De Rampenramp en de ziekte die volgde
Kort daarna leek er een vreemde ziekte in de stad te zijn. De mensen van Minamata meldden verdoofdheid in hun ledematen en lippen. Sommigen hadden moeite met horen of zien. Anderen ontwikkelden schudden (tremoren) in hun armen en benen, moeite met lopen en zelfs hersenbeschadiging. En, net als de katten, leken sommige mensen gek te worden en schreeuwden ze ongecontroleerd. Er was iets in hun zenuwstelsel.
Eindelijk, in juli 1959, ontdekten onderzoekers van de universiteit van Kumamoto de bron van de ziekte-hoge niveaus van kwikvergiftiging - die zij vervolgens de ziekte van Minamata noemden. Maar hoe werden al deze mensen (en katten) vergiftigd?
De ramp met Minamata
Minamata is een klein vissersdorpje aan de kust van de Shiranui-zee. Vanwege de locatie eten de inwoners van de stad veel vis. De vis-gebaseerde voeding van de mensen en katten van Minamata leek de rode draad te zijn tussen diegenen die symptomen vertoonden, vooraanstaande wetenschappers die vermoeden dat de vissen in Minamata Bay vergiftigd waren.Een grote petrochemische fabriek in Minamata, gerund door Chisso Corporation, werd onmiddellijk vermoed. Chisso ontkende de beschuldigingen en zette de productie voort zonder de productiemethode te veranderen. Chisso bleef zijn betrokkenheid ontkennen of dat zijn kwikafval elke ziekte veroorzaakte. (Later werd ontdekt dat Chisso Corporation naar schatting 27 ton kwikverbindingen in Minamata Bay had gedumpt.)
Terwijl het kwikdumping voortduurde, vergiftigde vrouwen vergiftigde baby's. Deze kinderen werden geboren met ernstige misvormingen zoals knoestige ledematen, mentale retardatie, doofheid en blindheid.
De vissers van Minamata protesteerden tegen Chisso Corporation in 1959. Ze eisten dat Chisso zou stoppen met het dumpen van giftig afval en hen zou compenseren voor hun ziekten. Chisso probeerde op zijn beurt deals te sluiten met mensen die getroffen waren door kwikvergiftiging door het gebruik van wettelijke documenten waarin werd aangegeven dat zij personen zouden vergoeden voor hun ziekten, maar geen huidige of toekomstige aansprakelijkheid zouden accepteren. Veel mensen vonden dat dit hun enige kans was om een vergoeding te ontvangen en ondertekenden de papieren.
Herstel van Minimata vergiftiging
Chisso stopte uiteindelijk met het vergiftigen van de wateren van Minimata in 1968. Volgens de Japanse regering namen 2.955 mensen de ziekte Minamata op en zijn er sindsdien 1.784 mensen overleden. Onderzoekers zijn echter van mening dat de criteria die de overheid hanteert om de ziekte van Minamata te diagnosticeren te streng zijn en dat iedereen die enig niveau van zintuiglijke beperkingen vertoont, als een slachtoffer moet worden beschouwd. Chisso heeft tot op heden meer dan 10.000 mensen financieel gecompenseerd en blijft betrokken bij de zaak.In oktober 1982 dienden 40 aanklagers een rechtszaak in tegen de Japanse regering, die zei dat Chisso niet was belet het milieu te vervuilen en zelfs de andere kant op keek terwijl Chisso de vervuilingswetgeving schond. In april 2001 bepaalde het Osaka High Court dat het ministerie van Volksgezondheid en Welzijn zou zijn begonnen met regulerende maatregelen om de vergiftiging tegen het einde van 1959 te stoppen nadat de onderzoekers concludeerden dat de ziekte van Minamata werd veroorzaakt door kwikvergiftiging. De rechtbank beval Chisso ook om $ 2,18 miljoen aan schadevergoeding aan de eisers te betalen.
Op 16 oktober 2004 gaf het Japanse Hooggerechtshof de regering de opdracht om 71,5 miljoen yen ($ 703.000) aan schadevergoeding aan de slachtoffers van de Minamata-ziekte te betalen. De minister van Milieu boog zich ter verontschuldiging naar de aanklagers. Na 22 jaar bereikten de aanklagers hun doel om degenen die verantwoordelijk zijn voor het ergste geval van industriële vervuiling in Japan, te laten betalen voor hun nalatigheid. In 2010 kreeg Chisso de opdracht om 2,1 miljoen yen en maandelijkse medische tegemoetkomingen te betalen aan mensen die oorspronkelijk niet door de overheid waren gecertificeerd als zijnde de aandoening. Meer dan 50.000 mensen hebben een aanvraag ingediend voor deze compensatie en laten zien hoe de effecten van deze ramp zich nog meer dan vijf decennia later voelden.
