Alles over het Mayaro-virus

Muggen bijten. Het is meestal alleen maar vervelend. Maar bij elke hap kan het meer zijn. Er is een kleine kans dat ze een ziekte verspreiden, en hoewel dat eng lijkt, onthoud dat alleen het hebben van muggen en virussen niet genoeg is. Het moet het juiste virus zijn voor de juiste mug op de juiste plaats. Muggen kunnen een probleem vormen als de juiste virussen en andere ziekteverwekkers aanwezig zijn.
Het juiste virus, de juiste mug en de juiste plek lijken steeds meer in de rij te staan. We hebben meer door muggen overgebrachte virale uitbraken gezien. Dit betekende niet alleen Zika, maar ook Chikungunya, Dengue en gele koorts. Deze virussen verschenen plotseling waar ze niet helemaal waren verwacht, vooral in Noord- en Zuid-Amerika, maar ook in Azië en Afrika.

Kon Mayaro de nieuwe bug in het blok virus?

Een laboratoriummonster van een jongen met koorts in Haïti in 2015 bleek positief voor Mayaro. Het virus is nog nooit eerder in Haïti gezien. Alle eerdere gevallen werden gezien in Zuid-Amerika.
Het is mogelijk dat het virus er altijd al is geweest, alleen niet geïdentificeerd. Het virus kwam waarschijnlijk een paar honderd jaar geleden voor het eerst naar Zuid-Amerika vanuit Afrika. Zonder de laboratoriumcapaciteit om te testen voor dit virus, kan het zijn dat andere gevallen Dengue werden verondersteld of helemaal niet werden gediagnosticeerd.
Het waargenomen virus heeft een andere voorgeschiedenis dan veel andere recente soorten in Zuid-Amerika. Het heeft dezelfde afkomst als de soorten die de afgelopen 50 jaar in Brazilië zijn aangetroffen.
Achteraf gezien was te zien dat Zika in Haïti was geweest voordat het in Brazilië was geïdentificeerd (hoewel het misschien eerder in Brazilië is geweest). Met Zika was het virus echter afkomstig uit de Stille Zuidzee. Maar het kan nog steeds zijn dat het virus langer in Haïti is geweest dan we wisten.
Er is geen reden om te geloven dat Mayaro zich plotseling zal verspreiden, maar het is goed om te blijven letten op virussen.

Symptomen van de Mayaro-virusziekte

De ziekte veroorzaakt door het Mayaro-virus (MAYV) begint plotseling en duurt meestal drie tot vijf dagen. Deze ziekte kan gepaard gaan met koorts, gewrichtspijnen, spierpijn, hoofdpijn, oogpijn (met name achter de ogen), huiduitslag, evenals misselijkheid, braken en diarree. Zelden bloeden symptomen hebben plaatsgevonden.
De infectie is meestal van korte duur, maar kan leiden tot langdurige gewrichtspijnen. Dit kan een echt probleem zijn voor mensen die last hebben van langdurige of terugkerende pijn. Deze pijnen kunnen vooral in de enkels, knieën of handen aanwezig zijn en kunnen arbeidsongeschikt zijn, waardoor het moeilijk is om te lopen of te schrijven. Het is echter meestal zelfbeperkt. De meeste mensen zijn daarna prima.
Er zijn geen meldingen van problemen tijdens de zwangerschap, maar het virus is niet zo goed onderzocht als andere virussen omdat het zeldzaam is en voorkomt in afgelegen gebieden.

Waar kan Mayaro Virus zich verspreiden?

Dat hangt van veel dingen af. Veel ervan hangt af van welke muggen aanwezig zijn en of deze muggen dit virus kunnen verspreiden. Niet alle muggen verspreiden alle door muggen overgebrachte virussen. 
De mug die vaak wordt geassocieerd met het Mayaro-virus wordt grotendeels gevonden in Zuid-Amerika (Haemagogus janthinomys). Dit werd verondersteld deel uit te maken van de reden dat het virus was waar het was - en niet elders. 
Er zijn echter een aantal verschillende muggen die geassocieerd zijn (inclusief Mansonia venezuelensis aen wat Culex muggen).
Wat nog belangrijker is: voor ons allemaal, ver weg van de Amazone, kan het virus zich verspreiden door Aedes-muggen (d.w.z. zoals Aedes aegypti). Dit is dezelfde mug die Zika, Dengue en Chikungunya heeft verspreid. Aedes aegypti wordt gevonden in een groot deel van Amerika, Azië en Afrika. De mug is te vinden in sommige staten in het zuiden van de VS..

locaties 

Het virus verspreidt zich meestal in bossen.
Het werd voor het eerst in de jaren vijftig gevonden bij arbeiders in het bos in Trinidad. Er is een stad en provincie in Trinidad genaamd Mayaro, het gebied waar het Mayaro-virus voor het eerst werd geïdentificeerd. Sindsdien is gebleken dat mensen in kleine uitbraken en terugkerende reizigers het virus of antilichamen tegen het virus hebben. In het bijzonder is de transmissie geregistreerd in Brazilië, Venezuela, Peru, Frans Guyana, Ecuador, Bolivia, Suriname, evenals Trinidad en Tobago en nu Haïti.
Antistoffen zijn gevonden in het noorden van Panama, Costa Rica, Guatemala en Mexico. Het kan zijn dat dit virus meer verspreid is dan we wisten.

Overeenkomsten, testen, classificatie en behandeling

Mayaro lijkt veel op Dengue en Chikungunya, maar ook op Zika. De huiduitslag en gewrichtspijn kunnen bij al deze aandoeningen behoorlijk op elkaar lijken en daarom kan de infectie verkeerd worden gediagnosticeerd.
Er zijn bloedtesten voor het Mayaro-virus. Deze zoeken naar antilichamen, evenals rechtstreeks voor het virus. Dit kan worden gedaan in gespecialiseerde verwijzingslaboratoria, zoals de CDC. Dit is geen test die kan worden uitgevoerd in een lokale kliniek of ziekenhuis. Bovendien zullen klinisch onderzoek en basale laboratoriumtesten ervoor zorgen dat het virus lijkt alsof het knokkelkoorts is. Labotests vertonen vaak lage bloedplaatjes en een laag aantal witte bloedcellen, zoals in Dengue.
Er is nog geen vaccin. Er is echter werk aan een vaccin, net zoals er werk aan een Zika-vaccin is.
Mayaro is een Alphavirus, dat tot de Togaviridae-familie van virussen behoort. Andere alfavirussen zijn Chikungunya-virus, Oost-paardenencefalitisvirus, O'Nyong Nyong-virus, Ross River-virus en Barmah Forest-virus. Er zijn veel andere Alphavirussen die mensen infecteren, zoogdieren (inclusief paarden) en allerlei soorten dieren, zoals veel vogels.

De opkomst van virussen

Een groot stuk hiervan is globalisering.
Reizen, zowel lokaal als internationaal, verplaatst bugs van waar ze nu voorkomen naar waar ze nog nooit eerder zijn gezien. Dit betekent dat een infectie die vaak voorkomt, maar niet overweldigend is, wanneer deze ergens nieuw wordt ingenomen, iedereen tegelijk kan infecteren.
Vroeger zouden de meeste mensen de infectie krijgen als ze kinderen waren (omdat het zo gewoon was dat het moeilijk was om de volwassenheid te bereiken zonder het te krijgen). Als een infectie echter eenmaal helemaal nieuw is, kan het plotseling ineens allemaal worden verspreid, omdat niemand het eerder heeft gehad. In deze nieuwe plaats is er geen groepsimmuniteit; niemand is immuun en iedereen is in een keer vatbaar, niet slechts een paar kinderen die op hetzelfde moment willekeurig ziek worden.
Maar er is meer dan alleen globalisering en reizen. Ziekten hebben zich nu verspreid om verschillende redenen:

• Met warme klimaten die de verspreiding van muggen ondersteunen, kan klimaatverandering ook de verspreiding van ziekten versnellen.
• Meer mensen die in drukke steden wonen, betekent ook dat verstedelijking de verspreiding van nieuwe virussen versterkt.
• Meer werk op het platteland, zoals mijnbouw, landbouw of nederzettingen, kan ook nieuwe virussen uit bossen in steden introduceren.
• Landbouw, met name de verplaatsing van dieren of onbedoeld transport van insecten, kan ook infecties helpen introduceren.
• Gezondheidsfaciliteiten kunnen ook bepaalde infecties versterken als de juiste voorzorgsmaatregelen niet worden genomen.

Bestrijding van de virussen

Wanneer bugs reizen, leren we meer dingen over hen.
Wat op de ene plaats een milde infectie lijkt, blijkt ergens anders meer risico's te dragen. Soms komt dit omdat toezicht en gezondheidszorg op verschillende plaatsen anders zijn. Maar het is ook omdat infecties sommige mensen anders kunnen beïnvloeden.
Een infectie die vaak voorkomt en alleen kinderen treft, kan heel anders zijn als iedereen in één keer wordt geïnfecteerd. Sommige infecties zijn heel verschillend bij kinderen dan bij volwassenen, met name zwangere vrouwen, evenals de baby's die vervolgens worden geboren. Dit kan resulteren in uitkomsten die zelden of nooit eerder zijn opgemerkt, zoals microcefalie. Zika staat hierin niet alleen. Hetzelfde zou gebeurd zijn als bijvoorbeeld waterpokken werden geïntroduceerd en in plaats van alleen kinderen te infecteren, ook besmette zwangere vrouwen wier kinderen toen microcefalie of andere problemen hadden. Dus infecties die we op één plek kenden, zijn misschien niet hetzelfde ergens anders, maar als we er meer over te weten komen, kunnen we ze beter aanpakken.