Hypervigilantie met PTSS en andere angststoornissen

Bij hypervigilantie gaat het om meer dan alleen extra waakzaamheid. Het is een toestand van extreme alertheid die uw kwaliteit van leven ondermijnt. Als u hypervigilant bent, bent u altijd op zoek naar verborgen gevaren, zowel reëel als verondersteld.

Hypervigilantie wordt beschouwd als een van de centrale kenmerken van posttraumatische stressstoornis (PTSS), maar kan ook optreden bij andere angststoornissen, waaronder paniekstoornis, door stof geïnduceerde angststoornis en gegeneraliseerde angststoornis. Schizofrenie, dementie en paranoia veroorzaakt door een stemming of persoonlijkheidsstoornissen kunnen ook leiden tot hypervigilantie.

Mensen die hypervigilant zijn, zullen voortdurend op hun hoede zijn en geneigd zijn tot overreactie. Ze onderhouden een intens en soms obsessief bewustzijn van hun omgeving, scannen vaak op bedreiging of routes van ontsnapping.

Hierdoor kan hypervigilantie je uitgeput achterlaten terwijl je interpersoonlijke relaties, werk en je vermogen om te functioneren op een dagelijkse basis verstoort.

Gemeenschappelijke mythen en misvattingen over PTSS

Oorzaken

Hypervigilantie is de manier van het lichaam om u te beschermen tegen bedreigende situaties. Het kan voorkomen in een omgeving waar u een extreme dreiging waarneemt. Een voorbeeld kan zijn dat je 's avonds laat door een vreemde buurt naar huis loopt.

Chronische hypervigilantie is een veelvoorkomend gevolg van PTSS, vooral bij mensen die al lange tijd in een gevaarlijke omgeving verblijven (zoals tijdens een oorlog dienen) of extreme emotionele trauma's hebben meegemaakt.

Hypervigilantie komt veel voor bij kinderen die de recente dood van een ouder hebben meegemaakt, getuige waren geweest van geweld of slachtoffer waren van misbruik. In sommige gevallen kunnen de symptomen van PTSS pas later in het leven verschijnen.

Bij mensen met schizofrenie wordt hypervigilantie geassocieerd met een dreiging die simpelweg niet bestaat. Het is een uitbreiding van de paranoia en waanideeën die kenmerkend zijn voor de stoornis. Genetische, psychologische en omgevingsfactoren worden verondersteld bij te dragen aan de ontwikkeling van schizofrenie. Stress kan een centrale rol spelen bij het teweegbrengen van een psychotische episode.

In de context van paranoia kan hypervigilantie worden waargenomen bij elke stemmings- of persoonlijkheidsstoornis waarvoor paranoia een kenmerk kan zijn, waaronder bipolaire stoornis en borderline persoonlijkheidsstoornis.

Hypervigilantie kan ook optreden als gevolg van dementie gerelateerd aan de ziekte van Alzheimer en andere neurodegeneratieve aandoeningen of tijdens acute perioden van slaapgebrek of middelenmisbruik (meestal methamfetamine of cocaïne).

symptomen

Hypervigilantie kan worden gekenmerkt door vier gemeenschappelijke kenmerken:

• De overschatting van een dreiging: Hypervigilant mensen zullen opletten voor bedreigingen die onwaarschijnlijk of overdreven zijn. Dit kan inhouden dat je jezelf sluit om een ​​"aanval" te vermijden, zittend bij een uitgang zodat je snel kunt ontsnappen, of met je rug tegen de muur kunt zitten zodat niemand achter je kan sluipen.
• Het obsessief vermijden van waargenomen bedreigingen: Dit omvat het vermijden van alledaagse situaties waarin gevaren op de loer liggen, waaronder openbare bijeenkomsten en onbewoonde openbare ruimtes (zoals garages). In extreme gevallen kan een persoon agorafobie ontwikkelen (de extreme angst voor situaties waarin u hulpeloos of kwetsbaar bent).
• Een verhoogde schrikreflex: Dit is een abnormale reactie waarbij je springt op elk plotseling geluid, beweging of verrassing, zelfs midden in de nacht. Als u zich in een nieuwe of ongemakkelijke omgeving bevindt, kan dit de reactie verder verergeren.
• Epinefrine-geïnduceerde fysiologische symptomen: Epinephrine (adrenaline)is een van de twee stresshormonen in verband met de vecht-of-vluchtreflex (de andere is cortisol). Mensen met PTSS-geassocieerde hypervigilantie zullen vaak een aanhoudende epinefrine-respons hebben, zich manifesterend met verwijde pupillen, een verhoogde hartslag en een verhoogde bloeddruk.

Als dit onbehandeld blijft, kunnen deze 'zelfbeschermende' gedragingen obsessief worden, waardoor u routines kunt instellen om elke mogelijke dreiging te verminderen. Als gevolg hiervan is het niet ongebruikelijk dat mensen met langdurige PTSS gelijktijdig gediagnosticeerd worden met obsessief-compulsieve stoornis (OCD).

Hypervigilantie kan uw slaap ernstig verstoren en vermoeidheid, een verliesconcentratie en het onvermogen om te focussen veroorzaken. Slaaptekort kan gevoelens van paranoia verder versterken, waardoor hypervigilant gedrag wordt aangespannen.

In extreme gevallen kunnen mensen die hypervigilant zijn de behoefte voelen om zichzelf te bewapenen met kanonnen, messen of pepperspray of om zichzelf uit te rusten met geavanceerde alarmsystemen, extra deursloten en zelfs paniekkamers.

Behandeling

De behandeling van hypervigilantie kan variëren door de onderliggende oorzaak en de ernst van het gedrag. Het hangt er ook van af of de getroffen persoon herkent dat het gedrag abnormaal is.

In beide gevallen zou de eerste stap eruit bestaan ​​om de betrokken persoon te verwijderen uit een omgeving waarin sprake is van een daadwerkelijke dreiging (zoals in geval van huiselijk geweld) of van stressrijke banen waarbij het dreigingspotentieel reëel is (zoals politie werk).

Behandeling kan psychotherapie omvatten, inclusief training van mindfulness en copingtechnieken en farmaceutische medicatie. Opties zijn onder meer:

• Cognitieve gedragstherapie: Het doel van cognitieve gedragstherapie (CGT) is om je, door middel van gesprekken met een therapeut, te leren dat je niet elk aspect van de wereld om je heen kunt beheersen, maar kunt bepalen hoe je je reactie op een omgeving interpreteert en behandelt.
• Exposure-therapie: Het doel van de belichtingstherapie is om u bloot te stellen aan de triggers die stress stimuleren om u te helpen deze te herkennen en stappen te ondernemen om uw reactie te verminderen.
• Detensie en opwerking van oogbewegingen: Het doel van desensibilisatie en opwerking van oogbewegingen (EMDR) is oogbeweging te gebruiken als middel om u van traumatische herinneringen aan het verleden naar huidige gevoelens van het heden te leiden.
• Mindfulness-training: mindfulnessgaat over "leven in het moment" en je gedachten richten op directe sensaties in plaats van vreemde en vaak grillige gedachten te volgen. Dit kunnen zelfhulptechnieken zijn, zoals meditatie, geleide beelden of biofeedback.
• medicijnen: PTSS en andere angststoornissen kunnen worden behandeld met antidepressiva, bètablokkers of anxiolytische geneesmiddelen. Schizofrenie, persoonlijkheidsstoornissen of een bipolaire stoornis kunnen worden behandeld met antipsychotica of stemmingsstabilisatoren.

Uiteindelijk, als symptoom van een onderliggende aandoening, kan hypervigilantie niet geïsoleerd worden behandeld. Het is afhankelijk van de juiste behandeling van de aandoening (waaronder problemen met middelenmisbruik en neurodegeneratieve dementie). In sommige gevallen kan een ziekenhuisopname nodig zijn om de symptomen onder controle te krijgen.

Het beheren van opdringerige gedachten met PTSS

omgaan

Als u of iemand van wie u houdt in hypervigilantie leeft in die mate dat het uw kwaliteit van leven verstoort, moet u professionele hulp zoeken, bij voorkeur bij een gecertificeerde psychotherapeut.

Het overwinnen van hypervigilantie kan enige tijd duren en beladen zijn met tegenslagen. Om beter met de uitdagingen om te gaan, voldoende rust krijgen, je slaaphygiëne verbeteren, een gezond dieet volgen en activiteiten vinden die je kunnen ontspannen (zoals yoga of tai chi).

Oefening kan ook helpen door de productie van endorfines te stimuleren, waarvan het hormoon de gemoedstoestand kan verlichten terwijl mogelijk de epinefrine-respons wordt getemperd.

Het belangrijkste is misschien dat je moet communiceren. Lijden in stilte en weigeren om je gedachten te delen zal alleen maar dienen om je angsten te bevorderen en je te isoleren van anderen. Zoek een vriend of familielid op wie u kunt vertrouwen, idealiter iemand die uw angsten niet zal negeren of u vertellen dat u 'dwaas' bent.

Je kunt ook lid worden van een ondersteuningsgroep met PTSS of andere stoornissen met mensen die begrijpen wat je doormaakt. Hoe meer u een ondersteuningsnetwerk bouwt van personen die de doelen en uitdagingen van de behandeling erkennen, hoe groter de kans dat u volhoudt en de vruchten plukt van de therapie..

Hoe te praten over uw PTSS-diagnose