Hoe intiem partnergeweld te identificeren en voorkomen

Huiselijk geweld, recentelijk aangeduid als partnergeweld (IPV), is bekend geworden als een veel voorkomende onzichtbare misdaad. Het wordt als onzichtbaar beschouwd omdat het meestal in een hoge mate van schaamte en geheimhouding is gehuld. Een intieme partner is een vriend, vriendin, seksuele partner, echtgenoot of een binnenlandse partner met wie een persoon momenteel of eerder verbonden is. De dynamiek achter IPV is verweven met gemeenschappelijke gedragspatronen: de initiële spanningsopbouwfase, de acute mishandelingsfase en de wittebroodswekenfase. Deze cycli voeden de ontkenning, verwarring en verbijsterende effecten die huiselijk geweld op zijn slachtoffers achterlaat.
IPV wordt bekend als een volksgezondheidscrisis in de Verenigde Staten. De vraag blijft: is IPV te voorkomen? Zo ja, wat zijn de bewezen strategieën waarvan is aangetoond dat ze de incidentie van deze veel voorkomende vorm van geweld verminderen?

Fasen van IPV

Om te begrijpen hoe u IPV kunt voorkomen, moet u deze eerst kunnen identificeren. Drie fasen van huiselijk geweld werden eind jaren zeventig geconceptualiseerd door psycholoog Lenore Walker. 

Fase 1: de spanningsopbouwfase

Deze fase beschrijft de opbouw van huiselijk geweld. Gebeurtenissen tijdens deze fase kunnen bestaan ​​uit vechten om geld, kinderen, banen of andere omstandigheden. Dit is waar verbaal geweld gewoonlijk begint. Na verloop van tijd piekt deze "spanning" als het leidt tot de volledige fysieke fase van misbruik.

Fase 2: de episode van acute mishandeling

Deze fase is meestal het gevolg van een of andere externe gebeurtenis (zoals het verlies van een baan, een nieuwe zwangerschap of een andere externe gebeurtenis). Het kan ook het gevolg zijn van de emotionele toestand van de misbruiker - een bekend voorbeeld is wanneer de misbruiker onder invloed is van alcohol of drugs. De drijfveer die de misbruiker helpt, is over het algemeen onvoorspelbaar. Interessant is dat een slachtoffer het misbruik kan verleiden om te beginnen om de spanning los te laten en naar de laatste fase te gaan.

Fase 3: de huwelijksreis-fase

Dit is het deel van de misbruikcyclus dat helpt om de relatie te versterken en het slachtoffer ervan te overtuigen dat er geen reden is om te vertrekken. In deze fase is de misbruiker berouwvol, verontschuldigend en toont hij een oprechte inspanning om genereus en behulpzaam te zijn. Dit wordt meestal gevolgd door een overtuigende verontschuldiging en een gelofte om het misbruik in de toekomst nooit meer te herhalen.
Het is belangrijk om te begrijpen dat geweld van intieme partners gewoonlijk niet van de ene op de andere dag plaatsvindt. De Centers for Disease Control and Prevention (CDC) in Atlanta, Georgia, meldt dat "IPV een ernstig voorkomend probleem voor de volksgezondheid is dat miljoenen Amerikanen treft en dat het over de hele levensduur voorkomt." Het is een proces dat met de tijd verslechtert en de kwaliteit van het leven geleidelijk aantast. het zelfrespect van het slachtoffer, de hoop op een beter leven en het geloof dat ze iets beters verdienen. IPV komt niet vaak voor in een enkele gebeurtenis en stopt zelden, als het eenmaal begint. 

Soorten geweld

Vanwege de prevalentie van verkrachtingsslachtoffers als gevolg van IPV, beschouwen veel onderzoeksinstellingen het als een kwestie van reproductieve gezondheid in de Verenigde Staten. Volgens een recente publicatie van het Guttmacher Institute heeft IPV "onevenredig veel invloed op vrouwen en heeft het grote implicaties voor hun seksuele en reproductieve gezondheid en autonomie." Het artikel gaat vervolgens verder dat een op de tien vrouwen die geweld hebben gehad door een intieme partner hebben ook gemeld verkracht te zijn. Statistieken over IPV gerapporteerd door de CDC omvatten ook:

• Ongeveer 23 procent van de vrouwen en 14 procent van de mannen in de Verenigde Staten hebben te maken gehad met ernstig fysiek geweld van een intieme partner.
• Bijna 16 procent van de vrouwen en 7 procent van de mannen meldt seksueel geweld te hebben ervaren (inclusief verkrachting).

De CDC meldt ook dat de impact van IPV (waaronder seksueel, fysiek geweld of stalking) varieert voor verschillende raciale / etnische groepen.
Bovendien geeft de studie aan dat de tarieven van intiem partnergeweld variëren op basis van iemands seksuele geaardheid.

Identificatie van IPV

Er zijn veel voorkomende misbruikshandelingen die worden geassocieerd met IPV.

• Agressie of geweld gepleegd door een huidige (of vroegere) intieme partner
• stalking
• Psychologische agressie door verschillende tactieken (inclusief dwang)
• Fysiek geweld
• Seksueel geweld (inclusief verkrachting)
• Handelingen van het zoeken naar macht en controle over een intieme partner
• Reproductieve dwang (een poging om een ​​partner te dwingen een zwangerschap te initiëren, te houden of te beëindigen) 
• Dwingende tactieken (via telefoon, elektronische apparaten of face-to-face contact)

De impact van IPV kan grotendeels variëren. De gemeenschappelijke effecten omvatten echter meestal een breed scala aan negatieve uitkomsten voor elke partner en zijn of haar gezinsleden. Er kan sprake zijn van economische instabiliteit, een reeks gevolgen voor de geestelijke gezondheid, fysieke problemen en een negatief effect op reproductieve gezondheid en autonomie.
De negatieve invloed die IPV kan hebben op reproductieve gezondheid en autonomie, zijn onder meer vroeggeboorten, ongeplande zwangerschappen en meer.

Gemeenschappelijke risico's

De CDC heeft een aantal veel voorkomende risicovolle factoren geïdentificeerd die verband houden met geweld van intieme partners.

• Leeftijd (adolescenten en jongvolwassenen lopen het grootste risico)
• Laag inkomen
• Werkloosheid
• Blootstelling aan geweld tijdens de kindertijd
• Misbruik of verwaarlozing tijdens de kindertijd
• Stress-, angst- en antisociale persoonlijkheidskenmerken
• Geweld tegengaan in relaties
• Vasthouden aan een geloof in strikte genderrollen (zoals vrouwen mogen niet buitenshuis werken)
• Voorafgaande betrokkenheid bij een relatie met huiselijk geweld of geweld tussen leeftijdsgenoten
• Geschiedenis van drugsmisbruik of delinquentie
• Vijandigheid of conflicten in eerdere relaties die eindigen in afscheiding of uiteenvallen
• Wonen in een wijk die wordt beschouwd als armoedegrens of met een lage bereidheid van buren om mee te doen 

Er zijn ook risicofactoren geïdentificeerd door de CDC voor daders van IPV. Interessant genoeg zijn er veel overeenkomsten tussen de risicofactoren van slachtoffers en van daders.

• Leeftijd (adolescenten en jongvolwassenen lopen het grootste risico)
• Laag inkomen of laag opleidingsniveau
• Werkloosheid
• Blootstelling aan geweld tijdens de kindertijd
• Het ervaren van kindermishandeling, verwaarlozing of slecht ouderschap als kind
• Stress-, angst- of antisociale persoonlijkheidskenmerken
• Geweld tegengaan in relaties
• Voorafgaande daderschap of victimisatie van IPV
• Zich bezighouden met geweld door groepsgenoten of een dader van geweld door groepsgenoten
• Geschiedenis van drugsmisbruik of delinquentie
• Een vijandige communicatiestijl hebben
• Vijandigheid of conflicten in eerdere relaties die eindigen in afscheiding of uiteenvallen
• Armoede in de gemeenschap of wonen in een buurt met een lage bereidheid van buren om mee te doen

het voorkomen

Met de gemeenschappelijke factoren van IPV geïdentificeerd en een bewustzijn van hoe wijdverspreid deze vorm van geweld is, blijft de vraag: wat kan eraan gedaan worden?
Volgens het CDC is er steeds meer bewijsmateriaal dat vroegtijdige interventie de sleutel is tot het voorkomen van toekomstige betrokkenheid bij gewelddadige relaties voor daders en slachtoffers.
Er zijn verschillende interventies bewezen effectief te zijn, zegt de CDC. Waaronder: 

• Versterking van de financiële zekerheid in het huishouden. Financiële onzekerheid verhoogt het risico op een gebrek aan geld door een IPV om het gezin te ondersteunen, en maakt het slachtoffer doorgaans vatbaar voor misbruik. Dit komt door het ontbreken van het vermogen om de kosten van het verplaatsen of betalen van huishoudelijke uitgaven op eigen rekening van het slachtoffer te betalen. Programma's zoals Tijdelijke Hulp aan behoeftige gezinnen (TANF) en het Supplemental Nutrition Assistance Program (SNAP) kunnen van pas komen. 
• Work-family support-programma's. Werkgevers die beleid aanbieden zoals zwangerschapsverlof en ziekteverlof voor ouders met zieke kinderen, kunnen de frequentie van IPV helpen verminderen. Er is vastgesteld dat zwangerschapsverlof de kans vergroot dat vrouwen langdurig in dienst blijven. Dit helpt slachtoffers van huiselijk geweld het gezinsinkomen te verhogen. Bovendien hebben vrouwen die het werken na de bevalling uitstellen minder snel last van depressiviteit dan degenen die eerder met zwangerschapsverlof terugkeren.
• Programma's die overlevenden ondersteunen. De aanpak van enkele van de negatieve gevolgen van IPV (seksueel overdraagbare aandoeningen, chronische pijn, depressie, middelenmisbruik, PTSS en meer) bleek effectief te zijn in het verlagen van IPV-tarieven. Kinderen in gezinnen die getroffen zijn door huiselijk geweld lopen ook risico op depressie, angst en andere emotionele stoornissen. Overlevenden hebben hulp nodig voor alles, van het behandelen van lichamelijke en emotionele stoornissen, tot het krijgen van steun voor instabiliteit van woningen om toekomstige risico's van huiselijk geweld te voorkomen. Twee wetgeving die is opgesteld om aan deze behoeften te voldoen, zijn de wet tegen geweld tegen vrouwen en de wet inzake geweld tegen kinderen en diensten.

• Preventie, educatie en screeningprogramma's. Er is aangetoond dat IPV-screening, -educatie en -interventie het risico op huiselijk geweld verminderen. Van deze programma's is aangetoond dat ze positieve potentiële uitkomsten hebben voor overlevenden van IPV en hun kinderen. Andere interventies waarvan is aangetoond dat ze de prevalentie van IPV verlagen, zijn centra voor huiselijk geweld, familiehuisvestingsprogramma's en eerste responderprogramma's die ingrijpen bij huiselijk geweld in de familie.

De potentiële voordelen van IPV-preventieprogramma's zijn onder meer:

• Behuizing stabiliteit
• Toename van fysieke veiligheid
• Beperking van toekomstige IPV-ervaringen
• Vermindering van PTSS, depressie en angst
• Verbetering van de vaardigheden van positief ouderschap
• Afname van verbale en fysieke agressie onder de kinderen van overlevenden van IPV
• Vermindering van de incidentie van moord als gevolg van IPV
• Hogere geboortegewichten en verbetering in andere zwangerschapsuitkomsten voor vrouwen
• Kortingen op reproductieve dwang en ongeplande zwangerschap

Een woord van heel goed

De impact van intiem partnergeweld is multidimensionaal en komt voor in alle aspecten van de levensduur. Het kennen van de incidentie van voorkomen, de tekenen, risicofactoren en preventiemaatregelen kunnen een persoon helpen om de cyclus effectief te beëindigen en de stilte die gepaard gaat met huiselijk geweld voor de betrokken individuen te doorbreken.