Klassieke psychologie-experimenten

De geschiedenis van de psychologie zit vol met fascinerende studies en klassieke psychologie-experimenten die de manier waarop we over onszelf en menselijk gedrag denken, hebben helpen veranderen. Soms waren de resultaten van deze experimenten zo verrassend dat ze conventionele wijsheid over de menselijke geest en acties in twijfel trokken. In andere gevallen waren deze experimenten ook behoorlijk controversieel.

Enkele van de bekendste voorbeelden zijn het gehoorzaamheidsexperiment van Milgram en het gevangenisexperiment van Zimbardo. Verken enkele van deze klassieke psychologie-experimenten om meer te leren over enkele van de bekendste onderzoeken in de geschiedenis van de psychologie.

1

Harlow's Rhesus Monkey-experimenten

Martin Rogers / Getty Images

In een reeks controversiële experimenten in de jaren zestig demonstreerde psycholoog Harry Harlow de krachtige effecten van liefde op de normale ontwikkeling. Door de verwoestende effecten van deprivatie op jonge rhesus-apen te tonen, onthulde Harlow het belang van liefde voor een gezonde ontwikkeling van de jeugd. Zijn experimenten waren vaak onethisch en schokkend wreed, maar ze onthulden fundamentele waarheden die ons begrip van de ontwikkeling van het kind sterk hebben beïnvloed.

In één beroemde versie van de experimenten werden baby-apen direct na de geboorte van hun moeders gescheiden en in een omgeving geplaatst waar ze toegang hadden tot ofwel een apenmoeder of een versie van de faux-moeder bedekt met een zachte badstof. . Terwijl de moeder van de draad voedsel voorzag, gaf de moeder van het doek alleen zachtheid en troost. Harlow ontdekte dat terwijl de babyapen naar de draadmoeder zouden gaan voor voedsel, ze de voorkeur gaven aan het gezelschap van de zachte en troostende lakenmoeder. De studie toonde aan dat maternale banden veel meer inhielden dan alleen maar voeding verschaffen en dat comfort en veiligheid een belangrijke rol speelden bij het vormen van gehechtheden..

2

Pavlov's klassieke conditioneringsexperimenten

Hulton Archive / Getty Images

Het concept van klassieke conditionering wordt bestudeerd door elke instromende psychologiestudent, dus het kan verrassend zijn om te horen dat de man die dit fenomeen voor het eerst opmerkte helemaal geen psycholoog was.

Pavlov bestudeerde eigenlijk het spijsverteringsstelsel van honden toen hij merkte dat zijn proefpersonen begonnen te kwijlen wanneer ze zijn laboratoriumassistent zagen. Wat hij al snel ontdekte door zijn experimenten was dat bepaalde reacties konden worden geconditioneerd door een eerder neutrale stimulus te associëren met een stimulus die van nature en automatisch een reactie triggert. Pavlov's experimenten met honden stelden klassieke conditionering vast.

3

De Asch-conformiteitsexperimenten

Compassionate Eye Foundation / Getty Images

Onderzoekers zijn al lang geïnteresseerd in de mate waarin mensen sociale normen volgen of rebelleren. In de jaren vijftig voerde psycholoog Solomon Asch een reeks experimenten uit om de krachten van conformiteit in groepen te demonstreren. De studie onthulde dat mensen verrassend gevoelig zijn om met de groep mee te gaan, zelfs als ze weten dat de groep het bij het verkeerde eind heeft.

In de onderzoeken van Asch kregen de studenten te horen dat ze een zichttest afnamen en werd hen gevraagd om te bepalen welke van de drie lijnen even lang was als een doelstreep. Toen ze het alleen vroegen, waren de studenten zeer accuraat in hun beoordelingen. In andere proeven hebben confederale deelnemers met opzet de verkeerde regel gekozen. Dientengevolge gaven veel van de echte deelnemers hetzelfde antwoord als de andere studenten, wat aantoont hoe conformiteit zowel een krachtige als subtiele invloed kan hebben op het menselijk gedrag..

4

Skinner's Operant Conditioning Experiments

Bettmann Archive / Getty Images

Skinner onderzocht hoe gedrag kan worden versterkt om te worden herhaald of verzwakt om te worden gedoofd. Hij ontwierp de Skinner Box waar een dier, vaak een knaagdier, een voedselpellet of een elektrische schok zou krijgen. Een rat zou leren dat het indrukken van een niveau een voedselpellet opleverde. Of de rat zou leren de hendel niet in te drukken als dit een elektrische schok gaf. Dan kan het dier leren om een ​​licht of geluid te associëren met de mogelijkheid om de beloning te krijgen of de straf te vermijden door op de hendel te drukken. Verder bestudeerde hij of continue, vaste verhoudingen, vaste intervallen, variabele verhoudingen en variabele intervalversterkingen hebben geleid tot snellere responsen of leren.

5

Milgram's Gehoorzaamheidsexperimenten

Isabelle Adam / Flicker / CC BY-NC-ND 2.0

In het experiment van Milgram werden de deelnemers gevraagd om elektrische schokken aan een "leerling" te geven wanneer een verkeerd antwoord werd gegeven. In werkelijkheid was de leerling feitelijk een confederatie in het experiment die deed alsof hij geschokt was. Het doel van het experiment was om te bepalen in hoeverre mensen bereid waren om te gaan om de bevelen van een gezagsdrager te gehoorzamen. Milgram ontdekte dat 65 procent van de deelnemers bereid was om het maximale niveau van schokken te leveren ondanks het feit dat de leerling in ernstige nood of zelfs buiten bewustzijn leek te zijn.

Waarom dit experiment opvalt

Het experiment van Milgram is een van de meest controversiële in de geschiedenis van de psychologie. Veel deelnemers ervoeren grote ongemakken als gevolg van hun deelname en werden in veel gevallen nooit gedebatteerd na afloop van het experiment. Het experiment speelde een rol bij de ontwikkeling van ethische richtlijnen voor het gebruik van menselijke deelnemers aan psychologische experimenten.

6

Het Stanford Prison Experiment

FilmMagic / Getty Images

Het beroemde experiment van Philip Zimbardo bracht vaste studenten naar de rol van gevangenen en gevangenisbewakers. Hoewel het onderzoek oorspronkelijk twee weken duurde, moest het na slechts zes dagen worden gestopt omdat de bewakers misbruik maakten en de gevangenen tekenen van extreme stress en angst begonnen te vertonen. De beroemde studie van Zimbardo werd genoemd nadat de misstanden in Abu Ghraib aan het licht kwamen. Veel deskundigen zijn van mening dat dergelijk groepsgedrag sterk wordt beïnvloed door de kracht van de situatie en de gedragsverwachtingen die worden gesteld aan mensen die in verschillende rollen worden gegoten.