probeert uw bloedmonster af te nemen voor een test. Verpleegkundigen zullen je vertellen dat ze hebben gezien dat veel patiënten en families tegen medisch personeel schreeuwden - en tegen elkaar. U kunt het hele proces van diagnose beu zijn en voelt alsof u gewoon wegloopt van het hele ding.
Angst
Als u wacht op een diagnose met ernstige gevolgen, kunt u zich ongemakkelijk en ongerust voelen. U kunt gespannen voelen en uw geest kan last hebben van de manier waarop deze diagnose u en uw dierbaren kan beïnvloeden. Als je eenmaal aan die gedachtegang bent begonnen, kan het maar doorgaan. Het kan zijn dat je 's nachts moeite hebt met slapen, merkt dat je nerveus bent of dat je je druk maakt om aan de diagnose te denken.
Angst is een normaal antwoord op het gevoel bedreigd te worden. Het maakt deel uit van de vecht- of vluchtreactie ontworpen om ons te beschermen tegen gevaar. Maar wanneer het gevaar dat we overwegen uit onze gedachten komt, in plaats van een acuut en onmiddellijk duidelijk gevaar in ons midden (zoals een leeuw die aanvalt), kan de reactie leiden tot verdere angst en stress, omdat ons lichaam nu ook reageert (met een verhoogde hartslag, snelle ademhaling en meer.)
Angst, zoals met deze andere emoties, kan overgaan op andere gebieden van je leven. Mensen met kanker zeggen soms dat ze niet in staat zijn om eenvoudige beslissingen te nemen, zelfs beslissingen die zo simpel zijn als welke outfit te dragen.
Verdriet en depressie
Lang wachten op een diagnose kan gemakkelijk leiden tot gevoelens dat je geen controle hebt over dingen of overweldigd wordt. Je voelt je misschien hopeloos over je situatie. Door het medische systeem constant op dingen te laten wachten - afspraken, tests, consultaties, resultaten - kun je zin krijgen om de handdoek in de ring te gooien en gewoon op te geven. Je mag zonder reden huilen en geen zin hebben om veel van wat dan ook te doen.
Het kan soms heel moeilijk zijn om te weten of u te maken hebt met normale droefheid of depressie. Wees niet bang om om hulp te vragen.
Het komt neer op
De waarheid is dat al deze gevoelens normaal zijn voor iemand die op een diagnose wacht. Hoe langer je moet wachten, hoe meer gevoelens je kunt ervaren en hoe intenser die gevoelens kunnen worden.Voor de meeste mensen is praten met vrienden, familie, een geestelijk persoon en / of een vertrouwenspersoon erg behulpzaam bij het omgaan met deze gevoelens tijdens het wachten op die diagnose. Sommige mensen vinden het nuttig om contact te maken met een steungroep (of een online gemeenschap, vooral met zeldzame ziekten), wat de mogelijkheid biedt om met anderen te praten die deze emoties hebben ervaren. Vaak is het een enorme hulp om gewoon te kunnen horen van iemand die dezelfde dingen heeft gevoeld, door eraan te herinneren dat, hoewel je alleen wacht, je niet alleen bent.
Naast het feit dat je normaal bent, zijn er een paar dingen die je kunt doen die kunnen helpen (naast het besef dat je niet alleen bent.) Zorg dat je je eigen advocaat bent die voor je zorgt. Als u niet het gevoel heeft dat u op de goede weg bent of als u denkt dat uw zorgverleners niet goed communiceren, spreek dan af. Zoals we hebben opgemerkt, kunnen symptomen die verband houden met uw diagnose deze gevoelens verergeren.
Als je chronische pijn hebt, zorg dan dat dit wordt aangepakt. Soms is een consult met een pijnarts nodig naast wat je verder ook doormaakt (ja, sorry, een andere afspraak.)
Vraag jezelf af of je nog iets anders kunt doen (afgezien van een snellere diagnose). Moet je een parttime nanny inhuren om met de kinderen te helpen? Moet u mensen toestaan om u te helpen (dit is moeilijk voor mensen met type A-persoonlijkheden.)
Hoe zit het met de mensen in uw midden? Heb je goede vrienden die je helpen hoopvol te zijn dat je meer tijd met kunt doorbrengen? Aan de andere kant, heb je 'giftige vrienden' die je misschien nodig hebt om afscheid te nemen??
Ondersteuning voor de geliefden van patiënten
Het is belangrijk op te merken dat, terwijl maar weinig mensen alleen ziek zijn, maar weinig mensen de frustratie ervaren van alleen wachten. Vrienden en familieleden kunnen ook al deze emoties ervaren tijdens het wachten op een diagnose. Sterker nog, de hulpeloosheid die geliefden vaak ervaren, kan deze gevoelens nog verder vergroten.Tegelijkertijd voel je je misschien niet zo op je gemak als je je frustratie, ongeduld en angst uitdrukt. Wat degenen betreft die mogelijk een moeilijke diagnose hebben, er zijn gelukkig vele online communities gewijd aan mantelzorgers die voor een moeilijke diagnose staan (of er op wachten) in een geliefde.
