Spontaneous Recovery in Psychology
Spontaan herstel is een fenomeen waarbij plotseling een gedrag wordt weergegeven dat werd geacht te zijn uitgestorven. Dit kan van toepassing zijn op responsen die zijn gevormd door zowel klassieke als operante conditionering. Spontaan herstel kan worden gedefinieerd als het terugkeren van de geconditioneerde respons na een rustperiode of een periode van verminderde respons. Als de geconditioneerde stimulus en ongeconditioneerde stimulus niet langer worden geassocieerd, zal extinctie zeer snel optreden na een spontaan herstel.
Voorbeelden
Zelfs als je niet bekend bent met veel van de geschiedenis van de psychologie, heb je waarschijnlijk in ieder geval gehoord van de beroemde experimenten van Ivan Pavlov met honden. In het klassieke experiment van Pavlov werden honden geconditioneerd om te kwijlen op het geluid van een toon. Het geluid van een toon werd herhaaldelijk gekoppeld aan de presentatie van voedsel. Uiteindelijk leidde het geluid van de toon alleen al tot de honden om te kwijlen. Pavlov merkte ook op dat het niet meer paren van de toon met de presentatie van voedsel leidde tot het uitsterven of verdwijnen van de speekselreactie..
Dus wat zou er gebeuren als er een "rustperiode" was waarin de prikkel niet langer aanwezig was. Pavlov ontdekte dat na een rustperiode van twee uur de salivatierespons plotseling verscheen toen de toon werd gepresenteerd. In wezen herstelden de dieren spontaan de respons die eerder was uitgestorven.
Stel je bijvoorbeeld voor dat je klassieke conditionering hebt gebruikt om je hond te trainen om voedsel te verwachten wanneer hij een belletje hoort. Wanneer je aanbelt, rent je hond naar de keuken aan zijn eten bij zijn voerbak. Nadat het antwoord is geconditioneerd, stop je met het presenteren van voedsel na het luiden van de bel. Na verloop van tijd wordt het antwoord gedoofd en reageert je hond niet meer op het geluid. Je stopt met het luiden van de bel, maar een paar dagen later besluit je opnieuw te bellen. Uw hond snelt de kamer binnen en wacht bij zijn kom, met een perfect voorbeeld van spontaan herstel van de geconditioneerde respons.
Hoe spontaan herstel werkt
Om precies te begrijpen wat spontaan herstel is en hoe het werkt, is het essentieel om te beginnen met het klassieke conditioneringsproces zelf te begrijpen.
Hoe vindt klassieke conditionering plaats:
- Klassieke conditionering omvat het vormen van een verband tussen een neutrale stimulus en een ongeconditioneerde stimulus die van nature en automatisch een reactie produceert. Flinkend als reactie op een hard geluid van kwijlen als reactie op de geur van het avondeten in de oven zijn beide voorbeelden van ongeconditioneerde stimuli. Uw reactie op deze dingen vindt automatisch plaats zonder enig leerproces, daarom wordt het de ongeconditioneerde reactie genoemd.
- Na herhaaldelijk iets te hebben gepaard met de ongeconditioneerde stimulus, zal de eerder neutrale stimulus dezelfde reactie beginnen te activeren, waarna deze bekend wordt als een geconditioneerde stimulus. De geleerde reactie op de geconditioneerde stimulus wordt nu de geconditioneerde respons genoemd.
In het beroemde Little Albert-experiment combineerden onderzoekers John B. Watson en Rosalie Rayner herhaaldelijk een hard geluid (de ongeconditioneerde stimulus) met de presentatie van een witte rat (de neutrale stimulus). Het kind in hun experiment was eerder niet bang voor het dier, maar van nature bang gemaakt door het luide geluid (de ongeconditioneerde reactie). Na meervoudige koppeling van het geluid en de aanblik van de rat, begon het kind uiteindelijk de angstrespons weer te geven (nu bekend als de geconditioneerde reactie) telkens wanneer hij de witte rat (de geconditioneerde stimulus) zag.
Dus wat zou er gebeurd zijn als Watson en Rayner gestopt waren met het koppelen van de rat en het geluid? In het begin zou het kind natuurlijk nog steeds behoorlijk bang zijn. Na meerdere keren het dier zonder geluid te hebben gezien, zou de angst van het kind waarschijnlijk langzaam verdwijnen en uiteindelijk zou hij zelfs gestopt zijn met het weergeven van de angstrespons..
Waarom spontaan herstel belangrijk is
Maar als een geconditioneerd antwoord uitdooft, verdwijnt het echt helemaal? Als Watson en Rayner de jongen hierna een korte rustperiode hadden gegeven voordat ze de rat opnieuw introduceerden, had Little Albert mogelijk een spontaan herstel van de angstreactie laten zien.
Waarom is spontaan herstel zo belangrijk? Dit fenomeen toont aan dat uitsterven niet hetzelfde is als afleren. Hoewel het antwoord mogelijk verdwijnt, betekent dit niet dat het is vergeten of geëlimineerd.
Nadat een geconditioneerde respons is gedoofd, kan het spontaan herstel geleidelijk toenemen naarmate de tijd verstrijkt. De geretourneerde reactie zal echter over het algemeen niet dezelfde sterkte hebben als de oorspronkelijke respons, tenzij er extra geconditioneerd wordt. Talrijke uitsterfcycli gevolgd door herstel leiden meestal tot steeds zwakkere responsen. Spontaan herstel kan blijven plaatsvinden, maar de respons zal minder intens zijn.
