Biografie van sociaal psycholoog Erich Fromm

Erich Fromm was een Duitse sociaal psycholoog en psychoanalyticus, die in verband werd gebracht met de kritische school in Frankfurt. Hij stond bekend om het ontwikkelen van het concept dat vrijheid een fundamenteel onderdeel was van de menselijke natuur en voor het uitdagen van de theorieën van Sigmund Freud.

Fromm was een enig kind dat op 23 maart 1900 in Frankfurt aan orthodox-joodse ouders in Frankfurt werd geboren. Later zou hij zijn kindertijd omschrijven als 'zeer neurotisch'. Op 14-jarige leeftijd werd Fromm zwaar beïnvloed door het begin van de Eerste Wereldoorlog en ontwikkelde hij een sterke interesse in het gedrag van groepen. Hij ging op zoek naar antwoorden op zijn vragen in de geschriften van denkers waaronder Sigmund Freud en Karl Marx.

Hij studeerde sociologie aan de Universiteit van Heidelberg, promoveerde in 1922 onder de supervisie van Alfred Weber. In 1924 begon hij psychoanalyse aan de universiteit van Frankfurt te studeren voordat hij naar het Berlijnse instituut voor psychoanalyse ging. In 1926 trouwde hij met Freida Reichmann, een vrouw die tien jaar ouder was en die ooit Fromm's eigen psychoanalyticus was geweest. Het huwelijk ontbond na vier jaar.

Fromm's Career

Gedurende zijn leven heeft Fromm een drukke carrière achter de rug waarin naast docenten een aantal boeken werden gepubliceerd en zijn eigen klinische praktijk werd uitgevoerd. Fromm hielp met het vinden van het psychoanalytisch instituut in Frankfurt, waar hij van 1929 tot 1932 doceerde. Nadat de nazi's aan de macht waren gekomen, werd het instituut verplaatst naar Genève, Zwitserland en later naar Columbia University in New York..

Na zijn verhuizing naar de Verenigde Staten gaf Fromm les op een aantal scholen, waaronder de New School for Social Research, Columbia en Yale. Zijn kritiek op Sigmund Freuds theorieën begon hem op gespannen voet te stellen met andere psychoanalytici, en in 1944 werd hij door het New York Psychoanalytic Institute geschorst van het toezicht houden op studenten..

Fromm hertrouwde in 1944, werd Amerikaans staatsburger en verhuisde naar Mexico in de hoop de ziekte van zijn tweede vrouw te verlichten. Hij begon met lesgeven aan de Nationale Autonome Universiteit van Mexico in 1949 en bleef daar werken tot hij met pensioen ging in 1965. Na de dood van zijn vrouw in 1952 richt Fromm het Mexicaanse Instituut voor Psychoanalyse op en blijft tot 1976 als zijn directeur dienen. Hij hertrouwde opnieuw in 1953 en bleef lesgeven in Mexico. Hij gaf ook les op andere scholen, waaronder Michigan State University en New York University.

Fromm verhuisde in 1974 van Mexico-stad naar Muralto, Zwitserland, waar hij tot aan zijn dood in 1980 woonde.

Bijdragen aan psychologie

Vandaag de dag wordt Erich Fromm algemeen beschouwd als een van de belangrijkste psychoanalytici van de 20ste eeuw. Terwijl Freud een vroege invloed op hem had, werd Fromm later onderdeel van een groep die bekend stond als de neo-freudianen, waaronder Karen Horney en Carl Jung. Fromm was kritisch over veel ideeën van Freud, waaronder het Oedipus-complex, de instincten voor leven en dood en de libido-theorie. Fromm geloofde dat maatschappij en cultuur ook een belangrijke rol speelden in de individuele menselijke ontwikkeling.

"De belangrijkste taak van de mens in het leven is om zichzelf te laten baren, te worden wat hij mogelijk is. Het belangrijkste product van zijn inspanning is zijn eigen persoonlijkheid." - Man voor zichzelf, 1947.

Fromm had ook een grote invloed op de humanistische psychologie. Hij geloofde dat het leven een contradictie was, omdat mensen beiden deel uitmaken van de natuur en er los van staan. Uit dit conflict komen fundamentele existentiële behoeften naar voren, waaronder verbondenheid, creativiteit, geworteld zijn, identiteit en een kader van oriëntatie, aldus Fromm.

Van zijn eigen werk, Fromm zou later verklaren: "Ik wilde de wetten begrijpen die het leven van de individuele mens beheersen, en de wetten van de samenleving - dat wil zeggen, van mensen in hun sociale bestaan. Ik probeerde de blijvende waarheid te zien in Freuds concepten tegenover die veronderstellingen die herzien moesten worden, ik probeerde hetzelfde te doen met de theorie van Marx en ten slotte probeerde ik tot een synthese te komen die volgde op het begrip en de kritiek van beide denkers. "

Geselecteerde publicaties

Escape from Freedom, 1941
Man voor zichzelf, 1947
Psychoanalyse en religie, 1950
The Sane Society, 1955
The Art of Loving, 1956
The Heart of Man, 1964
The Nature of Man, 1968
The Anatomy of Human Destructiveness, 1979
The Art of Being, 1993
On Being Human, 1997