Startpagina » Rechten van de patiënt » Stiekem opname van de afspraken van uw arts

    Stiekem opname van de afspraken van uw arts

    Volgens het Pew Research Center was in 2016 maar liefst 77 procent van de Amerikanen eigenaar van een smartphone. Dit aantal is meer dan het dubbele van wat het was toen het Pew Research Center voor het eerst begon met het volgen van smartphone-eigendom in 2011. Destijds bezat 35 procent van de Amerikanen smartphones. Bovendien was er in 2016 sprake van een sterke stijging van het eigendom van zowel ouderen als mensen met een laag inkomen. Smartphones zijn overal en hun bereik groeit.
    Naast het voeren van telefoongesprekken, kunnen smartphones veel andere dingen doen. Ze kunnen foto's maken, video opnemen, muziek afspelen en internetten. Ze kunnen ook worden gebruikt om afspraken van artsen vast te leggen zonder medeweten van de arts.
    Het geheim opnemen van klinische ontmoetingen klinkt misschien stiekem, maar in 39 van de 50 staten is het legaal. Bovendien toont onderzoek aan dat geregistreerde klinische ontmoetingen empowerment en educatief kunnen zijn voor patiënten. Veel artsen zijn echter begrijpelijkerwijs schichtig over het feit dat ze daar ergens hun advies hebben vastgelegd.

    Hoe vaak is het?

    Er zijn niet veel gegevens over hoe heersende geheime opname is; het probleem is pas onlangs tot enige bekendheid gestegen.
    In een kleine Britse studie ontdekten Elwyn en co-auteurs dat 15 procent van de respondenten aangaf dat ze een clinicus-ontmoeting hadden geregistreerd zonder toestemming, en 35 procent van de deelnemers zei dat ze erover hadden nagedacht. Bovendien antwoordde 11 procent van de artsen in hetzelfde onderzoek dat ze zich ervan bewust waren dat ze in het verleden in het geheim door een patiënt waren geregistreerd. Volgens de auteurs van de studie, "gaf 69 procent van de respondenten aan hun verlangen om klinische ontmoetingen te registreren, gelijkelijk splitsen tussen het willen doen heimelijk of met toestemming. "

    Hoe legaal is het?

    Elke staat heeft zijn eigen afluister- en afluisterstatuten. De statuten verschillen van staat tot staat op basis van het feit of een of twee partijen moeten instemmen met het vastleggen van een gesprek, dus single-party jurisdicties of alle-partij rechtsgebieden genoemd, respectievelijk. In totaal zijn 39 van de 50 staten en het District of Columbia rechtsgebieden met één partij, waar slechts één partij toestemming voor moet geven. Met andere woorden, in deze rechtsgebieden is het legaal als iemand een andere persoon wil opnemen, inclusief een klinische ontmoeting.
    Er zijn 11 alle-partij-jurisdictie staten waarin zowel de arts als de patiënt beide moeten instemmen met het opnemen van een gesprek: Californië, Californië, Florida, Illinois, Maryland, Massachusetts, Michigan, Montana, New Hampshire, Oregon, Pennsylvania en Washington. In deze staten is het een misdrijf voor een patiënt om een ​​arts op te nemen zonder toestemming.
    In rechtsgebieden met één partij (of de meeste Verenigde Staten) kan de patiënt de ontmoeting toch opnemen als een patiënt vraagt ​​om een ​​klinische ontmoeting te registreren en de clinicus weigert. De clinicus moet vervolgens kiezen om door te gaan of de ontmoeting te beëindigen.
    In rechtsgebieden van alle partijen, de clinicus moet worden gevraagd door de patiënt om de klinische ontmoeting vast te leggen. Elke illegale opname kan vervolgens door de clinicus aan de autoriteiten worden gemeld. Mogelijke gevolgen zijn onder meer schadevergoeding, advocatenhonoraria en andere kosten, waarbij het verspreiden van de opname via internet als een extra overtreding wordt beschouwd.

    Hoe zit het met HIPAA?

    Zoals met elk officieel medisch dossier, dekt de HIPAA-privacyregel alle audio- of video-opnamen gemaakt door de zorgverlener, het gezondheidsplan of het gezondheidscentrum. HIPAA strekt zich echter niet uit tot opnames gemaakt door de patiënt. Met andere woorden, in rechtsgebieden met één partij kan de patiënt de opname als tevreden delen.

    Wat & # x2019; s het voordeel van opname?

    Onderzoek toont aan dat patiënten een hoge waarde hechten aan audio-opnamen gemaakt van klinische ontmoetingen. In een recensie uit 2014 constateerden Tsulukidze en collega's bijvoorbeeld dat gemiddeld 72 procent van de patiënten luisterde naar opgenomen consulten. Bovendien deelde 60 procent van de patiënten deze geluidsopnames met dierbaren en anderen. Voor het grootste deel is aangetoond dat deze opnames de herinnering en het begrip van de patiënt verbeteren.
    Andere onderzoeksresultaten suggereren dat patiënten en hun familieleden vaak moeite hebben om te begrijpen wat er wordt gepresenteerd tijdens de afspraak van een arts omdat ze worden overweldigd door verdriet en complexe emoties. Opnames kunnen later worden afgespeeld wanneer de patiënt en familieleden beter voorbereid zijn om de boodschap, begeleiding en advies te begrijpen. Oncologen kennen dit fenomeen al langer, daarom worden opnames van ontmoetingen vaak aangeboden aan patiënten die voor kanker worden behandeld.
    In de eerder genoemde Britse enquête hebben Elwyn en co-auteurs gevonden dat de belangrijkste motivatie om clinicusontmoetingen te registreren is om de ervaring in de gezondheidszorg te verbeteren en de ervaring met anderen te delen. Sommige patiënten meldden echter dat ze de opnamen wilden gebruiken als bewijs van slechte zorg.

    Hoe artsen voelen?

    Vooral op het werk willen weinig mensen opgenomen worden zonder hun toestemming; artsen zijn niet anders.
    In een gezichtspunt van JAMA, Rodriguez en Morrow schrijven het volgende:
    "Niet alle mogelijke toepassingen van deze opgenomen gesprekken zijn nuttig voor patiënten en artsen. Patiënten of familieleden die het niet eens zijn met het advies van hun arts of die boos zijn op hun artsen om welke reden dan ook, kunnen gemakkelijk opmerkingen uit deze opnames buiten hun context halen en, met een paar toetsaanslagen, verspreid ze via sociale media. Patiënten kunnen gesprekken opnemen met de specifieke bedoeling om de gronden voor een rechtszaak vast te stellen of materiaal verzamelen om een ​​arts te manipuleren. "
    Bovendien kan de arts-patiëntrelatie lijden als een arts vermoedt of er later achter komt dat een ontmoeting zonder toestemming is geregistreerd. Ten eerste kunnen deze artsen geloven dat ze het recht op toestemming voor opname zijn ontzegd. Ten tweede kunnen artsen zich kwetsbaar voelen voor onderzoek en wantrouwen tegenover de patiënt.

    Een woord van heel goed

    Uiteindelijk moeten zorgaanbieders, beleidsmakers en organisaties voor belangenbehartiging van patiënten samenkomen om richtlijnen en richtlijnen voor de regelgeving met betrekking tot patiëntregistratie uit te werken.
    In de tussentijd kan het echter een goed idee zijn voor artsen in rechtsgebieden met één partij om de mogelijkheid te omarmen dat ze tijdens elke klinische ontmoeting in het geheim worden opgenomen. De arts kan dan doorgaan zonder enige zorgen over opgenomen te laten van invloed zijn op de patiëntenzorg, medische besluitvorming of attitudes ten opzichte van de patiënt..
    Als alternatief kan een arts vragen of de ontmoeting wordt vastgelegd, uitdrukkelijke toestemming geven en de patiënt informeren over het nut en het beste gebruik van deze opnames..
    Tenslotte, zelfs als er geen wettelijke verplichting is, kan het een patiënt betamen om de clinicus te informeren dat zij van plan zijn de ontmoeting vast te leggen. Als u dit doet, kan dit verhinderen dat u zich zorgen maakt, schroomt of verontwaardigd wordt door de arts.