Hoe de geslachtsdysforie wordt vastgesteld

Geslachtsdysforie is de term die wordt gebruikt om het leed te beschrijven dat wordt veroorzaakt wanneer de biologische sekse en genderidentiteit van een persoon niet overeenkomen. Een persoon met een penis kan zich bijvoorbeeld identificeren als een vrouw, terwijl een persoon met een vagina zich als een man kan identificeren.
In het verleden verwezen professionals in de geestelijke gezondheidszorg naar de aandoening met termen als 'identificatie tussen meerdere geslachten', wat suggereert dat mensen zich eenvoudig identificeren met het andere geslacht. Tegenwoordig heeft de American Psychiatric Association (APA) het geclassificeerd als "geslachtsdysforie" in hun nieuwste editie van de "Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders" (DSM-5).
In plaats van te suggereren dat iemand "andere seks wil zijn", beweert de DSM-5 dat er een tastbaar conflict of incongruentie bestaat tussen iemands seksuele fysiologie en iemands identiteit (de kwaliteiten, overtuigingen, persoonlijkheid, uiterlijk en uitdrukkingen die je uniek maken ).
Naarmate het publiek zich steeds meer bewust wordt van geslachtsdysforie (en over transgenders in het algemeen), zijn er pogingen gedaan om te verduidelijken hoe de aandoening wordt gediagnosticeerd. Hiertoe heeft de APA een reeks criteria voor een diagnose uitgegeven, die door sommige mensen wordt verwezen naar een geslachtsdysforie-test.

Achtergrond

In de vorige DSM-4 die in 1994 werd uitgegeven, werd geslachtsdysforie geclassificeerd als genderidentiteitsstoornis (GID). Dit plaatste de aandoening onder een bredere classificatie van seksuele stoornissen, wat suggereert dat de behandeling werd geboden om een "psychologische afwijking" te corrigeren. Het was een stigmatiserend label dat ervoor zorgde dat veel mensen geen behandeling en ondersteuning zochten.
Geslachtsdysforie is op geen enkele manier geassocieerd met seksuele geaardheid of verwijst op geen enkele manier naar homoseksualiteit. Integendeel, het plaatst de focus op leed in iemands lichaam in plaats van in overeenstemming met maatschappelijke genderdimensies.
Het herformuleert de aandoening verder als leed dat mogelijk kan worden verholpen met gender-overgangsprocedures, in plaats van als een levenslange aandoening van de identiteit.
Bij het bieden van een kader voor diagnose heeft de APA een lijst met criteria uitgegeven waaraan een persoon moet voldoen om gediagnosticeerd te worden met geslachtsdysforie. Er zijn twee reeksen criteria, één voor volwassenen en adolescenten en één voor kinderen.

Definities

Een van de problemen waarmee individuen, families en het publiek worden geconfronteerd, is de voortdurende verwarring met terminologieën, waaronder de woorden 'seks' en 'geslacht'.
Seks verwijst specifiek naar biologie, namelijk de voortplantingsorganen waaraan mannelijke en vrouwelijke geslachten zijn toegewezen. Geslacht daarentegen verwijst naar sociale rollen gebaseerd op iemands geslacht of een persoonlijke identificatie van het zijn van man of vrouw.
Mensen wiens toegewezen geslacht en genderidentiteit niet overeenkomen, worden transgender genoemd en worden beschouwd als onafhankelijk van kleding, hormonale therapie of operatie..
Als zodanig hoeft u geen geslachtsaanpassende chirurgie te ondergaan om transgender te zijn; je wordt simpelweg als transgender beschouwd op basis van je zelfidentificatie.

Geslacht non-conformiteit

Geslachtsdysforie moet niet worden verward met gender-nonconformiteit (GNC). GNC houdt zich per definitie niet aan een binair gendermodel, in het bijzonder dat u een man of een vrouw bent. Het beschrijft eerder mensen die het gevoel hebben dat ze niet alleen mannen of alleen vrouwen zijn.
In sommige gevallen zullen mensen die zich identificeren met beide of geen van beide geslachten zichzelf 'niet-binair' of 'genderqueer' noemen. Daarentegen worden termen als "transseksueel" of "travestieten" als aanstootgevend beschouwd, wat duidt op seksuele afwijking in plaats van een gezonde verkenning van iemands genderidentiteit.
De term 'cisgender' wordt gebruikt om mensen te beschrijven voor wie hun toegewezen geslacht en geslacht op één lijn liggen.
Een studie uit 2017 gepubliceerd in de American Journal of Public Health suggereerde dat 390 van de 100.000 mensen in de Verenigde Staten - ongeveer een miljoen - transgender zijn.
Vanwege een verwarring in definities, evenals de voortdurende stigmatisering van transgenders, denken de onderzoekers dat de aantallen in feite veel groter zijn.
Wat is de Transgender Dag van Herinnering?

Diagnose bij volwassenen

Geslachtsdysforie kan worden bevestigd als aan bepaalde criteria van de APA is voldaan. De DSM-5 geeft aan dat ten minste twee van de volgende criteria gedurende ten minste zes maanden bij adolescenten of volwassenen moeten worden ervaren:

Een sterk verlangen om van het andere geslacht te zijn dan degene die het heeft toegewezen
Een sterk verlangen om behandeld te worden als een ander geslacht dan dat toegewezen
Een incongruentie tussen iemands ervaren of tot uitdrukking gebrachte geslacht en iemands seksuele kenmerken
Een sterk verlangen om de geslachtskenmerken van een ander geslacht te hebben dan het geslacht dat je was toegewezen
Een sterk verlangen om van zijn seksuele kenmerken af te komen vanwege de incongruentie met iemands ervaren of tot uitdrukking gebrachte geslacht
Een sterke overtuiging dat men de typische reacties en gevoelens van een ander geslacht heeft dan degene die is toegewezen

Bovendien moeten deze omstandigheden een groot deel van het leed veroorzaken, waardoor u niet normaal kunt functioneren op school, op het werk of tijdens sociale activiteiten.

Diagnose bij kinderen

Het diagnosticeren van geslachtsdysforie bij kinderen is veel moeilijker. Dit komt omdat kinderen vaak minder inzicht hebben in wat ze ervaren of niet in staat zijn om de inzichten die ze ervaren, uit te drukken. Daarom is de test net zo gericht op gedrag als op voorkeuren, niet-leuks en voorkeuren.
Volgens de DSM-5 moeten kinderen minimaal zes maanden oud zijn voor minimaal zes maanden:

Een sterk verlangen om het andere geslacht te zijn of een aandrang om het andere geslacht te zijn
Een sterke voorkeur voor het dragen van kleding van het andere geslacht
Een sterke voorkeur voor rollen tussen meerdere geslachten in fantasiespel
Een sterke voorkeur voor het speelgoed, games of activiteiten die stereotiep worden gebruikt door het andere geslacht
Een sterke voorkeur voor speelkameraden van het andere geslacht
Een sterke afwijzing van speelgoed, spellen en activiteiten die kenmerkend zijn voor iemands toegewezen geslacht
Een sterke afkeer van iemands seksuele anatomie
Een sterk verlangen naar de fysieke geslachtskenmerken van een ander geslacht dan het uwe

Omdat termen als "sterke voorkeur" en "sterke wens" zeer subjectief zijn, is klinisch oordeel van een gekwalificeerde professional in de geestelijke gezondheidszorg nodig om een diagnose te stellen. Zelfs dan kan het moeilijk zijn om te beoordelen hoe lang deze gevoelens al dan niet bij kinderen kunnen blijven bestaan.
Bij volwassenen kunnen gevoelens van ongerijmdheid bijvoorbeeld levenslang worden gedragen. Bij kinderen kunnen de intense emotionele reacties in de loop van de tijd veranderen.
De gegevens zijn vaak tegenstrijdig over hoeveel kinderen zullen "stoppen" en uiteindelijk overeenstemming zullen bereiken tussen hun geslacht en genderidentiteit. Afhankelijk van de studie waarnaar u verwijst, kan het percentage zo laag zijn als 25 procent of zo hoog als 80. Kinderen staan echter doorgaans onder intense druk om de sociale normen te handhaven en worden stilzwijgend ontmoedigd om over te stappen.
Veel kinderen zullen zich overgeven aan de druk en beweren cisgender te zijn, zelfs als de dysfore gevoelens aanhouden.
Het is om deze reden dat psychologen de algehele emotionele toestand van een kind willen beoordelen om de aard van hun reacties beter te karakteriseren. In veel gevallen is het beter om dit te doen in afwezigheid van ouders en andere invloeden, hoe goedbedoeld ze ook zijn.

Een woord van heel goed

Terwijl mensen zichzelf of hun kinderen zogenaamd kunnen 'testen' op geslachtsdysforie, zou dit alleen moeten worden gezien als de eerste stap naar een daadwerkelijke diagnose. Zelfs als volwassenen, kunnen mensen moeite hebben om hun ware gevoelens te articuleren of de bronnen van die gevoelens te identificeren.
Bovendien kunnen we als ouders misschien niet herkennen hoe onze eigen vooroordelen en woorden onopzettelijk de reacties van onze kinderen beïnvloeden. Vaak zullen ouders zich uitsluitend richten op de bevestiging van de genderidentiteit van een kind in plaats van op een positieve manier de ontwikkeling van de identiteit van het kind te ondersteunen, wat het ook is.
Het is belangrijk om samen te werken met een clinicus die ervaring heeft met geslachtsdysforie a om u te helpen een bevestigende diagnose te stellen en de juiste zorg te regelen. U kunt uw zoekopdracht beginnen met behulp van de online psycholoog locator beheerd door de American Psychological Association.
U kunt dan beginnen aan welke stappen u moet nemen als de diagnose van geslachtsdysforie wordt gesteld, inclusief emotionele en gezinsondersteuning, advies over geslachtsuitdrukking, hormoontherapie of een operatie.
Oestrogeenbehandeling voor transgendervrouwen