Carl Rogers Psycholoog Biografie

Carl Rogers was een Amerikaanse psycholoog bekend om zijn invloedrijke psychotherapie methode, bekend als cliëntgerichte therapie. Rogers was een van de grondleggers van de humanistische psychologie en wordt algemeen beschouwd als een van de meest vooraanstaande denkers in de psychologie. In een onderzoek onder professionele psychologen werd Rogers gerangschikt als de zesde meest vooraanstaande psycholoog van de 20e eeuw.

Prestaties

• Carl Rogers is het meest bekend vanwege zijn niet-gerichte benadering van de behandeling die cliëntgerichte therapie wordt genoemd
• Zijn concept van de actualiserende tendens
• Het concept van de volledig functionerende persoon ontwikkelen
• Zijn concept van onvoorwaardelijke positieve aandacht en het belang ervan in de therapeutische relatie

Geboorte en dood

• Geboren op 8 januari 1902
• Overleden op 4 februari 1987

Vroege leven

Carl Ransom Rogers werd geboren in 1902 in Oak Park, Illinois. Rogers was de vierde van zes kinderen die zijn ouders, een burgerlijk ingenieur en huisvrouw, hadden gekregen. Rogers had al van jongs af aan een goede reputatie op school. Hij kon al lezen voor de leeftijd van 5, dus hij kon de kleuterschool en de eerste klas helemaal overslaan om naar school te gaan in de tweede klas. 

Toen hij twaalf was, verhuisde het gezin van de buitenwijken naar een landelijke boerderij. Hij schreef zich in 1919 in aan de universiteit van Wisconsin als landbouw majoor, maar later veranderde hij in religie met plannen om minister te worden.

Het was een bezoek met een schoolgroep aan Beijing en een periode van ziekte die ervoor zorgde dat hij deze plannen opnieuw ging bekijken. Na het bijwonen van een christelijke conferentie in 1922 in China begon Rogers zijn carrièrekeuze te betwijfelen. Hij studeerde in 1924 af aan de Universiteit van Wisconsin met een bachelordiploma geschiedenis en schreef zich in aan het Union Theological Seminary voordat hij in 1926 overstapte naar Teachers College of Columbia University om zijn masteropleiding af te ronden..

Een deel van de reden dat hij ervoor koos zijn theologie te verlaten en over te stappen op de studie van de psychologie, was een cursus die hij volgde aan de Columbia University, gegeven door de psycholoog Leta Stetter Hollingworth. Rogers besloot zich in te schrijven voor het klinisch psychologieprogramma in Columbia. Hij voltooide zijn doctoraat in Columbia in 1931.

Carrière

Nadat hij zijn doctoraat behaalde, werkte Rogers een aantal jaren in de academische wereld en bekleedde hij posities aan de Ohio State University, de University of Chicago en de University of Wisconsin. Het was in die tijd dat Rogers zijn benadering van therapie ontwikkelde, die hij in eerste instantie 'niet-directe therapie' noemde. Deze benadering, waarbij de therapeut optreedt als facilitator in plaats van als een regisseur van de therapiesessie, werd uiteindelijk bekend als klantgerichte therapie.

In 1946 werd Rogers gekozen tot president van de American Psychological Association. Rogers schreef 19 boeken en talloze artikelen waarin zijn humanistische theorie werd uiteengezet. Onder zijn bekendste werken zijn Klantgerichte therapie (1951), Op een persoon worden (1961), en Een manier van zijn (1980).

Na enkele conflicten binnen de afdeling psychologie van de universiteit van Wisconsin, aanvaardde Rogers een functie bij het Western Behavioral Studies Institute (WBSI) in La Jolla, Californië. Uiteindelijk verlieten hij en verschillende collega's WBSI om het Centre for Studies of the Person (CSP) te vormen..

In 1987 werd Rogers genomineerd voor een Nobelprijs voor de Vrede. Hij zette zijn werk voort met cliëntgerichte therapie tot zijn dood in 1987.

Theorie

Zelf-Actualisatie

Rogers geloofde dat alle mensen een inherente behoefte hebben om te groeien en hun potentieel te bereiken. Deze behoefte om zelfverwezenlijking te bereiken, geloofde hij, was een van de belangrijkste drijfveren van rijgedrag.

Onvoorwaardelijke positieve waardering

Om psychotherapie succesvol te laten zijn, stelde Rogers voor, was het absoluut noodzakelijk voor de therapeut om de cliënt onvoorwaardelijk positief te beoordelen. Dit betekent het bieden van ondersteuning en een gebrek aan oordeelsvermogen, ongeacht wat de cliënt voelt, doet of ervaart. De therapeut aanvaardt de cliënt zoals ze is en laat hen zowel positieve als negatieve gevoelens uiten zonder oordeel of verwijt.

Ontwikkeling van het zelf

Rogers geloofde dat de vorming van een gezond zelfbeeld een continu proces was, gevormd door iemands levenservaringen. Mensen met een stabiel zelfbeeld hebben meer vertrouwen en kunnen effectiever omgaan met de uitdagingen van het leven.

Rogers suggereerde dat het zelfconcept zich tijdens de kinderjaren begint te ontwikkelen en sterk wordt beïnvloed door het ouderschap. Ouders die hun kinderen onvoorwaardelijke liefde en respect aanbieden, bevorderen eerder een gezond zelfbeeld. Kinderen die vinden dat ze de liefde van hun ouders moeten 'verdienen', kunnen eindigen met een laag zelfbeeld en gevoelens van onwaardigheid.

Congruentie

Rogers suggereert ook dat mensen de neiging hebben om een ​​idee te hebben van hun 'ideale zelf'. Het probleem is dat ons beeld van wie we denken dat we zouden moeten zijn, niet altijd overeenkomt met onze perceptie van wie we nu zijn. Wanneer ons zelfbeeld niet in overeenstemming is met ons ideale zelf, bevinden we ons in een incongruentie. Door onvoorwaardelijke positieve aandacht te krijgen en door de actualiserende tendens na te streven, kunnen mensen echter in de buurt komen van het bereiken van een staat van congruentie.

De volledig functionerende persoon

Rogers suggereerde dat mensen die voortdurend ernaar streven hun actualiserende neiging te vervullen, kunnen worden wat hij 'volledig functionerend' noemde. Een volledig functionerende persoon is iemand die volledig congruent is en leeft in het moment. Net als veel andere aspecten van zijn theorie speelt onvoorwaardelijk positief aanzien een cruciale rol bij de ontwikkeling van volledig functioneren. Degenen die niet-oordelende ondersteuning en liefde ontvangen, kunnen het gevoel van eigenwaarde en het zelfvertrouwen ontwikkelen om de beste persoon te zijn die ze kunnen zijn en hun volledige potentieel waarmaken.

Enkele van de belangrijkste kenmerken van een volledig functionerende persoon zijn:

• Openheid om te ervaren
• Een flexibel zelfconcept
• Onvoorwaardelijke aandacht voor het zelf
• Het vermogen om in harmonie te leven met anderen.

Bijdragen aan psychologie

Met zijn nadruk op het menselijk potentieel had Carl Rogers een enorme invloed op zowel de psychologie als het onderwijs. Buiten dat wordt hij door velen beschouwd als een van de meest invloedrijke psychologen van de 20e eeuw. Meer therapeuten noemen Rogers als hun primaire invloed dan welke andere psycholoog ook.

Zoals beschreven door zijn dochter Natalie Rogers, was hij "een model voor medeleven en democratische idealen in zijn eigen leven, en in zijn werk als opvoeder, schrijver en therapeut."

In zijn woorden

"Ervaring is voor mij de hoogste autoriteit." De toetssteen van geldigheid is mijn eigen ervaring. Geen enkele andere persoon zijn ideeën, en geen van mijn eigen ideeën is even gezaghebbend als mijn ervaring. Het is om te ervaren dat ik steeds opnieuw moet terugkeren, om een ​​nauwere benadering van de waarheid te ontdekken, zoals die zich in het proces bevindt van het worden in mij. " -Carl Rogers, Op een persoon worden

U kunt meer geweldige woorden van wijsheid vinden in de verzameling citaten van Carl Rogers.

Geselecteerde werken van Carl Rogers

Rogers, C. (1951) Klantgerichte therapie: de huidige praktijk, implicaties en theorie. Boston: Houghton Mifflin.
Rogers, C. (1961) Over een persoon worden: het beeld van een therapeut van psychotherapie Boston: Houghton Mifflin.
Rogers, C. (1980) Een manier van zijn. Boston: Houghton Mifflin

Biografieën van Carl Rogers

Cohen, D. (1997) Carl Rogers. Een kritische biografie. Londen: Constable.
Thorne, B. (1992) Carl Rogers. Londen: Sage.