Hysteria in het verleden en het heden begrijpen
Hysteria lijkt een term die van toepassing is op mensen die een beetje overdreven emotioneel zijn, dus het zal je misschien verrassen om te horen dat het ooit een gebruikelijke medische diagnose was. In termen van de leek wordt hysterie vaak gebruikt om gedrag te beschrijven dat overdreven en onbeheerst lijkt.
Wanneer iemand reageert op een manier die onevenredig emotioneel voor de situatie lijkt, worden ze vaak als hysterisch omschreven. Tijdens het Victoriaanse tijdperk werd de term vaak gebruikt om te verwijzen naar een groot aantal symptomen die doorgaans alleen bij vrouwen werden waargenomen.
Dus hoe zag hysterie er uit? Symptomen van de ziekte waren gedeeltelijke verlamming, hallucinaties en nervositeit. De term wordt verondersteld afkomstig te zijn van de oude Griekse arts Hippocrates, die deze symptomen associeerde met de beweging van de baarmoeder van een vrouw op verschillende plaatsen in het lichaam. Oude denkers geloofden dat de baarmoeder van een vrouw vrij door verschillende delen van het lichaam kon reizen, wat vaak leidde tot verschillende symptomen en kwalen op basis van zijn reizen. De term hysterie zelf komt van het Grieks hystera, wat baarmoeder betekent.
Hysteria is vandaag misschien geen geldige psychiatrische diagnose, maar het is een goed voorbeeld van hoe concepten kunnen ontstaan, veranderen en vervangen kunnen worden als we een beter begrip krijgen van hoe de mens denkt en zich gedraagt.
De geschiedenis van hysterie
Tijdens de late jaren 1800, hysterie werd gezien als een psychische stoornis. De Franse neuroloog Jean-Martin Charcot gebruikte hypnose om vrouwen met hysterie te behandelen.
Het mysterie van hysterie speelde een belangrijke rol in de vroege ontwikkeling van de psychoanalyse. De beroemde Oostenrijkse psychoanalyticus Sigmund Freud had bij Charcot gestudeerd, dus hij had uit de eerste hand ervaring met het observeren van patiënten bij wie zowel de aandoening als de behandelingsmethoden van Charcot waren gediagnosticeerd..
Het was het werk van Freud met collega Josef Breuer over de zaak van Anna O., een jonge vrouw die de symptomen van hysterie ervaart, die heeft bijgedragen tot de ontwikkeling van psychoanalytische therapie. Anna had ontdekt dat alleen al het praten over haar problemen met haar therapeut een grote invloed had op haar welzijn. Ze noemde deze behandeling de 'praatkuur' en wordt nu nog steeds gesprekstherapie genoemd.
Een van Carl Jung's patiënten, een jonge vrouw genaamd Sabina Spielrein, werd ook gedacht te lijden aan de aandoening. Jung en Freud bespraken vaak de zaak van Spielrein, die een impact had op de theorieën die beide mannen ontwikkelden. Spielrein trainde zelf als psychoanalyticus en hielp de psychoanalytische benadering in Rusland te introduceren voordat ze werd vermoord door nazi's tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Hysterie in de moderne psychologie
Tegenwoordig herkent de psychologie verschillende soorten stoornissen die in het verleden bekend stonden als hysterie, waaronder dissociatieve stoornissen en somatoforme stoornissen. Dissociatieve stoornissen zijn psychische stoornissen die een dissociatie of onderbreking in aspecten van bewustzijn met zich meebrengen, waaronder identiteit en geheugen. Deze typen stoornissen omvatten dissociatieve fuga, dissociatieve identiteitsstoornis en dissociatieve amnesie.
Somatoforme stoornis is een klasse van psychische stoornissen die fysieke symptomen met zich meebrengt die geen fysieke oorzaak hebben. Deze symptomen bootsen meestal echte ziekten of verwondingen na. Dergelijke aandoeningen omvatten omzettingsstoornis, lichaamsdysmorfe stoornis en somatiseringsstoornis.
In 1980 veranderde de American Psychological Association hun diagnose van "hysterische neurose, conversietype" in die van "conversiestoornis". In de recente publicatie van de DSM-5 zouden symptomen die ooit onder de brede paraplu van hysterie werden gelabeld, passen onder wat nu somatische symptoomstoornis wordt genoemd.
