Secundaire infectie vs. co-infectie

Een secundaire infectie kan optreden wanneer een andere infectie, bekend als de primaire infectie, iemand vatbaarder maakt voor ziekte. Het wordt een secundaire infectie genoemd omdat het ook voorkomt na of omdat een andere infectie. Met andere woorden, het is secundair aan die infectie. 

Soorten secundaire infecties

Er zijn verschillende manieren waarop een primaire infectie de gevoeligheid voor ziekten kan vergroten:

• Sommige ziekten veranderen de effectiviteit van het immuunsysteem. Dit kan het gemakkelijker maken voor een secundaire infectie om in het lichaam te komen. De opportunistische infecties die verband houden met AIDS zijn een goed voorbeeld van de soorten secundaire infecties die optreden wanneer een ziekte de immuunrespons wijzigt. Ze komen voor omdat het lichaam niet langer in staat is om bacteriën of virussen te bestrijden die een gezond immuunsysteem normaal kan afstoten. 
• Krassen op de zweren veroorzaakt door huid STD's zoals molloscum contagiosum kunnen ook secundaire infecties veroorzaken. De pijn van de SOA maakt het voor andere bacteriën gemakkelijker om de huid binnen te dringen en te infecteren. Wanneer iemand de pijnlijke plek krast, kan de beschadigde huid gemakkelijk nieuwe bacteriën infecteren. (Krabbende zweren kunnen een infectie van het ene deel van de huid naar het andere verspreiden, maar dit type verspreiding wordt niet als een secundaire infectie beschouwd, het is slechts een uitgebreide versie van de oorspronkelijke, primaire infectie.)
• Behandeling voor een primaire infectie kan ook leiden tot secundaire infecties. Een veelvoorkomend voorbeeld hiervan is hoe antibiotica behandelingen vrouwen vatbaarder maken voor schimmelinfecties. Antibiotica verstoren de normale vaginale flora. Dat zijn de bacteriën die aanwezig zijn in de gezonde vagina. Als ze weg zijn, geeft het gist de kans om te overgroeien. Dat is de reden waarom zo vele vrouwen met gistbesmettingen eindigen nadat zij antibiotica zijn gegeven. De antibiotica doden de goede bacteriën in het lichaam evenals de slechte bacteriën. Dan kunnen andere organismen, zoals gist, de kans grijpen om zich te vermenigvuldigen zonder concurrentie. 

Individuen kunnen ook infecties ervaren op de inbrengplaatsen van infusen, katheters en andere soorten behandelingen die vreemde voorwerpen gedurende langere tijd in het lichaam achterlaten. Deze worden niet altijd als secundaire infecties beschouwd. Ze worden echter soms op die manier aangeduid. Dit is omdat ze dat zijn tweede naar de plaatsing van het apparaat.

Het verschil tussen secundaire infectie en co-infectie

Secundaire infecties komen voor na of vanwege primaire infecties. Soms hebben mensen echter meerdere infecties die niet rechtstreeks verband houden met elkaar. Deze infecties worden vaak beschouwd als co-infecties in plaats van secundaire infecties.
Mensen kunnen bijvoorbeeld mede-geïnfecteerd zijn met zowel gonnoroea als syfilis. Die infecties zijn niet noodzakelijkerwijs gerelateerd aan elkaar. In plaats daarvan zijn ze allebei gerelateerd aan soortgelijke soorten activiteiten. Een persoon die onbeschermde seks heeft, is meer geneigd om te worden blootgesteld aan SOA's. Welke soa's, en daarmee het risico op gelijktijdige infectie, hangt af van waar ze mee besmet zijn.
Als mensen daarentegen besmet raken met een orale gistinfectie vanwege HIV-gerelateerde immuunonderdrukking, is dat een ander verhaal. De schimmelinfectie is alleen mogelijk vanwege de HIV-infectie. Daarom zou het worden beschouwd als een secundaire infectie of opportunistische infectie. 
Er is ook een soort co-infectie die enigszins lijkt op secundaire infectie. Soms maakt een SOA zoals herpes mensen vatbaarder voor HIV. In dat geval, maken de zweren die door herpes worden veroorzaakt het gemakkelijker voor HIV om in het lichaam te komen. Wanneer een persoon in deze omstandigheid HIV krijgt, worden de lijnen wazig. De meeste professionals beschouwen deze co-infectie, omdat de HIV-infectie niet direct het gevolg is van de herpesinfectie.
Je zou kunnen pleiten voor het aanroepen van op deze manier verkregen HIV als een secundaire infectie, maar de meeste artsen niet. Gedeeltelijk komt dit omdat de meeste secundaire infecties naast de primaire infectie worden behandeld. Hiv wordt daarentegen behandeld als zijn eigen afzonderlijke ziekte. Het is ook omdat in deze omstandigheid het niet duidelijk is dat de persoon toch geen HIV zou hebben gekregen. Dat is het grote verschil tussen een secundaire infectie en een co-infectie. Een secundaire infectie kan niet plaatsvinden zonder de primaire infectie. Met co-infectie is het mogelijk dat de primaire infectie het alleen maar gemakkelijker heeft gemaakt.