Trauma bij kinderen en intermitterende explosieve stoornis
Hoewel het ervaren van woede en moeite om woede te beheersen kan optreden bij een aantal psychische stoornissen, is er slechts één stoornis in de diagnostische en statistische handleiding van psychische stoornissen, 5e druk (DSM-5) die zich rechtstreeks richt op woede-intermitterende explosieve stoornis (IED) ).
Wat is intermitterende explosieve stoornis?
IED is een psychische stoornis die voor het eerst voorkomt in de kindertijd of adolescentie en bestaat uit de volgende symptomen:
- Verschillende afleveringen van het niet kunnen weerstaan aan agressieve impulsen die leiden tot grote agressieve acties, zoals mishandeling of vernietiging van eigendommen. Dit kunnen verbaal agressieve afleveringen zijn die niemand of iets verwonden.
- Het niveau van agressiviteit dat tijdens deze afleveringen tot uitdrukking komt, staat ver buiten proportie met elke trigger die aan de aflevering voorafging.
- Deze episodes worden niet beter verklaard door een andere aandoening, zoals borderline persoonlijkheidsstoornis of antisociale persoonlijkheidsstoornis.
Er is weinig bekend over IED; Recente onderzoeken suggereren echter dat ergens tussen 3 en 7% van de algemene bevolking op enig moment in hun leven IED kan ontwikkelen. IED is ook gevonden in het vroege leven van een persoon, meestal tijdens de adolescentie. Het gebeurt meestal ook samen met andere psychische stoornissen en, zoals men zou verwachten, kan sterk interfereren met iemands leven.
De oorzaak van IED
Aangezien IED de relaties ernstig kan verstoren en de kwaliteit van iemands leven negatief kan beïnvloeden, hebben onderzoekers in de geestelijke gezondheidszorg geprobeerd de oorzaak van deze aandoening te achterhalen. Een gebied waarop een aantal onderzoekers hebben gefocust, is het ervaren van traumatische gebeurtenissen, met name die zich voordoen in de kindertijd.
In een studie van een grote groep mensen uit de algemene bevolking in de Verenigde Staten werd bijvoorbeeld gekeken naar de relatie tussen blootstelling aan kindertrauma en IED. Ze ontdekten dat alleen al het ervaren van een jeugdtrauma een van de sterkste bijdragers was aan de ontwikkeling van IED op volwassen leeftijd.
Kindertrauma zelf was zelfs een betere voorspeller van IED dan de ernst van de traumatische blootstelling en posttraumatische stressstoornis (PTSS). Bovendien bleek uit de studie dat het ervaren van interpersoonlijk kindertrauma, bijvoorbeeld seksueel misbruik, vooral geassocieerd was met de ontwikkeling van IED.
Inzicht in de relatie tussen kindertrauma en IED
Kindertijd is duidelijk een heel belangrijke tijd in onze ontwikkeling. Het is wanneer we leren over interpersoonlijke relaties en hoe we onze emoties effectief kunnen beheren. Het trauma van de jeugd kan deze ervaring ernstig verstoren en als gevolg daarvan kunnen mensen onvoldoende leren omgaan met hun emoties of onderhandelen over interpersoonlijke relaties. Wanneer woede optreedt, weten mensen met een voorgeschiedenis van trauma uit de kindertijd niet hoe ze die emoties effectief kunnen beheersen, wat resulteert in sterke woede-impulsen en destructief gedrag..
Dat gezegd hebbende, is het belangrijk om te onthouden dat dit allemaal gebaseerd is op slechts een paar studies. Er kunnen ook andere verklaringen zijn. Het is bijvoorbeeld mogelijk dat neurologische problemen, zoals het onvermogen om bepaalde impulsen te beheersen, een rol kunnen spelen. Traumatisch hersenletsel kan ook optreden tijdens misbruik en kan leiden tot problemen bij het beheersen van boosheid en agressief gedrag.
Hulp krijgen voor IED en trauma bij kinderen
Hoewel er momenteel geen behandelingen zijn die specifiek zijn ontworpen voor IED, zijn er behandelingen beschikbaar die zich richten op het verbeteren van het vermogen om emoties te beheren. Vooral dialectische gedragstherapie (DBT) is zeer effectief gebleken in het aanleren van gezonde manieren om hun emoties te beheersen en destructief gedrag te verminderen.
Daarnaast zijn er behandelingen die specifiek zijn ontworpen voor kinderen die zijn blootgesteld aan traumatische ervaringen, zoals traumagerichte cognitieve gedragstherapie (TF-CBT). TF-CBT erkent dat kindertrauma kan interfereren met een gezonde emotionele en interpersoonlijke ontwikkeling en als gevolg daarvan is gericht op het helpen van kinderen om een beter begrip van hun emoties en gezonde relaties te krijgen. TF-CBT kan dus kinderen helpen bij het ontwikkelen van gezonde emotieregulatievaardigheden die voorkomen dat ze IED ontwikkelen.
Als u een therapeut wilt vinden die TF-CBT aanbiedt, moet u eerst iemand zoeken die is gespecialiseerd en die ervaring heeft met het behandelen van kinderen met trauma. U kunt een dergelijke therapeut misschien vinden via websites die zijn ontworpen om u te verbinden met behandelaars in uw regio. Naast het verstrekken van middelen aan gezinnen die een kind hebben dat te maken heeft met de gevolgen van trauma, biedt het Sidran Instituut ook informatie over therapeuten die gespecialiseerd kunnen zijn in de behandeling van kinderen die zijn blootgesteld aan een traumatische gebeurtenis.
Ten slotte kan het nuttig zijn om met een psychiater te praten over bepaalde medicijnen die nuttig zijn bij het beheersen van impulsen die verband houden met IED.
