Scoptofobie of de angst om gezien te worden

Scoptofobie, ook bekend als scopophobia, is de angst om te worden gestaard. Het varieert in ernst van persoon tot persoon. Sommige mensen zijn alleen bang wanneer een vreemdeling langdurig staart, terwijl anderen bang zijn om zelfs oogcontact te maken met een vriend. Scoptofobie wordt vaak, hoewel niet altijd, geassocieerd met andere sociale fobieën. Onbehandeld kan de angst na verloop van tijd verslechteren.

Scoptofobie en gerelateerde aandoeningen

Scoptofobie is een specifieke fobie, maar valt onder het algemene spectrum van sociale fobieën. De meeste mensen met deze angst hebben ook last van dergelijke gerelateerde specifieke sociale fobieën als plankenkoorts of de angst voor spreken in het openbaar. Sommige mensen ervaren ook een meer algemene sociale fobie, hoewel velen dat niet doen.

Sommige mensen met bepaalde neurologische aandoeningen ontwikkelen scoptofobie, ofwel omdat ze het gevoel hebben dat naar hen staren een episode kan worden geactiveerd, of omdat ze vrezen dat het hebben van een episode ervoor zorgt dat mensen staren. Epilepsie, het syndroom van Gilles de la Tourette, stoornissen in het autismespectrum en enkele bewegingsstoornissen behoren tot de voorwaarden die het risico op scoptofobie kunnen verhogen. Mensen met misvormde ziekten of verwondingen kunnen ook een grotere kans hebben om deze fobie te ontwikkelen.

Merk op dat redelijke angsten nooit als fobieën worden gediagnosticeerd. Voor sommige mensen staat de angst echter niet in verhouding tot het risico. Als u last heeft van de angst om te worden gestreamd vanwege een medische aandoening, is het belangrijk voor een beroepsbeoefenaar in de geestelijke gezondheidszorg, samen met uw arts, om te bepalen of, gezien uw specifieke toestand, uw angst overdreven en onnodig van invloed is op uw leven.

symptomen

Als je scoptofobie hebt, zou je je best kunnen doen om situaties te vermijden die je in de schijnwerpers zetten. Sommige mensen zijn alleen bang voor situaties met grote groepen, terwijl anderen bang zijn voor korte transacties zoals het uitchecken van boodschappen. Sommigen zijn bang voor zelfs zo'n incidenteel contact als het uitwisselen van beleefdheden met iemand die op straat loopt.

Wanneer je je gevreesde situatie confronteert, zou je overvloedig blozen. Ironisch genoeg hebben veel mensen met scoptofobie ook last van erytrofobie of de angst voor blozen, waardoor dit symptoom bijzonder lastig wordt. Je zou ook kunnen beginnen zweten, schudden, hartkloppingen of oppervlakkige ademhaling ervaren en je niet in staat voelen om je gedachten te verzamelen. Je zou een sterke behoefte voelen om aan de situatie te ontsnappen.

Sommige mensen met scoptofobie beginnen hun dagelijkse activiteiten te beperken in een zoektocht om de paniekreactie te voorkomen. U kunt weigeren om alleen te gaan of om mensen te huisvesten die u niet goed kent in uw huis. In de loop van de tijd verslechtert onbehandelde scoptophobia. U kunt zich uiteindelijk zelfs ongemakkelijk voelen in het gezelschap van vertrouwde vrienden of familieleden.

Oorzaken van de angst om gezien te worden

Scoptofobie kan vaak, maar niet altijd, worden herleid tot een traumatische gebeurtenis. Degenen die gepest of voor de gek gehouden zijn, lopen een verhoogd risico op deze fobie. Mensen met schaamte of zelfhaat lopen bovendien een groter risico.

Veel adolescenten doorlopen een fase van extreem zelfbewustzijn, met mogelijk zorgen over bekeken te worden. Over het algemeen nemen deze gevoelens echter binnen een paar maanden af. Als de angst aanhoudt of verergert, kan het echter worden gediagnosticeerd als scoptofobie.

behandelingen

Zoals alle fobieën reageert de angst om te staren goed op verschillende korte therapieën. Uw therapeut zal met u samenwerken om een ​​behandelplan te ontwikkelen dat de scoptofobie en eventuele gelijktijdige aandoeningen aanpakt. Afhankelijk van de ernst van uw angst en eventuele onderliggende problemen, kan uw behandeling slechts drie sessies duren of zo lang als enkele maanden.

Scoptofobie kan levenslimiterend zijn en patiënten geleidelijk dwingen hun dagelijkse activiteiten te beperken. Met hard werken en doorzettingsvermogen kan het echter worden overwonnen. De voordelen van behandeling zijn de tijd en energie die nodig is om met succes tegen deze fobie te vechten de moeite waard.