John Dewey Biography

"Ik geloof dat onderwijs daarom een ​​proces van leven is en geen voorbereiding op het toekomstige leven." - John Dewey, Mijn pedagogische geloofsbelijdenis (1897)

Belangrijke bijdragen

John Dewey was een Amerikaanse filosoof en opvoeder die meewerkte aan het vinden van pragmatisme, een filosofische denkrichting die populair was aan het begin van de 20e eeuw. Hij was ook instrumenteel in de progressieve beweging in het onderwijs, sterk overtuigd van het feit dat het beste onderwijs bestaat uit leren door te doen.

Leven

John Dewey werd geboren op 20 oktober 1859 in Burlington, Vermont. Hij stierf op 1 juni 1952 in New York, New York.

Carrière

John Dewey studeerde af aan de Universiteit van Vermont en bracht drie jaar door als docent op de middelbare school in Oil City, Pennsylvania. Daarna bracht hij een jaar door met studeren onder leiding van G. Stanley Hall aan de John Hopkins University in het eerste psychologielaboratorium van Amerika. Na het behalen van zijn Ph.D. van John Hopkins ging Dewey bijna een decennium doceren aan de universiteit van Michigan.

In 1894 aanvaardde Dewey een functie als voorzitter van de afdeling filosofie, psychologie en pedagogiek aan de universiteit van Chicago. Het was aan de Universiteit van Chicago dat Dewey zijn standpunten begon te formaliseren die zo zwaar zouden bijdragen aan de denkrichting die we pragmatisme noemen. De centrale bewoner van het pragmatisme is dat de waarde, waarheid of betekenis van een idee ligt in de praktische gevolgen ervan. Dewey hielp ook bij het opzetten van de Laboratory Schools van de Universiteit van Chicago, waar hij zijn pedagogische theorieën rechtstreeks kon toepassen.

Dewey verliet uiteindelijk de universiteit van Chicago en werd hoogleraar filosofie aan de Columbia University van 1904 tot zijn pensionering in 1930. In 1905 werd hij president van de American Psychological Association..

Bijdragen aan psychologie

Dewey's werk had een vitale invloed op psychologie, onderwijs en filosofie en hij wordt vaak beschouwd als een van de grootste denkers van de 20e eeuw. Zijn nadruk op progressief onderwijs heeft in hoge mate bijgedragen aan het gebruik van experimenten in plaats van een autoritaire benadering van kennis. Dewey was ook een productief schrijver en publiceerde meer dan 1.000 boeken, essays en artikelen over een breed scala aan onderwerpen, waaronder onderwijs, kunst, natuur, filosofie, religie, cultuur, ethiek en democratie gedurende zijn 65-jarige schrijverscarrière.

Educatieve filosofie

Dewey was er vast van overtuigd dat onderwijs niet alleen maar leraren moet zijn die studenten doen denken aan dwaze feiten die ze snel zouden vergeten. Hij dacht dat het een reis van ervaringen moest zijn, op elkaar zou moeten bouwen om nieuwe ervaringen te creëren en te begrijpen.

Dewey vond ook dat scholen probeerden een wereld te creëren die losstaat van het leven van studenten. Schoolactiviteiten en de levenservaringen van de studenten moeten verbonden zijn, geloofde Dewey, anders was echt leren onmogelijk. Door studenten af ​​te sluiten van hun psychologische banden, d.w.z. de maatschappij en het gezin, zouden hun leerritten minder zinvol worden en daardoor het leren minder memorabel maken. Ook moesten scholen studenten voorbereiden op het leven in de samenleving door hen te socialiseren. 

Geselecteerde publicaties

• The School and Society (1900)
• Het kind en het leerplan (1902)
• Hoe we denken (1910)
• Ervaring en natuur (1925)
• Filosofie en civilisatie (1931)
• Weten en de Bekende (1949)