Biografie van Erik Erikson (1902-1994)

Erik Erikson is vooral bekend om zijn beroemde theorie van psychosociale ontwikkeling en het concept van de identiteitscrisis. Zijn theorieën markeerden een belangrijke verschuiving in het denken over persoonlijkheid; in plaats van zich eenvoudig te concentreren op vroege kindertijd, kijkt zijn psychosociale theorie naar hoe sociale invloeden bijdragen aan onze persoonlijkheden gedurende onze hele levensduur.

"Hoop is zowel de vroegste als de meest onmisbare deugd die inherent is aan de staat van het leven.Als het leven moet worden volgehouden, moet de hoop blijven bestaan, zelfs waar het vertrouwen is gewond, het vertrouwen is aangetast." - Erik Erikson, The Erik Erikson Reader, 2000

Erikson's bekendheid

Eriksons podiumtheorie van psychosociale ontwikkeling genereerde interesse en onderzoek naar menselijke ontwikkeling gedurende de hele levensduur. Ego-psycholoog, die bij Anna Freud studeerde, breidde de psychoanalytische theorie uit door de ontwikkeling door het leven heen te onderzoeken, inclusief gebeurtenissen uit de kindertijd, volwassenheid en ouderdom.

Childhood

Erik Erikson werd geboren op 15 juni 1902 in Frankfurt, Duitsland. Zijn jonge joodse moeder, Karla Abrahamsen, heeft Erik een tijdje alleen opgevoed voordat hij met een arts trouwde, Dr. Theodor Homberger. Het feit dat Homberger in feite niet zijn biologische vader was, was jarenlang verborgen voor Erikson. Toen hij eindelijk de waarheid leerde kennen, kreeg Erikson een gevoel van verwarring over wie hij werkelijk was.

"Het gemeenschappelijke verhaal was dat zijn moeder en vader voor zijn geboorte waren gescheiden, maar het zorgvuldig bewaakte feit was dat hij zijn moeders kind was van een buitenechtelijke verbintenis, hij zag nooit zijn biologische vader of de eerste echtgenoot van zijn moeder." - Het overlijdensbericht van Erikson, The New York Times, 13 mei 1994

Deze vroege ervaring heeft bijgedragen aan zijn interesse in de vorming van identiteit. Hoewel dit misschien slechts een interessante anekdote over zijn afkomst lijkt, diende het mysterie over de biologische afkomst van Erikson als een van de belangrijkste krachten achter zijn latere interesse in identiteitsvorming. Hij zou later uitleggen dat hij als kind vaak verward was over wie hij was en hoe hij in zijn gemeenschap paste.

Zijn interesse in identiteit werd verder ontwikkeld op basis van zijn eigen ervaringen op school. Op zijn joodse tempelschool werd hij geplaagd als een lange, blauwogige, blonde, Noors ogende jongen die opviel tussen de rest van de kinderen. Op het gymnasium werd hij afgewezen vanwege zijn Joodse achtergrond. Deze vroege ervaringen droegen bij aan zijn interesse in identiteitsvorming en bleven zijn werk gedurende zijn hele leven beïnvloeden.

Jongvolwassenheid

Het is interessant om op te merken dat Erikson nooit een officiële graad in geneeskunde of psychologie heeft behaald. Tijdens zijn studie aan het Das Humanistische Gymnasium was hij vooral geïnteresseerd in onderwerpen als geschiedenis, Latijn en kunst. Zijn stiefvader, een arts, wilde dat hij naar de medische school ging, maar Erikson deed in plaats daarvan een korte periode in de kunstacademie. Hij stopte al snel en bracht tijd door met vrienden rondzwerven door Europa en over zijn identiteit na te denken.

Het was een uitnodiging van een vriend die hem stuurde om les te geven aan een progressieve school, gecreëerd door Dorothy Burlingham, een vriend van Anna Freud. Freud merkte al snel Erikson's relatie met kinderen op en moedigde hem aan om formeel de psychoanalyse te bestuderen. Erikson ontving uiteindelijk twee certificaten van de Montessori Teachers Association en van het Vienna Psychoanalytic Institute.

Hij bleef een aantal jaren met Burlingham en Freud op school werken, ontmoette Sigmund Freud op een feestje en werd zelfs de patiënt van Anna Freud. "Psychoanalyse was toen niet zo formeel", herinnert Erikson zich.

"Ik betaalde Miss Freud $ 7 per maand, en we ontmoetten elkaar bijna elke dag." Mijn analyse, die me zelfbewustzijn gaf, bracht me ertoe niet bang te zijn mezelf te zijn .We hebben toen niet al die pseudowetenschappelijke termen gebruikt - afweermechanisme en dergelijke - zo ontstond het proces van zelfbewustzijn, soms pijnlijk, in een bevrijdende atmosfeer. "

Familie en latere jaren

Erikson ontmoette een Canadese dansleraar genaamd Joan Serson die ook les gaf op de school waar hij werkte. Het paar trouwde in 1930 en kreeg drie kinderen. Zijn zoon, Kai T. Erikson, is een bekende Amerikaanse socioloog.

Erikson verhuisde in 1933 naar de Verenigde Staten en kreeg, ondanks het feit dat hij geen officieel diploma had, een onderwijspositie aangeboden aan de Harvard Medical School. Hij veranderde ook zijn naam van Erik Homberger in Erik H. Erikson, misschien als een manier om zijn eigen identiteit te smeden. Naast zijn functie op Harvard had hij ook een privépraktijk in de kinderpsychoanalyse.

Later bekleedde hij onderwijsposities aan de University of California in Berkeley, Yale, het psychoanalytische instituut van San Francisco, Austen Riggs Centre en het Center for Advanced Studies of the Behavioral Sciences..

Hij publiceerde een aantal boeken over zijn theorieën en onderzoek, waaronder 'Childhood and Society' en 'The Life Cycle Completed'. Zijn boek "Gandhi's Truth" kreeg een Pulitzer Prize en een National Book Award.

8 Psychosociale stadia

Erikson was een neo-freudiaanse psycholoog die veel van de centrale principes van de Freudiaanse theorie accepteerde, maar zijn eigen ideeën en overtuigingen toevoegt. Zijn theorie van psychosociale ontwikkeling is gecentreerd rond wat bekend staat als de epigenetisch principe, waarin wordt voorgesteld dat alle mensen een reeks van acht fasen doorlopen. In elke fase worden mensen geconfronteerd met een crisis die met succes moet worden opgelost om de psychologische kwaliteit te ontwikkelen die centraal staat in elke fase.

De acht stadia van de psychosociale theorie van Erikson zijn iets waar elke psychologiestudent kennis van neemt tijdens het verkennen van de geschiedenis van de persoonlijkheidspsychologie. Net als psychoanalyticus Sigmund Freud, geloofde Erikson dat persoonlijkheid zich in een reeks fasen ontwikkelt. De theorie van Erikson markeerde een verschuiving van de psychoseksuele theorie van Freud in die zin dat het de impact beschrijft van sociale ervaringen over de hele levensduur in plaats van zich eenvoudig te concentreren op gebeurtenissen uit de kindertijd.

Terwijl de theorie van Freud over psychoseksuele ontwikkeling in wezen eindigt bij de vroege volwassenheid, beschreef de theorie van Erikson de ontwikkeling gedurende de gehele levensduur vanaf de geboorte tot de dood..

De acht belangrijkste fasen die hij beschreef waren:

1. Vertrouwen versus wantrouwen: Deze fase vindt plaats tussen de leeftijd van geboorte en 2 jaar en is gericht op het ontwikkelen van een gevoel van vertrouwen in zorgverleners en de wereld. Kinderen die responsieve zorg ontvangen, kunnen de psychologische kwaliteit van hoop ontwikkelen.
2. Autonomie versus schaamte en twijfel: Deze fase vindt plaats tussen de 2 en 3 jaar en houdt in dat je een gevoel van onafhankelijkheid en persoonlijke controle krijgt. Succes in deze fase stelt mensen in staat wil en vastberadenheid te ontwikkelen.
3. Initiatief versus schuldgevoel: Tussen de leeftijd van 3 en 6 jaar beginnen kinderen hun omgeving te verkennen en meer controle uit te oefenen over hun keuzes. Door deze fase met succes te voltooien, kunnen kinderen een gevoel van doelgerichtheid ontwikkelen.
4. Industrie versus minderwaardigheid: De fase die plaatsvindt tussen de leeftijd van ongeveer 5 en 11 jaar is gericht op het ontwikkelen van een gevoel van persoonlijke trots en prestatie. Succes op dit punt in ontwikkeling leidt tot een gevoel van competentie.
5. Identiteit versus verwarring: De tienerjaren zijn een tijd van persoonlijke verkenning. Degenen die in staat zijn om met succes een gezonde identiteit te smeden, ontwikkelen een gevoel van trouw. Degenen die dit stadium niet goed afmaken, kunnen zich verward voelen over hun rol en plaats in het leven.

1. Intimiteit versus isolatie: De fase die plaatsvindt in de vroege volwassenheid gaat over het smeden van gezonde relaties met anderen. Succes leidt tot het vermogen om betrokken, langdurige en koesterende relaties met anderen te vormen.
2. Generativiteit versus Stagnatie: In het stadium dat optreedt tijdens de volwassenheid van het midden van de volwassenheid, maken mensen zich zorgen om iets bij te dragen aan de samenleving en hun sporen achter te laten op de wereld. Het grootbrengen van een gezin en het hebben van een carrière zijn twee kernactiviteiten die in dit stadium tot succes bijdragen.
3. Integriteit versus wanhoop: De laatste fase van psychosociale ontwikkeling vindt plaats in de late volwassenheid en omvat terugdenken aan het leven. Degenen die terugkijken en een gevoel van voldoening voelen ontwikkelen een gevoel van integriteit en wijsheid, terwijl degenen die achterblijven met spijt, bitterheid en wanhoop kunnen ervaren.

Erikson en identiteitscrisis

Heb je je ooit in de war gevoeld over je plek in het leven of niet helemaal zeker of je echt de echte jij kent? In dat geval kunt u een identiteitscrisis ervaren. Erikson bedacht de term 'identiteitscrisis' en geloofde dat dit een van de belangrijkste conflicten was waarmee mensen worden geconfronteerd tijdens het ontwikkelingsproces. Volgens Erikson is een identiteitscrisis een tijd van intensieve analyse en verkenning van verschillende manieren om naar zichzelf te kijken. 

Bijdragen aan psychologie

Erik Erikson bracht tijd door met het bestuderen van het culturele leven van de Sioux in South Dakota en de Yurok in het noorden van Californië. Hij gebruikte de kennis die hij opdeed over culturele, ecologische en sociale invloeden om zijn psychoanalytische theorie verder te ontwikkelen.

Hoewel de theorie van Freud zich had gericht op de psychoseksuele aspecten van ontwikkeling, hielp Erikson's toevoeging van andere invloeden om de psychoanalytische theorie te verbreden en uit te breiden. Hij heeft ook bijgedragen aan ons begrip van persoonlijkheid zoals het wordt ontwikkeld en gevormd in de loop van de levensduur.

Zijn observaties van kinderen hebben ook de weg geëffend voor verder onderzoek. "Je ziet een kind spelen", werd hij geciteerd in zijn verhaal New York Times overlijden, "en het is zo dichtbij om een ​​kunstenaar te zien schilderen, want in het spel zegt een kind dingen zonder een woord te zeggen .Je kunt zien hoe hij zijn problemen oplost.Je kunt ook zien wat verkeerd is.Jonge kinderen, vooral, hebben enorme creativiteit en wat er ook in zit, komt in het vrije spel naar de oppervlakte. "

Selecteer Publicaties

Hier zijn enkele werken van Erikson voor verdere lectuur:

• Erikson EH. Kindertijd en samenleving. New York: Norton; 1950.
• Erikson EH. Identiteit: jeugd en crisis. New York: Norton; 1968.
• Erikson EH. Levensgeschiedenis en het historisch moment. New York: Norton; 1975.
• Erikson EH. Dialoog met Erik Erikson. Evans RI, ed. Jason Aronson, Inc .; 1995.

biografieën

• Friedman LJ. Identity's Architect; Een biografie van Erik H. Erikson. Scribner Book Co; 1999.
• .