Rorschach Inkblot psychologische test

Veel mensen hebben gehoord van de beroemde Inkblot-test in Rorschach, waarin respondenten wordt gevraagd naar dubbelzinnige inkblot-afbeeldingen te kijken en vervolgens te beschrijven wat ze zien. De test verschijnt vaak in de populaire cultuur en wordt vaak afgeschilderd als een manier om iemands onbewuste gedachten, motieven of verlangens te onthullen..

De inkblot-test van Rorschach is een soort van projectieve psychologische test die in 1921 is gemaakt door een Zwitserse psycholoog genaamd Hermann Rorschach. Vaak gebruikt om de persoonlijkheid en het emotionele functioneren te beoordelen, is het de op één na meest gebruikte forensische test na de MMPI-2. Uit een onderzoek uit 1995 van 412 klinisch psychologen door de American Psychological Association bleek dat 82% de inkblot-test van Rorschach tenminste af en toe gebruikte.

De geschiedenis van de Rorschach Inkblot-test

Rorschach was zeker niet de eerste die suggereerde dat iemands interpretatie van een dubbelzinnige scène verborgen aspecten van de persoonlijkheid van dat individu zou kunnen onthullen. Hij is mogelijk geïnspireerd om zijn beroemde test te maken met verschillende invloeden.

Als een jongen had Rorschach een grote waardering voor klecksography of de kunst van het maken van afbeeldingen van inkblots. Naarmate hij ouder werd, ontwikkelde Rorschach een wederzijdse interesse in kunst en psychoanalyse. Hij publiceerde zelfs artikelen waarin de kunstwerken van psychiatrische patiënten werden geanalyseerd, wat suggereerde dat de kunst die ze produceerden kon worden gebruikt om meer over hun persoonlijkheden te weten te komen.

Eén game die in 1896 werd gemaakt, betrof zelfs het maken van inkblot-monsters om vervolgens te gebruiken als aanwijzingen voor verhalen of verzen. Alfred Binet had ook geëxperimenteerd met het idee om inkblots te gebruiken als een manier om creativiteit te testen en oorspronkelijk gepland om inkblots op te nemen in zijn intelligentietests.

Geïnspireerd misschien door zowel zijn kindertijd hobby's en zijn studies van Sigmund Freuds droomsymboliek, begon Rorschach een systematische benadering te ontwikkelen om inkblots te gebruiken als een beoordelingsinstrument.

Hoe heeft Rorschach de Inkblot-test gemaakt??

Rorschach ontwikkelde zijn aanpak na het bestuderen van meer dan 400 proefpersonen, waaronder meer dan 300 psychiatrische patiënten en 100 controlepersonen. Zijn boek uit 1921 Psychodiagnostik presenteerde tien inkblots waarvan hij selecteerde dat deze een hoge diagnostische waarde hadden. Het boek beschrijft ook zijn benadering van het scoren van antwoorden op de test. Zijn bedoeling bij het maken van de test was niet om een algemene projectietest voor de persoonlijkheidstest te ontwikkelen. In plaats daarvan was zijn doel om een test te maken die kon worden gebruikt bij de diagnose van schizofrenie.

Het boek van Rorschach vond weinig succes en hij stierf plotseling op 37-jarige leeftijd slechts één jaar na de publicatie van de tekst. Na de publicatie van het boek ontstond echter een grote verscheidenheid aan scoresystemen. De test is uitgegroeid tot een van de meest gebruikte psychologische tests.

Hoe werkt de Rorschach Inkblot-test??

Om te begrijpen hoe de inkblot-tests werken, is het belangrijk om te begrijpen hoe het uitblinkt en hoe het wordt toegediend.

De Rorschach-test bestaat uit 10 inkblotafbeeldingen, waarvan sommige zwart, wit of grijs zijn en waarvan sommige in kleur zijn.
Een psycholoog of psychiater die is getraind in het gebruik, scoren en interpreteren van de test toont elk van de tien kaarten aan de respondent. Tijdens de test krijgt het onderwerp een voor een elk van de tien kaarten.
Het onderwerp wordt vervolgens gevraagd om te beschrijven hoe hij of zij denkt dat de kaart eruit ziet.
Testpersonen mogen de kaarten in elke gewenste positie houden, ongeacht of deze ondersteboven of zijwaarts is.
De respondenten zijn vrij om het dubbelzinnige beeld te interpreteren zoals zij dat willen.
Ze kunnen ook reageren op elke manier die ze willen. Ze kunnen zeggen dat ze één ding, verschillende dingen of helemaal niets zien.
Testpersonen kunnen zich concentreren op het beeld als geheel, op bepaalde aspecten van het beeld of zelfs op de witte ruimte rondom het beeld.
Nadat het onderwerp een reactie heeft gegeven, zal de psycholoog vervolgens aanvullende vragen stellen om het onderwerp nader in te lichten over zijn of haar eerste indrukken.

De psycholoog beoordeelt ook de reacties op een groot aantal variabelen, zoals of het onderwerp naar het hele beeld keek. Deze waarnemingen worden vervolgens geïnterpreteerd en gecompileerd tot een profiel van het individu.

Hoe worden inktvlekken geïnterpreteerd?

Dus waar kijken de tolken van de Rorschach-test precies naar aan wanneer ze de reacties op de inktvlekken analyseren? De feitelijke inhoud van de antwoorden is één ding, maar andere factoren zijn ook essentieel. Sommige dingen waar tolken naar kijken, zijn onder meer:

Hoe respondenten de afbeelding beschrijven. Bepaalde antwoorden komen op elke kaart vaak voor, dus scorers bevatten een code die dergelijke antwoorden identificeert.
Hoe lang het duurt om te reageren. Het nemen van een zeer lange tijd voordat een reactie wordt aangeboden, kan erop duiden dat de respondent 'geschokt' is door wat ze zien.
Factoren staan bekend als determinanten, die locatie, vorm, kleur en schaduw kunnen bevatten, die een reactie genereren.
Extra of niet-gerelateerde opmerkingen. Alle aanvullende opmerkingen die worden gemaakt die geen deel uitmaken van de belangrijkste reactie.
De populariteit of originaliteit van de gegeven antwoorden. Sommige reacties komen vrij vaak voor, terwijl anderen misschien veel unieker zijn. Sterk atypische reacties zijn opmerkelijk omdat ze verstoringen in denkpatronen kunnen aangeven.

Interpretaties van de Inkblot-test

De eerste kaart in de Rorschach-test is een zwart-wit symmetrisch beeld dat respondenten vaak beschrijven als een vleermuis, vlinder of mot. Het zien van dierlijke of menselijke vormen is een veel voorkomende reactie op elk van de 10 kaarten.

Het derde inkblot bijvoorbeeld, wordt vaak beschreven als zijnde twee menselijke figuren die betrokken zijn bij een soort van interactie. Reacties op deze kaart worden geacht informatie te verschaffen over hoe het individu met andere mensen omgaat. Een relatief snel antwoord kan erop duiden dat u zich op uw gemak voelt bij anderen en comfortabel bent in sociale relaties. Een vertraagde reactie kan echter onthullen dat het individu worstelt met sociale interacties.

Bepaalde inkblots bevatten de kleur rood, die soms als bloed wordt waargenomen. Reacties op dergelijke kaarten kunnen een indicatie zijn van hoe mensen omgaan met bedreigingen van schade of hoe ze omgaan met woede. Seksuele beelden zijn ook vaak te zien in veel van de kaarten.

Hoe wordt de Inkblot-test gebruikt als een diagnostisch hulpmiddel?

Terwijl de Rorschach lange tijd een populaire psychologische test was, is de waarde ervan ook zwaar in twijfel getrokken. Enquêtes hebben gesuggereerd dat tussen 43 en 77 procent van de klinisch psychologen de Rorschach als beoordelingsinstrument gebruiken. Eén beoordeling concludeerde echter dat de Rorschach-test weinig geldigheid had als een diagnostisch instrument.

Onderzoek suggereert dat bepaalde reacties op de inktvlekken indicatief kunnen zijn voor schizofrenie en mogelijk voor bipolaire stoornis en schizotypische persoonlijkheidsstoornis. Studies suggereren echter dat reacties op de inktvlek niet lijken te zijn gerelateerd aan posttraumatische stressstoornis, angststoornissen, gedragsstoornis, depressieve stoornis, afhankelijke persoonlijkheidsstoornis, narcistische persoonlijkheidsstoornis, gedragsstoornis of antisociale persoonlijkheidsstoornis.

Kritiek op de Rorschach-test

Ondanks de populariteit van de Rorschach-test, bleef het onderwerp van aanzienlijke controverse. Veel van de kritiek gaat over hoe de test wordt gescoord en of de resultaten een diagnostische waarde hebben.

Zorgen met betrekking tot het scoren van de inktvlottest

De test werd uitvoerig bekritiseerd tijdens de jaren 1950 en 1960 vanwege het gebrek aan gestandaardiseerde procedures, scoremethoden en normen.

Vóór 1970 waren er maar liefst vijf scoresystemen die zo dramatisch verschilden dat ze in essentie vijf verschillende versies van de test vertegenwoordigden. In 1973 publiceerde John Exner een uitgebreid nieuw scoringssysteem dat de sterkste elementen van de eerdere systemen combineerde. Het scoresysteem van Exner is nu de standaardbenadering die wordt gebruikt bij het beheer, de beoordeling en de interpretatie van de Rorschach-test.

Bezorgdheid over slechte validiteit en betrouwbaarheid

Naast de vroege kritiek op de inconsistente scoresystemen, merken tegenstanders op dat de slechte validiteit van de test betekent dat het niet in staat is om de meeste psychologische stoornissen nauwkeurig te identificeren. Zoals je je kunt voorstellen, kan het scoren van de test een zeer subjectief proces zijn.

Een andere belangrijke kritiek op de Rorschach is dat het betrouwbaarheid ontbeert. Met andere woorden, twee clinici kunnen tot zeer verschillende conclusies komen, zelfs wanneer ze naar de antwoorden van dezelfde persoon kijken.

Bezorgdheid over diagnoses

De test heeft enige effectiviteit aangetoond bij de diagnose van ziekten die worden gekenmerkt door vervormd denken, zoals schizofrenie en bipolaire stoornis. Sommige experts waarschuwen echter dat, aangezien het scoresysteem van Exner fouten bevat, clinici mogelijk overgevoelig zijn voor het diagnosticeren van psychotische stoornissen als ze sterk afhankelijk zijn van het systeem van Exner.

Inkblot-tests Kan Bied nuttige informatie

De test wordt voornamelijk gebruikt in psychotherapie en counseling, en degenen die het regelmatig gebruiken, doen dit vaak als een manier om een grote hoeveelheid kwalitatieve informatie te verkrijgen over hoe een persoon zich voelt en functioneert. De therapeut en de cliënt kunnen dan sommige van deze problemen tijdens de therapie nader onderzoeken.

Ondanks de controverses en kritiek op het gebruik ervan, wordt de Rorschach-test tegenwoordig veel gebruikt in allerlei situaties, zoals in scholen, ziekenhuizen en rechtszalen..

Sommige sceptici zijn kritischer geweest, wat suggereert dat de Rorschach niets meer is dan pseudowetenschap. Sommige psychologen pleitten in 1999 voor een volledig moratorium op het gebruik van de inkblot van Rorschach voor klinische doeleinden totdat onderzoekers beter konden bepalen welke scores geldig waren en welke ongeldig waren.

Een later rapport had een meer gemengde bevinding van de bruikbaarheid van de inkblot-test. De onderzoekers concludeerden dat de test weliswaar problemen had, maar wel een toegevoegde waarde had bij het identificeren van denkstoornissen. "De waarde ervan als een maatstaf voor de denkstoornis bij schizofrenieonderzoek wordt goed geaccepteerd", suggereerden de onderzoekers. "Het wordt ook regelmatig gebruikt in onderzoek naar afhankelijkheid en, minder vaak, in studies over vijandigheid en angst." Bovendien rechtvaardigt substantieel bewijs het gebruik van de Rorschach als een klinische maat voor intelligentie en denkstoornis. "

Een woord van heel goed

Tegenwoordig verwerpen sommige psychologen de Rorschach als slechts een overblijfsel uit het verleden van de psychologie, een pseudowetenschap die vergelijkbaar is met frenologie en parapsychologie. Sommige deskundigen suggereren dat, hoewel de Rorschach ongetwijfeld kritiek verdient, deze niet ongegrond is. Het gebruik van de test bij de identificatie van denkstoornissen was goed ingeburgerd en het beschikbare onderzoek suggereert dat de geldigheid van de test groter is dan die van het toeval. Hoewel de inkblot-test mogelijk geen perfect hulpmiddel is, kan het een nuttige rol spelen bij het identificeren van bepaalde psychiatrische aandoeningen, evenals bij een psychotherapeutische beoordeling..